บทที่ 30 กลับเมืองหลวง

บทที่ 30 กลับเมืองหลวง

หงฟางซินมาถึงด้านหน้าโรงเตี๊ยม เขายืนนิ่งอยู่หน้าประตูโรงเตี๊ยม ชายหนุ่มจงใจหันหลังให้เฉินเส้าหว่านอย่างแง่งอน ขณะที่มือเรียวแข็งแรงบีบกำด้ามพัดจนบิดเบี้ยวเล็กน้อยอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าคมเข้มขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งเครียดราวกับเมฆครึ้มที่ปกคลุมไปทั่วจนคนด้านหลังสัมผัสได้

“เจ้าไปเก็บข้าวของให้พร้อม เราจะออกเดินทางกลับเมืองหลวงในวันนี้” เสียงทุ้มเย็นเอ่ยออกมาอย่างเฉียบขาด

เฉินเส้าหว่านยืนชะงัก นางปรายตาขึ้นมองเขาอย่างต้องการให้แน่ใจ “ไหนท่านว่าพรุ่งนี้มิใช่หรือ”

หงฟางซินยังคงไม่หันกลับมามองหญิงสาว ใบหน้าคมเข้มยังคงจ้องตรงไปเบื้องหน้าอย่างไม่ไยดี เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “หรือเจ้าจะรอร่ำลากับคนผู้นั้นก่อนเล่า”

เฉินเส้าหว่านเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างรู้ทัน หญิงสาวชะโงกหน้าไปเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม ดวงตาสบเข้าหากัน หญิงสาวจ้องมองดวงตาคู่นั้นอย่างไม่กะพริบตา “พี่เฟย..ท่านหึงข้าหรือ”

หงฟางซินสะอึกกับคำกล่าวนั้น เขารีบเบือนหน้าหลบสายตาอย่างมีพิรุธ “เจ้าเป็นพันธมิตรของข้า นับว่าเป็นสหายผู้หนึ่ง ข้าย่อมต้