โซนปราบคนเถื่อน

ร้านรักบิ๊กไบค์ เป็นร้านแต่งรถบิ๊กไบค์ขนาดใหญ่คนที่ชอบแต่งรถต้องมาใช้บริการที่นี่เพราะบริการดีอุปกรณ์แต่งรถได้มาตรฐานราคากันเองร้านจึงเป็นที่รู้จักในกลุ่มคนที่ชอบบิ๊กไบค์มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการไม่ขาด

"เพล้ง เพล้ง"

"เสียงอะไรวะธีร์"สองชายหนุ่มเป็นพนักงานของร้านระหว่างที่กำลังแต่งรถให้ลูกค้าอยู่ได้ยินเสียงมาจากห้องทำงานชั้นที่สองของเจ้าของร้าน

"คงเป็นเฮียกับซ้อทะเลาะกันตามเคย มึงยังไม่ชินอีกหรือไงเซฟ ทะเลาะกันทีไรกูนึกว่าจะฆ่ากันตาย"ธีร์สาธยายออกมาเป็นประโยคยาวยืดราวกับว่าเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก

"มึงไม่ขึ้นไปห้าม"เซฟบุ้ยปากใบหน้าสะบัดขึ้นไปชั้นบนของร้าน

"ห้ามได้ที่ไหนเถื่อนทั้งผัวทั้งเมียขนาดนั้น"ถ้าขึ้นไปห้ามมีหวังได้ตีนกับหมัดมาด้วยเพราะโดนลูกหลง ยิ่งห้ามเหมือนไปซุ่มไฟให้ร้อนกว่าเดิม ถ้าเหนื่อยเดียวก็หยุดทะเลาะกันไปเองที่ผ่านมาก็เป็นแบบนั้น

"กูอยากรู้จริงๆ มาเป็นแฟนกันได้ยังไง"เซฟพูดพร้อมส่ายหน้าไปมาเบาๆ

"เห็นเป็นแบบนั้นเฮียทั้งรักทั้งหวงซ้อจะตาย"

"ปัก ปัก" ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวนหมัดกันไปมา ตัวเซล้มไปโดนข้าวของในห้องตกแตกกระจัดกระจายเต็มพื้น

"ไอ้สัตว์ปราบมึงต่อยกูทำไม"เสียงหมัดหนักๆ กระทบลงตรงแก้มซ้ายจนหน้าหันสะบัดไปอีกฝั่ง มือหนาจับตรงแก้มที่โดนหมัดขึ้นรอยแดงมีเลือดที่มุมปาก สายตาวาวโรจน์

"มึงไปไหนมา"คนตัวใหญ่โมโหจนใบหน้าคมขึ้นสีแดงก่ำ หายใจออกมาแรงๆ มือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดขึ้นนูนบูด

"กูไปสักให้ลูกค้ามา"ตอบเสียงเรียบนิ่ง

"กูบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้รับงานสักอีก"ผมไม่อยากให้มันรับงานสักอีกเพราะลูกค้ามันแต่ละคนหน้าตาดีหุ่นล่ำๆ ทั้งนั้น ถ้าเป็นผู้หญิงมีแต่สวยๆ เซ็กซี่หุ่นดี ผมไม่ชอบให้มือของมันไปสัมผัสใคร และไม่ชอบให้ใครมาสัมผัสตัวมันเช่นกัน

"กูไม่อยากนั่งๆ นอนๆ ขอเงินมึงใช้ไปตลอด"

"ไม่ต้องขอกูก็เต็มใจให้ กูเลี้ยงมึงได้"

"พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจกูไอ้สัตว์ปราบ"

"มึงพูดดีๆ กูอายุมากกว่ามึงโซน"

"มากกว่าแค่ 3 ปีไม่นับพี่เว้ย"โซนกำลังจะก้าวขาออกจากห้อง

"มึงจะไปไหน"สายตาดุดันเสียงแข็งกร้าวจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา

"ไปจากมึงไง"ผมก็ปากไวลืมไปว่าไอ้ปราบมันไม่ชอบให้ผมพูดประโยคที่จะไปจากมันหรือบอกเลิก จากที่โมโหอยู่แล้วยิ่งไปกระตุ้นให้มันโมโหกว่าเดิมอีก อยากตบปากตัวเองเป็นสิบๆครั้งเลย ที่จริงผมแค่จะเดินลงไปข้างล่างให้ใจเย็นก่อนค่อยมาคุยกัน ผมกับมันใจร้อนเหมือนกัน ไฟกับไฟมาอยู่ด้วยกันยิ่งรุกโซน

"มึงพูดว่าอะไรนะ"ปราบเดินสาวเท้าไปประชิดตัวโซนด้วยความเร็วมือหนาจับเข้าที่ลำคอดันและเหวี่ยงตัวโซนกดลงที่โต๊ะทำงาน

"อื่อ โอ๊ย"โซนตั้งตัวไม่ทันเอนตัวแผ่นหลังแนบลงบนโต๊ะทำงาน ผมกับปราบตัวเกือบเท่าๆกัน มันสูงกว่าผมตัวเล็กกว่าหน่อยเดียว แต่แรงผมไม่สู้มันแรงเยอะกว่า

"กูถามว่ามึงพูดอะไร"มือกดลงที่ลำคอแน่นกว่าเดิม ดวงตาเปิดกว้างจ้องมองจนน่ากลัว

"ปล่อย กู หาย จ.."โซนพยายามแกะมือของปราบออกเพราะเริ่มหายใจไม่ออกหน้าเริ่มแดงก่ำหูอื้อหายใจติดขัด

"มึงอย่าพูดให้กูได้ยินอีก อย่าหาว่ากูไม่เตือน"ปราบเห็นคนที่ถูกกดเริ่มอาการไม่ค่อยดี ค่อยๆ คลายมือออก ถอยหลังออกสองก้าว

"อึ อึ มึงจะฆ่ากูหรือไง"มือแกร่งยอมปล่อยออกโซนหายใจหอบแรง มือข้างหนึ่งค้ำยันตัวเองจากโต๊ะให้ยืนตัวตรง มืออีกข้างจับคอตรงที่โดนอีกคนกด

"ไปนั่งที่โซฟา"

"-"โซนไม่ได้พูดอะไรโต้ตอบด้วยสายตาที่จ้องเขม็งกลับอีกฝ่ายไป

"กูบอกให้ไปนั่งที่โซฟา"ปราบนิ้วชี้หน้าโซนตะคอกออกมาเสียงดัง โซนเดินไปนั่งที่โซฟาไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

ปราบหยิบบุหรี่ในลิ้นชักโต๊ะทำงานเดินออกไประเบียงห้องมองเห็นลานข้างล่างของร้านที่ลูกน้องทำงานอยู่ หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอัดเข้าเต็มปอดพ่นควันสีขาวหม่นออกมาเป็นกลุ่มก้อนลอยเต็มอากาศ ดูดจนหมดมวนก้นบุหรี่จี้ลงกระถางดินที่เตรียมไว้ทิ้งบุหรี่โดยเฉพาะ

ปราบเดินเข้าไปในห้องจับกล่องอุปกรณ์ทำแผลบนตู้เอกสาร ไปนั่งลงที่โซฟาข้างๆโซนทะเลาะกันบ่อยจนต้องมีไว้ติดห้อง

"กูทำแผลให้"สำลีชุบแอลกอฮอล์มือเอื้อมกำลังจะเช็ดที่มุมปาก

"ไม่ต้องมายุ่งกับกู"มือแกร่งของโซนปัดมืออีกฝ่ายออก

"มึงอยู่นิ่งๆ "มืออีกข้างจับช้อนข้างหลังตรงท้ายทอยล็อกไว้ให้ใบหน้าอยู่นิ่ง

"เสร็จแล้ว นั่งรอกูอยู่นี่แหละ กูเคลียร์งานแป๊บหนึ่ง"ปราบเก็บอุปกรณ์ลงกล่องให้เรียบร้อย

"-"โซนมองหน้าอีกฝ่ายมีรอยซ้ำจากฝีมือของเขาเอง ไม่อยากแสดงความเป็นห่วงมันตอนนี้ ยังโกรธมันอยู่ ชอบใช้กำลังกับผมตลอด

"มึงมีอะไรก็พูดออกมา อย่ามาจ้องหน้ากูแบบนี้"

"กูจะลงไปข้างล่าง"

"มึงจะลงไปทำไม"ถามเสียงแข็งใบหน้ากลับมาบึ้งตึงอีกครั้ง

"ไอ้เถื่อนกูอยากลงไปดูร้านพูดคุยกับคนอื่นบ้าง"กลับมาเรียกเถื่อนแล้วแสดงว่ากำลังปรับอารมณ์ให้ปกติอยู่

"อย่าให้กูเห็นว่ามึงไปเกาะแกะกับใคร"

"กูจะไปเกาะแกะกับใครมีแต่ลูกน้องมึงทั้งนั้นเถื่อน"นิสัยขี้หวงของปราบทุกวันนี้ลูกน้องในร้านไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ผมแล้ว กลัวโดนปราบหมายหัวไว้ว่ามากิ๊กกักหรือเป็นเล็กผม มันกลัวผมนอกใจเหมือนที่มันเคยทำกับผม

ปราบ อายุ 32 ปี สูง 175 หล่อหน้าคม มีรอยสัก โหด เถื่อน ปากร้ายรุนแรง ขี้โมโห เจ้าอารมณ์ เจ้าของร้านรักบิ๊กไบค์ และเจ้าของบ่อนที่ใหญ่ที่สุดในแถบนี้