Share

บทที่ 352

Author: อี้ซัวเยียนอวี่
ณ ห้องทรงพระอักษร

องค์หญิงใหญ่มีรูปลักษณ์สูงส่ง หางคิ้วยกขึ้น ระหว่างคิ้วแต้มด้วยหนึ่งชาดดอกท้อ ดวงตาเรียวยาว กอปรกับแววตาที่ดูคุกคามผู้คน

แคว้นต้าเซี่ยนั้นแห้งแล้งไร้ฝน ทำให้ผิวพรรณที่บอบบางของนางแห้งกร้านเป็นสีเหลือง ใบหน้าหม่นหมองกายผอมบาง เสริมให้ดูใจร้ายขึ้นอีกไม่น้อย

“ฝ่าบาท เมื่อข้าอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์ในปีนั้น เจ้าสัญญาว่าในวันข้างหน้าจะทำตามคำขอของข้าหนึ่งประการ หลายปีที่ผ่านมานี้ ต่อให้ข้าจะถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมในต้าเซี่ย กลับไม่เคยเอ่ยปากขอร้องท่านเลย

“ในยามนี้ ข้าขอร้องให้ท่านได้โปรดปล่อยตัวแม่ทัพน้อยเมิ่งด้วยเถิด”

แววตาของเซียวอวี้ไร้ความรู้สึก และถามตามตรง

“เสด็จพี่หญิงกับนางเป็นสหายเก่ากันหรือ?”

มิเช่นนั้นจะเอ่ยขอร้องแทนเมิ่งเฉียวม่อทันทีที่กลับถึงมาตุภูมิได้อย่างไร

องค์หญิงใหญ่หวนนึกถึงวันวาน นัยน์ตาพลันพร่ามัว

“ในปีนั้นข้าแบกรับการถูกเหยียดหยามไม่ไหว จึงหลบหนีออกจากแคว้นต้าเซี่ยจนมาถึงชายแดนเหนือของแคว้นหนานฉี ถูกไล่ล่ามาตลอดทาง สุดท้ายก็ได้แม่ทัพน้อยเมิ่งช่วยชีวิตข้าไว้

“บุญคุณช่วยชีวิตนี้ ข้าจักต้องตอบแทน

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
ช่องนี้ เรื่อยเปื่อย
ความวัวยังไม่ทันหาย ความหญิงใหญ่ก็มาอีกละนางเอกตรู!!!
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1643

    เมื่อกองทัพฉีหยุดพักอยู่ที่เดิม แม่ทัพแต่ละนายก็พากันตรวจนับจำนวนคนแม้เหลียนซวงจะเป็นสตรี แต่ก็ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยแม้แต่คำเดียว ยังตรวจสอบด้วยตัวเองว่าคนในกองคาราวานอพยพออกมาทั้งหมดแล้วหรือไม่ภายในกระโจมใหญ่เฉินจี๋รายงานต่อเซียวอวี้“ฝ่าบาท ชาวหนานเจียงที่อพยพมาพร้อมกับพวกเรา มีเพียงหนึ่งร้อยกว่าคนเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ พากันไปโจมตีเมืองอู๋โจวกันหมดแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เซียวอวี้คิ้วขมวดขึ้นเขาเปิดม่านแล้วเดินออกมา ก็เห็นว่า ด้านนอกกระโจมใหญ่ คนหนึ่งร้อยกว่าคนนั้น ล้วนเป็นเด็กอายุต่ำกว่าสิบขวบบางคนมีสายตาแน่วแน่ ขณะที่บางคนยังคงร้องไห้ด้วยความไม่เข้าใจสถานการณ์เหล่าทหารหนานฉีกำลังมุงดูพวกเขาอยู่ ด้วยสีหน้าสับสนและหนักใจ“ชาวหนานเจียงเหล่านั้น ทิ้งไว้แค่เด็ก ๆ เท่านั้น”เซียวอวี้มองดูพวกเด็ก ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงบุตรชายทั้งสามของตนในดวงตาที่เย็นชาเฉียบคมของเขา แอบซ่อนความใจอ่อนในฐานะของคนเป็นพ่อจากนั้น เขาก็สั่งการกับเฉินจี๋“แจกจ่ายอาหารให้พวกเขา”“พ่ะย่ะค่ะ!”ทันใดนั้น เด็กที่โตขึ้นมาหน่อยคนหนึ่งก็คุกเข่าลง“ฮ่องเต้ฉี! ขอท่านได้โปรดโจมตีเมืองอู๋โจว สังหารไอ้คนชั่วถา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1642

    ทางเข้าหลุมฝังศพ เมื่อเทียบกับทางเข้าทางลับ “ใยแมงมุม” ทั่วไปแล้ว หาเจอยากยิ่งกว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนและคนอื่น ๆ ค้นหาอยู่นาน ก็ไม่พบเบาะแสร่องรอยใด ๆ เลย เสียวอู่ล้มตัวลงนั่งอย่างอ่อนแรงบนพื้น “ข้าว่านะ พวกเจ้าคนตระกูลถานไถ ไม่มีอะไรที่เห็นแล้วผ่านได้ทันทีหรือ? อย่างเช่น กลไกเหล่านี้พอเห็นว่าเจ้าเป็นคนตระกูลถานไถ ก็จะเปิดออกเอง คงจะดีมากเลย!” ถานไถเหยี่ยนมีท่าทีจริงจัง “ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล สมกับเป็นทายาทของฮ่องเต้ซวี่หยาง จะว่าไปแล้ว หลุมฝังศพยอมรับเจ้านาย ก็อาจจะเป็นไปได้” “ยอมรับเจ้านาย?” เสียวอู่ทำสีหน้างุนงง จู่ ๆ ถานไถเหยี่ยนก็คว้าแขนของเขาไว้ “เช่นว่า หลั่งเลือดของเจ้า และเมื่อศพของฮ่องเต้ซวี่หยางสัมผัสสายเลือดของทายาทได้ มิแน่ทางเข้าหลุมฝังศพจะเปิดให้พวกเราก็ได้” คำพูดนั้นทำให้เสียวอู่สะดุ้งโหยง “เจ้าพูดเหลวไหล! เช่นนั้นเลือดข้าคงจะถูกสูบจนแห้งกระมัง!” เฟิ่งจิ่วเหยียนมองคนทั้งสองอย่างเย็นชา “พวกเจ้าเถียงกันพอหรือยัง” เสียวอู่หดคอลง ถานไถเหยี่ยนยิ้มเอ่ย “อายุยังน้อย ย่อมขี้กลัวเป็นธรรมดา” เฟิ่งจิ่วเหยียนถามเขาอย่างเ

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1641

    “ปืนมังกรไฟ! เป็นปืนมังกรไฟจริง ๆ !” ในเมืองหลวง เหล่ากองทัพฉีได้ยินเสียงดังสนั่น เดิมคิดว่าเป็นปืนมังกรไฟจากเมืองอู๋โจว แต่กลับเป็นอีกเมืองหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป ที่น่าประหลาดใจคือ ในเมืองนั้น ไม่มีกองทัพฉีของพวกเขาอยู่ เซียวอวี้ก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ผิดปกตินี้เช่นกัน เขารีบสั่งให้คนขึ้นไปบนกำแพงเมือง เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ ส่วนคนอื่น ๆ ยังอพยพต่อไป คนที่ออกไปสอดแนมยังไม่ทันกลับมา ก็ได้ยินเสียง “ตูม” ดังสนั่นหวั่นไหวอีกครั้ง เป็นเสียงที่ดังมาจากอีกทิศทางหนึ่ง! แสงไฟเต็มไปทั่วท้องฟ้า ระเบิดท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เงียบสงบ ให้สว่างสดใสราวกับกลางวัน เซียวอวี้ขมวดคิ้วแน่น “ปืนมังกรไฟ” ที่ถานไถเหยี่ยนเตรียมไว้ คิดไม่ถึงว่าจะมีมากกว่าหนึ่งกระบอก! เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!? นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม “ปืนมังกรไฟ” ถูกยิงติดต่อกันถึงห้าครั้ง เมืองที่ถูกยึดครอง ยังไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ทั้งหมดล้วนอยู่ห่างไกล และกระจัดกระจายอยู่ทุกทิศทาง ผ่านไปพักใหญ่ ทหารสอดแนมก็กลับมา พวกเขารีบทูลรายงานต

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1640

    สีหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนเย็นชาขึ้นเล็กน้อย “หนึ่งเค่ออย่างนั้นหรือ “หากนี่เป็นเรื่องจริง ตามแผนเดิมของเจ้า หลังจากที่พวกเราเข้าสู่จุดศูนย์กลางค่ายกลแล้ว เจ้าจะส่งข่าวให้คนข้างนอกได้อย่างไร? “ฉะนั้น ถานไถเหยี่ยน เจ้าไม่เคยคิดจะให้ฮ่องเต้ฉีมีชีวิตรอดอยู่แล้ว!” ถานไถเหยี่ยนค่อย ๆ แย้มยิ้ม “เจ้าพูดถูก แต่เจ้ามีเวลาเพียงหนึ่งเค่อ จะส่งข่าวออกไปทันหรือ?” จากเมืองโยวถึงเมืองหลวง อย่างน้อยต้องใช้เวลาสองวัน เสียวอู่ได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งสอง ก็ร้อนใจดุจไฟเผา “ศิษย์พี่สะใภ้ พวกเราจะทำอย่างไรดี!” พวกศิษย์พี่กำลังตกอยู่ในอันตราย! นั่นคือปืนมังกรไฟ มันสามารถทำลายล้างทั้งเมืองเชียว! เฟิ่งจิ่วเหยียนค่อนข้างสุขุม ไม่เป็นไร ยังมีทางลับ “ใยแมงมุม” อยู่ นางเชื่อว่าเซียวอวี้จะสามารถเปลี่ยนร้ายให้กลายเป็นดีได้ ตูม! พลันมีเสียงดังสนั่นขึ้น เฟิ่งจิ่วเหยียนยังไม่ทันได้ตอบสนอง พลันร่วงหล่นลงเบื้องล่าง พร้อมกับถานไถเหยี่ยน... พื้นดิน แยกออกอย่างไม่คาดคิด! ทุกคนต่างก็ตกลงไปในรอยแยกนั้น…… เมืองหลวง กองทัพฉีส่วนให

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1639

    ข่าวเรื่องที่ถานไถเหยี่ยนปรากฏตัวในเมืองโยว จำเป็นต้องรีบส่งไปให้เซียวอวี้รู้โดยเร็วดังนั้นจึงต้องมีคนไปส่งข่าวตงฟางซื่อย่อมเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดเขามีวรยุทธสูง ถึงแม้ถานไถเหยี่ยนจะส่งคนห้อมล้อม ก็สามารถสลัดหลุดจากคนพวกนั้นได้อีกอย่าง ตงฟางซื่อเชี่ยวชาญ “ใยแมงมุม” มากกว่านาง หากนางติดอยู่ใน “ใยแมงมุม” การมีตงฟางซื่อคอยช่วยเหลือจากด้านนอก ย่อมเพิ่มโอกาสรอดให้นางมากขึ้นแววตาตงฟางซื่อแน่วแน่ ก่อนจะก้าวถอยไป“ได้ ข้าจะไม่เข้าไปยังจุดศูนย์กลางค่ายกล”เสียวอู่กอดกระบี่ของตนไว้แน่น จ้องถานไถเหยี่ยนไม่วางตา พลางเอ่ยเสียงต่ำกับตงฟางซื่อ “สหายตงฟาง ท่านรอพวกเราอยู่ด้านนอก ข้าจะปกป้องศิษย์พี่สะใภ้ให้ดี”ตงฟางซื่อตอกกลับอย่างไม่ลังเล“เจ้าปกป้องตัวเองให้ได้ ก็ดีมากแล้ว”เสียวอู่: ……ผ่านไปหนึ่งชั่วยามเฟิ่งจิ่วเหยียนพาถานไถเหยี่ยนเข้าไปในช่องทางลับส่วนตงฟางซื่อรออยู่ที่เดิม โดยมีพวกคนของถานไถเหยี่ยนเฝ้าไว้แววตาของเขามืดลง เพียงพริบตาเดียว ฝ่ามือก็เหวี่ยงออกไป ตีร่างคนที่อยู่ใกล้ที่สุดกระเด็นตามด้วยเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น ร่างคนนั้นล้มลง ไม่อาจลุกขึ้นมาได้อีกครั้นคนที่

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1638

    ถานไถเหยี่ยนยืนอยู่ท่ามกลางคนพวกนั้น สายตากำลังจับจ้องเฟิ่งจิ่วเหยียนแล้วเขาก็เหลือบมองไปทางเสียวอู่ แววตาอ่อนโยน“ดูแล้ว พวกเจ้าหาเจอตำแหน่งจุดศูนย์กลางค่ายกลเจอแล้ว”แววตาเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็นเขามาถึงเมืองโยวก่อนนางเสียอีกคงคาดการณ์ไว้แล้วว่า นางต้องมาที่นี่ทว่า เขาอยู่ที่นี่ แล้วเมืองอู๋โจวล่ะ?ท่าทีถานไถเหยี่ยนสงบนิ่ง ราวกับพวกเขายังเป็นสหายเก่า สหายรู้ใจจากนั้นเขาค่อย ๆ เอ่ยขึ้นมา“ข้าคาดเดาไว้แล้ว หยวนจั้นแย่งกระบี่ไป ก็เพราะได้รับคำสั่งจากพวกเจ้า อีกทั้งยังคาดเดารู้ว่า พวกเจ้าคงได้เห็นประตูสำริดซึ่งเป็นที่ตั้งของจุดศูนย์กลางค่ายกลแล้ว ถึงได้รู้ว่า หากจะเปิดประตูนั่นต้องใช้ดาบสองเล่ม“ต้องบอกเลยว่า จิ่วเหยียน เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจอย่างมาก”ประโยคสุดท้าย เขาหันสายตาจับจ้องเฟิ่งจิ่วเหยียน พลางยกมุมปากยิ้มให้กับนางเขาดูราวกับกำลังท้าทาย ก่อนจะหันไปชื่นชมตงฟางซื่อ “สมแล้วที่เป็นทายาทแห่งตระกูลตงฟาง คนของข้าเหล่านั้น ยังสู้เจ้าไม่ได้เลย”ตงฟางซื่อยิ้มตาหยี ไม่พูดตอบเสียวอู่ส่งเสียงฮึดฮัด ตะโกนใส่ถานไถเหยี่ยน“นี่! ถึงข้าจะไม่เข้าใจว่าจุดศูนย์กลางค่ายกลคืออะไร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status