LOGINShare
บทที่ 1000
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1001
“ไอ้บ้านนอกเอ๊ย คิดว่าโลกนี้เข้าสู่ยุคที่พลังเวทหมดสิ้นแล้วหรือไง?”“ไม่ใช่เหรอ?” เย่ซิวถามกลับ“แน่นอนว่าไม่ใช่ มีแต่พวกบ้านนอกอย่างนายนั่นแหละที่คิดแบบนั้น” ชายหนุ่มแค่นเสียงหึเขาคิดว่าเย่ซิวใกล้ตายเต็มทีแล้วและคู่ต่อสู้แบบนี้ก็ควรจะถูกทรมานให้หนักก่อนตายอีกทั้งการได้เห็นสีหน้าตกตะลึงของเย่ซิวก็ทำให้เขารู้สึกสะใจไม่น้อยเมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็วาดยันต์สายฟ้าลงบนตัวเย่ซิวจากนั้นก็มีสายฟ้าสายแล้วสายเล่าพุ่งลงมาจากฟ้ากระแทกเข้าใส่เย่ซิวอย่างแม่นยำแต่สายฟ้าเหล่านั้นเป็นเพียงสายฟ้าธรรมดา ไม่ได้แฝงพลังแห่งฟ้าดินเอาไว้ และมันก็แทบจะไม่สร้างความเสียหายอะไรให้เย่ซิวเลยแถมยังช่วยขัดเกลาร่างกายของเขาอีกต่างหากแต่เพื่อสนองความสะใจของเจ้าหนุ่มโรคจิตตรงหน้า เย่ซิวจึงแสร้งร้องอย่างเจ็บปวดออกมาชายหนุ่มหัวเราะลั่นก่อนจะเอ่ยต่อ“โลกที่นายเห็นจริง ๆ แล้วมันเป็นแค่เศษเสี้ยวของโลกที่แท้จริงต่างหากเหมือนหยดน้ำกลางมหาสมุทรหรือเม็ดทรายในทะเลทรายเท่านั้น”หัวใจของเย่ซิวสะท้านครั้งนี้เขาไม่ได้นายล้งทำเป็นตกใจ แต่รู้สึกตื่นตะลึงจริง ๆ “นายหมายความว่าไง? ฉันไม่เข้าใจ!”ชายหนุ่มแค่นเสีย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1002
“ก็ใช่ ร่างกายฉันขยับไม่ได้ก็จริง แต่…”ยังไม่ทันพูดจบ หน้าผากของเย่ซิวก็เปล่งแสงขึ้นมาทันใดนั้น แสงสีดำสายหนึ่งก็พุ่งออกมาจากหน้าผากของเขาฟันลงมาทางศีรษะของชายหนุ่มตรงหน้ากระบี่หายนะ!กระบี่เล่มนี้สามารถทะลวงการป้องกันทุกประเภทและโจมตีเข้าไปที่ตัวตนโดยตรงความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่ร่างกายเท่านั้น แต่เข้าไปถึงแก่นพลังของอีกฝ่ายการโจมตีครั้งนี้ทำให้ระดับพลังของชายหนุ่มลดฮวบจากจินตานขั้นต้นเหลือเพียงระดับรากฐานปราณขั้นสมบูรณ์เย่ซิวควบคุมกระบี่ให้ฟันลงไปที่ชายหนุ่มอีกสามครั้งติดกันพลังของชายหนุ่มดิ่งลงเหวในพริบตา เหลือเพียงรากฐานปราณขั้นต้นเท่านั้นพลังที่ลดลงอย่างรุนแรงทำให้เขาไม่สามารถควบคุมตราประทับเทียนฝูได้อีกต่อไปเย่ซิวกลับมาขยับตัวได้อีกครั้ง ก่อนจะคว้าคอของชายหนุ่มไว้แน่นเขารู้สึกได้เลยว่าตัวเองได้รับพลังของอีกฝ่ายมาไม่น้อยเมื่อเขาลองคำนวณดู อย่างน้อยก็สี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของพลังทั้งหมดล่ะนะสัดส่วนขนาดนี้เรียกได้ว่าน่าสะพรึงกลัวมากชายหนุ่มที่เมื่อครู่ยังยืนอยู่บนเมฆ ตอนนี้กลับตกลงมาจากสวรรค์สู่ขุมนรกเสียได้ เขาจ้องเย่ซิวด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “ทำไม? เป็น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1003
จากนั้นเย่ซิวก็ได้เห็นชายชราหนวดเคราขาวโพลนคนหนึ่งรอบตัวเขาแผ่กระจายพลังงานลึกล้ำราวกับอยู่เหนือกาลเวลาชายชรามองเย่ซิวก่อนจะเผยรอยยิ้มใจดีออกมาเขากวักมือเรียก “เด็กน้อย การพบกันครั้งนี้คือโชคชะตา เข้ามาสิ”เย่ซิวลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็ก้าวเข้าไปหา“ที่นี่คือศูนย์กลางของศาสตร์แห่งวิถีอักขระ การที่เจ้ามาถึงที่นี่ได้แปลว่าพรสวรรค์ของเจ้าไร้เทียมทาน มาเถิด ข้าจะถ่ายทอดสุดยอดวิถีอักขระให้เจ้า”เย่ซิวค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ชายชรายื่นมือขวาออกมาแล้วกดลงบนหน้าผากของเย่ซิวแต่ในเสี้ยววินาทีต่อมา รอยยิ้มอ่อนโยนของเขาก็หายไปและถูกแทนที่ด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม“ร่างกายชั้นเลิศ ในที่สุดข้าก็จะได้ออกไปจากที่นี่และสามารถบำเพ็ญได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปเสียที!”ร่างของชายชรากลายเป็นลำแสงพุ่งออกจากตำราลับเทียนฝูแล้วพุ่งเข้าสู่สมองของเย่ซิวโดยตรงนี่คืออาวุธวิญญาณเนื่องจากดำรงอยู่มาอย่างยาวนานมากจึงมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนมนุษย์แต่เพราะกฎบางอย่างทำให้มันไม่สามารถออกจากพื้นที่นี้เองได้มันต้องรอให้คนนอกเข้ามาแล้วฉวยโอกาสยึดร่างของคนผู้นั้นชายหนุ่มคนก่อนแม้จะมีพรสวรรค์สูง แต่ยังไม่ถึง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1004
ส่วนพวกนายกรัฐมนตรีก็ไม่มีใครพูดอะไรเพิ่มเติมไม่จำเป็นต้องเตรียมตัวอะไรมาก เย่ซิวเพียงแค่เหินกระบี่ออกไปเท่านั้นด้วยพลังของเขาตอนนี้ เวลาที่ใช้ในการเดินทางจากที่นี่ไปยังประเทศหลงเถิงจึงลดลงไปมากออกเดินทางตอนเที่ยง ถึงเมืองหลวงตอนหกโมงเย็นเมื่อกลับมาถึงประเทศหลงเถิงอีกครั้ง เย่ซิวก็รู้สึกเหมือนตัวเองห่างหายไปนานแสนนานทั้งที่ความจริงแล้วเขาเพิ่งจากไปได้ไม่นานเท่านั้นเมื่อเทียบกับสำนักโอสถแล้ว เย่ซิวยังคงชอบบรรยากาศของประเทศหลงเถิงมากกว่าบรรยากาศของชีวิตประจำวันแบบนี้ทำให้เย่ซิวรู้สึกผ่อนคลายอย่างมากเขารู้ดีว่านี่คือแหละรากฐานอย่างหนึ่งเป็นสิ่งที่สำนักโอสถยังไม่มี และอาจต้องใช้เวลาอีกหลายร้อยปีหรืออาจเป็นพันปีกว่าที่จะซึมซับเข้าไปในทุกมุมของดินแดนตอนนี้น่าจะเป็นเวลาเลิกงานของเซี่ยซิ่วซิ่วกับคนอื่น ๆ แล้วเย่ซิวจึงตรงกลับไปที่วิลล่าทันทีระหว่างทางเขาก็แวะซื้อของกินเล่น อาหารว่าง และกับแกล้มเย็น ๆ ติดมือไปด้วยพอถึงหน้าประตูวิลล่า เย่ซิวก็เผยตัวตนออกมาพอบอดี้การ์ดที่เฝ้าหน้าประตูเห็นเขาก็ถึงกับตื่นเต้นดีใจอย่างสุดขีดเย่ซิวทำมือเป็นสัญลักษณ์ให้เงียบ ไม่ให้พวกเขา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1005
หลังจากบำเพ็ญและทดสอบฝีมือกันเสร็จ หลิวอวิ้นก็มองเย่ซิวด้วยสายตาคาดหวัง “เป็นไงบ้าง? ฉันพัฒนาไปเยอะเลยใช่ไหม?”เย่ซิวพยักหน้า “พัฒนาไปมากเลยล่ะเมื่อก่อนถ้าผมทุ่มสุดตัวคุณจะทนได้แค่ห้านาที แต่ตอนนี้ก็อยู่ได้ตั้งสองนาทีแล้ว”เขาไม่ได้พูดประชดแต่อย่างใดด้วยพลังของเขาที่เพิ่มขึ้นมากขนาดนี้แต่หลิวอวิ้นยังสามารถรักษาระดับนี้ได้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วหลิวอวิ้นย่นจมูก “งั้นลองบอกหน่อยว่าในบรรดาผู้หญิงของนาย ฉันอยู่ลำดับที่เท่าไหร่”เย่ซิวคิดอยู่ครู่หนึ่ง “คุณอยู่อันดับสี่”พอได้ยินอันดับ หลิวอวิ้นก็ไม่พอใจนัก “ทำไมฉันถึงได้แค่อันดับสี่ล่ะ? สามคนแรกคือใคร? ฉันสู้พวกเธอไม่ได้ตรงไหน?”เย่ซิวหัวเราะเบา ๆ นี่เป็นการแข่งขันแปลก ๆ ระหว่างผู้หญิงหรือเปล่านะ?อันดับหนึ่งในใจของเขาแน่นอนว่าคือพรีเอลล์ผู้หญิงคนนั้นทานทนเกินขอบเขตไปไกลอันดับสองคือหยางชิงเสวี่ยเธอไม่ได้อยู่ที่อันดับนี้เพราะฝีมือดีเป็นพิเศษ แต่เพราะเธอมีพละกำลังมหาศาลในการฝึกซ้อมเธอสู้กับเย่ซิวได้อย่างสูสีอันดับสามคือชูตงเธอได้อันดับนี้มาเพราะพรสวรรค์โดยแท้ส่วนอันดับสี่หลิวอวิ้น เธออาศัยข้อได้เปรียบด้านอายุและความขยั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1006
“ทั้งหมดนี้คือ ‘อาณาจักร’ ที่ฉันสร้างขึ้นมายังไงล่ะ”หลังจากเงียบไปพักใหญ่ ทุกคนก็สงบสติอารมณ์ลงเย่ซิวมองไปที่เซี่ยชิงชิงที่กำลังย่องเบาหมายจะหนีไป “จะไปไหน อย่าลืมเห่าหนึ่งร้อยทีล่ะ”เซี่ยชิงชิงตัวแข็งทื่อก่อนจะฝืนหมุนตัวกลับมาด้วยใบหน้าฝืนยิ้มแต่กลับดูแย่ยิ่งกว่าร้องไห้เสียอีก“พี่เขย ปล่อยฉันไปเถอะ เมื่อกี้ฉันแค่พูดเล่นเท่านั้นเอง”“ไม่ได้ หนึ่งร้อยที ต้องครบ ถึงฉันจะยอมแต่คนอื่นก็ไม่ยอมอยู่ดีแหละน่า”“ถูกต้อง เธอต้องเห่านะ ยอมรับผลเดิมพันซะ” คนแรกที่พูดออกมาคือเซี่ยซิ่วซิ่วเซี่ยชิงชิงมองเธออย่างขุ่นเคือง “พี่เป็นพี่สาวหนูจริงเหรอ? ไม่เห็นจะช่วยกันเลย”เซี่ยซิ่วซิ่วกะพริบตาปริบ ๆ “น้องรัก พี่ไม่ได้มีเจตนาอื่นหรอกนะ แค่อยากฟังเธอทำเสียงหมาเห่าเท่านั้นเอง”จากนั้นคนอื่น ๆ ก็พากันหัวเราะครืนพวกเธอไม่ยอมให้เธอหลบเลี่ยงไปได้แน่ เพราะถ้าเธอถ้าไม่ทำก็คงจะไม่ให้เธอมาร่วมสนุกกับพวกเธออีกเซี่ยชิงชิงไม่มีทางเลือก จึงต้องกลั้นน้ำตาแล้วเอ่ยออกมา “โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง…”ทุกคนหัวเราะจนท้องแข็ง นี่คงเป็นตราบาปที่ติดตัวเธอไปตลอดชีวิตแน่หลังจากเซี่ยชิงชิงเห่าครบหนึ่งร้อยครั้งแล้ว เย่ซิวก็
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1007
เย่ซิวหันไปมองที่ประตูหน้าวิลล่าในทันทีเขาสัมผัสได้ว่ามีคนกำลังมาที่หน้าประตูเสวี่ยเหมยนั่นเองเธอไม่ได้เดินเข้ามาตรง ๆ แต่ใช้วิธีบางอย่างลอบเข้ามาแทนแต่สิ่งที่ทำให้เย่ซิวรู้สึกแปลกใจก็คือตอนนี้เสวี่ยเหมยบรรลุถึงระดับสร้างรากฐานปราณแล้วจึงสามารถหลบเลี่ยงการรับรู้ของคนที่อยู่ด้านนอกได้เย่ซิวขยับความคิดเล็กน้อยจากนั้นก็ใช้วิชาล่องหน ทำให้ทุกคนที่โต๊ะอาหารหายไปจากสายตาแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนเขาอยากรู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไรก่อนจะเห็นเสวี่ยเหมยกลั้นหายใจ รองเท้าของเธอพันด้วยผ้าเอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดเสียงแม้แต่นิดเดียวเธอแอบมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวังวันนี้เธอสวมชุดรัดรูปสีดำทั้วตัวเผยให้เห็นรูปร่างอันสวยงามและอวบอิ่มได้รูปของเธออย่างชัดเจนแค่รูปร่างแบบนี้ก็เพียงพอให้สุภาพบุรุษทั้งหลายกลายเป็นสัตว์ร้ายได้แล้วจากนั้นเธอก็เดินไปยังห้องของเย่ซิวอย่างคล่องแคล่วจากนั้นก็รีบเข้าไปข้างในทันทีเย่ซิวขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าเธอต้องการจะทำอะไรกันแน่จึงเดินตามเข้าไปเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว เสวี่ยเหมยก็ดูผ่อนคลายลงหลังจากแน่ใจว่าในห้องไม่มีใคร เธอก็กระโดดพุ่งขึ้นไปบน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1008
เขาแค่แกล้งเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็พอแล้ว ถ้าเย้าแหย่ไปมากกว่านี้ ผู้หญิงคนนี้คงจะอับอายจนไม่กล้าเงยหน้ามองใครอีกแน่เย่ซิวเปลี่ยนเรื่องพูด “ในเมื่อคุณบรรลุระดับสร้างรากฐานปราณแล้ว งั้นคืนนี้มาบำเพ็ญกับผมดีไหม?”เสวี่ยเหมยพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วแต่แฝงไว้ด้วยความดีใจอย่างปิดไม่มิด “เอาสิ”ตอนนี้เย่ซิวไม่ใช่ผู้ชายที่ผู้หญิงคนไหนก็สามารถอยู่ข้างกายได้นี่ไม่ได้พูดเกินจริงเลย หากไม่มีสายสัมพันธ์ที่สั่งสมไว้ก่อนหน้านี้เสวี่ยเหมยในตอนนี้อาจไม่มีโอกาสแม้แต่จะเข้าใกล้เย่ซิวด้วยซ้ำเย่ซิวออกจากห้องไปก่อนเพื่อพาผู้หญิงคนอื่นกลับไปยังห้องของตัวเอง จากนั้นจึงกลับมาอีกครั้งเห็นเสวี่ยเหมยที่โผล่พ้นผ้าห่มมาแค่ศีรษะ เย่ซิวก็ยิ้มบาง ๆ ก่อนจะเริ่มใช้วิชาโลกีย์หลอมเซียนหลังจากบรรลุระดับจินตานขั้นสมบูรณ์แล้วการจะก้าวไปอีกขั้นต้องใช้พลังวิญญาณเป็นสิบเท่าของปริมาณที่ใช้ตั้งแต่ระดับจินตานขั้นต้นจนถึงจินตานขั้นสมบูรณ์ซึ่งก็เป็นตัวเลขที่น่าตกตะลึงมากแค่ก้าวนี้ก็บอกได้แล้วว่ามีคนมากมายแค่ไหนที่ไม่มีวันได้ก้าวข้ามไปถึงขั้นนั้นได้ตลอดชีวิตนี่เป็นครั้งแรกที่เสวี่ยเหมยฝึกฝนร่วมกับเย่ซิวและ
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1178
เฉินเยียนจือยังไม่ยอมแพ้ เธอออดอ้อนไม่หยุด “ไม่เอาน่าแม่ หนูแค่อยากสั่งสอนเขานิดหน่อยเอง ขอระบายอารมณ์บ้าง รับรองว่าจะไม่ทำให้เขาเจ็บตัวแน่นอนขอร้องนะคะ ถ้าไม่ได้ทำแบบนี้ สุดท้ายความแค้นมันจะกลายเป็นเงาในใจถ้าวันหนึ่งตอนบำเพ็ญตนแล้วพลังวูบวาบจนผิดพลาด แม่ก็อาจจะต้องสูญเสียลูกสาวที่ทั้งน่ารัก ฉลาด สดใสและว่านอนสอนง่ายไปเลยนะ”“พอ ๆ ๆ เลิกเขย่าแม่ได้แล้ว แม่จะเวียนหัวอยู่แล้วเนี่ย” ภรรยาเจ้าสำนักถอนหายใจแล้วพูดอย่างหงุดหงิด“งั้นก็ได้ แม่จะสอนให้แค่บางส่วนพอไว้ใช้สั่งสอนเขานิดหน่อยก็แล้วกัน”เฉินเยียนจือดีใจจนตาเป็นประกาย “ขอบคุณค่ะแม่”……สถานที่ปิดด่านของเจ้าสำนักกินพื้นที่นับหลายร้อยไร่ ภายในเต็มไปด้วยของล้ำค่าที่ช่วยในการบำเพ็ญตนทั้งสิ้นหลังจากพาห้าร่างแยกของเย่ซิวมาถึงที่นี่ เจ้าสำนักก็ส่งข่าวให้ภรรยาทราบต่อจากนี้ เขากับผู้อาวุโสอีกหลายคนจะเป็นผู้ฝึกสอนห้าคนนี้ด้วยตัวเองส่วนเรื่องภายนอกก็ให้ภรรยาของเขาจัดการไปก่อนในแววตาของเจ้าสำนักเต็มไปด้วยประกายทะเยอทะยานอย่างไม่คิดจะปิดบังเลยแม้แต่น้อย“ถ้ามีเด็กทั้งห้าคนนี้ บางทีในงานประชุมใหญ่ในอีกสองปีข้างหน้า เราอาจจะคว้าอัน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1177
เย่ซิวจ้องเสี่ยวโหรวแน่นิ่ง “เธอพูดจริงหรือเปล่า?”เสี่ยวโหรวก้มหน้าลงเล็กน้อยจนมองไม่เห็นสีหน้าที่ชัดเจน “นายท่านไม่เหมือนคนอื่น นายท่านจะไม่ทำร้ายข้า เพราะแบบนั้น ข้าถึงยิมยอมจากใจจริง”เย่ซิวไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเธออยู่อย่างนั้นประมาณหนึ่งถึงสองนาที จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาเบา ๆ “ช่างเถอะ วันนี้ฉันยังมีธุระ เอาไว้คราวหน้าแล้วกันไปล้างตัวแล้วเลือกห้องว่างเอาไว้พักสักห้องเถอะ จำไว้นะ ห้องกลั่นโอสถกับห้องหมายเลขห้า ห้ามเข้าเด็ดขาด นอกนั้นเลือกได้ตามสบาย”ในห้องหมายเลขห้ามีเตียงน้ำแข็งตั้งอยู่“รับทราบเจ้าค่ะนายท่าน”เสี่ยวโหรวลุกขึ้นและก้าวเดินด้วยขาเรียวยาวไปล้างตัวอย่างว่าง่ายช่วงที่เธอไปอาบน้ำ เย่ซิวก็จัดการวางค่ายกลในห้องหมายเลขห้าเพิ่มเติมอีกหลายชั้นจากนั้นก็หยิบหุ่นเชิดระดับถอดจิตออกมาบริเวณด้านหน้ามีรอยเว้าสำหรับเปิดช่องเก็บพลังงานเมื่อวางศิลาวิญญาณลงไป ไม่กี่วินาทีพลังวิญญาณก็ถูกดูดไปจนหมดเขาใช้ศิลาวิญญาณไปทั้งหมดกว่าสองแสนก้อนกว่าจะเติมพลังให้หุ่นเชิดจนเต็มถ้าใช้พลังเต็มกำลัง หุ่นเชิดตนนี้ก็จะสามารถต่อสู้ได้นานถึงหนึ่งชั่วโมง เหมาะสำหรับใช้เป็นยามเฝ้าที่เย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1176
“รู้…แล้ว...”เฉินเยียนจือตอบเสียงแผ่วเบาอย่างที่ใคร ๆ ว่ากันไว้ คนเลวต้องเจอกับคนที่เลวยิ่งกว่า คนแบบเธอ มีแต่ต้องเจอคนที่โหดเหี้ยมกว่าเท่านั้น ถึงจะถูกกำราบอยู่หมัด“ในเมื่อเข้าใจแล้ว ลองเรียกคำว่านายท่านให้ฉันฟังหน่อยสิ”เย่ซิวไม่ได้หลงเชื่อว่าเธอจะยอมสยบง่าย ๆ สิ่งที่เธอแสดงออกตอนนี้มีแต่จะเป็นการยอมจำนนแบบชั่วคราวเท่านั้นและก็จริงตามคาด สีหน้าของเฉินเยียนจือพลันแข็งกระด้างขึ้นมาอีกครั้ง“หืม ไม่อยากพูดงั้นเหรอ” เย่ซิวแกล้งทำหน้าบึ้ง “แสดงว่าบทเรียนเมื่อกี้ยังเบาเกินไปสินะ”เฉินเยียนจือถึงกับสั่นไปทั้งตัว เรื่องเมื่อกี้ยังคงเป็นฝันร้ายที่เธอไม่อยากเผชิญซ้ำอีก“นาย…ท่าน...”สองคำนั้นหลุดออกจากปากเธอด้วยความรู้สึกอัปยศเกินบรรยายเย่ซิวยิ้ม แล้วบิดแหวนผนึกของจากนิ้วของเธอออกมา “เปิดมันซะ”เฉินเยียนจือรู้ว่าขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำตามอย่างว่าง่ายเย่ซิวใช้พลังจิตสำรวจภายในทันที ด้านในมีทั้งศิลาวิญญาณจำนวนมาก สมุนไพรหายาก และโอสถล้ำค่า รวมมูลค่าแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าสิบล้านศิลาวิญญาณเย่ซิวเก็บทั้งหมดเอาไว้โดยไม่ลังเลเฉินเยียนจือเจ็บใจจนแทบร้องไห้ทรัพยากรจำนวนมหาศา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1175
“ฉัวะ!!”สายฝนสีเลือดโปรยปรายลงมาทั่วฟ้าเย่ซิวฉีกสัตว์วิญญาณของเฉินเยียนจือเป็นชิ้น ๆ อย่างไม่ลังเลจากนั้นเตะเข้าหน้าอกเธอเข้าเต็มรักร่างของเธอลอยละลิ่วไปกระแทกกับเนินเขาอย่างรุนแรงเสียงกระดูกหักดังทั่วร่าง ไม่รู้ว่าหักไปกี่จุดเฉินเยียนจือมองเย่ซิวที่ลอยตัวอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น“ไอ้สารเลว แกตายแน่ แกต้องตาย ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปเด็ดขาด!!!”ถึงจะเจ็บปางตาย เธอก็ยังไม่หยุดอาฆาต ใจคิดแต่จะแก้แค้นให้ได้ในภายหลัง“เพียะ ๆ ๆ”เย่ซิวไม่ใช่คนที่จะใจอ่อนให้กับคนอย่างเธอเขาตบซ้ายทีขวาที เพียงพริบตาก็ฟาดไปกว่าร้อยครั้งแรงฝ่ามือแต่ละครั้ง ทำให้ใบหน้าที่เคยสวยงามของเธอบวมช้ำจนดูไม่ได้ความแค้นในใจของเธอระเบิดออกจนแทบปิดไม่อยู่ ดวงตาแดงก่ำราวกับจะสังหารได้ทุกสิ่งเธอไม่เคยถูกปฏิบัติแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพ่อแม่และแฟนหนุ่มถูกตามใจทุกอย่างราวกับแตะต้องไม่ได้ แต่วันนี้กลับโดนกระทืบจนแทบจำหน้าตัวเองไม่ได้เย่ซิวเห็นสภาพเธอก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ยังไม่ยอมแพ้ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องปรานีอีกต่อไปเขาควักโอสถสองเม็ดออกมา แล้วยัดใส่ปาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
