공유

บทที่ 612

작가: อี้ซัวเยียนอวี่
ลูกเต๋าสามลูก ไม่มีแตกสักลูก

ทว่า...

ลูกเต๋าสามลูก สิบแปดด้าน แต้มทั้งหมด ล้วนถูกขัดเรียบ เหลือเพียงผิวเรียบ !

“ไม่มีแล้ว” ผู้เฒ่าที่เดิมกำลังจัดการศพอยู่นั้น โผล่มาอย่างกะทันหัน “แต้ม ไม่มีแล้ว?”

เหรินลิ่วเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่อยากเชื่อ พร้อมหันไปมองคนตรงหน้า

“เจ้าทำอะไรลงไป ! ”

ลูกเต๋าของเขา ของรักของหวงของเขา ! “ข้าจะฆ่าเจ้า ! ! ! ”

เซียวอวี้ลงมือทันที คว้าบีบคอเหรินลิ่วไว้ ดวงตาฟิหงส์หรี่ลง

“คิดอยากแตะต้องนาง ถามข้าก่อนว่าตกลงหรือไม่”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพูดขึ้นมาอย่างเคร่งขรึม

“ผู้อาวุโส ตามเงื่อนไขของท่าน ข้าไม่ได้ทำลูกเต๋าแตก ผลเช่นนี้ ท่านต้องยอมรับ”

เหรินลิ่วถูกบีบคอไว้ ยังคงตะโกนด่าเฟิ่งจิ่วเหยียน

“สารเลว ! ! ! ”

ผู้เฒ่าตบหลังเหรินลิ่ว

“เอาล่ะ ยอมรับความพ่ายแพ้”

พูดเสร็จ ก็หันไปพูดกับเฟิ่งจิ่วเหยียนกับเซียวอวี้ “ทั้งสองท่าน เชิญขึ้นไปเถอะ”

เซียวอวี้ค่อยปล่อยมือ

เฟิ่งจิ่วเหยียนดูออก ผู้เฒ่าท่านนี้ต่างหากที่เป็นท่านผู้อาวุโสของชั้นสอง พูดจามีน้ำหนัก

นางหันไปผสานมือทำความเคารพเขา พร้อมถามขึ้นมา

“ท่านผู้อาวุโส เคยได้ยินว่างซูฮวาหรือไม่?”

ผู้เฒ่ายิ้มหัวเราะ

“ไม่เคย
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1450

    เฟิ่งจิ่วเหยียนรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งนางไม่ทันระวังตัวกับเซียวอวี้ ถึงได้ถูกยามอมเมาของเขาตอนนี้เขาตามเลี่ยอู๋ซินไปแล้ว ทำให้นางรู้สึกว้าวุ่นในจิตใจความรู้สึกของนางสับสนเป็นอย่างมากที่จริงนางก็เข้าใจเซียวอวี้เช่นกันเขาในฐานะกษัตริย์แห่งแว่นแคว้น ต้องคำนึงถึงราษฎรเป็นสำคัญเหล่าราษฎรในเมืองชายแดนถูกพิษมนุษย์โอสถ เขาไม่อาจนิ่งดูดาย รอให้ผู้อื่นไปเสี่ยงชีวิต และไปหายาถอนพิษหากมิให้เขาทำสิ่งใดบ้าง ในใจเขาจะไม่สงบแต่เขาไม่ควรหลอกนางจริงอยู่ นางก็หลอกเขาเช่นกันหากมิใช่เขาลงมือก่อน คืนนี้นางก็คงไปกับเลี่ยอู๋ซินแล้วเฟิ่งจิ่วเหยียนยิ้มอย่างขมขื่นเซี่ยหวั่นเฉินยืนอยู่ข้างนาง พลางเอ่ยปลอบใจ“ฮองเฮามิต้องเป็นกังวล ข้าเชื่อว่าฮ่องเต้ฉีจะสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัย”เฟิ่งจิ่วเหยียนหันศีรษะไปมองเขา สายตาของเขาดูแน่วแน่และมั่นคง ดูเหมือนจะเชื่อมั่นเซียวอวี้มากกว่านางเสียอีก“เหตุใดท่านถึงเชื่อมั่นเพียงนี้?”สายตาของเซี่ยหวั่นเฉินทอดมองไปยังที่ไกล ๆ คล้ายกำลังมองดูดาวในท้องฟ้ากว้างใหญ่“ข้าเลื่อมใสฮ่องเต้ฉีมาตลอด“ตอนที่เขาเพิ่งขึ้นครองบัลลังก์ หนานฉีอยู่ในภาวะสั่นคลอน ศึกภา

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1449

    แต่ไหนแต่ไรมา เซียวอวี้ไม่ค่อยมีความอดทนต่อคนอื่นเท่าใดนักเขาเห็นเลี่ยอู๋ซินนั่งเหม่อลอย ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จึงเร่งเร้า“ได้ยินไม่ชัดหรือว่า จะไปจับซุนโฉวตอนนี้!”เขาเพิ่งจะใช้วิธีการบางอย่าง ทำให้จิ่วเหยียนหมดสติไปหากประเดี๋ยวจิ่วเหยียนตื่นขึ้นมา จะไม่ทันการแล้วเลี่ยอู๋ซินลุกขึ้นยืน และถามอย่างจริงจังเป็นพิเศษ“ทั้งที่ทราบว่ามีอันตรายอย่างมาก ท่านก็ยังจะไปอีกหรือ?”เซียวอวี้รู้สึกว่านี่เป็นคำพูดที่ไร้สาระ จึงไม่คิดจะตอบจิ่วเหยียนไม่ยอมให้เขาไป เป็นเพราะเขาคือฮ่องเต้ผู้สูงส่ง ต้องปกป้องเขาอย่างเต็มที่ส่วนเขาเองตัดสินใจที่จะไป ก็เพราะเขาคือฮ่องเต้เช่นเดียวกันการที่เขาไปจับซุนโฉว คือหน้าที่ของเขาในฐานะฮ่องเต้ราษฎรก็เป็นราษฎรของเขา หากเขาไม่อาจปกป้องพวกเขาได้ ยังจะมีหน้ากลับไปหนานฉี และนั่งบนบัลลังก์มังกรต่อไปได้อย่างไร?เลี่ยอู๋ซินไม่อาจขัดขืนเซียวอวี้ได้ และไม่อาจขัดขืนความเป็นลูกผู้ชายของตนเองที่พูดแล้วไม่อาจคืนคำได้เขาสัญญากับเฟิ่งจิ่วเหยียนไว้ก่อนแล้ว จะกลับคำพูดง่าย ๆ ได้อย่างไร?แต่คิดไปคิดมา เป็นเซียวอวี้ที่เริ่มลงมือก่อนเฟิ่งจิ่วเหยียนหมดสติไปแล้ว ตอนนี้ก

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1448

    เฟิ่งจิ่วเหยียนต้องการจับตัวซุนโฉวให้ได้โดยเร็วถึงแม้พิษมนุษย์โอสถในร่างกายของเซียวอวี้ยังสามารถควบคุมได้ แต่ตงฟางซื่อและราษฎรเหล่านั้นเล่า?พวกเขาทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางความทุกข์ทรมานนางมาที่แคว้นตงซาน มิใช่เพื่ออย่างอื่น แต่เพื่อยาถอนพิษส่วนเซียวเหิงอะไรนั่น วันข้างหน้ายังมีโอกาสที่จะจัดการกับเขาอีกมาก เหตุใดต้องมารีบเร่งในเวลานี้?เซี่ยหวั่นเฉินค่อยเป็นค่อยไปได้ แต่นางช้าไม่ได้เลี่ยอู๋ซินมองนางด้วยความประหลาดใจ“ข้าฟังไม่ผิดใช่หรือไม่ ที่ท่านบอกเมื่อครู่คือเวลายังไม่เหมาะสม...”เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยแทรกคำพูดของเขาด้วยเสียงเบา“ทำการใดต้องรวดเร็ว“สิ่งที่ข้าพูดไปเมื่อครู่ ล้วนทำเพื่อหลอกฝ่าบาท“เขายืนกรานจะเสี่ยงอันตรายให้ได้ ข้าจึงต้องทำเช่นนี้”เลี่ยอู๋ซินพอจะเข้าใจแล้วพูดไปพูดมาคือนางก็หลอกเซียวอวี้ไปด้วยเช่นกันแต่สิ่งที่นางพูดก็มีเหตุผลอย่างยิ่งเขามีเพียงชีวิตนี้ชีวิตเดียว ไม่อยากให้สูญเสียไปเปล่า ๆ“ไม่กลัวว่าเซียวเหิงจะวางกับดัก รอให้พวกเราไปติดกับหรือ?”เฟิ่งจิ่วเหยียนดูสงบนิ่งอย่างมาก“พวกเราก็มีทางหนีเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องกลัวเขา”“ทางหนีอยู่ที

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1447

    เลี่ยอู๋ซินรอผลการตัดสินใจของเฟิ่งจิ่วเหยียนและเซียวอวี้ เขาตระหนักดี ด้วยอุปนิสัยของเฟิ่งจิ่วเหยียน จะไม่ยอมให้เซียวอวี้ไปเสี่ยงเด็ดขาด ยังไม่ต้องพูดถึงว่าเซียวอวี้เป็นฮ่องเต้แห่งหนานฉี ถึงแม้จะเป็นเพียงสหายทั่วไปของนาง นางก็จะเป็นคนแรกที่ลงมือ ในจุดนี้ นางเหมือนกับเมิ่งสิงโจว ทว่าในด้านความรู้สึกของเซียวอวี้ที่มีต่อเฟิ่งจิ่วเหยียน คงไม่วางใจให้นางไปเสี่ยงแน่ ดังนั้น เขาจึงไม่แน่ใจว่า ทั้งสองคนตัดสินใจเลือกอย่างไร เฟิ่งจิ่วเหยียนเอ่ยเสียงลุ่มลึก “ตัดสินใจแล้ว เราจะไม่ไปทั้งคู่” เลี่ยอู๋ซิน : ? พวกเขากำลังล้อเขาเล่นอยู่หรือ?! ก่อนหน้านี้มิใช่ว่าโต้เถียงกันไม่จบสิ้น? เซียวอวี้ไม่พูดแทรก ได้แต่มองนางอย่างจริงจัง ดูเหมือน เขาจะยอมรับการตัดสินใจของนาง เลี่ยอู๋ซินแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “นี่คงไม่คิดจะจับซุนโฉวแล้วรึ? หรือจะส่งคนอื่นไปกับข้า? “ข้าอธิบายไม่ชัดเจนพอหรือ วังใต้ดินที่ซุนโฉวอาศัยอยู่นั้น ข้าคนเดียว ไม่สามารถจับเขาได้” เฟิ่งจิ่วเหยียนย้อนถาม “ไยจึงไปได้เพียงสองคน?” “มีกลไกต้องห้ามอยู่ในสถานที่แห่งน

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1446

    “ซุนโฉวอยู่ที่ใด?” เซี่ยหวั่นเฉินถามทันที เลี่ยอู๋ซินกล่าวคำข้างต้นเสร็จ ก็ไม่ได้เอ่ยต่อ ทุกคนกำลังรอฟังเขาอยู่ หลังเงียบไปสักพัก เลี่ยอู๋ซินจึงกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ซุนโฉวมิได้มีคนเดียว” เฟิ่งจิ่วเหยียนขมวดคิ้ว “มีอยู่หลายคนหรือ?” เลี่ยอู๋ซินพยักหน้าให้นาง “เจ้าเดาไม่ผิด ซุนโฉวมีหลายคน พวกเขาเป็นคนของมหาเสนาบดีเหิงแห่งจวนตระกูลหยวน มีหน้าที่ในการวางยาพิษมนุษย์โอสถโดยเฉพาะ” เลี่ยอู๋ซินค้นพบเบาะแสมากมาย แต่ยังไม่พบว่า ชื่อจริงของมหาเสนาบดีเหิงคือเซียวเหิง ทั้งยังเป็นเสด็จอาของเซียวอวี้ และเป็นกบฏของแคว้นหนานฉี ครั้นเซี่ยหวั่นเฉินรู้ว่ามีซุนโฉวหลายคน คิ้วที่ขมวดพลันคลายออก “มองจากมุมนี้ พวกเราจะมีโอกาสชนะมากขึ้นแล้ว” เฟิ่งจิ่วเหยียนกลับคิดว่า เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย อย่างไรก็ตาม ถึงแม้เลี่ยอู๋ซินจะตามสืบเรื่องนี้เป็นเวลานาน กลับยังจับตัวซุนโฉวไม่ได้ เซียวอวี้ถามเสียงเย็นชา “เจ้าบอกว่าเจ้ารู้ที่อยู่ของซุนโฉว บอกตำแหน่งที่เจาะจงได้หรือไม่?” เลี่ยอู๋ซินจิบชา “ชานเมืองตะวันออก ที่เนินป่าช้า” เซียวอวี้ขมวดค

  • แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย   บทที่ 1445

    วันรุ่งขึ้น ฮ่องเต้ทรงเรียกพบหยวนจั้น และมอบคดีลักพาตัวหยวนตั๋วให้เขาไปสืบสวน หยวนจั้นทูลถามอย่างประหลาดใจ “ฝ่าบาท เรื่องทางค่ายทหาร กระหม่อมต้องทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” เขาเป็นแม่ทัพที่ได้รับการแต่งตั้งโดยฮ่องเต้ หน้าที่รับผิดชอบนั้น สำคัญกว่าการค้นหาหยวนตั๋วมิใช่หรือ? ฮ่องเต้มีท่าทีเคร่งขรึม “เรื่องกิจการทหาร เจ้าสามารถฝากไว้กับรองแม่ทัพเป็นการชั่วคราว “ตอนนี้มีไส้ศึกอยู่ในตระกูลหยวน หากเอ่ยให้เป็นเรื่องใหญ่ นั่นคือมีสายลับแฝงอยู่ในแคว้นตงซานของเรา “เรื่องนี้จะต้องแก้ไขโดยเร็วที่สุด!” หยวนจั้นน้อมรับพระบัญชา “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!” หลังหยวนจั้นออกจากวัง ก็เข้าพบรัชทายาทเป็นการส่วนตัว เขาแจ้งรัชทายาทว่า ฝ่าบาทต้องการให้เขาสืบสวนคดีหยวนตั๋ว รัชทายาทหาได้แปลกใจสักนิดไม่ “เป็นข้าแนะนำเจ้าให้กับเสด็จพ่อเอง” หยวนจั้นยิ่งประหลาดใจมากขึ้น “เหตุใดองค์ชายจึงทำเช่นนี้?” เซี่ยหวั่นเฉินมองหยวนจั้น “เพราะเมื่อเทียบกับการฝึกทหารแล้ว ตอนนี้เจ้ามีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ” หยวนจั้นยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของรัชทายาท เซี่ยหวั่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status