คอนโดพราว
เวลา 9.30
เสียงมือถือของฉันก็ดังขึ้น~
ฉันที่กำลังนอนหลับสบาย ตากแอร์เย็นฉ่ำ ก็ต้องตื่นขึ้นมากดรับสายโดยที่ตายังไม่ลืม
“ฮาโหลล”
“ฉันอยู่หน้าห้องมาเปิดประตูเดี๋ยวนี้!!” เมื่อได้ยินรุ่นพี่ใจร้ายบอกว่าอยู่หน้าห้องพักของฉัน ฉันก็รีบลุกขึ้นไปเปิดทันทีโดยที่ลืมไปว่าตัวฉันเองนั้นอยู่ในสภาพที่ใส่ชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวเพียงอย่างเดียว โนบรา และเมื่อเปิดประตูรุ่นพี่ใจร้ายก็ตะลึงไปกับชุดนอนของฉัน และรีบดันตัวของเขาเองเขามาให้ห้องทันที
“ทีหลังก่อนจะเปิดประตูให้คนอื่น ควรดูชุดตัวเองก่อน” รุ่นพี่พูดและมองมายังร่างกายของฉัน ฉันจึงก้มมองชุดของตัวเอง ก็ต้องร้องตกใจออกมา
“กรี๊ดด ยัยบ้าพราวเอ๊ย ทำไมลืมดูชุดก่อนออกไปเปิดได้เนี้ย ฮือออ” ฉันรีบวิ่งเข้าห้องนอนของตัวเองทันทีและรีบก่อนล๊อคประตูทันที เอามือแนบที่อกด้านซ้ายใจฉันเต้นแรงมาก เกือบโป๊ต่อหน้าผู้ชายแล้วไหมล่ะ
ภายในรถ
วันนี้ฉันเลือกที่จะใส่เสื้อยืดสีม่วงพาสเทลสีโปรดของฉันกับกางเกงยีนส์ที่ขาดช่วงเข่านิดๆพร้อมรองเท้าผ้าใบคู่ใจสีขาวสุดโปรดที่ชอบใส่บ่อยมาก
“จ๊อกก จ๊อกก”เป็นเสียงท้องร้องของฉันที่ดังขึ้นสร้างความอับอายให้กับฉันอีกแล้ว
“แวะกินข้าวก่อนล่ะกัน” อิตารุ่นพี่วินแอบหลุดขำออกมาแล้วเขาก็จอดรถแวะกินอาหารเช้าที่ร้านอาหารก่อน
เมื่อกินอาหารเช้าเสร็จ
ภายในรถ
“วันนี้พวกเราจะไปไหนกันคะ..พี่วิน” เพราะบรรยากาศมันเงียบฉันเลยเป็นฝ่ายชวนรุ่นพี่หนุ่มคุยก่อน
“ไปทะเลน่ะ มีพวกเพื่อนของฉันไปด้วย”
“หา”
“แต่ถ้าเธออยากไปกันแค่สองคนก็..” รุ่นพี่ใจร้ายพูดพร้อมกับมองหน้ายิ้มกรุ้มกริ่มมองมาที่ฉัน
“ไปหลายคนสนุกดีค่ะ” ฉันรีบตอบกลับไปอย่างทันทีและรวดเร็ว
“หึ! ”
“แต่ไหนพี่บอกว่าแค่ไปกินข้าวดูหนังไงคะ แล้วทำไมถึงไปจบที่ไปทะเลได้อะคะ”
“เพื่อนฉันพึ่งชวนเมื่อคืน” คงเพราะพึ่งจะสรุปกันเมื่อคืนเลยโทรมาหาฉันในตอนดึกนั่นเอง
ระหว่างทางกว่าจะถึงทะเลฉันก็ขอพักเอาแรงก่อนละกันไม่อยากจะคุยกับพี่วินด้วยเลยเลือกนอนหลับดีกว่า
ทะเลหัวหิน
“แชะ” ฉันได้ยินเสียงใครกดชัตเตอร์ใกล้ๆ จึงลืมตาตื่นขึ้นแล้วก็พบกับทะเล๊ ทะเล ว้าวมาถึงทะเลแล้ว
“กำลังจะเรียกอยู่พอดี ลงไปสิ” ฉันไปสบตากับรุ่นพี่พอดีและไม่รอช้าฉันก็รีบลงจากรถทันที
“ไอ้วินทางนี้” อยู่ดีๆพี่วินก็เดินมาจับเข้าที่มือของฉันแล้วพาเดินไปยังกลุ่มเพื่อนของเขา
“ฮิ้ววว ยังกับพรหมลิขิตเลยว่ะ /หนีกันไม่พ้นจริงๆครับคู่นี้ / ของเขาคู่กันครับ” พอเดินมาถึงโต๊ะริมทะเลก็ได้ยินเสียงพวกกลุ่มเพื่อนของพี่วินแซวทันที เสียงดังด้วย
“นี้เพื่อนของพี่ เวหา ออสติน และสายฟ้า” พี่วินแนะนำพวกเพื่อนๆของเขา
“สวัสดีค่ะพี่ๆ” ฉันยกมือไหว้พวกรุ่นพี่ที่เป็นเพื่อนในกลุ่มของพี่วิน
“สวัสดีครับ พวกเราได้เจอกันอีกครั้งแล้วนะครับ” เพื่อนของรุ่นพี่วินที่เป็นหนุ่มลูกครึ่งที่ชื่อออสตินพูดกับฉันพร้อมกับส่งสายตายิ้มกริ่มมาให้ฉัน
“พอเห็นหน้าน้องพราวใกล้น่ารักมากอ่ะ ใจพี่จะละลาย” เป็นเสียงของพี่เวหาที่พูดขึ้น
“เอาตรีนไปครับสัส” เป็นเสียงพูดของพี่วินและก็ตามมาด้วยเสียงเพื่อนๆของเขาต่างพากันหัวเราะดังลั่น
“เอ้าๆนั่งๆครับน้องพราว มึงก็นั่งสักที” พี่สายฟ้าพูดบอกให้ฉันกับรุ่นพี่วินนั่ง
“ขอบคุณค่ะ” เมื่อรุ่นพี่ชวนให้นั่ง ฉันก็นั่งตามมารยาท
“มาๆพวกเรามาถ่ายรูปกันเถอะ” พี่สายฟ้าพูดขึ้นเตรียมพร้อมที่ถ่ายรูป
“เอ่อ ให้หนูเป็นคนถ่ายรูปให้พวกพี่ๆไหมคะ” เพราะฉันไม่อยากร่วมเฟรมกับรุ่นพี่วินเลยอาสาจะขอเป็นคนที่ถ่ายรูปให้กับกลุ่มของพวกเขา
“เรานั่นแหละคนที่ต้องอยู่ในรูปภาพเลย ส่งงานกิจกรรมคู่รักไม่ใช่เหรอไงว่ะไอ้วิน” พี่สายฟ้าพูดพร้อมหันไปถามพี่วิน
“อืม” พี่วินตอบกลับมาแค่นั้น เขาที่กำลังนั่งเล่นมือถืออยู่ก็เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงทันทีแล้วดึงพลันฉันให้ขึ้นไปนั่งบนตักของเขาทันทีพร้อมทั้งโอบกอดฉัน
“เฮ้ย! ทำอะไรเนี่ยพี่”ฉันที่อยู่ในอาการตกใจและก็เขินจนหน้าแดง ก็พูดพร้อมกับกับพยายามจะลุกแต่ก็สู้แรงกำลังของผู้ชายไม่ไหวอยู่ดี พยายามดิ้นจะลุกให้หลุดพ้นออกจากตักแกร่งของรุ่นพี่ใจร้าย แต่ก็นั่นแหละฉันกับเขา เราคนละไซส์กันเลยฉันสู้แรงเขาไม่ได้เลย
“อยู่นิ่งๆ ถ้าขยับเยอะเดี๋ยวได้เจออะไรดีๆหรอก” รุ่นพี่วินกระซิบพูดเข้าที่หูของฉันเบาๆ ทำให้ฉันต้องจำใจนั่งนิ่งๆและขนแขนของฉันก็ลุกเลยทีเดียว
“ไอ้สายฟ้าถ่ายรูปเลย” รุ่นพี่วินบอกเพื่อนของเขาและหลังจากนั้นพวกเราก็ถ่ายรูปร่วมกันอยู่หลายภาพเลย
เมื่อถ่ายรูปกันเสร็จแล้ว ฉันจึงรีบลุกออกจากตักแกร่งของรุ่นพี่วินตัวร้ายทันที
“F******k ของน้องพราวชื่อว่าอะไรนะครับ เดี๋ยวพี่แอดไป พี่จะแท็กรูปเราน่ะ”
“อ๋อค่ะ ชื่อ Pharita” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดชื่อFacebookของฉันจนครบ พี่วินก็พูดแทรกขึ้นมา
“ไม่ต้อง ส่งรูปให้กู เดี๋ยวกูเป็นคนแท็กเอง มึงห้ามแอด” รุ่นพี่วินเอ่ยห้ามเพื่อนเสียงแข็งพร้อมทำสายตาดุดันใส่พี่สายฟ้าทันที
“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้นี่ขี้หวงฉิบหาย” พี่เวหาพูดขึ้นและหัวเราะดังลั่น เห้ออ พวกรุ่นพี่พวกนี้พูดไรกันเนี้ย
“เออๆ แหมหวงจริง” พี่สายฟ้าพูดตอบกลับรุ่นพี่วิน
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ