บทที่ 8. ตอนที่ 4. จดหมายลับ

วั่งซูลูบแขนและมือตรงตำแหน่งที่ถูกนางสัมผัส "แปลกจริงทำไมรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งนางอาบน้ำให้ ก็ถูกเนื้อต้องตัวออกบ่อย แต่ไม่เคยมีครั้งใหนที่ให้ความรู้สึกเช่นนี้เลย"

“ศิษย์น้องเจ้าเร็วหน่อย ท่านอาจารย์รอเจ้าอยู่นานแล้ว” หวังหยงดูมีความร้อนใจ จนถึงกับต้องมายืนรอเขาอยู่ด้านนอก

“รู้แล้ว ๆ อะไรกันหวังหยง วันนี้เจ้าดูแปลก ๆ นะ แขกของท่านอาจารย์คือผู้ใดกัน ข้ารู้จักหรือไม่ สำคัญมากเช่นนั้นรึ”

“ข้าไม่แน่ใจว่าเจ้าจะรู้จักเขาหรือไม่ แต่ข้าขอเตือนเจ้า กับคนผู้นี้ห้ามตอบโต้ ห้ามโต้เถียง เงียบได้จงเงียบ”

“อะไรขอเจ้า ห่วงข้ารึ วันนี้เจ้าดูแปลกมากหวังหยง อ๋อ…แต่เมื่อครู่ที่ห้องข้า ขอบใจนะ ถ้าไม่ได้เจ้า ข้าคงแย่เหมือนกัน”

“แย่รึ ข้ากลับคิดว่าเจ้าชอบนาง”

“ใช่…ข้ารู้สึกเช่นนั้นจริง แต่การกระทำของนางวันนี้ ข้าตั้งรับไม่ทัน มีหลายอย่างที่ข้าไม่เข้าใจ”

“ฮึ…เด็กโง่ แค่นี้ก็ไม่เข้าใจ คุณชายรูปงามกับสาวใช้แสนสวย ใครก็ล้วนมองออก ว่าต่อไปอะไรจะเกิดขึ้น แม่เจ้าคิดไม่ผิดเลย ที่ส่งเจ้ามาฝากไว้ให้ท่านอาจารย์เป่าจงดูแล” วั่งซูได้แต่ฟังคำพูดของหวังหยงศิษย์ผู้พี่ ที่พูดออกมาราวกับว่าเขาพอจะรู้อะไรมา

ชายชรารูปร่างสูงใหญ