EP 4/3 เพราะรัก...จึงลา

 หญิงสาวหยุดยืนที่กลางห้องเป็นครั้งสุดท้าย หน่วยตาหม่นเศร้ามีหยดน้ำใสคลออยู่ กวาดไล้ไปทั่วทุกตารางนิ้ว ซึมซับเอาความสุข ความทุกข์ ที่เขาและเธอมีร่วมกัน กลิ่นอายความสุขยังอบอวลอยู่ในนี้ มันมีมากพอๆ กับละอองของหยดน้ำตา

“วาคิมคะ มุกมาอยู่ที่นี่เพราะว่ามุกรักคุณ แต่ที่มุกต้องไปก็เพราะมุกรักคุณเช่นกัน” เอ่ยกับห้องนอนอันว่างเปล่า ค่อยๆ ก้าวมาที่ประตูอย่างช้าๆ บิดลูกบิดสีเงินด้วยหัวใจอันห่อเหี่ยว แต่ยังไม่ทันได้ผลักมันออกไป เสียงประตูใหญ่ด้านนอกก็ถูกผลักเข้ามา มือเรียวสวยหยุดชะงัก ประตูห้องนอนถูกแง้มไว้มิได้เปิดออกจนสุด

“ฉันกำลังโมโหมากเลยกวิน! เกล็ดมุกกำลังจะทำให้ฉันเป็นบ้า!”

วาคิมตะโกนบอกบอดี้การ์ดทั้งที่กวินก็เดินตามหลังมา ใช่! เขากำลังจะบ้าเพราะไม่รู้จะจัดการกับน้ำตาของเกล็ดมุกอย่างไรดี หล่อนชอบประชดประชันแล้วก็เอาแต่ร้องไห้ เขาพยายามไม่ใส่ใจ ไม่แคร์ แต่หัวจิตหัวใจกลับเจ็บปวดเหลือทน

เกล็ดมุกยืนนิ่งหลังประตูห้องนอน ไม่ได้จะแอบฟัง แต่ชื่อของตัวเองที่ถูกกล่าวถึงทำให้อดใจไม่ไหว

“เจ้านายน่าจะคุยกับคุณมุกอีกที เธอกำลังไม่สบาย อาจจะเอาแต่ใจไปบ้าง อีกอย่าง ใช่ว่าเธอจะเป็นอย่างนี้บ่อยๆ คุณมุกอาจจะมีเหตุผลของเธอ”

กวินแสดงความเห็น เขาเพิ่งพาเจ้านายหนุ่มลงไปสงบสติอารมณ์ข้างล่าง บางทีเกล็ดมุกอาจจะเป็นคนพิเศษจริงๆ เพราะไม่เคยเลยสักครั้งที่เจ้านายจะหัวเสียเพียงเพราะมีปากเสียงกับผู้หญิงของเขา

“หึ! เหตุผลหรือกวิน ไม่มีเหตุผลอื่นหรอกนอกจากอยากได้อยากมี อยากเป็นเจ้าของฉัน! เกล็ดมุกเคยบอกเองว่านอกจากความรักเธอจะไม่ขอสิ่งใด แล้วไงล่ะ แค่เห็นรูปของฉันกับแพรวรุ้งก็เกิดหึงหวงไม่เข้าท่า เธอเองก็รู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ คงอยากได้ตำแหน่งนายหญิงของ GB จนตัวสั่น”

ริมฝีปากเหยียดยิ้มดูแคลน หลังจากพ่นวาจาคมกริบราวใบมีดออกมาจ้วงแทงหัวใจบางๆ ของคนที่ถูกกล่าวหา ขายาวก้าวเข้าไปในส่วนของห้องครัวแบบโมเดิร์น เปิดตู้ลอยเหนือเตาไฟฟ้าเพื่อแลหาขวดวิสกี้ เขาได้มันพร้อมกับแก้วอีกหนึ่งใบ ร่างสูงเพรียวเดินกลับมานั่งยังโซฟาที่กลางห้อง

กวินขยับไปหาผู้เป็นนาย ส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อเห็นเจ้านายที่เคารพใช้แอลกอฮอล์เพื่อดับความขุ่นเคืองใจ ใบหน้าหล่อเหลาแม้ไม่คมคายเท่าวาคิม ทว่าก็ดูดีเกินบอดี้การ์ดทั่วไป แน่นอนละ จะมีใครสักคนที่รู้ว่าเขาใช้นามสกุลเดียวกับเจ้านาย

วาคิมหยิบแก้ววิสกี้สีอำพันมาสาดลงคอแก้วแล้วแก้วเล่า ความผิดหวังระคนน้อยใจไหลล้นจากอกวิ่งพล่านสู่กระแสเลือด เขารับรู้ได้ชัดเจนเหลือเกินกับความเจ็บปวดที่แทรกซึมอยู่ทุกอณูเนื้อ สุดท้ายเมียเก็บแสนซื่อที่ชื่อเกล็ดมุก หล่อนก็ไม่ได้แตกต่างจากผู้หญิงหน้าเงินที่ชื่อ ‘ฟ้ารุ่ง’ สักนิด!

“ไม่น่าจะใช่นะครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณมุกไม่เคยอยากได้อะไรจากเจ้านายเลย ทั้งข้าวของเงินทอง เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรด้วยซ้ำ”

“นั่นเพราะถ้าเธอแต่งงานกับฉัน เธอจะได้ทุกสิ่งที่เป็นของฉันน่ะสิ ผู้หญิงหน้าเงิน! ฉันรู้สึกผิดหวัง ผิดหวังมากๆ ฉัน...” วาคิมไม่พูดต่อ เก็บเอาความขุ่นข้องหมองใจยัดใส่ในขวดวิสกี้ ก่อนจะเทมันลงแก้วแล้วยกขึ้นกระดกอีกครั้ง

บอดี้การ์ดหนุ่มมองภาพนั้นด้วยความเหนื่อยใจ เจ้าชายน้ำแข็งคงยังไม่รู้ตัวว่าหลงรักเมียเก็บผู้แสนดีเข้าให้แล้ว

เกล็ดมุกยืนตัวสั่นอยู่หลังประตูห้องนอน กำลังสะกดกลั้นความโมโหเอาไว้สุดชีวิต ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้ม เส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนเพราะเจ้าตัวกำหมัดแน่น เธอรู้ตัวดีว่าหากปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือจิตใจ มันจะเป็นเช่นไร เขาว่ายังไงนะ ผู้หญิงหน้าเงิน! อยากได้ตำแหน่งนายหญิงของ GB จนตัวสั่นอย่างนั้นหรือ ใช่! ตัวสั่นเลยล่ะ แต่สั่นเพราะเพลิงโทสะกำลังลุกโชน มันพร้อมจะแผดเผาเจ้าชายน้ำแข็งอย่างคุณแล้ว วาคิม!

ผลัวะ!

ประตูห้องนอนเปิดอ้าเพราะแรงถีบจากฝ่าเท้าของเกล็ดมุก

“วาคิม! คุณถามฉันแล้วหรือถึงตัดสินว่าฉันเป็นอย่างที่คุณคิด ฉันขอยืนยันว่าผู้หญิงโง่ๆ คนนี้ ไม่เคยอยากได้อยากมีในสิ่งที่คุณกล่าวหาเลย คุณไม่มีสิทธิ์มาปรักปรำฉัน ด้วยความคิดชั่วร้ายของคุณ ไม่มีสิทธิ์เลย...แม้แต่นิดเดียว”

น้ำเสียงสั่นเครือเค้นถ้อยคำออกมาชี้แจง มันไม่ชัดเจนนักเมื่อต้องกลืนก้อนสะอื้นและบังคับหยดน้ำตาไม่ให้ไหลรินในคราวเดียว เพียงแค่เห็นใบหน้าเรียบเฉยที่คุ้นตา กลิ่นกายเขาที่คุ้นชิน ความโกรธกรุ่นก็แปรผันเป็นความน้อยเนื้อต่ำใจ

“นั่นเธอแต่งตัวจะไปไหน ไม่สบายทำไมไม่นอนพัก” เขาท้วงติงโดยไม่รู้ตัว ไม่ได้โต้ตอบหล่อนในเรื่องที่เจ้าตัวชี้แจงด้วยซ้ำ หัวใจสั่นไหวแปลกๆ รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ นั่นมันเสื้อผ้าชุดแรกที่หล่อนใส่ขึ้นมาเหยียบบนนี้ ห้องชุดสุดหรูของเขา และหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้เห็นหล่อนหยิบมาสวมอีก ทว่าตอนนี้...

กวินเห็นว่าทั้งสองมีเรื่องต้องสะสางระหว่างกัน เขาจึงทำท่าว่าจะเลี่ยงออกไป แต่เสียงแกร่งกร้าวของเกล็ดมุกกลับขัดขึ้นเสียก่อน ชายหนุ่มประหม่าอย่างไม่เคยเป็น นึกเกรงน้ำเสียงและดวงตาหวานดุที่มีน้ำใสขังคลออยู่ครามครัน ไม่น่าเชื่อว่าลูกแมวน้อยที่เขาเอามาส่งเจ้านายหนุ่มเมื่อต้นชั่วโมง บัดนี้กลายร่างเป็นแม่เสือสาวเสียแล้ว

“อย่าเพิ่ง! อย่าเพิ่งไปสิคะ กวินต้องอยู่เป็นพยานให้มุกก่อน มุกจะได้สบายใจว่าไม่ได้เผลอหยิบฉวยเอาอะไรไป เดี๋ยวเจ้าของเขาจะกล่าวหามุกได้ว่าอยากได้อยากมีจนตัวสั่น”

“เกล็ดมุก!”