เข้าสู่ระบบแชร์
.EP 4/2 เมียข้าอย่าแตะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-04 01:00:34“ว้าว! ชงได้แล้วนี่ ดีเลย ฉันจะได้เลิกชงให้ ชงจนจะเปิดร้านขายได้อยู่แล้ว”
ชมจันทร์ว่าประชด เพ่งมองไปยังคนที่กำลังเฝ้ารอน้ำกาแฟกลิ่นหอม ทว่าดูเหมือนด้ามชงของเขาจะมีปัญหา น้ำกาแฟที่หยดลงมาถึงขาดช่วง
“จันทร์! มันไม่เข้าล็อกมาดูซิ”
เขาปิดสวิซต์เพื่อดึงด้ามชงออกมา ก่อนจะยัดมันเข้าไปในเครื่องอีกครั้งเพื่อให้เครื่องทำงานอีกรอบ แต่ทำยังไงก็ไม่เข้าเสียที
“จันทร์...มาดูหน่อย โธ่เอ๊ย! หน้าเครื่องนี่ร้อนจริงๆ แล้วฉันต้องใช้น้ำกาแฟเท่าไหร่ล่ะ”
เขาชี้ลงถ้วยใบเล็กซึ่งรองน้ำกาแฟไว้ ชมจันทร์เห็นแล้วส่ายหน้า เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากาแฟหนึ่งแก้วต้องใช้น้ำกาแฟกี่ออนซ์
“เครื่องมันก็เอาแต่ใจเหมือนเจ้าของมันนั่นแหละ มันเก่าแล้วก็ต้องมีพังบ้างอะไรบ้าง” เธอแขวะเบาๆ เครื่องชงกาแฟมันเก่าแล้ว ดีเท่าไหร่ที่มันอยู่มาได้ตั้งหกเจ็ดปี
“จันทร์ มาทำให้หน่อย มันยัดไม่เข้าเนี่ย” เขาวอนขออีกครั้ง
“ไม่”
ชมจันทร์ตอบจริงจัง ทัศเทพหัวเสีย ยัดด้ามชงเข้าเครื่องอย่างกระแทกกระทั้น
“ก็ได้!” เขาหมดสิ้นความอดทน เปิดสวิตช์ให้เครื่องทำงานทั้งที่ตำแหน่งด้ามชงไม่เรียบร้อย ยังผลให้น้ำเดือดจัดพุ่งกระฉูดออกมาจากตัวเครื่องพร้อมๆ กับกากกาแฟกระเด็นรดมือเขาเต็มๆ
“โอ๊ย! บ้าฉิบ!” เขาสบถลั่น รีบปิดสวิตซ์เครื่องทันใด มือขาวสลัดแรงๆ ปวดแสบปวดร้อนบนหลังมือที่เริ่มแดงขึ้นทีละนิด
“คุณเทพ!” ชมจันทร์โผเข้าไปดูคนที่โดนน้ำร้อนลวก เครื่องชงกาแฟเครื่องนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอรู้ดี แต่ทัศเทพไม่รู้ เพราะเธอแท้ๆ เขาถึงเจ็บตัว เพราะทิฐิบ้าๆ บอๆ ของเธอแท้ๆ
แม่เลี้ยงคนงามดึงมือของทัศเทพไปรองใต้ก๊อกน้ำเย็น เธอเปิดน้ำสะอาดให้มันราดบนหลังมือของเขา แล้วผละไปหายาทาในตู้ลอยเหนือเตาไฟฟ้า
“ล้างพอแล้ว มานี่เร็วเข้า” เธอร้องสั่ง จับเขานั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมที่เธอนั่งอยู่เมื่อครู่ แล้วบรรจงทายาแก้น้ำร้อนลวกให้อย่างตั้งอกตั้งใจ
ทัศเทพรู้สึกสั่นไหวที่หัวใจอย่างประหลาด ยามเมื่อริมฝีปากของชมจันทร์ออกแรงเป่าลมลงบนหลังมือเขาให้คลายอาการเจ็บแสบ
“จันทร์...” เขาครางชื่อหล่อน ใบหน้างามอยู่ห่างเพียงคืบจนเขาอดใจไม่ไหว
ฟอด!
ชมจันทร์แก้มร้อนผ่าวเมื่อเขาหอมแก้มเธอหน้าด้านๆ
“คุณเทพ!?”
“หายกัน” เขาแก้ต่าง
“เจ้าเล่ห์นักนะ น่าจะปล่อยให้น้ำร้อนลวกให้ตายไปเลย”
“ใจร้าย” เขาโอดเสียงอ่อย รวบเอวบางมากอด บังคับให้หล่อนนั่งลงบนตัก
“ปล่อยสิ อยากกินกาแฟไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวฉันชงให้เอง ปล่อย!”
“ไม่ ตอนนี้อยากกินนมสดๆ ครับคุณแม่เลี้ยง”
“คุณเทพ!”
ชมจันทร์แหวออกมาอย่างเหลืออด เมื่อคืนยังไม่พอหรืออย่างไร ทั้งนมทั้ง...
“ฉันรู้นะว่าคิดอะไรอยู่ สายตาเธอมันฟ้อง”
เขาหรี่ตามองวงหน้าแดงเรื่อของหล่อน ชมจันทร์ตาลุกวาว
“ฟ้องเฟิ้งอะไรกัน ปล่อยนะ ฉันจะรีบเข้าบริษัท”
“นี่มันวันอาทิตย์” เขาแก้ไขความเข้าใจผิดของคนขยัน
“แต่ฉันมีนัดกับลูกค้า” เธออธิบาย
ทัศเทพหน้าตึง ทำไมต้องนัดวันอาทิตย์
“ลูกค้าที่ไหน?”
“ท่านฮัสเซ็น”
หญิงสาวตอบ ทัศเทพละมือจากการโอบกอดอย่างสุดเซ็ง ตาแก่พุงพลุ้ยหน้าแขกนั่นอีกแล้ว
ชมจันทร์รีบลุกจากตักเขาเมื่อสบโอกาส
“ทำไมไม่ให้คนอื่นไป นี่มันวันอาทิตย์นะ” งานนี้ลูกเลี้ยงมีงอน งอนที่เจ้าหล่อนจะไม่อยู่บ้าน งอนที่หล่อนจะออกไปกับตาแก่พุงพลุ้ยนั่น
“ก็ท่านใจดีชวนไปเที่ยว คุณจะให้ฉันปฏิเสธเหรอ ท่านฮัสเซ็นเป็นลูกค้ารายใหญ่เลยนะ คุณก็รู้”
“แต่ฉันไม่ชอบ! ที่เธอไปไหนมาไหนกับเขา”
ทัศเทพเริ่มหัวเสีย อาการเจ็บที่หลังมือแทบปลาสนาการไปสิ้น
“แล้วจะทำยังไงล่ะคุณเทพ จะให้ฉันโกหกว่าไม่สบายแล้วไปเที่ยวกับคุณแทนเหรอ” ชมจันทร์ประชดแบบพาลๆ ทว่ากลับเป็นการชี้โพรงให้กระรอกจอมหื่น
“ใช่! เธอต้องไปเที่ยวกับฉันวันนี้” สายเขาดูเจ้าเล่ห์อย่างคนมีแผนการ
“ฮะ? ไปเที่ยวเนี่ยนะ เพี้ยนหรือเปล่าคุณ ฉันอยู่ที่นี่มาเป็นชาติคุณเพิ่งมาชวนฉันเที่ยวเนี่ยนะ”
“อือฮึ! ทำไมล่ะ ก็ฉันเพิ่งอยากเที่ยวนี่นา” ตอบหน้าตาย ค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้แม่เลี้ยงสาวโดยที่หล่อนไม่รู้ตัว
“คุณเทพ!” ชมจันทร์ร้องลั่นเมื่อเขาคว้าเอวบางของเธอไปกอดอีกครั้ง
“ชู่ว์...อยากให้เด็กส้มมาเห็นหรือไง ตามมานี่เดี๋ยวนี้เลย” เขาพูดเบาๆ กึ่งลากกึ่งจูงสาวเจ้าที่ดิ้นรนขัดขืนไปตลอดทาง ให้เข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ข้างๆ ห้องรับแขก
“ไม่!”
“ไม่มีทางรอดไงชมจันทร์ ก่อนจะไปเที่ยวมาให้ฉันชื่นใจซะดีๆ”
ปัง!
ประตูห้องน้ำปิดลงเสียงดังสนั่น
“อย่านะ อื้อออ...” ชมจันทร์ไม่มีโอกาสขัดขืนเมื่อลูกเลี้ยงจอมหื่นตะโบมจูบจนเธออ่อนระทวย แต่เดี๋ยวก่อน ที่อ่อนระทวยไม่ใช่เพราะสมยอมหรอกนะ
“คุณเทพขา...” เธอร้องเสียงกระเส่า วอนขอบางอย่างจากเขาด้วยการแอ่นอกเข้าหาฝ่ามือร้อนผ่าว เขาปลดกระดุมเสื้อเธออย่างรวดเร็วแล้วครอบครองพุ่มทรวงข้างหนึ่งด้วยมืออุ่นร้อนราวกับเป็นเจ้าของก็มิปาน
“โอ...จันทร์...จันทร์” ทัศเทพครางเสียงแผ่ว ทำไมหล่อนต่อติดไวขนาดนี้ ปลายจมูกโด่งคมซุกไซ้ที่ซอกคอขาวผ่องเนิ่นนาน ก่อนจะลากไล้ปากกับจมูกไปที่ปลายถันสีชมพูระเรื่อน่าขบเม้มเป็นที่สุด
“คุณเทพ เจ็บ!” ชมจันทร์ร้องบอกเมื่อเขาขบที่ยอดอกกัน
“จันทร์ เธอ...ไม่ขัดขืน” ทัศเทพเป็นงง แต่ฝ่ามือก็ไม่ยอมผละจากเนื้อตัวของสาวเจ้า มันน่าอัศจรรย์ใจนักที่ชมจันทร์ยอมเขาแต่โดยดี
บทล่าสุด
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 13/2 ปิดฉาก
กวินแค่นหัวเราะแล้วหันกลับไปต่อกรกับตาเฒ่าเจ้าเล่ห์พราวพริ้งยืนจังงังอยู่กับที่ นี่นางโดนหลอกอีกแล้วเหรอ ครั้งหนึ่งตาเฒ่าหื่นกามก็ล่อลวงให้นางบำรุงบำเรอความใคร่ให้มัน ตั้งแต่สาวยันอายุปูนนี้ อยากจะเลิกก็เลิกไม่ได้เพราะกลัวว่าจะถูกอีกฝ่ายเปิดโปงให้ตนเสียหน้าเสียชื่อเสียง พอเวลานี้ กวิน คนที่นางเผลอมีใจให้ ก็โกหกหลอกลวงนางเพื่อ.. เพื่ออะไร!? หรือว่า...แพรวรุ้ง!“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!” กวินร้องบอก หน้าตาดุดัน ตาแก่พุงหนาชักปืนออกมาขู่ มองดูลูกน้องที่ถูกต่อยหมดท่าแล้วให้ขัดใจนัก ไร้ฝีมือจริงๆ“อาลายวะ! พูดกันลีๆ ก็ล่าย ทำไมต้องใช้กำลัง หรือว่าลื้ออยากมีเลื่อง นี่มันผู้หญิงของอั๊ว ลื้อม่ายมีสิทธิ์”“เฮอะ! ผู้หญิงของแก แต่นั่น เมียกูโว้ย!”“ไม่จริง! ไม่จริง! กวินโกหก เธอโกหก! เธอเจอยัยแพรวแค่ตอนไปถ่ายแบบเท่านั้น แถมไปไม่กี่วันยังไม่ทันได้ทำงานด้วยซ้ำก็เลิกกองกลางคัน แล้วยัยแพรวจะไปเป็นเมียเธอได้ยังไง!?”“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคุณหญิง ก็ที่เธอหายไปเพราะผมนี่แหละเป็นคนพาเธอไปเอง โจรกระจอกที่ลักพาตัวแพรวรุ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 13/1 ปิดฉาก
[13]ปิดฉากเมฆากุมมือบางของภรรยาเอาไว้ เฝ้าดอมดมทั้งจูบจุมพิตฝ่ามือบางครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับการทำเช่นนั้นจะทำให้หล่อนตื่นขึ้นมาพูดคุยกับเขาเช่นเมื่อวานนี้ เกือบสามชั่วโมงแล้วที่เขานั่งอยู่ตรงนี้ คุณหมอบอกว่าไม่เกินชั่วโมงหล่อนคงฟื้น แล้วทำไมผ่านไปตั้งสามชั่วโมง หล่อนยังไม่ลืมตา“วารินทร์ คนขี้เซา ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ เธอยังไม่ได้รดน้ำในแปลงผักเลย วันนี้จะอู้งานใช่ไหม” เมฆาเอ่ยทั้งน้ำตา วันวานที่ผ่านผันแต่ความทรงจำในบางเรื่องยังไม่เลือนหาย เขายังจำได้เมื่อครั้งที่ลักพาตัวศรีภรรยามาจากอกของพี่ชาย ช่างเป็นสิ่งที่เลวร้าย แต่ถ้าถามว่าหากย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะทำแบบนั้นไหม บอกได้เลยว่า...ทำ เขายอมเป็นคนชั่ว หากว่าวันนี้ได้ครอบครองหัวใจของภรรยา“ปะ...เปล่านะ นายเหมืองจะกลับคำ...ใช่ไหม ไหนบอกว่าจะไม่ใช้แรงงานเมียแล้วไง แค่กๆ”เสียงแหบแห้งของคนป่วยร้องค้าน“วารินทร์...คนดีของนายเหมือง ฟื้นแล้วจริงๆ ผมดีใจเหลือเกิน”นายเหมืองหนุ่มเพียรกดจูบบนใ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/4 เพิ่งเข้าใจ
“อ๊ะ...กวิน อืม...” แพรวรุ้งส่งเสียงเมื่อเขาเปลี่ยนจากนิ้วร้ายเป็นท่อนลำของความเป็นชายร้อนผ่าว เขาไม่ได้ถอดกางเกงด้วยซ้ำ เพียงแค่รูดซิบลงแล้วควักมันออกมาจากกางเกงชั้นใน เขาพยายามดุนดันแก่นกายร้อนผ่าวเข้ามาในร่างเธอ แต่มันช่างทำได้ยากเย็น“อ๊ะ! กวิน ฉันเจ็บ!”กวินชะงักเมื่อเสียงครางกระเส่าเปลี่ยนเป็นเสียงร้องอย่างเจ็บปวด เขาขยับกายอีกนิดเพื่อจะได้ยกร่างหล่อนขึ้นเหนือท่อนลำอีกหน“ค่อยๆ นั่งทับมัน อย่างนั้นแพรว อย่างนั้น อา....”แพรวรุ้งใบหน้าบิดเหยเก เขาบอกเธอเหมือนเป็นเรื่องง่ายแต่สิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่มันหนักหนาทีเดียว ตอนนี้ลำลึงค์ใหญ่โตสมชายชาตรี มุดเข้าไปในร่างเธอได้เพียงส่วนหัว ส่วนที่เหลือยังค้างเติ่งอยู่อย่างนั้นกวินยกร่างหล่อนขึ้นน้อยๆ แล้วค่อยๆ ปล่อยลงมาช้าๆ ทำอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ กระทั่งความชุ่มฉ่ำนำพาให้ช่องทางสวาทดูดกลืนลำเอ็นขนาดยักษ์จนหมด และมันสามารถลดความเจ็บปวดในการหลอมรวมได้ดีทีเดียว“โอ...ไม่!” แพรวรุ้งร้องเสียงหลงเมื่อเขาช้อนร่างเธอไว้แล้วยกขึ้นลงเป็นจังหวะ ท่อนลำแกร่งกร้าวหา
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/3 เพิ่งเข้าใจ
กวินชะงักเล็กน้อย คุณหญิงเจ้าเล่ห์นัก หนึ่งเดือนมานี้เขาทำทุกวิถีทางที่จะให้พราวพริ้งไว้ใจเขา การร่วมทุนร่วมหุ้นทำฟาร์มไข่มุกที่เกาะมันตรา มันเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น เกาะมันตรามีจริงเสียเมื่อไหร่กัน ลายเซ็นของนางต่างหากคือสิ่งที่เขาต้องการ เอกสารฉบับล่าสุดที่เขาเอามาให้นางเซ็น มันไม่ใช่เอกสารทางธุรกิจแบบธรรมดา แต่มีใบโอนทรัพย์สินแทรกมาอย่างแนบเนียน มันถูกทำขึ้นจากทีมงานที่เขาไว้ใจมากที่สุด เพื่องานนี้โดยเฉพาะ“โธ่...ไม่ได้ปากหวานสักหน่อย แค่พูดความจริงเท่านั้น ถ้าพี่พริ้งยังไม่เซ็นก็ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้ ยังไงซะ เงินที่จะเอามาใช้ในการทำฟาร์มงวดนี้ มันก็เป็นของพี่พริ้งอยู่ดี” กวินว่า“นั่นก็เงินของเธอด้วย ถ้าฟาร์มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาเมื่อไหร่ เธอต้องพาพี่ไปดูนะ พี่อยากรู้จริงๆ ว่าเกาะมันตราจะสวยแค่ไหน” พราวพริ้งทำหน้าเคลิ้มฝัน หารู้ไม่ว่า รูปถ่ายที่กวินเคยให้ดูนั้นมันเป็นสวนหนึ่งของเกาะปันรัก มิใช่เกาะมันตรา“แน่นอนครับ ตอนนี้ก็คืบหน้าไปมากแล้ว บ้านของเราสองคนก็สร้างได้ครึ่งหนึ่งแล้วนะครับ อีกเดือนสองเดือนน่าจะเข้าอยู่ได้เลย ผมไม่ไ
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/2 เพิ่งเข้าใจ
ร่างสวยสูงโปร่งอย่างนางแบบของแพรวรุ้ง เดินนวยนาดลงมาตามขั้นบันได เรียวขายาวขาวสะอาดมันสามารถตรึงสายตาของหนึ่งบุรุษให้จดจ้องแน่วนิ่ง แพรวรุ้งใจเต้นโครมคราม ดวงตาเขาที่จ้องมองมาประหนึ่งจะเปลื้องผ้าเธออย่างไรอย่างนั้น“เอ้า? ยัยแพรวมาพอดี”มารดาผู้แสนดีเอ่ยทักบุตรสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานผิดปกติ แพรวรุ้งรับรู้โดยสัญชาตญาณ คุณหญิงพราวพริ้ง มารดาผู้ยังงดงามของเธอ กำลังมีความรัก“แพรวไม่รู้ว่าคุณแม่มีแขก ขอโทษที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยค่ะ”เธอกล่าวขอโทษแต่ไม่ได้คิดจะขึ้นไปเปลี่ยนแต่อย่างใด เดินมานั่งบนโซฟาเดี่ยวตัวหนึ่งที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก แอบปรายตาไปมองกวินอย่างยั่วเย้าอยู่ในที“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ถือ” กวินกล่าวเสียงเรียบเรื่อย จ้องมองวงหน้าเนียนของแพรวรุ้งตาไม่กะพริบ หล่อนดูสดใสอิ่มเอิบผิดหูผิดตา และหล่อนกล้ามากที่หนีออกจากเกาะปันรัก มันน่าโมโหจริงๆ“ขอโทษนะจ๊ะกวิน” พราวพริ้งหันไปขออภัยบุรุษในดวงใจ ก่อนจะหันมาสั่งบุตรสาว “เราก็รีบขึ้นไปเปลี่ยนชุดสิ จะมัวมาขอโทษขอโพยกันทำไม”
แรงรักซ่อนปรารถนา EP 12/1 เพิ่งเข้าใจ
[12]เพิ่งเข้าใจ-------------วารินทร์กำลังจัดโต๊ะอาหารค่ำไว้รอนายเหมืองผู้เป็นสามี ร่างอรชรเริ่มอวบอิ่มขึ้นมากเมื่อเธอต้องเร่งอาหารหลักอาหารเสริมเพื่อบำรุงเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในครรภ์ แต่กระนั้น ความน่ารักสดใสของคุณน้องคนงามก็ยังไม่เลือนหายไป“สวัสดีคะพี่วารินทร์ จันทร์มาหาเฮียเมฆค่ะ”วารินทร์ทำหน้าไม่ถูก ด้วยว่าการพบกันครั้งแรก เธอเข้าใจแม่เลี้ยงคนงามผิดไป“สวัสดีค่ะ เอ่อ...นายเหมืองยังไม่กลับเลย คุณ...เอ่อ...น้องจันทร์มาซะค่ำเชียว ทานข้าวด้วยกันนะคะ” ว่าที่คุณแม่เอ่ยชวน แต่ชมจันทร์ตอบกลับมาเพียงรอยยิ้มและยื่นซองเอกสารให้กับนายหญิงแห่งเหมืองวารินทร์“ฝากให้เฮียด้วยนะคะ จันทร์รีบไป ลาเลยก็แล้วกันนะคะพี่ สวัสดีค่ะ” ชมจันทร์ลาพี่สะใภ้ ความอ่อนแอในหัวใจพาให้เธออยากไปให้พ้นๆ จากผู้คน อยากอยู่เงียบๆ อยากนอนร้องไห้ให้สมใจ“เอ้า? จันทร์มาได้ไงมืดค่ำป่านนี้”เมฆาที่เพิ่งเดินขึ้นเรือนมาเอ่ยทักน้องสาวทันที“เฮียเมฆ คือ
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี62.3K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน90.1K viewsเมื่อรักต้องลับ ( 18+)
หญิงเพียว37.6K viewsนางบำเรอ BAD GUY
ลำเจียก56.3K viewsพิษรักนักแข่ง ToxicLoveRacers
SakuraShan~ซากุระซัง252 viewsหนึ่งใจแต่หลายรัก
กาสะลอง531 viewsรักหมดใจยัยตัวอ้วน
พันธกา มัสญาภา มัสยาปลา214 viewsมาเฟียหลงเด็ก
มงกุฎดอกหญ้า1.8K views
