“มันมีลูกน้องหูตาเป็นสับปะรด ดังนั้นมันจะสืบได้ไม่ยากว่าคุณอยู่ที่ไหน ซึ่งผมเองก็ไม่อาจจะช่วยคุณได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
ความหวาดกลัวทำให้ขวัญข้าวเลือกที่จะยอมไปอยู่ใกล้ๆ ชายคนรัก
“ค่ะ ข้าวจะย้ายไปอยู่ที่บ้านบอสค่ะ”
รอยยิ้มพึงพอใจระบายเต็มใบหน้าหล่อคมสันของภูมิ
“ดีมาก อยู่ใกล้ๆ กัน ผมจะได้ดูแลคุณได้ยี่สิบสี่ชั่วโมงยังไงล่ะ”
ดวงตาเลื่อนขึ้นสบประสานกับดวงตาคมกริบของภูมิ และก็เหมือนกับว่าโลกของหล่อนหยุดหมุน ทุกสิ่งรอบตัวหยุดเคลื่อนไหว
หล่อนรักภูมิ...
ยิ่งได้มองเขาใกล้ๆ จนเห็นรอยเขียวจางๆ จากการโกนหนวดแบบนี้ หัวใจของหล่อนก็ยิ่งยอมศิโรราบกองแทบเท้าใหญ่ของเขา
“ดวงตาของคุณสวยจัง ผมเคยบอกคุณหรือยังขวัญข้าว”
“เอ่อ... ยังค่ะ”
สองพวงแก้มนวลแดงระเรื่อ และก็รู้สึกว่าตัวเองคล้ายกับลอยได้ เมื่ออุ้งมือใหญ่ยื่นมาโอบดวงหน้านวลเอาไว้ด้วยสัมผัสอ่อนโยน
ทำไมภูมิถึงได้ทำให้หล่อนหวั่นไหวแบบนี้ นี่เขาจะรู้ไหมว่าหล่อนแทบจะละลายอยู่แล้ว
“งั้นผมจะบอกคุณบ่อยๆ ว่าดวงตาของคุณสวยเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้าเลย”
“บอส...”
“ปากคุณก็สวย”
“เอ่อ... ไม่ใช่หรอกค่ะ ปากข้าวหนาไป”
หล่อนเสหลบสายตาด้วยความขัดเขิน หัวใจเต้นแรงจนแทบจะกระดอนหลุดออกมาจากทรวงอก
“อ๊ะ...”
นิ้วยาวสัมผัสกับกลีบปากอิ่มล่างของหล่อน เขาคลึงไปมา ก่อนจะพูดเสียงแปร่งที่หล่อนไม่เคยได้ยินมาก่อน
“มันกำลังดีต่างหาก และก็นุ่มมากด้วย”
“เอ่อ... บอส...”
ร่างกายของหล่อนคล้ายกับถูกใครสุมไฟเผา มันร้อนระอุไปทั่วเรือนร่าง เลือดสาวก็ร้อนฉ่า ยิ่งสายตาคมกริบมองมาไม่ว่างตา ช่องท้องก็เจียนระเบิด
“ดูสิหน้าแดงเชียว”
หล่อนได้ยินเสียงถอนใจยาวลึกจากลำคอของภูมิ ก่อนที่เขาจะดึงตัวกลับไปนั่งตรงอยู่หน้าพวงมาลัยรถ และคาดเข็มขัดนิรภัยอีกครั้ง
“เวลาคุณอาย คุณน่า... มองมากเลยนะ ขวัญข้าว”
“...”
หล่อนทำได้แค่อ้ำอึ้งขัดเขิน ขณะก้มหน้าลงมองมือตัวเอง เมื่อรถคันงามขับเคลื่อนขึ้นมาบนท้องถนนกว้างอีกครั้ง
ภูมิทำให้หล่อนร้อนฉ่า จนรู้สึกได้ถึงความเปียกฉ่ำที่เป้ากางเกงชั้นใน
วันนี้ทั้งวัน หล่อนทำงานแทบไม่รู้เรื่องเลย เพราะสิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้หล่อนใจลอย ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเอาเสียเลย
ภูมิช่วยเหลือหล่อนจากเสี่ยนรกนั่น ด้วยการจ่ายเงินหกแสนบาทซื้อตัวหล่อนคืนกลับมา จากนั้นก็สั่งให้หล่อนย้ายมาอยู่ที่บ้านของเขา
หล่อนกลัวใจตัวเองเหลือเกิน กลัวว่าจะแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกไป
ถ้าภูมิรู้ว่าหล่อนคิดอะไรอยู่ เขาอาจจะเกลียดหล่อนจนไม่มองหน้าก็ได้
หญิงสาวรู้สึกเคร่งเครียดมาก จนคนที่ลอบมองอยู่สังเกตเห็น
“ตื่นเต้นหรือขวัญข้าว”
คนที่นั่งจิกมือตัวเองอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนตั้งคำถาม
“เอ่อ... ก็นิดหน่อยค่ะ”
ภูมิระบายยิ้ม ขณะหักพวงมาลัยรถให้เลี้ยวจอดที่หน้าตึกใหญ่ซึ่งคือบ้านของเขานั่นเอง
“ผมเองก็ตื่นเต้นเหมือนกันแหละ”
หล่อนอดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยแววตาแปลกใจ ในขณะที่เขาอมยิ้มเขินๆ
“นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ผมพาผู้หญิงเข้าบ้าน คนใช้คงแปลกใจน่าดู”
“เอ่อ... งั้นข้าว... ไปอยู่หอก็ได้นะคะ”
หล่อนเกรงว่าเขาจะลำบากใจที่จะตอบคำถามของคนอื่น
“ไม่ได้แล้วล่ะ ทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้หมดแล้ว เพื่อคุณ”
แววตาของภูมิทำให้หล่อนชะงักกึกไป มันมีความหมายอะไรบางอย่างที่อ่านไม่ออกซ่อนอยู่
“ลงรถเถอะครับ ถึงบ้านผมแล้ว”
เขาเปิดประตูรถและก้าวลงไป ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้กับหล่อน
“ขอบคุณค่ะบอส”
หล่อนกล่าวออกไปด้วยความเกรงอกเกรงใจ ก่อนจะก้าวลงจากรถลงไปยืนเคียงข้างเขา
บ้านของเขาใหญ่โต สมฐานะของอภิมหาเศรษฐีอันดับต้นๆ ของเมืองไทย
“บ้านบอสสวยจังค่ะ”
คนตัวสูงเอียงหน้ามามองหล่อน และมอบรอยยิ้มหวานมาให้
“ตอนนี้มันเป็นบ้านของคุณด้วย”
“เอ่อ... ข้าวแค่มาอาศัยอยู่ชั่วคราวน่ะค่ะ”
“อาจจะไม่ได้แค่ชั่วคราวก็ได้นะ”
เขาพูดเหมือนล้อเล่น แต่แววตาทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งหัวใจ
“เข้าบ้านเถอะครับ”
เขาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ และรั้งให้เดินเคียงข้างเข้าไปภายในตัวตึกใหญ่สีขาวสะอาด
โอ้โห...
เมื่อก้าวเข้ามาภายใน หล่อนถึงกับต้องอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจในอก เมื่อสายตาปะทะเข้ากับความสวยงามราวกับราชวัง
“บ้านบอสสวยจังค่ะ”
“ถ้าชอบก็อยู่ด้วยกันไปตลอดเลยนะ”
หล่อนรู้ว่าเขาพูดเล่น หรือไม่ก็ชวนตามมารยาทเท่านั้นแหละ
“สวัสดีค่ะคุณภูมิ...”
หญิงวัยกลางคนร่างค่อนข้างท้วมเดินเข้ามากล่าวทักทายภูมิ ก่อนจะมองหล่อนด้วยสายตาเป็นมิตร และพูดขึ้น
“นี่ใช่ไหมคุณขวัญข้าวที่คุณภูมิบอกป้า”
“ใช่ครับ”
ภูมิตอบเสียงนุ่มกับคู่สนทนา ก่อนจะหันมามองหล่อน
“ขวัญข้าว นี่ป้าอิ่ม แม่บ้านที่บ้านผม ป้าอิ่มดูแลทุกอย่างที่นี่ ขาดเหลืออะไรบอกป้าอิ่มได้ทุกอย่างนะครับ”
หล่อนระบายยิ้มให้กับป้าอิ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้
“สวัสดีค่ะป้าอิ่ม ข้าวฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ”
“อุ้ยตายแล้วอย่าไหว้ป้าเลยค่ะคุณข้าว มีอะไรขาดเหลือบอกป้าได้เลยนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะป้าอิ่ม”
ภูมิอมยิ้มพึงพอใจเมื่อสองสาวต่างวัยเข้ากันได้ด้วยดี
“งั้นเดี๋ยวหกโมงครึ่งป้าอิ่มตั้งโต๊ะได้เลยนะครับ”
“อ้าว วันนี้เปลี่ยนเวลารับประทานอาหารเย็นเหรอคะคุณภูมิ”
ป้าอิ่มถามอย่างแปลกใจ เพราะปกติภูมิกินข้าวเย็นค่ำกว่านี้
“ครับป้าอิ่ม”
“แต่ปกติคุณภูมิทานข้าวเย็นสองทุ่มกว่าเลยนะคะ หรือว่าวันนี้หิวคะ”
ตอนที่ 20. ตอนอวสานภูมิหอบหายใจระรัว ก่อนจะค่อยๆ ชักท่อนชายออกจากปากของหล่อน จากนั้นก็ล้มตัวลงมานอนเคียงข้าง กอดหล่อนเอาไว้แนบอก“น้ำเสียวผมอร่อยไหมข้าว”หล่อนอมยิ้มหน้าแดงระเรื่อ แต่ก็ผงกศีรษะตอบรับออกไป“ผมดีใจนะที่คุณชอบ...”เขาอมยิ้ม และเริ่มลูบไล้เนื้อสาวอีกครั้ง“ผมจะให้คุณกินมันทุกคืนดีไหม”หล่อนยิ้มเอียงอาย แต่ก็ยอมตอบออกไป“ค่ะ ข้าวจะดื่มกินน้ำเสียวของคุณทุกคืน”“โอ้... ทูนหัว... คุณร้อนแรงเป็นบ้าเลย”แล้วภูมิก็เหมือนทนไม่ไหว เขาพลิกกายขึ้นทาบทับ และก็ก้มลงดูดหัวนมของหล่อน ขบด้วยฟันแรงๆ จนหล่อนครางเสียว“อ๊า... อา... ภูมิ... ไหนว่าจะพาไปพบใครไงคะ... อ๊า... ซี๊ดดด...”“ขออีกรอบ... แล้วผมจะพาคุณไป... โอ้วววว เมียจ๋า... ผัวหิวเมียอีกแล้ว... อืมมม โอ้วววว...”ภูมิสำรวจตรวจตรากายสาวอย่างละเอียดลออ ด้วยปาก ฝ่ามือ และเรียวลิ้นอ่อนนุ่มความรู้สึกแสนมหัศจรรย์ก่อเกิดในหัวใจมากมายจนตอนนี้ครอบงำไปทั้งจิตวิญญาณ หล่อนเด้งเร่าๆ หยัดยกความเป็นหญิงให้ดุ้นชายเสียบแทงด้วยความกระตือรือร้น ปากก็วิงวอนให้เขาเคลื่อนไหวดุดัน“อ๊า... ซี๊ดดด อา... ภูมิขา... ผัวขา... เอาแรงๆ อ๊า... กระเด้าหอยเมียแรงๆ
ตอนที่ 19.วันนี้ภูมิพาหล่อนกลับไปหามารดา ซึ่งหล่อนเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า ตั้งแต่วันนั้นที่แม่ทำสัญญายกหล่อนให้กลับภูมิ ชายหนุ่มก็ส่งคนมาพาแม่ไปรักษาอาการเสพติดสุราที่โรงพยาบาล และก็หางานอดิเรกให้มารดาทำ เพื่อแก้ปัญหาการเข้าบ่อน ซึ่งตอนนี้มารดาก็มีสภาพที่ดีขึ้นจนผิดหูผิดตาแม่ไม่ได้เป็นผีพนันอีกต่อไปแล้ว และภูมิก็ยังให้สัญญากับหล่อนอีกว่า หากเขากับหล่อนแต่งงานกัน เขาจะอนุญาตให้หล่อนพาแม่เข้ามาอยู่ด้วยกันภูมิใจดีกับหล่อนเหมือนเดิม...น้ำตาของหล่อนไหลรินออกมาอาบแก้ม มันเป็นน้ำตาแห่งความตื้นตันใจ“ยืนคิดอะไรอยู่ หื้อ...?”เขาสวมกอดหล่อนเข้ามาจากทางด้านหลัง ก่อนจะจับหล่อนให้หมุนตัวไปเผชิญหน้า“คิดถึงสิ่งดีๆ ที่คุณทำให้กับข้าวน่ะค่ะ”หล่อนยิ้มหวานให้กับเขา ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบปากหยักสวยภูมิยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะสอดมือใต้ท้ายทอย และก็เป็นฝ่ายจูบหล่อนเสียเองเขาจูบหล่อนเนิ่นนาน จูบราวกับจะสูบทั้งจิตวิญญาณไปจากหล่อน“ทูนหัว... ยังมีสิ่งดีๆ อีกมากมายที่ผมรอจะทำให้คุณ...”“ภูมิ... ทำไมแสนดีกับข้าวนักละคะ” หล่อนมองอย่างซาบซึ้งในน้ำใจ“ยังจะมีหน้ามาถามอีกหรือ...”เขาเอานิ้วมาแตะปลายจมูกของ
ตอนที่ 18.ชายหนุ่มจ้องมองลึกเข้ามาในดวงตาของหล่อน และก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมา จูบร้อนแรงก็เกิดขึ้นเสียก่อน ภูมิหยอกเย้าบดคลึงกลีบปากนุ่มด้วยความหิวกระหาย สิ้นสากบุกรุกเข้ามาภายในที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำหวาน ดูดกลืนรัดรึงด้วยแรงเสน่หาจูบจนพอใจจึงคลายออก และก็กระซิบเสียงแปร่งพร่า“แล้วที่ผมทำอยู่นี่... มันไม่ใช่ความรักหรอกหรือ ขวัญข้าว...”“บอส...”“คุณไม่เคยสงสัยเลยหรือว่าทำไมผมไม่มีใครเลย ทั้งๆ ที่ผมก็หน้าตาดี”เขาไม่ใช่แค่หน้าตาดี แต่เขาหล่อมากต่างหาก...“ก็... บอสบอกว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว...” หล่อนตอบเสียงแผ่วเบาเขาผงกศีรษะตอบรับ ในขณะที่มือใหญ่ซุกซนไปทั่ว ทั้งกายสาว โดยเฉพาะที่หน้าอกถูกบีบถูกขยำหนักหน่วงจนหล่อนเผลอครวญครางลายครั้ง“แล้วไม่คิดบ้างหรือว่าคนๆ นั้นอาจจะเป็นตัวเอง”ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนจะส่ายหน้าไปมา เสียวก็เสียว แต่สงสัยก็สงสัย“ไม่... เคยคิดเลยค่ะ”นี่ภูมิกำลังหมายความว่ายังไงกันนะ เขากำลังจะเฉลยใช่ไหมว่าคนที่เขารักคือใคร“คุณฉลาดเรื่องงานนะ แต่เรื่องความรัก ทำไมไม่เห็นฉลาดเลยล่ะ”“ข้าว...”“ผมรักคุณ ขวัญข้าว...”ในที่สุดเขาก็ตอบออกมา และมันก็ทำให้หล่อนถึงกับช็อกไม่
ตอนที่ 17.เขาหัวเราะข้างใบหู และก็ดันหล่อนให้แผ่นหลังชนกับกำแพงห้อง“ผมชอบเวลาคุณครางเสียว ข้าว... อืมมม คุณแฉะจังเลย... รอผมใช่ไหม”“อ๊า... ซี๊ดดด บอส... อ๊า... บอสขา...” หล่อนถูกล้วงลึกเข้าไปในกางเกงชั้นใน และนิ้วยาวก็ชอนไชเข้ามาทักทายกลีบเนื้ออ่อน“ภูมิ... ครางชื่อผม เวลาผมเอาคุณ... ข้าว... อืมมม หอยคุณตอดนิ้วผมแรงจังเลย...”เขาครางกระเส่า จงใจเอาท่อนชายที่กำลังโตวันโตคืนกระแทกเข้าหาเป็นจังหวะกายสาวร้อนวูบวาบ เนื้อตัวอ่อนระทวย และก็ไม่มีเรี่ยวแรงพอ ที่จะทัดทานความหิวกระหายของภูมิได้อีก“อืมมม... ผมต้องการเอาเอ็นยัดเข้าตัวคุณเดี๋ยวนี้เลย... ข้าว... รู้ไหมว่าผมคิดถึงคุณทั้งวัน... อยากกลับมาหาใจแทบขาด...”เขาสลัดเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างรวดเร็ว เผยความเป็นชายยิ่งใหญ่แก่สายตา“อยากทำให้คุณร้องครางเหมือนทุกคืนของเรา... อืมมม ผมรอไม่ไหวแล้ว...”“อ๊ะ... อ๊า... บอส...”เขาสอดแขนกำยำใต้ข้อพับขาของหล่อน ยกขึ้นให้หล่อนยืนด้วยขาข้างเดียว มือเล็กเกาะบ่าทรงพลังเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง ความเป็นหญิงถูกท่อนเอ็นร้อนและแข็งจดจ่อ“ผม... หิว... อืมมม โอ้วววว ฟิตเหลือเกิน...”ซวบบบบ“อ๊ะ... อ๊า... ซี๊ดดด บอ
ตอนที่ 16.ขวัญข้าวน้ำตาร่วง ยกมือขึ้นป้ายน้ำตาจากสองแก้ม แล้วจะเดินหนี แต่ดวงดาวตามมากระชากแขนเอาไว้“จำเอาไว้ ชั้นต่ำ ก็อยู่ส่วนชั้นต่ำ”“คุณดาวไม่มีสิทธิ์พูดกับคุณข้าวแบบนี้นะคะ” ป้าอิ่มออกโรงปกป้องขวัญข้าว“ทำไมฉันจะพูดไม่ได้ ในเมื่ออีนี่มันก็แค่เลขาฯ กระจอกๆ ที่พี่ภูมิจ้างเอาไว้ใช้งานเท่านั้น ส่วนเรื่องบนเตียงก็น่าจะเป็นของแถมล่ะมั้ง”ความอับอาย ความอดสูถล่มแน่นหัวอกของขวัญข้าวท่วมท้น“ฉัน... ขอตัวค่ะ”ขวัญข้าวสะบัดแขนจนหลุดจากอุ้งมือของผู้ดีอย่างดวงดาว และก็เดินหนี แต่เสียงด่ากราดของดวงดาวก็ยังแว่วเข้ามาในหู“ถ้าไม่อยากเป็นเมียน้อย ก็ไสหัวไปจากที่นี่เลยนะ อีเลขาฯ จอมละโมบ”จากที่แค่ก้าวเร็วๆ ตอนนี้ขวัญข้าววิ่งเร็วขึ้น หล่อนต้องการพาตัวเองไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดดวงดาวพูดถูกทุกอย่าง หล่อนมันก็แค่เลขาฯ หน้าห้อง ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นตัวจริงของภูมิหรอก เซ็กซ์ที่เกิดขึ้นมันก็แค่ของแถมเท่านั้นร่างอรชรทรุดลงนั่งกับพื้นภายในห้องพัก น้ำหูน้ำตาไหลพรากท่วมท้นหล่อนเจ็บปวดเหลือเกิน...กลีบปากอิ่มสั่นระริก น้ำตาไหลรินเป็นสาย มือเล็กยกขึ้นทาบทรวงอกเอาไว้ กดความเจ็บปวดที่กำลังแล่นทะลักอยู่ข้างใ
ตอนที่ 15.ความสัมพันธ์ของหล่อนกับภูมิเดินหน้าไปในทางที่ดีอย่างรวดเร็ว คงเพราะภูมิเป็นสุภาพบุรุษ เขาทำทุกอย่างให้หล่อนรู้สึกดีเสมอ และห่วงความรู้สึกของหล่อนทุกอย่าง ไม่เว้นแม้กระทั่งการบอกคนในบ้านถึงความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปของหล่อนกับเขาหล่อนมีความสุข แม้ลึกๆ แล้วจะต้องการมากกว่าการดูแลเอาใจใส่ตามหน้าที่จากภูมิก็ตามรัก...ใช่ คำนี้แหละที่หล่อนต้องการได้ยินจากปากของเขาขวัญข้าวยิ้มเศร้าๆ อดรู้สึกเกลียดชังความละโมบของตัวเองไม่ได้แค่ภูมิดีกับหล่อน เอาใจใส่หล่อน แค่นี้ก็ดีมากแล้วไม่ใช่เหรอ“คุณข้าวทานข้าวเช้าเลยไหมคะ”ขวัญข้าวที่ยืนเหม่อมองออกไปนอกระเบียงหน้าห้องพักของตัวเองสะดุ้งน้อยๆ ก่อนจะปั้นหน้าหันไปหาเจ้าของคำถาม“ไม่ดีกว่าค่ะป้าอิ่ม ข้าวต้องรีบเข้าบริษัทฯ”“คุณภูมิสั่งเอาไว้ว่าให้คุณข้าวพักผ่อนอยู่บ้านค่ะวันนี้”“แต่เช้านี้บอสมีประชุม แล้วข้าวต้องเข้าประชุมด้วย”ป้าอิ่มอมยิ้ม มองหล่อนอย่างเอ็นดู“คุณภูมิเธอจัดการได้ค่ะ คุณข้าวพักผ่อนอยู่บ้านนะคะ”“แต่ว่าข้าว...”“อย่าทำให้ป้าต้องถูกคุณภูมิดุเลยนะคะ”“บอสจะดุป้าอิ่มทำไมล่ะคะ”“ก็เพราะป้าไม่สามารถทำให้คุณข้าวอยู่บ้านพักผ่อนได้ยังไ