All Chapters of แม่สื่อเช่นข้าจะชนะใจองค์ชาย: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1 เร่งรัด “ปึง...” เสียงตบโต๊ะดังสนั่นไปทั่วตำหนักของฮองเฮา เม่งฉีเต๋อถึงกับบันดาลโทสะอย่างหนัก ใบหน้าของนางแดงก่ำแล่นริ้วไปทั่วร่างของหญิงวัยกลางคน สายตาของนางยังคงจ้องหน้าบุตรชายคนโต “หงเฟยหย่า” รัชทายาทของแคว้นเจี้ยนอย่างเหลืออด “นี่เจ้าคิดจะทำให้ข้าอกแตกไปเลยเช่นนั้นหรือ” เสียงตวาดด้วยความโมโหและร้อนใจจนถึงกับแผดเสียงออกมา หงเฟยหย่าถอดทอนหายใจพร้อมกับเบือนหน้าอย่างรู้สึกเหนื่อยใจยิ่งนัก แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่งอย่างสงวนท่าทีเช่นเคย “เสด็จแม่ ข้าบอกท่านหลายครั้งแล้วว่าข้ายังไม่มีความคิดที่จะแต่งงานในเวลานี้” “แต่นี่เจ้าอายุยี่สิบห้าแล้วนะ องค์ชายคนอื่นๆ ต่างมี สตรีในวังหลังมากมาย...แล้วดูเจ้าสิ วังหลังของเจ้านั้นกลับว่างเปล่าไร้ซึ่งกระทั่งสาวใช้อุ่นเตียงแม้สักคนเดียว” “โธ่...เสด็จแม่ ท่านอย่าได้เป็นกังวลกับข้าเช่นนี้เลย หากวันใดข้าพบคนที่ต้องใจแล้วละก็ ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่มีวันปล่อยคนผู้นั้นไปเป็นแน่” หงเฟยหย่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ดวงตารีเรียวราวกับเหยี่ยวหรี่ลง สองคิ้วขมวดแน่นด้วยความตึงเครียดพร้อมกับจ้องมองมารดาของตนอย่างต้องก

บทที่ 3 สหาย ทางด้านหงเฟยหย่าที่เดินทางกลับมายังตำหนักของตน เขาก้าวเท้าตรงไปยังห้องนอนด้วยท่าทางอ่อนเพลียยิ่งนัก ชายหนุ่มหย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า และอ่อนใจกับสิ่งที่มารดาของเขาพยายามยัดเยียดให้ มือข้างหนึ่งยกขึ้นนวดระหว่างคิ้วที่ขมวดแน่นจนแทบจะเป็นปมขึ้นมา หลิวรั่วอันเดินมารินน้ำชาให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ท่าทางอ่อนน้อมเมื่อสักครู่เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นกันเองและผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น “เฟยหย่า...ท่านจะลำบากใจอันใดกันนักหนา กับแค่หญิงสาวข้างกายเพียงไม่กี่คน ท่านก็รับเข้าตำหนักหลังก็เพียงพอแล้ว” หลิวรั่วอันเอ่ยปากออกมาอย่างเป็นกันเอง คำเรียกขานที่ดูเป็นทางการก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นสนิทสนมขึ้นมา อันที่จริงหลิวรั่วอันนั้นเป็นเพื่อนเล่นวัยเยาว์ของหงเฟยหย่ามาตั้งแต่เด็ก พวกเขาเรียกได้ว่าแทบจะตัวติดกันไปเสียทุกเวลาทีเดียว ชายหนุ่มเป็นบุตรชายของหลิวฟู่เว่ย เสนาบดีกรมคลัง แต่เพราะชายหนุ่มชื่นชอบการต่อสู้ตั้งแต่ยังเล็ก ดังนั้นเขาจึงมุ่งความสนใจไปกับการฝึกซ้อมวรยุทธ์ และได้กลายเป็นสหายร่วมเรียนกับหงเฟยหย่า จนกระทั่งบัดนี้เขาได้กลายมาเป็นองครักษ์ข้างกายขอ

บทที่ 5 ทำความรู้จัก ภายใต้ร่มเงาของต้นหลิวใหญ่ที่ปลูกเรียงรายริมสระน้ำกลางสวนหลวง เสียงพิณที่บรรเลงแผ่วเบาจากศาลาริมน้ำลอยละล่องมาตามลม บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจาง ๆ ของบุปผานานาพรรณ กลุ่มบุตรสาวของขุนนางจวนต่างๆ ต่างพากันจับกลุ่มสนทนา หัวร่อต่อกระซิบกันโดยบทสนทนาเหล่านั้นล้วนไม่พ้นเรื่องที่ฮองเฮาต้องการหาคู่ครองเคียงกายให้กับองค์รัชทายาทและองค์ชายห้า เจียงอันเล่อที่รู้สึกเบื่อหน่ายยิ่งนัก มิใช่ว่านางจะไม่รู้วัตถุประสงค์ของการจัดงานครั้งนี้ แต่เพราะหัวใจของนางยึดติดอยู่กับเพียงหานอี้หลงผู้เดียวเท่านั้น นางจึงเลือกหลบมานั่งอยู่เพียงลำพังใต้ต้นหลิว แววตาเหม่อลอยอย่างมิได้ใส่ใจกับเรื่องราวดังกล่าวทำเพียงนั่งรอฆ่าเวลาจนกว่างานเลี้ยงจะสิ้นสุดลง ทว่าเจียงอันเล่อก็ต้องสะดุ้งตัวโยนขึ้น เมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกดังขึ้นมาจากทางด้านข้าง “คุณหนูเจียง...” เสียงทุ้มและนุ่มนวลดังขึ้นพร้อมกับร่างของหงฟางซินที่ก้าวมาหยุดตรงด้านหน้าของนาง เจียงอันเล่อเงยหน้าขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นย่อกายเคารพตามธรรมเนียมอย่างสุภาพ “คารวะ...องค์ชายเก้า” หงฟา

บทที่ 7 ราชการลับ ภายในตำหนักอักษร หงจูเหลียงนั่งตรวจฎีกาด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด มือใหญ่ที่มีรอยเหี่ยวย่นตามกาลเวลากำแน่นด้วยความโมโหอย่างไม่อาจควบคุม หงเฟยหย่าสวมอาภรณ์สีน้ำเงินเข้มขลิบทองก้าวเข้ามาภายในพร้อมกับโค้งกายคำนับ “ถวายพระพร เสด็จพ่อ” “รัชทายาท...เจ้ามาก็ดีแล้ว” หงจูเหลียงละสายตาจากฎีกาฉบับหนึ่งในมือ ก่อนจะโบกพระหัตถ์ไปมาอย่างไม่ใส่ใจพิธีการมากนัก เขาเงยหน้ามองบุตรชาย พร้อมกับหันไปหาขันทีด้านข้างในทันที ขันทีรีบหยิบฎีกาตรงเข้าไปหาหงเฟยหย่าพร้อมกับยื่นให้เขาอย่างรู้งาน หงเฟยหย่าอ่านฎีกาฉบับดังกล่าวพร้อมใบหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาในทันที “เสด็จพ่อมีความคิดเห็นเช่นใด” “ข้าเรียกเจ้ามาเข้าเฝ้าโดยด่วนก็เพราะเรื่องนี้” หงจูเหลียงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงนิ่งเย็น “เมื่อคืนมีฎีกาฉบับหนึ่งส่งตรงจากผู้ตรวจการเมืองเจี้ยนหนาน แจ้งว่ามีการทุจริตเงินภาษีและเบียดบังเสบียงหลวงอย่างโจ่งแจ้ง ทั้งยังมีเบาะแสว่าขุนนางท้องถิ่นพัวพันโดยตรง” ชายสูงวัยกล่าวออกมาพร้อมใบหน้าที่ถมึงทึง ดวงตาลุกวาวด้วยโทสะที่มี “เรื่องนี้ดูผิวเผินก็ไม่ต่างจากการทุจริตโดยทั่

บทที่ 9 ในห้วงฝัน ยามดึกของค่ำคืน หลิวรั่วอันที่หลับใหลอยู่บนเตียงไม้ ชายหนุ่มนอนนิ่งร่างกายผ่อนคลายเต็มที่ ทว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่ความรู้สึกแปลกประหลาดเริ่มคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ หลิวรั่วอันค่อยๆ ขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความร้อนที่นาบลงบนผิวกายราวกับความฝัน ริมฝีปากหนาเผยอออก พร้อมกับลมหายใจที่เริ่มติดขัดขึ้นมา ราวกับห้วงฝันอันแสนวาบหวาม ชายหนุ่มรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นร้อนที่แนบลงบนผิวกายอย่างแผ่วเบา ความร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามแนวลำคอ ไล่ลงมาจนถึงแผงอก ความอุ่นร้อนลากไล้ไปมาคล้ายกับมีเจตนาหยอกเย้ายั่วยวนจนไม่อาจต่อต้าน “อืม...” เสียงครางต่ำหลุดออกจากลำคอโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากหนาเผยอออก พร้อมกับหัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน ขนอ่อนทั่วร่างลุกชันขึ้นตามสัมผัสอันเร่าร้อน แต่กลับแฝงด้วยความเย้ายวนใจ ลมหายใจของเขาเริ่มติดขัดและหอบถี่ขึ้นมา ความร้อนรุ่มลุกโชนไปทั่วร่างกายจนร่างจนหลิวรั่วอันเผลอบิดเร้าและแอ่นรับสัมผัสนั้นอย่างลืมตัว ความอุ่นร้อนยังคงไล้วนไปมา จากนั้นก็ลากไล้ลงไปยังเบื้องล่าง เส้นประสาทแข็งตึงขึ้น หน้าท้องเขม็งเกร็งจนรู้สึกปวดหน