LOGINShare
บทที่ 586
Latest chapter
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1621
หลังจากเฟิ่งจิ่วเหยียนแต่งงานกับเซียวอวี้แล้ว ก็หาได้ละเลยการฝึกฝนวิชาไม่เพียงแต่ เมื่อไม่นานมานี้เพิ่งจะคลอดบุตรชายคนเล็ก ร่างกายยังฟื้นตัวไม่เต็มที่ แต่ถึงกระนั้น การจัดการกับแม่ทัพหนานเจียงที่ออกมาประลองเหล่านั้น ก็ยังมีกำลังเหลือเฟือระหว่างการต่อสู้ นางสังเกตได้ว่า พวกเขาต้องการจะล่อนางให้เข้าไป เพื่อให้เซียวเหิงมีโอกาสลอบโจมตีนางไม่หลงกล ยังคงควบคุมพื้นที่การต่อสู้ของตัวเองให้อยู่ใกล้กับกำแพงเมืองอยู่ตลอดเพราะนางรู้ดีว่า ด้วยสภาพของนางในตอนนี้ หากจะต้องประมือกับเซียวเหิงจริง ๆ โอกาสชนะมีไม่มากนักเพราะอย่างไรพลังภายในของเซียวเหิง เดิมทีก็เหนือกว่านางอยู่แล้วในเวลาเดียวกันนั้น เซียวเหิงก็จับจ้องอยู่ที่เฟิ่งจิ่วเหยียน เตรียมพร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อเขาเพียงหวังว่านางจะเข้ามาใกล้กว่านี้ ใกล้อีกหน่อยขอแค่ได้ตำแหน่งที่เหมาะสม เขาจะจับตัวนางได้ด้วยกระบวนท่าเดียวในทางกลับกัน หากจังหวะไม่ดี ก็จะทำให้นางไหวตัวทัน และเปิดโอกาสให้นางหลบหนีได้เซียวเหิงจ้องมองเฟิ่งจิ่วเหยียนอย่างไม่วางตาเหล่าทหารคนอื่น ๆ ก็เช่นกันทันใดนั้น ก็มีเสียงร้องตะโกนด้วยความตกใจของทหารที่อยู่ด้าน
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1620
ฮองเฮาแห่งหนานฉี—แม่ทัพน้อยเมิ่งที่มีอิทธิพลอย่างมากในชายแดนเหนือเมื่อครั้งอดีต! เรียกได้ว่าไม่มีผู้ใดไม่รู้จัก ไม่มีผู้ใดไม่เคยได้ยิน!เหล่าทหารหนานเจียงก็คาดไม่ถึงว่า ผู้ที่ประจำการอยู่เแนวหลัง จะเป็นสตรีผู้นี้ถึงจะเข้าวังไปเป็นฮองเฮาแล้ว แต่นึกไม่ถึงว่ายังสามารถออกรบได้อีก!ม่านตาของเซียวเหิงค่อย ๆ หรี่ลงเฟิ่งจิ่วเหยียน!สตรีผู้นี้ ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันจริง ๆ !ก่อนหน้านี้เขาได้รับข่าวว่า สตรีผู้นี้กำลังตั้งครรภ์ ฮ่องเต้ฉีได้ส่งนางไปที่แคว้นซีหนี่ว์เพื่อดูแลครรภ์และรอคลอดแล้วข่าวนี้เป็นความจริงอย่างแน่นอนเพียงแต่ เหตุใดนางถึงได้กลับมาเร็วเช่นนี้?หากคนที่นำทัพในที่แห่งนี้คือเฟิ่งจิ่วเหยียน นั่นเท่ากับเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเข้าแล้ว!ทว่า เซียวเหิงหาได้กลัวการสู้รบกับเฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ เพียงแต่ไม่อยากสูญเสียกำลังพลมากเกินไปในที่แห่งนี้เขาไม่กลัว แต่คนอื่นกลัวเหล่าแม่ทัพจึงพูดเกลี้ยกล่อม“ท่านราชครู แม่ทัพน้อยเมิ่งผู้นั้น... ไม่สิ ฮองเฮาหนานฉีผู้นั้น นางวางแผนการรบได้อย่างยอดเยี่ยม มีเล่ห์เหลี่ยมมากมาย พวกเราจะประมาทศัตรูไม่ได้เด็ดขาด!”“ท่านราชครู พวกเราถอยทั
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1619
ตงฟางซื่อก็พลอยระแวดระวังตามไปด้วยทันที ทำตามท่าทางของเฟิ่งจิ่วเหยียน ด้วยการเอาหูแนบพื้น“จริงด้วย ฟังจากเสียงนี้ คนที่มาคงมีไม่น้อย”เขาเงยหน้ามองเฟิ่งจิ่วเหยียน แล้วกระซิบถาม: “หรือจะเป็นฝ่าบาทนำทัพใหญ่ถอนกำลังกลับมา?”เฟิ่งจิ่วเหยียนส่ายหน้า“ไม่แน่ใจ เพื่อความปลอดภัย เจ้าไปจัดการศพพวกนี้ก่อน ส่วนข้าจะไปสำรวจข้างหน้า”พูดจบ นางไม่เปิดโอกาสให้ตงฟางซื่อปฏิเสธ ก็ออกจากที่นั่นไปทันที เพียงใช้ปลายเท้าย่องเบา ๆ ไม่กี่ก้าว ราวกับสุนัขจิ้งจอกที่ว่องไว ก็กระโดดขึ้นไปบนซากกำแพงเมืองที่เหลืออยู่ภายใต้ความมืดมิดของราตรี เฟิ่งจิ่วเหยียนหมอบอยู่ด้านหลังซากปรักหักพัง เพื่อแอบสังเกตดูในระยะไกลก็มองเห็นจริง ๆ ว่ามีกองทัพใหญ่เคลื่อนทัพมา เข้ามาใกล้เมืองร้างที่นางอยู่ขึ้นเรื่อย ๆอาศัยจากแสงจันทร์ นางพอจะแยกแยะได้ราง ๆ ว่า ธงประจำกองทัพนั้นไม่ใช่ของกองทัพฉีสายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนดูเยือกเย็น จากนั้นก็หันหลังกลับลงจากกำแพงเมือง......ตงฟางซื่อกำลังขนย้ายศพ โดยนำพวกเขาไปซ่อนในบริเวณใกล้เคียงเมื่อเห็นเฟิ่งจิ่วเหยียนกลับมาเร็วเพียงนี้ เขาจึงถาม: “เป็นอย่างไร เจ้ามองเห็นชัดหรือไม่ว่า เป็
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1618
หยวนจั้นท่าทางเหน็ดเหนื่อย มองดูก็รู้ว่าเดินทางมาไกล เขามองมายังถานไถเหยี่ยนด้วยสายตาเลื่อนลอยถานไถเหยี่ยนเห็นเขา ก็ไม่แปลกใจแม้แต่น้อย“กลับมาแล้วหรือ? หากเหนื่อยแล้ว ก็ไปพักผ่อนก่อนเถอะ”หยวนจั้นเอ่ยตรง ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์: “เป็นข้าที่ปล่อยรัชทายาทไป”ถานไถเหยี่ยนยิ้มเล็กน้อย“อืม ข้ารู้”สายตาของหยวนจั้นดูเย็นชา “ท่านมีท่าทีเช่นนี้ คือไม่ใส่ใจ หรือว่ามีแผนสำรองอยู่แล้ว”บนใบหน้าของถานไถเหยี่ยนยังคงมีรอยยิ้มอยู่ตลอด ทำให้คนอื่นรู้สึกหวาดหวั่นเขาหันไปเผชิญหน้ากับหยวนจั้น“ข้าเดาว่า องค์รัชทายาทคงจะมุ่งหน้าไปทางตะวันตก เพื่อขอความช่วยเหลือจากกองทัพฉีเป็นแน่”หยวนจั้นนิ่งเงียบจากนั้น ถานไถเหยี่ยนก็เอ่ยอย่างเรียบเฉย“ผลลัพธ์ในตอนนี้คือ เชื้อพระวงศ์ตระกูลเซี่ยรวมถึงรัชทายาท ได้ทอดทิ้งราษฎรของแคว้นตงซาน และไปหาทางรอดอื่นแล้ว“หยวนจั้น ความหวังดีของเจ้า ดูเหมือนจะถูกหักหลังแล้ว”หยวนจั้นทำหน้าเฉยเมย“แค่ข่าวลือ เขาไม่มีทางทำเช่นนั้น”ถานไถเหยี่ยนยกมุมปากเล็กน้อย: “ขออภัย ข้ามิได้ตั้งใจจะใช้คำพูดทำร้ายใคร แต่ข้ามองแค่ผลลัพธ์ ไม่สนใจวิธีการ”พูดจบ เขาหันหน้าหนีจากหยวนจั้
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1617
เกี่ยวกับยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเซียวเหิง เสียวอู่ปฏิเสธเสียงแข็ง“หา? ข้าไม่รู้เรื่องนะ จะเป็นข้าได้อย่างไร“ท่านอา ท่านระวังข้าราวกับระวังโจร ข้าไม่มีทางจะเข้าใกล้ตัวท่านได้เลย”“อีกอย่าง ข้าไม่มีสิ่งใดติดตัว แล้วจะนำสิ่งใดไปเปลี่ยนแทนกับยาถอนพิษเดิม?”เสียวอู่บอกเหตุผลเป็นชุด จนเซียวเหิงเริ่มเชื่อขึ้นมาบ้างโดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่นคิดดูแล้วก็จริงตามนั้น เจ้าเด็กนี่ไม่มีสิ่งใดติดตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงยาเม็ดพวกนั้นต่อให้คิดจะเปลี่ยนยา ก็ไม่ต่างจากแม่ครัวฝีมือดีแต่ขาดวัตถุดิบเป็นคนในที่ทรยศงั้นหรือ!แววตาของเซียวเหิงพลันหม่นลงคนที่ก่อนหน้านี้หักหลังพวกเขาโดยบอกเวลาเคลื่อนทัพให้กับกองทัพเหลียง จนถึงบัดนี้ก็ยังหาตัวไม่เจอดังนั้น ก็อาจเป็นไปได้ว่าจะเป็นสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่ายของพวกเขา ที่แอบเปลี่ยนยาถอนพิษที่อยู่บนตัวเขา!ทันใดนั้นเซียวเหิงก็กวาดสายตามองทุกคน โดยเฉพาะแม่ทัพเหล่านั้นคนที่สามารถเข้าใกล้เขา และแอบเปลี่ยนยาถอนพิษโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว คนผู้นั้นจะต้องมีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา...ในเวลานั้น ทหารที่ถานไถเหยี่ยนส่งมาสนับสนุนพวกเขาก็เอ่ยเตือน“ท่านราชครู เรื่องยาถอนพิษ
แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย บทที่ 1616
หลังจากที่เสียวอู่ใช้ลูกธนูอาบยาพิษมนุษย์โอสถ ทำร้ายทหารจนบาดเจ็บไปแล้วหนึ่งคน ทุกคนก็ตื่นตระหนก พวกเขาเพิ่งจะได้เห็นไฟโหมลุกไหม้ที่ช่องเขาตะวันออก เห็นว่าเพื่อนทหารเหล่านั้นกลายเป็นมนุษย์โอสถ จะมีจุดจบอย่างไร รู้สึกสับสนในการสร้างผลงานเมื่ออยู่ไกลบ้านเกิด กังวลว่าดินแดนหนานเจียงซึ่งเป็นบ้านเกิดจะถูกยึดครอง วิตกกังวลในความเป็นตายที่ไม่รู้แน่ชัดของญาติพี่น้อง...ขณะนี้ ทั้งหมดถาโถมราวกับกระแสน้ำหลาก กลายเป็นเสียงร้องเศร้าโศก ชั่วครู่หนึ่ง มีคนวิ่งแตกกระเจิง และมีบางคนคิดที่จะไปควบคุมตัวทหารที่โดนพิษ มีคนไปจับเสียวอู่ไว้ ต้องการสังหารตัวหายนะเช่นเขา ยังมีคนที่ปกป้องเขาด้วย เพราะต้องการรักษาสายเลือดของราชวงศ์แคว้นต้าโจว... ยามนี้ สถานการณ์วุ่นวายราวกับป่าที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่า เสียวอู่ใช้สองเท้ากระโดดพร้อมกัน เหมือนกระต่ายตื่นตูม กระโดดขึ้นลงหนีไปอีกทาง ในมือยังถือลูกธนูอาบยาพิษไว้แน่น อาศัยจังหวะชุลมุนวุ่นวายแทงคนอื่นต่อ เมื่อทำร้ายคนแล้ว เขาก็เตือนอย่างหวังดี “อ๊ะ มีคนบาดเจ็บอีกแล้ว!” จู่ ๆ ใบหน้าซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธพลันปรากฏขึ้นตรงหน้า เสียวอู
You may also like
แต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม114.1K viewsวางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว
หยกขาว12.6K viewsบุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง
หิมะที่ปลิดปลิว66.4K viewsท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา512.9K viewsนกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย
อัญญาณี406 viewsองค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ
องค์หญิงโนเนม3.3K viewsเล่ห์รักดอกมู่ตาน
องค์หญิงโนเนม443 viewsจางม่านอวี้ นางสนมล่มเมือง
อัญญาณี1.4K views
