ตัวจริงเขากลับมา

​หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็ขึ้นห้องมาทันทีไม่อยากรับรู้อะไรอีก ฉันผิดเองที่ไปแอบรักเขาเขาคงไม่มาเด็กกะโปโลแบบฉันหรอก แต่อีกไม่นานฉันนะต้องทำใจได้(มั้ง............)แต่เพียงเขาเข้ามาพูดคุยทำดีด้วยฉันก็ทำไม่ได้หลงรักเขาอีกร่ำไป

"เห้อ เจ็บจังเลยแหะ"

ฉันกำลังนั่งคิดอะไรเพลินก็มีคนมาเคาะประตู

ก็อก ก็อก ก็อก~~~~~~~

"ใครค่ะ"เพื่อความแน่ใจฉันจึงตะโกนถามออกไป

"นมเองค่ะ เปิดประตูให้นมได้ไหมค่ะ"

"ค่ะ"

ฉันจึงเดินไปเปิดประตู

"นมเอานมมาให้ เห็นทานข้าวไปนิดเดี่ยว"

"ขอบคุณมากน่ะค่ะ"

ฉันรับนมมาดื่นจนหมดเพราะทานข้าวไปนิดเดี่ยว

"เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ คุณหนูของนม"

เมื่อนมเอ่ยถามฉันแบบนี้ทำให้ฉันน้ำตาไหลออกมาอย่างอัตโนมัติ

"นมค่ะ หนูจะทำไงดีค่ะ"

"เป็นอะไรค่ะ คุณหนูของนม"

"หนูมันเป็นเด็กนิสัยไม่ดี แอบรักได้แม้กระทั่งคนที่เปรียบเสมือนพ่อของตัวเอง"

"ความรักไม่มีผิดหรือถูกหรอกค่ะ แค่เพียงว่าเราต้องรู้จักว่าเราควรรักแบบไหน แค่นั้นเอง" นมอุ่นลูบหัวสาวน้อยที่เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอืนแถบจะขาดใจ

"แต่หนูรับไม่ไหวจริงๆค่ะนม"

"ไม่ต้องคิดมากน่ะค่ะ. คุณหนูของนม นมเชื่อว่าสักวันคุณหนูจะเข้าใจทุกอย่างน่ะค่ะ" นมอุ่นพูดทิ้งท้ายไว้อย่างน่าสงสัยทำให้มะลิเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัย

"นมหมายความว่ายังไงเหรอค่ะ"มะลิถามกลับด้วยความสงสัย. แต่ก็ได้แค่เพียงการส่ายหน้าเป็นคำตอบเท่านั้น

"นมไม่รบกวนคุณหนู นอนพักผ่อนน่ะค่ะ คนสวยของนม"นมอุ่นลูบหัวหญิงสาวด้วยความเอ็นดูก่อนจะเดินออกจากห้องไป

เมื่ออยู่ในห้องคนเดียวความรู้สึกเดิมก็กลับมา ความรู้สึกน้อยเหนือต่ำใจ. ทำไมเราถึงเป็นได้แค่น้องสาว. เป็นมากกว่านั้นไม่ได้หรือไง แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราเขานั้นมีเจ้าของหัวใจแล้ว. และทางเดียวที่จะทำใจได้ ก็คือ. ต้องหาใครสักคนมาช่วยด้ามหัวใจ เพราะยังไงสักวันหนึ่งก็คงต้องตัดใจอยู่ดี สู้ตัดไฟเสียแต่ต้นลมตอนนี้ คงจะเจ็บน้อยที่สุด แต่จิตใต้สำนึกก็ยังสั่งให้ยังรักเขาอีกต่อไปทั้งทีรู้ว่าผิด แต่ยังไงพื้นที่ตรงนั้นมันก็ไม่ใช่ของเธออยู่ดี. หญิงสาวร้องไห้จนเพลียหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เช้าตรู่ เธอจึงรีบแต่งตัวให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และออกไปเรียนให้เช้าที่สุด บางทีการไม่เจอหน้ากันอาจทำให้เธอตัดใจก็ได้. ทางด้านชายหนุ่ม เขาแต่งตัวด้วยชุดสบายๆ เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขาและตั้งใจว่าจะไปส่งหญิงสาวที่โรงเรียนด้วยตัวเองและจะถือโอกาศไปตรวจเอกสารที่โรงเรียนแล้วแต่เมื่อเดินลงมา ถามแม่บ้านก็พบว่าหญิงสาวนั้นได้ออกไปโรงเรียนแล้ว สร้างคว่มแปลกใจให้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก. ด้วยความสงสัยเขาจึงรีบตามไปที่โรงเรียนทันที

โรงเรียนลาฟเนเจอร์

หญิงสาวร่างเล็กผอมบางในชุดนักเรียนม.ปลาย ผมยาวสลวยถูกมัดขึ้นอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยนั่งฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ ลมพัดเย็นสบายทำให้ผมปลิวพลิวไสวช่างเป็นเหมือนภาพวาดที่สวยงามเสียจริง

07.00 หญิงสาววะดุ้งตื่นเพราะได้รับความเย็นมากระทบที่แก้มเมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นเฟิร์สเพื่อนร่วมห้องของตัวเองนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม หญิงจนลุกขึ้นนั่งแบบปกติ

"นายมานานหรือยัง"

"ก็นานพอ ที่เห็นคนบางคนนอนหลับน้ำลายยืดอ้ะ " ชายหนุ่มพูดหยอกเย้าหญิงสาว

"ห้ะจริงอ้ะ"มะลิตกใจตาโต แล้วรีบเอามือปิดหน้าตัวเองด้วยความอาย

"ล้อเล่น"

เมื่อมะลิรู้ว่าโดนหลอกก็ยืนมือไปตีไหล่ของเฟิร์สแก้เขิล. ภาพที่ทั้งคู่กำลังหยอกเย้าเล่นกันอย่างสนุกสนานนั้น กำลังมีใครบางคนแอบมองด้วยท่าทีที่ขุนมัวมือหนากำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดโปนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"นี้น่ะเหรอ ที่รีบมาเรียนแต่เช้าเพราะจะมาอี้อ้อกับผู้ชายแบบนี้สิน่ะ"ด้วยโทษะชายหนุ่มจึงเผลอตัวพูดสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกไปจากมุมนั้นด้วยอารมณ์ที่ทุกคนยากจะเข้าถึงอย่างเช่นตอนนี้

"ทำงานประสาอะไรห้ะ แค่นี้ยังไม่เสร็จอีก. ต้องรออีกนานแค่ไหนห้ะ"

"ขอโทษค่ะครูใหญ่ พวกเราจะรีบทำให้เสร็จค่ะ"

"ออกไป ได้แล้ว"ชายหนุ่มชี้ไปทางประตูแล้วหันหลังหนีเป็นเชิงไล่กลายๆ. วันนี้เขาเป็นอะไรไปทำไมเขาถึงอารมณ์ได้ทั้งวันแบบนี้ จู่ประตูห้องทำงานของชายหนุ่มก็เปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงโปร่งในชุดเดรสสั้นสีดำรัดรูปขับให้เห็นผิวขาวเนียนของร่างสวย

"สวัสดีค่ะนิค วันนี้พิมเอาอาหารกลางวันมาให้นิคทานตั้งหลายอย่างเลยน่ะค่ะ"หญิงสาวว่างถุงอาหารไว้ที่โต๊ะว่างของและย่างกายมานั่งแมะลงที่ตักของชายหนุ่ม

"นิคค่ะ พิมคิดถึงคุณจัง"หญิงสาวแนบริมฝีปากสวยกับปากหนาอย่างแนบชิดก่อนที่จะส่งลิ้นน้อยๆเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับลิ้ยหนาของชายหนุ่ม ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจูบปากแลกลิ้นกันอยู่นั้น ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง. พร้อมกับการปรากฏตัวของสาวน้อยในชุดนักเรียนม.ปลายที่ได้รับมอบหมายให้เอาเอกสารมาให้ครูใหญ่ แต่ภาพที่เห็นแทบทำเธอเข่าทรุด แต่ก็ต้องแสร้งทำตัวเข้มแข็งว่าไม่เป็นอะไร เพราะเธอไม่อาจเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงออกไปไม่ได้. เธอจึงเคาะที่ประตูซึ่งมันเปิดออกด้วยฝีมือเธอเพื่อให้รับรู้ว่ามีคนมา

"ก็อก. ก็อก ก็อก"เสียงเคาะประตูทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกันแต่หญิงสาวก็ยังไม่ลุกออกจากตักของชายหนุ่มทำแค่หันมามองหน้าเด็กสาวที่มาขัดจังหวะด้วยความสงสัยในใบหน้าที่คุ้นเคย

"ขออนุญาติค่ะ ครูรริสาฝากหนูเอาเอกสารมาให้ค่ะ"หญิงสาวว่างเอกสารดังกล่าวลงและหันหลังกำลังเดินออกไปแต่มีเสียงไว้เสียก่อน

"เดี่ยวสิจ่ะ. หนูหน้าคุ้นๆน่ะ"

"น้องสาวผมเอง จำได้รึยัง"เป็นชายหนุ่มที่เป็นเจ้าของตักตอบเสียเองไม่เพียงแค่นั้นยังยกมือโอบเอวบางไว้อย่างหวงแหนเสียยิ่งกว่า. ทำเอาคนเห็นภาพบาดตาน้ำตาเอ่อคลอ

"ใช่ค่ะ หนูขอตัวก่อนน่ะค่ะ"มะลิยิ้มอ่อนเพื่อเป็นมารยาทและขอตัวออกมา

เมื่อออกมาพ้นประตูหญิงสาวก็ปล่อยให้น้ำตาที่กักเก็บไว้ล่วงไหลลงมาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บหน้าอกอย่างหนัก นี้สิน่ะเขาเรียกว่าอกหัก. มันเจ็บเหมือนหัวใจจะขาด หญิงจึงเดินออกไปทั้งน้ำตาที่รวยรินเต็มใบหน้าสวย เธอต้องเดินไปข้างหน้าเท่านั้น

ฝากเม้นเป็นกำลังใจด้วยน่ะค่ะ. ขอบคุณคร้า😘😘😘😘😘