ตอนที่ 3 ใครกัน?

สนามหญ้าเขียวชอุ่มข้างสระน้ำสีฟ้าครามในรั้วบ้านอัครเทพ ที่ถูกตกแต่งให้เป็นมินิปาร์ตี้สำหรับครอบครัว ลูกโป่งหลากสีถูกประดับประดาเป็นซุ้มแทนดอกไม้ พร้อมทั้งหลอดไฟกะพริบระยิบระยับหลากสีสัน เพื่อเอาใจหลานรักแอนเดรียประหนึ่งว่าเป็นวันเกิดของเธอเสียอย่างนั้น พร้อมทั้งมุมปิ้งย่างบาร์บีคิว และเครื่องดื่มสำหรับผู้ใหญ่

ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้เสร็จสรรพพร้อมรอยยิ้มเจ้าของวันเกิดที่แสนจะอิ่มเอมที่ได้เห็นคนในครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า

พระอาทิตย์เริ่มพ้นขอบฟ้างานปาร์ตี้อบอุ่นก็เริ่มขึ้น

ภูวไนย พร้อมกับภรรยาสาว แอนนา และสาวน้อยวัยหกขวบที่มาในชุดนางฟ้าสีชมพูหวานแสนสวย พร้อมด้วยแขกหนุ่มหล่อวีไอพีของภูวไนยที่เป็นคู่ค้าทางธุรกิจที่ญี่ปุ่น ถือโอกาสมาอวยพรภูวนาถในวันนี้ด้วย

สาวสวยลลิตาที่มาในชุดสุดเซ็กซี่สีแดงเพลิงพร้อมด้วยของขวัญอวยพรเจ้าของบ้าน ที่ยืนไม่ห่างหนุ่มหล่อภูวดลประหนึ่งว่ากลัวจะหลงทาง

“วันนี้คุณลิต้าสวยมากนะคะ” คำชมจากแอนนา

“ขอบคุณค่ะ แต่คงสวยสู้คุณนาไม่ได้หรอกค่ะ” เธอชมกลับด้วยรอยยิ้ม

งานเริ่มด้วยการพูดคุยทักทายตามประสาคนที่ห่างกันด้วยระยะทาง มีเรื่องราวมากมายมาเล่าสู่กันฟัง เสียงหัวเราะประสานกับเสียงเพลงที่เปิดคลอเบา ๆ สร้างบรรยากาศเป็นกันเอง พร้อมทั้งสาวน้อยแอนเดรียที่สร้างสีสันให้งานเลี้ยงเล็ก ๆ ไม่เงียบเหงา

เค้กที่ถูกวาดใบหน้าของผู้สูงวัยเจ้าของวันเกิดถูกนำมาวางไว้ตรงกลางโต๊ะด้วยมือของน้างฟ้าตัวน้อย และเทียนตัวเลขที่ตั้งใจปักสลับอายุของคุณปู่จาก 61 เป็น 16 จนเป็นที่ขบขัน

เธอจุดไฟลงที่เทียนพร้อมปรบมือร้องเพลงอวยพรวันเกิดผู้เป็นปู่อย่างตื่นเต้นและจบลงด้วยคำอวยพรที่สร้างรอยยิ้มให้ภูวนาถจนแทบหุบไม่ลง

“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ นะคะคุณปู่”

“ขอให้คุณปู่สุขภาพแข็งแรงนะคะ”

“คุณปู่อธิษฐานก่อนนะคะนางฟ้าจะเสกให้คำขอเป็นจริงค่ะ”

เธอพูดพลางยกไม้วิเศษในมือทำท่าทำทาง ภูวนาถที่ใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้มทำตามคำสั่งของหลานรัก หลับตานิ่งสักพักเหมือนกำลังอธิษฐานตามที่เธอบอก ก่อนจะลืมตาและเป่าเทียนให้ดับลง พร้อมกับเสียงปรบมือของทุกคน

“หนูมีของขวัญให้คุณปู่ด้วยนะคะ” พูดพลางยื่นกล่องของขวัญให้ภูวนาถดวงตาใสแป๋วพร้อมรอยยิ้ม

“ขอบคุณครับนางฟ้า”

และตามด้วยคำอวยพรของทุกคน สลับกับเสียงหัวเราะประสานกันด้วยความสุข ก่อนที่ชายสูงวัยจะขอตัวไปพักผ่อน ปล่อยให้หนุ่มสาวปาร์ตี้พูดคุยกันต่อจนดึกดื่น

มุมที่ที่มีความสุขและรอยยิ้มอยู่ที่สนามหญ้า ส่วนอีกมุมที่มีแต่ความทุกข์คือยวนใจที่เพิ่งสูญเสียที่ดินแปลงสุดท้ายที่เหลือเพียงน้อยนิดไปกับการจำนองญาติเพื่อแลกกับการประกันตัววันชัยลูกรัก

สองพี่น้องอัครเทพที่ห่างหายการแข่งดื่มไปนานโข ยกเรื่องงานออกจากหัวสมองและปล่อยจอยกันอย่างเต็มที่

“วันนี้ใครล้มก่อนเป็นหมา” ภูวไนยที่ดูมั่นอกมั่นใจเอ่ยขึ้นอย่างลำพอง

“แต่ไหนแต่ไรผมก็เห็นพี่เป็นหมาทุกครั้ง ครั้งนี้ก็คงไม่ต่าง” ผู้เป็นน้องเย้ยหยัน

“ก็ให้มันรู้ไปว่าแกจะไม่เป็นหมาบ้างไอ้ดล”

ภูวไนยยักคิ้วพร้อมหัวเราะผ่อนคลายกับคำสบประมาทของน้องที่เป็นจริงแทบทุกครั้ง มือชูแก้วขึ้นมองสมาชิกในวงปาร์ตี้ที่อยู่ตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มผ่อนคลาย

“สำหรับมิตรภาพของเราทุกคนครับ”

“หมดแก้ว”

กระดกรวดเดียวเหลือเพียงแก้วเปล่า

“คุณกฤษเต็มที่เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจคิดเสียว่ามาพักผ่อน และต้องขอโทษด้วยที่ดูแลได้ไม่เต็มที่”

“ครับผม”

แขกวีไอพีพยักหน้าตอบรับพร้อมรอยยิ้ม ปาร์ตี้ล่วงเลยจนดึกดื่นแอนนาที่พาแอนเดรียขึ้นห้องนอนได้พักใหญ่ก็ลงมาลานปาร์ตี้อีกครั้งเพื่อรับ “หมาภูวไนย” ที่ล้มก่อนตามคำสบประมาทของผู้เป็นน้อง

ลลิตาที่ชินแล้วกับการถูกหมางเมินจากชายในดวงใจ พร้อมแขกวีไอพีของภูวไนยที่เหมือนจะส่งสายตาเชิญชวนอย่างไม่ต้องเอ่ยปาก เธอที่สวยขนาดนี้และเพียบพร้อมขนาดนี้ทำไมจะต้องเป็นตัวเลือกของภูวดลเพียงฝ่ายเดียว เขาต่างหากที่ควรเป็นตัวเลือกของเธอบ้าง

“ให้ผมไปส่งคุณลิต้านะครับดูแล้วคุณดลน่าจะขับไม่ไหว”

กฤษเอ่ยปากขออาสาไปส่งหญิงสาวขณะที่ภูวดลเข้าห้องน้ำ

“รบกวนคุณกฤษหรือเปล่าคะลิต้าเกรงใจ”

“รบกวนอะไรกันครับเป็นเกียรติสำหรับผมที่ได้ไปส่งสาวสวยอย่างคุณลิต้าต่างหาก”

“หรือถ้าคุณลิต้าไม่รังเกียจไปดื่มต่อที่โรงแรมได้นะครับ นานๆ ผมจะกลับมาเมืองไทยผมไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไหร่”

“เอ่อ…” เธอทำท่าครุ่นคิด

“ก็ได้ค่ะพรุ่งนี้วันหยุดลิต้าไม่ได้ทำงาน”

“แต่คงอยู่ดึกไม่ได้นะคะ” เธอไว้ตัวทั้งที่กลับบ้านเช้าก็บ่อยครั้ง

พร้อมประสานสายตาที่ไม่ต้องอธิบายให้เสียเวลาก็เข้าใจได้อย่างง่ายดายสำหรับสองหนุ่มสาวที่เพิ่งรู้จักแต่ดูเหมือนจะมีแรงดึงดูดเข้าหากันได้อย่างง่ายดาย

“ดลไม่ต้องไปส่งลิต้าก็ได้ค่ะเมาแล้วขับมันอันตราย เดี๋ยวลิต้าขอติดรถกลับกับคุณกฤษเองค่ะ”

“ไม่เป็นไรผมไม่ได้เมาขนาดนั้น”

“อย่าเลยค่ะยังไงก็ต้องไปทางเดียวกันกับคุณกฤษอยู่แล้วดลพักเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงลิต้าถึงบ้านแล้วลิต้าจะโทรบอกค่ะ”

 “งั้นก็ได้ ขอโทษคุณด้วยก็แล้วกัน”

หลังจากแขกขอตัวกลับแล้วเครื่องดื่มจากลานปาร์ตี้ที่เหลือค่อนขวด ถูกย้ายเข้ามาวางในห้องนั่งเล่น จิบคนเดียวไปเรื่อย ๆ สักพักก็เหลือเพียงขวดเปล่า ชายหนุ่มนั่งพิงพนักโซฟาปิดเปลือกตาผ่อนคลายชั่วครู่

“ดื่มชาร้อนๆ ก่อนค่ะคุณดลจะช่วยให้ไม่ปวดหัวนะคะ” เสียงจากยวนใจพร้อมถาดเครื่องดื่มเพื่อสร่างเมาตามคำบอกเล่าของนาง

“คุณท่านบอกว่าช่วยได้เยอะค่ะ”

“ขอบคุณครับป้ายวน”

ก่อนผละออกมาปล่อยให้เจ้านายน้อยได้พักต่อ

มุกดายกกะละมังใบเล็กใส่น้ำเย็นเดินเข้าห้องเจ้านายหนุ่มตามคำไหว้วานของยวนใจ และนั่งรออยู่ที่พื้นคู่กับอุปกรณ์ที่ยกเข้ามาเมื่อครู่ รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เจ้านายของเธอจะให้มาจัดกระเป๋าทำไมในเวลาดึกดื่นแบบนี้ ก็แค่ไปส่งคุณนัยและครอบครัวที่สนามบินเท่านั้นเอง

“หรือพรุ่งนี้คุณดลจะเดินทางไปด้วย?”

เธอมีคำถามในใจแต่ก็ทำได้แค่นั่งรอตามคำบอกเล่าของยวนใจเท่านั้น

แอร์เย็น ๆ บวกกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ในห้องสร้างบรรยากาศชวนหลับใหลซึ่งแตกต่างจากห้องนอนของเธอและขนุนที่อบอวลไปด้วยกลิ่นอาหารหลากเมนูจากในครัวที่ยังขังอยู่ กลิ่นแล้วกลิ่นเล่าจนเริ่มชินเสียแล้ว

หนังตาเธอเริ่มหนักขึ้น และหนักขึ้น มุกดากะพริบตาหนักๆ หลายครั้งไล่ความง่วงที่เริ่มเกาะกิน มองไปรอบห้องที่ขาวโพลนจนตาพร่า ภาพมันหมุนเคว้งจนชวนเวียนหัว เธอนั่งพับเพียบและประคองตัวให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ สองฝ่ามือค้ำยันพื้นไว้ สะบัดใบหน้าไล่ความมึนงงที่เกิดขึ้นกับตัวเอง รู้สึกถึงเหงื่อชุ่มที่ซึมออกทั่วหน้าผากและลำคอทั้งที่แอร์ในห้องเย็นฉ่ำ

พร้อมความวูบวาบทั่วร่างกาย ได้ยินจังหวะเต้นของหัวใจที่เหมือนจะทะลุออกมาด้านนอก รู้สึกเหมือนร่างกายขาดอากาศจนต้องหายใจถี่ ๆ เพื่อโกยออกซิเจนเข้าให้เต็มปอด ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะติดๆ ดับ ๆ และเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับเสียงสนทนาแต่เธอฟังไม่เข้าใจเสียแล้ว

ละอองน้ำเย็นซ่านกระเซ็นจากฝักบัวที่โปรยปรายลงสู่ร่างกำยำเรียกความสดชื่นคืนสู่ร่างกายได้เป็นอย่างดี ภูวดลหลับตากลั้นลมหายใจเงยหน้ารับละอองน้ำเย็นล้างฟองแชมพูหอมกรุ่นออกจากศีรษะ และยืนรับความชุ่มฉ่ำอยู่อย่างนั้น สมองเริ่มตื่นตัวบ้างแล้วจากความมึนงงและเริ่มลำดับเหตุการณ์ของเมื่อคืน

สติสัมปชัญญะของเขาหายไปตอนไหนยังนึกไม่ออกหลังจากจบปาร์ตี้เมื่อวาน

ร่างสูงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือถือผ้าขนหนูผืนเล็กขยี้เช็ดเรือนผมที่เปียกชุ่ม ขาที่กำลังก้าวชะงักชั่วขณะเมื่อสายตาปะทะเข้ากับเสื้อที่เขาสวมเมื่อคืนกองอยู่ที่พื้นข้างเตียง ด้านข้างคือกางเกงของเขาที่เข็มขัดยังคล้องอยู่

“จะเมาอะไรขนาดนั้นวะ?”

หัวคิ้วย่นเข้าหากันภาพวิ่งเข้ามาในโสตประสาทจับต้นชนปลายชั่วครู่ มือตวัดผ้าห่มบนเตียงออกมองบนที่นอนนุ่ม สัญลักษณ์บางอย่างบนที่นอนบ่งบอกว่าเขาไม่ได้นอนคนเดียว และยืนยันความวาบหวิวเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน

แล้วใครกันที่อยู่บนเตียงกับเขาเมื่อคืนนี้?

ลิต้าก็กลับไปแล้วก่อนหน้านั้น

หรือเธอจะกลับเข้ามาใหม่อีกครั้ง?

เขาไม่เคยเมาทิ้งตัวแบบนี้มาก่อน

อาการเหมือน…โดนวางยา!!

เป็นไปไม่ได้ เพราะคนนอกก็มีเพียงคุณกฤษและลิต้าเท่านั้น นอกนั้นก็ คนในบ้าน ความคิดวิ่งวนในหัว ตาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังห้อง ต้องรีบแต่งตัวออกไปส่งภูวไนยที่สนามบินค่อยกลับมาหาคำตอบอีกครั้งก็แล้วกัน

ร่างสูงเดินลงมาจากห้อง เสียงสดใสของหลานสาวตัวน้อยแอนเดรียที่กำลังร้องเพลงดังลั่นพร้อมเสียงหัวเราะของคุณปู่ประสานกันอยู่เป็นระยะ ชายหนุ่มตรงไปห้องครัว

“ขอกาแฟเข้ม ๆ แก้วนึง”

“ค่ะคุณดล” ขนุนตอบรับพร้อมกับเดินไปมุมกาแฟ

ชายหนุ่มกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ

“ป้ายวนล่ะ?”

“ป้ายวนออกไปข้างนอกค่ะ เห็นบอกว่ามีญาติมาหาค่ะ”

พยักหน้ารับรู้และเดินออกไปห้องนั่งเล่น

“อาดลคะ”

แอนเดรียทักเสียงใสพร้อมรอยยิ้ม ในมือของเธอถือกล้องที่เขาซื้อให้เป็นของขวัญต้อนรับการกลับบ้าน และตอนนี้เธอกำลังบันทึกวิดีโออยู่

“แอนจะถ่ายวิดีโอทุกคนเก็บไว้ดูตอนคิดถึงค่ะ”

“อาดลยิ้มหน่อยค่ะจะได้หล่อๆ”

พูดพลางแพนกล้องเข้ามาใกล้ผู้เป็นอา ตากล้องตัวน้อยพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อยบันทึกเรื่องราวพร้อมคำพูดมากมาย หันกล้องไปมุมนั้นมุมนี้อย่างสนุกมือ ภูวดลหัวเราะเบา ๆ ที่มุมปากกับความน่ารักของหลานสาวมือหยิบแก้วกาแฟที่ขนุนนำมาให้ขึ้นจิบขณะฟังตากล้องตัวน้อยไปพร้อมกัน

ภูวนาถหยิบกล่องนาฬิกาที่ให้เลขาเตรียมไว้สำหรับเป็นของขวัญก่อนเดินทางกลับญี่ปุ่นให้หลานรักแอนเดรีย ที่เธอพูดถึงไม่หยุดปากว่ากำลังเป็นที่นิยมในกลุ่มเพื่อนๆ และเธอก็ยังไม่มีเลย

“ปู่มีของขวัญจะให้หนูด้วยนะ”

ชูของในมือขึ้นอวดหลานสาว เธอเบิกตาโตวางกล้องในมือลงทันที วิ่งมาหาปู่อย่างตื่นเต้น ดวงตาแพรวพราวฉายแววลิงโลด

“สวยจังเลยค่ะคุณปู่ ขอบคุณนะคะ” ยกมือไหว้พร้อมกับโอบกอดร่างชายชราด้วยความดีใจ

“แอนเดรีย” เสียงเรียกจากแอนนาที่หน้าบ้าน

“คะคุณแม่”

“ออกมาได้แล้วลูก”

“ค่าคุณแม่…”

พร้อมกับนายสำเริงคนขับรถที่เดินเข้ามาด้านใน

“พร้อมแล้วครับคุณท่าน”

ยวนใจออกจากบ้านอัครเทพมาในตอนเช้ามืดหลังจากได้รับโทรศัพท์จากวันชัยที่หนีมากบดานจากแก๊งค้ายา หลังจากรับยามาปล่อยให้แต่ไม่มีเงินไปให้นายก็ต้องโดนตามล่า ทั้งที่เพิ่งได้รับการประกันตัวออกจากคุกมาหมาดๆ

เธอพาวันชัยไปขอพักอาศัยอยู่กับแคมป์คนงานก่อสร้างของน้องสาว และกะจะรีบกลับมาบ้านให้ทันในขณะที่มุกดายังอยู่ในห้องนอนของภูวดล ตามที่เธอวางแผนไว้ แต่ต้องผิดหวังเมื่อมีเหตุขัดข้องไม่เป็นดังใจเธอหลายอย่าง และเจ้านายออกจากบ้านไปสนามบินกันหมดแล้ว

ความหวังที่จะเรียกค่าทำขวัญโดยอาศัยความเป็นป้าให้กับหลานสาวในนาม โดยข้ออ้างในหัวที่หล่อนวางไว้คือภูวดลเมาแล้วเกินเลยกับมุกดาขณะที่เธอเข้าไปดูแลเขาตอนเมา ทั้งที่ความจริงมันไม่ได้ง่ายเหมือนในละครที่หล่อนเคยดูสมัยสาว ๆ เลยสักนิด