เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 เจ้ากรรมนายเวร
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-03 15:19:27อดีต
ผับHT
"โฮปกูยืมห้องมึงหน่อย"ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนคุยกับเพื่อน มีลูกน้อง 2 คนหิ้วแขนผู้ชายอีกคนอยู่ข้างหลัง
"มึงจะทำอะไร "โฮปถามด้วยความสงสัย มองไปทางด้านหลังของเพื่อนสนิท
"เคลียร์ปัญหานิดหน่อย"
"มึงฉุดใครมา"
"มึงไม่ต้องถามมาก"พอเพื่อนซักไซ้เข้ามากๆ เริ่มจะหงุดหงิด แสดงอาการออกทางสีหน้าและคำพูด
"เออ ห้องที่สองนะมึง ห้องแรกห้องนอนกู"
"ขอบใจมาก"
"มึงจะพากูไปไหน ปล่อยกู"ผู้ชายที่โดนหิ้วแขนโดนลากตามผู้ชายร่างใหญ่ที่เดินนำไป
"พวกมึงออกไป"ลากผมเข้ามาในห้อง ผู้ชายร่างใหญ่ไล่ลูกน้องออกไป
"มึงลากกูมาทำไม"
"มึงกินเด็กกู"เหตุผลสั้นๆ ที่ออกจากปากผู้ชายคนนั้น
"คนไหนเด็กมึง"ถามออกมาด้วยความที่ไม่รู้จริงๆ เพราะผมก็คนเจ้าชู้คนหนึ่งกินไปทั่ว เหมือนกัน
"คนที่มึงลากไปกินเมื่อกี้ไง"
"แล้วไงเขาเล่นกับกูเอง"ตอบความจริงเด็กผู้ชายคนนั้นมาอ่อยผมเอง
"ทำให้กูไม่ได้ปลดปล่อยวันนี้ไง มึงต้องมาเป็นที่ระบายให้กู"ดูมันพูดเข้าใครจะให้เอาง่ายๆ ให้ผมเอาจะง่ายกว่า
"มึงอย่ามาพูดเล่นแบบนี้"
"กูไม่เคยพูดเล่น"น้ำเสียงจริงจัง
"มึงไปหาใหม่สิวะ"
"กูหาอยู่นี่ไง"สายตาจ้องมองมาทางผมเลิกคิ้วขึ้นสูง
"อย่าบอกว่ากู"ผมซี้นิ้วเข้าหาตัวเองกดเสียงต่ำ
"ใช่"
"กูเป็นรุก"
"กูไม่ได้อยากรู้ รู้แค่ว่ามึงต้องให้กูเสียบ"
"มึงอย่ามาตลก"
"เปิดสิวะ"ผมรีบเดินไปที่ประตูห้อง แต่โดนล็อกจากด้านนอก
"หึ"ผู้ชายสูงใหญ่หัวเราะในลำคออย่างพอใจ
"มึงปล่อยกู" มันจับผมไปกดลงที่นอนจากนั่นไม่ต้องพูดถึงเอาจนผมสลบ
จากวันนั้นผมนึกว่าจะหมดเวรหมดกรรมจากมัน
ไม่รู้ผมไปทำกรรมอะไรไว้มันตามไม่เลิก ตามอยู่นั่นแหละจับผมกด กดเสร็จผมก็หนี มันก็ตามเจอก็จับกด พอมีอะไรกันบ่อย เจอกันหลายๆ ครั้งความสัมพันธ์เกิดขึ้น จนได้คบกันอยู่กันมาจน 3 ปีอย่างที่เห็นตอนยังไม่คบก็พอรู้ว่ามันโหดและเถื่อน พอคบกันโอ้โหทั้งขี้หึงทั้งขี้หวงเจ้าอารมณ์ขี้โมโหมีในตัวมัน
โซน อายุ 29 ปี เป็นช่างสัก ใบหน้าคม ผิวขาว หุ่นล่ำ มีซิกแพ็ก มีรอยสักที่แขนข้างซ้าย ใจร้อน ปากร้าย ดุ
ปัจจุบัน
"พี่โซนอย่าเดินเข้ามา"โซนเดินลงมาจากชั้นบนของร้าน กำลังจะถึงตรงที่ธีร์กับเซฟแต่งรถอยู่
"พวกมึงเป็นอะไรธีร์"ธีร์กับเซฟอายุน้อยกว่าผม1ปี ทำงานเก่งขยันมาก
"เดียวผมจะซวยเอา เฮียปราบมาหึงผมกับพี่อีก"ความขี้หึงของไอ้ปราบทำให้ผมอยู่ยาก ไม่มีใครกล้าคุยไม่กล้าอยู่ใกล้ผมเลย
"กูแค่จะมาดูพวกมึงแต่งรถถึงไหนแล้ว"
"ยืนดูห่างๆ ก็ได้พี่"
"ถ้าจะให้กูยืนดูห่างๆ กูยืนดูจากระเบียงข้างบนก็ได้ ไม่เดินลงมาถึงนี่ให้เหนื่อยหรอก"
"ทะเลาะกับเฮียอีกแล้วหรือพี่"
"ผีเข้าสิงมันตามเคย"
"รอบนี้ได้แผลอีกแล้วดิ"
"เท่าที่มึงเห็นนี่แหละรอยประทับบนใบหน้ากู"
"-"
"วันนี้เข้ากี่คัน"
"วันนี้ 15 คัน เบาๆ พี่"
"มากูช่วย"
"แต่ว่า…"
"ไม่เป็นอะไรหรอก ปราบมองลงมาก็เห็นว่ากูช่วยงานพวกมึงไม่ได้ทำอะไร" โซนจับอะไรประกอบส่วนนั้นส่วนนี้ช่วยทำให้เสร็จเร็วขึ้น
"โซน" เสียงมัจจุราชมาแล้ว
"โซน" เสียงดังกว่าเดิม
"มึงจะเสียงดังทำไมเถื่อนกูอยู่แค่นี้"
"ไปบ่อน"
"กูไม่ไปไม่ได้เหรอวะ"
"กูไม่ได้ขอความคิดเห็นจากมึง มึงต้องไปกับกู"
"เถื่อน"
"มึงจะนั่งบิ๊กไบค์หรือจะนั่งรถยนต์"
"บิ๊กไบค์"
"ลุก"โซนท่าทางฟึดฟัดไม่สบอารมณ์แต่พูดอะไรไม่ได้เดินตามไปที่รถอย่างว่าง่าย
"ลีเรียบร้อยดีไหม" ลีเป็นลูกน้องคนสนิทของผม อายุน้อยกว่า 2 ปี ทำงานด้วยกันมานานจนรู้ใจกันไปซะทุกอย่าง ลีโหดพอๆ กับผม
"เรียบร้อยครับ"
"โซนไปรอที่ห้องทำงาน"
"มึงจะลากกูมาทำไมถ้าให้ไปรออยู่ที่ห้อง"น้ำเสียงไม่พอใจ
"มึงจะไปไหน"
"กูขอเล่นไพ่แก้เครียดสักหน่อย"นึกสนุกยังไงไม่รู้อยากเล่นไพ่ ถามลองเชิงดูเผื่อไอ้ปราบอนุญาต ปกติไม่ค่อยยอมให้ผมเล่น มันให้เหตุผลว่าเล่นบ่อยเดียวติด รู้ทั้งรู้ว่าไม่ดีมันจะเปิดบ่อนทำไม ก็อย่างว่าแหละเงินทั้งนั้น
"อย่าก่อเรื่องนะมึง"แสดงว่าอนุญาตให้เล่นได้ จัดไปสนุกแน่งานนี้
"ได้อีกแล้วเกมนี้จ่ายมาเลย"โซนโกยเงินที่กองอยู่ตรงกลางโต๊ะมาตรงหน้าของตัวเอง
"ดวงดีจังได้อีกแล้วจ่ายมาเลยครับ จ่ายมาเลย"ทั้งวงจ้องมองโซนอย่างไม่พอใจชนะไปหลายเกมแล้ว จนคนที่นั่งร่วมวงจะหมดตัวกันอยู่แล้ว
"ตานี้เป็นของพี่แล้วไอ้น้อง ตองเค"คนในวงทิ้งไพ่ลงบนโต๊ะ
"ขอโทษครับพี่ของผม ตองเอ็ด"โซนทิ้งไพ่ลงอย่างผู้ชนะ ยิ้มกว้างออกมาด้วยความพอใจ
"นี่มึงกินทุกเกมแบบนี้โกงหรือเปล่าวะ"ผู้ชายที่นั่งเล่นในวงเอ่ยทักท้วงขึ้นมา
"โกงที่ไหนอย่ามากล่าวหากันนะพี่"ฝีมือล้วนๆ โกงที่ไหน ผมหอบเงินขึ้นมากอดไว้ที่อกกำลังจะเดินออกจากวงไพ่
"มึงจะไปไหน"คนในกลุ่มตะโกนออกมา
"พอแล้วขี้เกียจเล่น"ผมตอบด้วยท่าทีสบายๆ
"ได้แล้วจะหนีเหรอว่ะ พวกกูยังไม่ได้คืนเลย"ผู้ชายคนนั้นลุกขึ้นยืนแล้วโวยวาย
"ไม่ได้หนีแต่ไม่เล่นแล้ว"ผมหันหลังจะเดินออก อยู่ๆ โดนกระชากแขนจากด้านหลังโดยที่ผมไม่ได้ตั้งตัว เงินหลุดออกจากอกที่ผมกอดไว้หล่นกระจายลงเต็มพื้น แต่ที่ทำให้ผมโมโหคือมันกระชากแรงจนผมเกือบเซล้มขนาดผมตัวใหญ่ยังประคองตัวเองไม่อยู่
บทล่าสุด
โซนปราบคนเถื่อน ตอนพิเศษ
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 45 อยากกอดเมีย(END)
โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 44 ขอบคุณที่เมตตา nc20++
ทั้งสองกลับมาจากดูร้านสักที่ปราบทำไว้ให้ แวะกินข้าวระหว่างทาง กว่าจะมาถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว"ปราบให้กูนอนห้องไหน""ห้องนี้"ปราบนิ้วชี้ไปห้องที่เคยนอนด้วยกัน แล้วปราบก็เดินเอาของกินขนมที่ซื้อมาไว้เผื่อคนน้องหิวตอนดึก ส่วนโซนเดินเข้าไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงที่นอน เห็นคนพี่เดินเข้ามาในห้องแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไร คิดว่าคงเข้ามาอาบน้ำเพราะเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวอยู่ในห้องนี้หมด โซนเลยเผลอหลับด้วยความเพลีย"อื่อ" โซนรู้สึกไม่สบายตัวอึดอัดเหมือนมีอะไรมากดทับช่วงอก"อื่อ~ ปราบหายใจไม่ออก"โซนลืมตาดูเห็นแขนคนพี่กอดรัดที่อก ขาก่ายตรงเอวแน่น"อยู่นิ่งๆ""ไหนบอกให้กูนอนห้องนี้""ใช่ ให้มึงนอนห้องนี้ไง""ทำไมมึงยังมานอนกับกู""กูก็นอนห้องนี้เหมือนกัน""ไปนอนห้องนู้น""แอร์ยังไม่ได้ซ่อมเลยกูร้อน""มึงนี่เจ้าเล่ห์จังนะ""เจ้าเล่ห์ที่ไหนไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย""ขยับไปเลยกูจะนอน""กอดหน่อย ไม่ได้กอดเป็นปีแล้ว""เนียนเลยนะมึง""กลับมาคบกันแล้วกอดไม่ได้เหรอสงสารกูหน่อยโซน""เออก็ได้เห็นว่าทำตัวดีมาตลอดหรอกนะ""ขอบคุณครับพี่เมตตา""ฮ่าๆๆ"โซนหลุดขำกับคำพูดเย้าแหย่ของคุณพี่"โซน""ว่า""ถ้าจะกรุณากว่
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 43 กลับมาคบกัน
1ปีผ่านไปโซนยังสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิมที่สำคัญลูกค้าเยอะกว่าเดิม จนต้องจองคิวข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียวตอนนี้สถานะผมกับปราบก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นกลับมาเป็นแฟน มันก็ยังตามจีบผมเหมือนเดิมตามที่มันพูดไว้เมื่อปีที่แล้ว มาหาผมเกือบทุกวันงานการไม่รู้ได้ทำหรือเปล่า เดียวมารับไปกินข้าว เดียวซื้อนั่นนี่มาให้กลัวผมสักทั้งวันไม่มีเวลากินข้าว พาไปเที่ยวบ้างบางโอกาสแต่ว่าวันนี้ผิดแปลกไปจากทุกวันไม่เห็นแม้เงาของเจ้าตัว…"ลูกค้าหมดแล้วมึงมานั่งจ้องประตูอะไรตรงนี้โซน"ฟาร์เดินออกมาจากห้องสักเห็นโซนนั่งหน้าหงอยอยู่แถวประตูทางออกของร้าน"เปล่า""เปล่านี่คือ""พี่โซนนั่งรอแฟนอยู่ครับลูกพี่"วุฒิเด็กในร้านที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดแทรกขึ้นมา"แฟน..?"ฟาร์หันไปมองหน้าเด็กในร้าน"ใช่ครับ ผู้ชายตัวใหญ่ๆหล่อๆที่มาบ่อยๆแต่วันนี้ยังไม่เห็นมา""อ๋อ..ก็เลยมานั่งมองประตูรอเขา"ฟาร์หันมามองหน้าโซนอีกครั้ง"อะ..อะไรของมึง กูนั่งเล่น"โซนพูดตะกุกตะกักทำหน้าเลิ่กลั่ก"อ้อเหรอ"ฟาร์ยกยิ้มมุมปากยิ่งเห็นเพื่อนทำตัวมีพิรุธยิ่งอยากแกล้ง"ก็ใช่น่ะสิมึงสงสัยอะไร""ยังไม่ใจอ่อนให้เฮียปราบอีกเหรอ""กูกลัว"สีหน้าเปลี่ยนทันทีรอยยิ้
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 42 กูเคลียร์เรื่องคนนั้นแล้วนะ
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 41 อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผม(จีน)
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
