Share

บทที่ 1135

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
ในกระดาษที่รั่วอวิ๋นให้มามีเขียนรายละเอียดไว้อย่างชัดเจนว่าต้องปรุงอาหารให้เจ้าพวกนี้อย่างไร

ส่วนวัตถุดิบก็มีครบอยู่ภายในลานนี้แล้ว

เย่ซิวเพียงแค่ผสมตามสัดส่วนที่กำหนดไว้ก็สามารถจัดอาหารให้พวกมันได้ทันที

ระหว่างที่เย่ซิวกำลังปรุงอาหารอยู่นั้น สิงโตหยกขาวทั้งแปดตัวก็นอนหมอบอยู่ห่างจากเขาไม่กี่เมตร

แต่ละตัวทั้งหน้าบวม ปากแตก ตัวเขียวช้ำ สายตาที่เคยมองเขาอย่างอาฆาตตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความเคารพและยำเกรง

กับพวกตัวแสบที่ไม่เชื่อฟังแบบนี้ วิธีที่ได้ผลดีที่สุดก็แค่ซัดให้ยับสักรอบก็พอ

แม้ร่างกายของสิงโตหยกขาวจะนับว่าแข็งแกร่ง แต่เมื่อเทียบกับเย่ซิวแล้วก็ไม่ต่างจากจอมเวทฝึกหัดเจอกับจอมเวทระดับปรมาจารย์

เมื่อกี้ยังทำเป็นกร่างใส่เขาอยู่เลย

แต่หลังจากเย่ซิวโชว์พลังให้เห็นแค่เล็กน้อยแล้วซัดพวกมันไปชุดใหญ่ เจ้าตัวแสบทั้งแปดก็เชื่องสนิท

ไม่นาน เย่ซิวก็ปรุงอาหารเสร็จแล้วนำไปวางตรงหน้าพวกมัน “เสร็จแล้ว มากินเร็ว ๆ”

สิงโตหยกขาวทั้งแปดตัวค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างระวัง จ้องมองสีหน้าเย่ซิวอย่างละเอียดก่อนจะเริ่มกิน

แต่ทันทีที่กัดคำแรก พวกมันทั้งหมดก็ชะงักค้างไปพร้อมกัน

รสชาติไม่เหมือนกับที่ผู้ดูแลหญิง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (2)
goodnovel comment avatar
เพ็นนะ ฉิมแย้ม
ดีมากต่อเลยครับ
goodnovel comment avatar
Trafalgar Law
ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1312

    ไม่นานหลังจากนั้น รูขุมขนของฝูงวานรไม้ครามก็พ่นพลังปราณออกมาจำนวนมากภายใต้แรงผลักดันจากสัญชาตญาณ วานรแต่ละตัวรีบนั่งขัดสมาธิ และเริ่มดูดซับพลังงานอันมหาศาลที่แฝงอยู่ในร่างเย่ซิวนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ อย่างใส่ใจ เผื่อหากมีปัญหาใดเกิดขึ้นจะได้ลงมือช่วยได้ทันทีแต่ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงเกินเหตุไปหน่อยเพราะรากฐานของวานรเหล่านี้เย่ซิวฝึกฝนอย่างเข้มงวด แต่ละตัวจึงมีรากฐานที่มั่นคงอย่างหาตัวจับยากการทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยภายใต้สายตาของเย่ซิว ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็มีวานรทะลวงระดับประสบความสำเร็จเป็นตัวแรกขนที่ไหม้เกรียมก่อนหน้านี้กลับงอกขึ้นใหม่ ดูหนาแน่นและแข็งแรงยิ่งกว่าเดิม ความสามารถในการป้องกันก็เพิ่มสูงขึ้นมากความสูงไม่เปลี่ยนไปนัก แต่กล้ามเนื้อกลับกระชับแน่น และพละกำลังทางกายภาพพุ่งขึ้นมหาศาลเมื่อตัวแรกทะลวงผ่านได้ ตัวที่สอง ตัวที่สาม ก็ทยอยตามมาเรื่อย ๆ…เพียงแค่สองชั่วโมง วานรทั้งร้อยตัวก็ทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานครบทั้งหมด ทั่วห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอายพลังปีศาจอันหนาแน่นเย่ซิวพอใจอย่างมากที่เขาทุ่มเทลงไปมากมายไม่เสียเปล่า ในที่สุดก็ทำให้เจ้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1311

    เมื่อเย่ซิวรับรู้ถึงพลังจิตที่ถูกส่งมา ดวงตาเขาก็หดแคบลงโดยไม่รู้ตัว เขาหันขวับไปมองหญิงสาวคนนั้นทันทีในพลังจิตนั้นแฝงไปด้วยข้อความที่บอกว่าอีกไม่นานเธอก็จะฟื้นคืนชีพ และจะออกจากที่นี่ เธอเลยขอให้เย่ซิวช่วยเตรียมของบางอย่างเอาไว้ให้พร้อมและยังบอกเย่ซิวด้วยว่า เมื่อถึงเวลานั้นจะมอบโชควาสนาอันยิ่งใหญ่ให้แก่เขาสีหน้าของเย่ซิวเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไปเขารู้สึกกังวลขึ้นมาในใจ หากผู้หญิงคนนี้ฟื้นขึ้นมาแล้วกลับคำ ฆ่าเขาทิ้งเสียจะทำยังไง?ไม่ใช่ว่าเขาคิดร้ายกับผู้อื่น แต่เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในโลกของผู้ฝึกตนอยู่ทุกวันดูเหมือนว่าเธอจะรับรู้ถึงความคิดในใจของเย่ซิว จึงส่งพลังจิตมาอีกระลอก แสดงความหมายว่าจะไม่ทำอะไรเขาแน่นอนและในพลังจิตนั้นยังแฝงไปด้วยพลังอันน่าสะพรึงกลัว เกินกว่าที่เย่ซิวจะจินตนาการได้เขาตกตะลึงอย่างหนักเมื่อพบว่าตัวเองไม่สามารถควบคุมร่างกายได้มีพลังลึกลับบางอย่างควบคุมร่างกายของเขาให้ขยับเคลื่อนไหวตามต้องการเพียงไม่กี่วินาที พลังนั้นก็จางหายไปเย่ซิวก็สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้อีกครั้งหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงน้ำแข็งใช้วิธีนี้บอกกับ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1310

    เย่ซิวแกล้งแหย่เธอเล่น “เธอสอนเหมียวเหวินเหวินใช้ได้เลย ฉันพอใจมาก”ทันใดนั้น ดวงตาของเสี่ยวโหรวก็แดงก่ำขึ้นทันที รู้สึกน้อยใจจนพูดไม่ออก น้ำตาเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำ ราวกับพร้อมจะไหลลงมาได้ทุกเมื่อเย่ซิวไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะอ่อนไหวขนาดนี้ แค่พูดแหย่ไม่กี่คำก็จะร้องไห้แล้ว จึงรีบปลอบทันที “โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะ ไม่แกล้งเธอแล้ว เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าเธอฝึกจนถึงระดับมหายานเมื่อไหร่ ฉันจะรับเธอไว้แน่นอน โอเคไหม”เด็กคนนี้มีพรสวรรค์สูงมาก แต่ไม่ควรเอาเวลาไปใส่ใจกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ อย่างเดียว เย่ซิวเลยอยากให้เธอมีเป้าหมายที่ชัดเจนไว้ต่อสู้เพื่อมันพอเสี่ยวโหรวได้ยินแบบนั้น ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นมาทันที “จริงหรือเจ้าคะ นายน้อยพูดจริงใช่ไหมเจ้าคะ”“แน่นอนอยู่แล้ว”“งั้นเรามาเกี่ยวก้อยกัน ห้ามผิดคำพูด ใครผิดเป็นลูกหมา”นิ้วก้อยเล็กใหญ่สองนิ้วยื่นออกมาเกี่ยวกัน หลังจากได้คำสัญญา เสี่ยวโหรวก็ดีใจอย่างยิ่งจนเหมือนทั้งตัวเปล่งแสงออกมา เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งกลับไปห้องของตัวเองอย่างกระตือรือร้น เป้าหมายต่อไปคือระดับมหายานสายเลือดของเสี่ยวโหรวไม่ธรรมดา ถ้าเธออยากจะไปถึงระดับนั้น ขยัน

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1309

    “ในที่สุดมันก็กลับมาแล้ว ในที่สุดก็ได้ตันเถียนคืนมา” เหมียวเหวินเหวินน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจตอนที่ตันเถียนของเธอถูกทำลาย พลังบางส่วนที่กระจายออกไปได้ซ่อนอยู่ในเลือดเนื้อทั่วร่าง ตอนนี้ตันเถียนได้รับการฟื้นฟู พลังเหล่านั้นก็เหมือนได้รับแรงดึงดูด ค่อย ๆ ไหลกลับเข้าร่างอีกครั้งระดับพลังของเหมียวเหวินเหวินก็พุ่งขึ้นไปถึงระดับสร้างรากฐานปราณได้ทันที“อ๊าาา!” หลังจากนั้นเธอก็เพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพแบบไหน เธอกรีดร้องออกมาเสียงดังแล้วทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยความตกใจเย่ซิวมองเธอ แล้วสั่งเสียงเรียบ “ลุกขึ้น!”แม้ในใจของเหมียวเหวินเหวินจะเต็มไปด้วยความอับอาย แต่เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา เธอก็พยายามข่มความเขินอายในใจ แล้วค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนเธอหลับตาปี๋ ไม่กล้ามองเย่ซิวแม้แต่น้อย ผิวกายทั้งตัวถูกย้อมเป็นสีชมพูระเรื่อความรู้สึกแบบนี้เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน หัวใจเต้นรัวจนแทบหลุดออกมานอกอก รู้สึกเก้ ๆ กัง ๆ ไปหมดทั้งตัวเย่ซิวยกมือขึ้นเชยคางของเธอเบา ๆ “ลืมตาแล้วมองมาที่ฉัน”ขนตาของเธอสั่นระริก ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอขบริมฝีปากล่างเบา ๆ ใจเตลิดวุ่นวายสุดจะควบ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1308

    เธอแอบคิดว่าถ้าฝึกอีกสักพักก็คงสามารถทนรับการฝึกหนักจากเย่ซิวได้นานขึ้น และบางทีวันหนึ่งเธออาจจะเป็นฝ่ายกดเขาไว้ได้บ้างเพราะมีเป้าหมายนี้เป็นแรงผลักดัน เธอจึงมีแรงฮึดเต็มเปี่ยมหลังจากฝึกเสร็จ หลัวเวยเวยก็อาศัยช่วงที่ฟ้ายังไม่สว่าง แอบกลับออกไปเงียบ ๆ เธอยังไม่เปิดเผยความสัมพันธ์กับเย่ซิวอย่างเป็นทางการ แม้จะมีคนรู้กันอยู่หลายคน แต่พวกนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรมั่วซั่วออกไปเย่ซิวเดินออกมาที่ห้องโถงใหญ่ ก่อนจะเห็นเหมียวเหวินเหวินตื่นมาแล้ว ตามที่เขากำหนดไว้ ทุกคืนเธอต้องเข้านอนตอนสามทุ่ม และตื่นตอนตีห้าเพื่อเริ่มทำงานตอนนี้เหมียวเหวินเหวินกำลังปัดกวาดเช็ดถูห้องโถง พร้อมกับเตรียมอาหารเช้าไปด้วย พอจัดเตรียมอาหารเสร็จ ก็เป็นเวลาตีห้าครึ่งพอดีหลังจากถูกปรับวินัยมาระยะหนึ่ง ตอนนี้เธอก็กลายเป็นแม่บ้านที่ดูดีมีระเบียบเรียบร้อยไม่มีวี่แววของภาพลักษณ์เดิมซึ่งเป็นอดีตสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักจ้าวโอสถที่เคยเย่อหยิ่งถือดีเลยแม้แต่น้อยพอจัดอาหารเสร็จ เธอก็ยกไปวางตรงหน้าเย่ซิว แล้วโน้มตัวเล็กน้อย “อาหารเช้าจัดเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญนายท่านรับประทานค่ะ”เย่ซิวพยักหน้า รับอาหารเช้ามา แล้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1307

    “ของอะไรน่ะ?” หลัวเวยเวยถามขึ้นอย่างสงสัยเย่ซิวหันไปเอ่ยกับเขาว่า “เอาออกมาให้ดูหน่อย”หานเฟิงแตะที่กระเป๋าสัตว์อัญเชิญตรงเอว ก่อนจะมีแสงสว่างวาบขึ้นมาทันใดนั้นก็มีฝูงวานรขนฟูที่ทั้งตัวรวมถึงดวงตาของมันเป็นสีเขียวอมฟ้า สูงประมาณครึ่งเมตรจำนวนร้อยตัว ปรากฏตัวขึ้นเรียงแถวอย่างเป็นระเบียบหลัวเวยเวยมองแล้วตกใจเล็กน้อย “วานรไม้คราม สัตว์วิญญาณแบบนี้หายากมากนะ ตัวหนึ่งก็ปาเข้าไปสิบล้านศิลาวิญญาณแล้ว นายจะซื้อมาทำไมตั้งร้อยตัว”“จะใช้ตั้งเป็นหน่วยอารักขาที่แข็งแกร่ง”เย่ซิวใช้เวลาค้นคว้าข้อมูลอยู่นานกว่าจะเลือกสัตว์พวกนี้มา พวกมันมีพรสวรรค์ทางด้านร่างกายสูงมาก โดยทั่วไปแค่โตเต็มวัยก็สามารถมีพลังถึงระดับสร้างรากฐานปราณขั้นสมบูรณ์ได้แล้วที่สำคัญกว่านั้น พวกมันมีความสามารถพิเศษด้านการรักษาตั้งแต่เกิด ไม่ใช่แค่รักษาตัวเองดท่านั้น แต่ยังรักษาคนอื่นได้ด้วยและที่สำคัญที่สุด วานรไม้ครามมีความจงรักภักดีสูงมาก พวกมันจะภักดีแค่กับเจ้านายเพียงคนเดียวตลอดชีวิตพอเลือกแล้ว ต่อให้ตายก็จะไม่หักหลังเมื่อพิจารณาทุกอย่างแล้ว เย่ซิวจึงเลือกพวกมันเขากวาดตามองวานรไม้ครามทั้งร้อยตัว แต่ละตัวหน้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status