บทที่ 54

เย่ซิวรีบเข้าไปในห้องของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ทันทีและเห็นว่าเธอถูกผู้หญิงรูปร่างผอมและสูงคนหนึ่ง

จับเธอเป็นตัวประกันเอาไว้

มีมีดสั้นจ่ออยู่ที่คอของเธอ

ท่าทีของเย่ซิวดูเย็นชา “เธอเป็นใคร?”

ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ฉันเป็นใครไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือถ้านายอยากช่วยเธอก็กินนี่ซะ!”

ผู้หญิงคนนั้นขว้างยาเม็ดสีดำเม็ดหนึ่งมาให้ เย่ซิวก็คว้ามันในมือเดียว

เย่ซิวแค่มองดู ก็รู้ว่ามันคืออะไร

มันเป็นยาพิษร้ายแรงที่จะฆ่าคนให้ตายได้ภายในครึ่งชั่วโมง หากไม่ได้รับยาถอนพิษหลังจากกินเข้าไป

แต่เย่ซิ่วแสร้งทำเป็นไม่รู้จักยาเม็ดดังกล่าวและถามไปว่า “นี่คืออะไร?”

“มันเป็นยาที่ถ้านายกินเข้าไปแล้วจะทำให้นายอ่อนแรงเท่านั้น ไม่ต้องห่วง เป้าหมายของฉันไม่ใช่การฆ่านายหรอก”

“ถ้าฉันกินยานี่แล้ว ต้องปล่อยเธอซะ”

“ไม่มีปัญหา”

“อย่ากินนะ!” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์กังวลมาก “ถ้าเธอหลอกนายล่ะ?!”

“เงียบซะ!”

ผู้หญิงคนนั้นกดมีดสั้นแรงขึ้นเล็กน้อย ทำให้มีรอยเลือดปรากฏบนลำคอขาวของลู่เสวี่ยเอ๋อร์

ถ้าออกแรงมากกว่านี้อีกสักหน่อย คอของเธอก็คงมีเลือดออกมากกว่านี้

“อย่าทำร้ายเธอ!” เย่ซิ่วแสร้งทำเป็นตื่นตระหนก “ฉันกิน ฉันกิน!”