All Chapters of โซ่ดวงใจมาเฟียเถื่อน(โคแก่กินหญ้าอ่อน): Chapter 1 - Chapter 10

สวัสดีทุกคนวัันนี้ที่บ้านเอื้ออารีจะมีงานตอนรับผู้มีพระคุณกับบ้านเอื้ิออารีของเรา"คุณแม่ค่ะ วันนี้มีอะไรเหรอค่ะ ทำไมดูทุกคนมีความสุขกันจัง'เด็กน้อยในตาแสนเศร้าเอ่ยถามอย่างสงสัย'วันนี้จะมีงานตอนรับผู้มีพระคุณของเราน่ะลูก'​หญิงวัยชราเอ่ยบอกกับเด็กสาวอย่างเอ็นดู"จริงเหรอค่ะ เขาคือใครหรือค่ะ"เด็กสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย"ท่านชื่อ คุณนิโคลาสกับคุณหญิงขนิษฐาน่ะลูกแต่ครั้งนี้ท่านติดธุระเลยให้ลูกชายมาแทนซึ่งแม่ก็ไม่เคยเห็นหน้าแค่รู้เพียงชื่อเท่านั้นเอง"เอื้ออารีเอ่ยตอบทำให้มะลิคล้ายความสงสัยได้บางหลังจากที่ทั้งคู่กำลังนั่งคุยกันอย่างสนิทสนิม นิ่ม ซึ่งเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลเด็กๆก็เดินมาหาแม่เอื้อเพื่อบอกว่าผู้มีพระคุณของที่นี้มาถึงแล้วขบวนรถBMW จำนวน3คันแล่นมาจอดบริเวณทางเขา และมีเหล่าบอดี้การ์ดออกมาเปิดประตูให้แก่เจ้านาย ชายหนุ่มในชุดสูทสีน้ำเงินตัดผิวขาวทำให้ดูโดดเด่นบวกกับแว่นกันแดดสีชารับกับจมูกที่โด่งทำให้หน้าเข้ารูปทำให้เขาดูโดดเด่นเมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามาในบริเวณบ้านแม่เอื้ออารีก็เดินออกมาตอนรับอย่างอบอุ่น"สวัสดีค่ะคุณนิคโคลติน"หญิงในวัยชรายกมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นลูกด้วยความยินดี"สวัสดีครั

เช้าวันใหม่มะลิตื่นแต่เช้าเพราะต้องเตรียมตัวไปเรียน"เห้อ เสร็จสักที่"หลังจากที่เด็กสาวแต่งตัวเสร็จก็รีบลงมาทันทีหลังจากที่มะลิลงมาก็เห็นชายหนุ่มนั่งรออยุ่จึงทักทายอย่างสุภาพ"คุณป๋าสวัสดีค่ะ"เด็กสาวทักทายชายหนุ่ม"ครับ มาทานข้าวเร็วสายแล้ว"ชายหนุ่มยกนาฬิกาขึ้นดูก็สายมากแล้วจึงกล่าวเร่งเด็กสาว"ค่ะ"หลังจากนั้นทั้งคู่ก็นั่งรับประทานอาหารอาหารกันอย่างไม่มีใครพูดอะไรเมื่อทั้งสอวรับประทานอาหารเสร็จก็รีบมาขึ้นรถแลพขับออกไปเพื่อไปส่งเด็กสาวที่โรงเรียนผ่านมาสักพักก็ถึงที่โรงเรียนในเครือโรงเรียน ลาฟเนเจอร์ อินเตอร์เนเชเนลเมื่อมาถึงโรงเรียนมะลิเห็นว่านิคโคลตินจะลงจากรถด้วยจึงเกิดการสงสัยจึงเอ่ยถามอย่างอยากรุ้"คุณป๋าจะไปไหนค่ะ"มะลิเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มเปิดประตูทำท่าทีว่าจะลงจากรถ"ป๋าก็จะไปทำงานไงครับ"ชายหนุ่มเอ่ยตอบ"คุณป๋าทำงานที่นี้เหรอค่ะ"หญิงสาวเอ่ยถาม"ใช่ครับ ทำไมเหรอ"ชายหนุ่มตอบและถามในเวลาเดียวกัน"ปล่าวค่ะ มะลิคิดว่าป๋าทำงานที่บริษัท"หญิงสาวเอ่ยตอบที่ชายหนุ่มถาม"ปล่าวหรอกครับ"ชายหนุ่มเอ่ยตอบอย่างสุภาพ"แล้วคุณป๋าทำงานเกี่ยวกับอะไรค่ะ"หญิงสาวถามอย่างสงสัย"ป๋า เป็นครูใหญ่ข

เมื่อทั้งสองทานข้าวเสร็จหญิงสาวกำลังกลับไปเรียนแต่ชายหนุ่มรั้งไว้เสียก่อน"หนู ป๋าขอคุยด้วยหน่อย"ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างรู้สึกผิด"ค่ะ มีอะไรหรือป่าวค่ะ"หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ยอมมองหน้าชายหนุ่มแม้แต่น้อย"คือ ป๋าขอโทษน่ะเรื่องเมื่อคืนน่ะ"ชายหนุ่มก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด"ค่ะ หนูไม่โกธรหรอก"หญิงสาวเอ่ยตอบเสียงเบาบาง"แน่ใจเหรอ แต่ท่าทีหนูไม่ใช่เลยน่ะ"ชายหนุ่มคัดค้านทันทีเพราะท่าทีเธอมันงอนเขาจริงๆ"ค่ะ"หญิงสาวพยักหน้าตอบและเดินออกไปเพื่อกลับไปเรียนต่อจนเลิกเรียนเมื่อได้เวลาเลิกเรียนหญิงสาวก็มายืนรอชายหนุ่มเพื่อกลับบ้านตามปกติแต่ไม่ปกติคือภายในรถเงียบมาเสียคนเหมือนว่าไม่มีคนอยู่ปานนั้นเมื่อมาถึงบ้านหญิงสาวก็รีบลงรถและขึ้นไปบนห้องทันที"เห้อ จะทำไงดีว่ะ"ชายหนุ่มพรึ่มพร่ำออกมาคนเดียวเพราะไม่รู้จะงอนง้อมะลิอย่างไร ชายหนุ่มจึงเดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทีเหนื่อยๆจนแม่บ้านเอ่ยทัก"นายท่ายเป็นอะไรหรือป่าวค่ะ"แม่บ้านเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเพราะท่าทีเจ้านายเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง"ป่าวหรอก ไม่มีอะไรไปทำงานเถอะ ขอกาแฟไปให้ที่ห้องทำงานน่ะ"ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายและเดินขึ้นไปยังห้องทำงานเพื่อสะสางงานที่ค้างไว้20

หลังจากที่เด็กสาวเดินออกมาน้ำตาก็ไหลรินไม่หยุด เรื่องราวต่างๆทำให้หญิงสาวตัดสินใจที่จะตัดใจและตั้งใจเรียนให้จบเพื่อจะได้ทำงานเพื่อมาชดใช้นิคโคลตินแทนการอุปการระและส่งเสียให้เรียน เช้าวันถัดมามะลิตื่นแต่งตัวแต่เช้าและลงมาในเวลาปกติที่เหล่าแม่บ้านเตรียมตั้งโต๊ะอาหารเช้า เมื่อมาถึงก็ก็เห็นว่าป๋านิคกับแฟนสาวของเขานั่งอยู่ก่อนแล้ว "สวัสดีค่ะ" ไม่มีเสียงตอบรับมีเพียงแค่การพยักหน้าของชายหนุ่มเพื่อเป็นเชิงว่าเขารับรู้หลังจากนั้นมะลิก็เลื่อนเก้าอี้นั่งทานอาหารไปเงียบๆมีเพียงแค่สองชายหญิงที่คุยกันกระหนุงกระหนิง มะลิไม่สามารถฝื่นทานข้าวที่อึดอัดใจนี้ได้ "หนูอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนน่ะค่ะ"หญิงสาวจึงเดินออกมาและให้เอดลไปส่งที่โรงเรียน โรงเรียนลาฟเนเจอร์รถBMW คันหรูมาจอดเทียบท่าหน้าอาคารเรียนเป็นที่จับตามองเมื่อประตูรถเปิดออกก็ปรากฏร่างเล็กของมะลิในชุดนักเรียนดูน่ารักเพราะเธอเป็นเด็กใหม่และได้ลงจากรถของนิคโคลตินจึงทำให้หลายๆคนสงสัยและเกิดเสียงซุบซิบต่างๆมากมายหญิงสาวจึงรีบเดินเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ "เห้อ เราจะอดทนได้นานแค่ไหนน่ะ"หญิงเหม่อมองท้องฟ้าและพรึ่มพร่ำเบาๆทำให้คนที่พึ่งมานั่งเอ่ยถาม

เช้าวันต่อมาชายหนุ่มรู้สึกตัวขึ้นสิ่งแรกที่เขามองเห็นคือร่างเล็กที่นอนหนุนแขนเขาหลับตาพริ้ม มือหนาปัดปอยที่บัดบังใบหน้าสวยออก "หืม อือ "ร่างเล็กรู้สึกตื่นแต่เมื่อขยับตัวก็รู้สึกเจ็บที่ความสาวเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนหน้าสาวก็รู้สึกร้อนผ่าวริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวทำให้คนตัวอดที่จะถามไม่ได้ "ตัวเล็กยิ้มอะไรค่ะ"เสียงแหบแห้งฉบับผู้ชายพึ่งตื่นทำให้หญิงสาวรู้สึกเขิลอายมากกว่าเดิมใบหน้าเล็กจึงมุดกลับเข้าไปในผ้าห่ม ท่าทางของหญิงสาวทำให้คนตัวโตอดเอ็นดูไม่ได้ "ป่าวคะ"เสียงหวานเอ่ยอู้อี้เพราะมุดอยู่ใต้ผ้าห่มหนา มือหนาจึงดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าเล็กมือหนาลูบเส้นผมเบาก่อนที่เขาจะลุกขึ้นและช้อนร่างเล็กติดมือไปด้วย "ว้าย คุณป๋าจะพาหนูไปไหน"ร่างเล็กพยายามดิ้นลงจากอ้อมแขนแกร่ง "จะพาไปอาบน้ำคะ ป๋าหิวข้าวแล้ว" กล่าวจบร่างหนาก็ย่างกายเข้ามายังห้องน้ำและว่างร่างเล็กลงในอ่างอาบน้ำอย่างเบามือ "อ่ะ คุณป๋าจะทำอะไรค่ะ"ร่างเล็กเมื่อเห็นร่างหนาของชายหนุ่มก้าวเข้ามาในอ่างและตอนนี้เขานั่งซ้อนหลังเธออยู่มือหนาเลือนมาโอบอุ้มเต้าอวบอิ่มด้านหน้า "ก็อาบน้ำไงครับ"เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยข้างใบ