LOGINShare
Chapter 2
Last Updated:
2025-09-28 03:10:13Chapter 2
“เอ็งจะห้าวมากไปแล้วนะนังเปรี้ยว เด็กมันก็คือเด็กจะเอาอะไรกับมันล่ะ” ป้าอิ่มพูดเข้าข้างหลานชาย
“พูดเข้าข้างกันแบบนี้ไงล่ะ หลานป้าถึงเป็นแบบนี้ กี่ครั้งแล้วที่พี่แก้วต้องไปขอโทษพ่อแม่คนอื่นตอนนนท์ไปแกล้งน่ะ แทนที่จะสั่งสอนหลานกลับมาพูดเข้าข้าง มิน่าล่ะปากถึงได้เหมือนหมา เที่ยวเห่าเด็กคนอื่นไปทั่ว” ยิ่งพูดยิ่งของขึ้น อนัญญาเท้าเอวพูดเสียงดังจนคนอื่นหันมามองเป็นตาเดียว “ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายนะที่ฉันมาเตือน ถ้าได้ยินนนท์พูดกับหลานของฉันอีกล่ะก็ ฉันตบเรียงตัวแน่”
นนท์รีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที เพราะกลัวว่าอนัญญาที่ถลึงตาใส่จะทำร้ายตน
“เออๆ ข้าจะเตือนมันเอง เอ็งก็เบาๆ ลงหน่อย คนแก่หัวใจวายกันพอดี” ป้าอิ่มไม่อยากมีเรื่อง มีปากมีเสียงกับอนัญญาสักเท่าไหร่ เพราะรู้นิสัยอีกฝ่ายดีกว่า ไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น ยิ่งใครมารังแกหรือพูดไม่ดีกับสองหลานชาย คนนั้นชะตาขาด
“เรื่องหลานฉันถือว่าจบ งั้นเริ่มเรื่องต่อไปได้”
“เรื่องอะไรอีกล่ะ มีใครทำอะไรเอ็งอีก” ป้าอิ่มพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ ภาพที่อนัญญาตบน้ำตาล จอมปากมากประจำซอยยังติดตาอยู่ แล้วยังวีรกรรมอีกหลายอย่างที่ใครเห็นเป็นต้องพูดเสียงเดียวกันว่า ‘อย่ายุ่งกับเปรี้ยวดีที่สุด’
“เปล่า ไม่มีใครทำอะไรเปรี้ยวแล้วจ้ะป้า เปรี้ยวจะยืมเงินป้าสักสามพันวันพุธหน้าคืนจ้ะ” น้ำเสียงประโยคนี้ต่างกับประโยคก่อนหน้าลิบลับ
“อะไรวะ เมื่อกี้แกยังทำท่าจะกินหัวแม่ฉันอยู่เลย ตอนนี้มายืมเงินแม่ฉันเนี่ยนะ แม่ฉันให้ยืมก็คงเพี้ยนแล้ว” วาสนาฟังแล้วถึงกับของขึ้น พูดสวนอนัญญาทันที ป้าอิ่มหันมองหน้าลูกสาวคนเล็ก ก่อนหันไปมองหน้าอนัญญา
“เออรอแปปนึง เดี๋ยวไปหยิบเงินให้” ทว่าคำพูดของป้าอิ่ม ทำให้วาสนาถึงกับงงและตกใจที่มารดาให้อนัญญายืมเงิน ทั้งที่ก่อนหน้านี้คนยืมพูดอย่างไม่เห็นหัว
“แม่ อะไรของแม่เนี่ย ไปให้มันยืมเงินทำไม” วาสนาเดินตามเข้ามาในร้านขายอาหารตามสั่ง
“แล้วทำไมข้าจะให้เปรี้ยวยืมไม่ได้ล่ะ ถึงมันจะไม่ยอมคน ปากร้ายแต่เปรี้ยวก็เป็นลูกหนี้ที่ดี คืนตรงเวลาด้วย อีกอย่างมันก็ทำมาหากิน หาเลี้ยงน้องเลี้ยงหลานงกๆ ตอนนี้คงสบายหน่อยที่ส้มตายแล้ว ลูกหนี้ขี้เหล้าเมายาเล่นการพนันข้ายังให้ยืมเลย แล้วลูกหนี้ดีๆ อย่างเปรี้ยวข้าไม่ช่วยได้ไงล่ะ” ป้าอิ่มให้คำตอบบุตรสาวคนเล็ก “อีกอย่างนะ เรื่องที่มันมาด่าปาวๆ ก็เป็นเรื่องจริง ไอ้นนท์ปากมันดีซะที่ไหน เจอแบบนี้เข้าไปคงขยาด”
พูดจบก็เดินออกไปนอกร้านพร้อมกับจำนวนเงินที่อนัญญาต้องการยืม โดยมีสายตาไม่พอใจของวาสนามองตามไป
“อ่ะ สามพัน” อนัญญาพนมมือไหว้ ยื่นมือไปรับเงิน
“ขอบคุณค่ะป้า วันพุธมาคืนพร้อมดอกนะคะ”
อนัญญาพูดเสียงอ่อนน้อมยกมือไหว้สวยงาม ป้าอิ่มพยักหน้ารับรู้ เดินไปนั่งคุยกับเพื่อนวัยเดียวกันตามเดิม
อนัญญาเดินกลับไปบ้านที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ในใจครุ่นคิดตลอดทางว่าจะต้องหางานพิเศษเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง เป็นเพราะอีกสามเดือนอานัสกับอานีสก็จะขึ้นประถมศึกษาปีที่หนึ่ง ต้องใช้เงินหลักหมื่นสำหรับค่าใช้จ่าย หากหล่อนไม่หาเนิ่นๆ คงต้องกู้ป้าอิ่มอีก หากไม่จำเป็นก็ไม่อยากยืมให้เสียดอกเบี้ย
“เปรี้ยว เปรี้ยว” เจ้าของชื่อมองเจ้าของเสียงเดินมาหาเจ้าของบ้าน “ได้ไหมเปรี้ยว”
“ได้สิ” อนัญญาส่งเงินสามพันบาทให้จรรยาหรือนิว เพื่อนสนิท แท้จริงแล้วอนัญญาไม่ได้ยืมเงินให้ตัวเอง แต่ยืมให้จรรยาที่จำเป็นต้องใช้เงินจำนวนนี้ “แล้วอย่าให้ไอ้โด่งรู้ล่ะว่าแกมีเงิน เดี๋ยวมันจะฉกไปซะก่อน รีบๆ เอาไปให้แม่ไป”
พูดยังไม่ทันขาดคำเจ้าของชื่อเล่นโด่ง เดินลิ่วๆ มาหาสองเพื่อนซี้ จรรยาเห็นสามีแล้วรีบหลบอยู่ด้านหลังอนัญญา
“นิว มึงมีเงิน มึงไม่บอกกูเหรอ” คำรณ สามีที่ไม่เอาไหน นิสัยเลว ติดเหล้าไม่พอ ติดการพนันอีก เงินที่หามาได้ก็ไปลงทั้งสองอย่างเกือบหมด ทิ้งภาระภายในบ้านให้จรรยาเพียงคนเดียว ซึ่งหล่อนก็มีภาระที่ต้องดูบิดามารดาเช่นกัน
“มึงรู้ได้ไงว่านิวมีเงิน” อนัญญาถามกลับ
“ก็กูเห็นมึงยื่นเงินให้นิวไงล่ะ” คำรณตอบ เขามาเห็นตอนนั้นพอดิบพอดี “นิวเอาเงินมาเร็วเข้า กูจะเข้าบ่อน”
“เงินกู กูไม่ให้” คนพูดคืออนัญญา “ส่วนมึงก็รีบไสหัวออกไปจากบ้านกู ไม่งั้นกูจะเรียกตำรวจมาจับมึงในข้อหาบุกรุก”
คำรณมองหน้าอนัญญา ก่อนเบนสายตามองภรรยาที่เอาแต่หลบอยู่ด้านหลังเพื่อนด้วยความหวาดกลัว
“นิว กูบอกให้มึงเอาเงินมาให้กู ไม่งั้นกูตบมึงแน่” คำรณนอกจากจะติดเหล้า ติดการพนัน ยังทำร้ายร่างกายทุบตีจรรยาทุกครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่ใช่ว่าจรรยาจะทนเป็นกระสอบทรายให้คำรณซ้อม หล่อนหนีกลับมาอยู่บ้านหลายครั้ง และคิดเลิกกับสามีแสนชั่ว ทว่าคำรณไม่เลิกรา มาตามจรรยาถึงบ้าน ขู่ว่าถ้าไม่กลับไปด้วยจะทำร้ายพ่อแม่และน้องสาวของหล่อน หรือไม่ก็ไปอาระวาดที่ทำงาน ซึ่งเขาทำจริงไม่ได้ขู่ จรรยาจึงตกเป็นเบี้ยล่างสามีจนถึงวันนี้
“มึงลองทำเพื่อนกูสิ กูต่อยมึงหน้าแหกแน่ๆ” อนัญญาชูกำปั้นขู่คำรณ
“กูไม่กลัวมึงหรอก กูต่อยมึงเปรี้ยงเดียวมึงก็สลบ...โอ๊ย!”
พูดยังไม่ทันจบ กึ่งปากกึ่งจมูกของคำรณก็ถูกกำปั้นอนัญญากระแทกเข้าไปอย่างจังจนคำรณหน้าหงาย ไม่เพียงแค่นั้นอนัญญาใช้เท้าถีบท้องคำรณไปอีกหนึ่งครั้ง จรรยาเห็นสามีถูกทำร้ายก็ไม่คิดช่วย รู้สึกสะใจมากกว่า
Latest chapter
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 10
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 10พรวิภาเงยหน้ามองคอนโดมิเนียมสูงที่ต่อจากนี้คือที่อยู่ใหม่ของตน หล่อนไม่คิดไม่ฝันว่า ตนเองต้องมาเป็นนางบำเรอให้กับชายหนุ่มที่เห็นหน้าเพียงไม่กี่ครั้ง และเป็นไม่กี่ครั้งที่ทำให้ตนใจสั่นและหวั่นไหว คำพูดเชิงสั่งแกมบังคับของเปรมสุดาเมื่อวานนี้ยังคงก้องในหู เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่อนุชาสร้างบ้านหลังเล็กให้ที่เปรมสุดามาหาตนที่บ้าน และการมาครั้งนี้สู้ไม่มาเลยจะดีเสียกว่า “อะไรนะคะคุณแม่ จะให้พรีมไปเป็นนางบำเรอชีคจาฟาห์หรือคะ” พรวิภาถามมารดาทันทีหลังจากได้ยินเรื่องราว “ก็ใช่น่ะสิ แต่เขาไม่ต้องการแกหรอกนะ เขาต้องการปริม แต่ฉันคิดว่าปริมคงไม่ยอมง่ายๆ เลยให้แกไปแทนไงล่ะ” เปรมสุดาพูดง่ายๆ ไม่ใส่ใจความรู้สึกพรวิภาเลยสักนิด จนคนที่ฟังอยู่อดน้อยใจไม่ได้“แล้วคุณแม่ไม่คิดบ้างหรือคะว่าพรีมจะไม่ยอม”“ฉันไม่มีทางให้แกพูดว่าไม่ยอม หรือว่าแกจะทนเห็นครอบครัวล้มละลายได้ ทนเห็นฉันกับทุกคนในบ้านไม่มีที่ซุกหัวนอนรวมทั้งแกเองด้วย เจ้าหนี้ตามทวงเงินฉันไม่เว้นวัน แกทนเห็นได้เหรอ หรือว่าแกไม่เห็นฉันเป็นแม่แก” เปรมสุดากระแทกเสียงใส่ ไม่สนใจสายตาตัดพ้อของลูก
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 9
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 9“ในขณะนี้ใช่ครับ แต่ในอนาคตไม่แน่ว่าจะเป็นตำแหน่งอื่น” ชีคจาฟาห์ตอบตรงเช่นกัน “ผมไม่บังคับนะครับ ผมเองก็ไม่เคยหักหาญน้ำใจผู้หญิง แต่ถ้าคุณทำได้ ทำตามที่ผมต้องการ ผมจะให้พิเศษอีกสิบล้าน”นั่นเป็นตัวเลขที่ทำให้เปรมสุดาใจสั่น รวมทั้งหมดจะได้ถึงหกสิบล้าน พลิกฟื้นครอบครัวตนได้เลย จากที่กำลังจะจมน้ำก็เหมือนมีคนมาฉุดให้ขึ้นจากน้ำ แล้วยังจะชวนขึ้นเรืออันหรูหราเพื่อไปส่งตนให้ถึงฝั่ง ในเมื่อท่านชีคเสนอเงินจนนางพอใจ มีหรือที่คนกำลังร้อนเงินอย่างหนักจะไม่ตอบตกลง“ได้ค่ะ ดิฉันจะทำตามที่ท่านชีคต้องการ” อนุชินหันมองหน้าภรรยา อยากจะค้านออกไปแต่ก็ถูกเมียรักสะกิดแขนไว้ ทำให้เขาหยุดคำพูดโดยพลัน “แล้วท่านชีคจะให้เงินเราสองคนเมื่อไหร่คะ เราสองคนบอกตรงๆ ว่าต้องการใช้เงินด่วนค่ะ”“ผมจะให้คุณเป็นขวัญกำลังใจในการไปพูดกับคุณปริมหนึ่งล้านก่อน ถ้าคุณปริมตกลงและมาหาผมที่นี่ในวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมง ผมจะโอนเงินส่วนที่เหลือให้คุณทันที” จาฟาห์ตอบ “แต่ถ้าเกินบ่ายโมงวันพรุ่งนี้ เรื่องที่เราตกลงกันไว้เป็นอันยกเลิก เงินที่ผมให้คุณหนึ่งล้าน ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาก็แล้วกัน”“ได้ค่ะ ตกลงตามนี้ค่ะ”
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 8
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 8หลังจากอาบน้ำเสร็จ พรวิภาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมเพียงตัวเดียว ยังไม่ทันที่จะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาสวมใส่ เสียงมือถือของตนดังขึ้น พอเห็นเบอร์มือถือที่ตนบันทึกรายชื่อไว้ว่า ท่านชีค ปรากฏขึ้น พรวิภาตั้งใจไม่รับ ทว่าด้วยความรีบร้อนอยากตัดสายทิ้ง ทำให้หล่อนดันปัดผิดด้าน ดันไปปัดปุ่มสีเขียวเพื่อรับสาย ส่งผลให้หล่อนต้องพูดสายไปโดยปริยายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่า ตนไม่อยากคุย“สวัสดีค่ะท่านชีค”“สวัสดีครับคนสวยของผม” พรวิภาหัวใจเต้นแรงกับคำหวานที่ได้ยิน หากเขาหมายถึงตนเองก็คงรู้สึกดีกว่านี้ แต่นี่ไม่ใช่ เขาหมายถึงพรเทวีต่างหาก “ผมโทรมารบกวนเวลาคุณปริมหรือเปล่าครับ”“ไม่ค่ะ ท่านชีคมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจะมาถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวคะ”“ก็ไม่เชิงครับ” เขาตอบกลับ และคำพูดต่อจากนี้ก็ทำให้คนฟังถึงกับหัวใจพองโต “ผมคิดถึงคุณปริมครับ ไม่ได้เห็นหน้าได้ยินเสียงก็ยังดีครับ”ทว่าเป็นเพียงเสี้ยววินาทีแห่งความปลื้มใจที่มีคนคิดถึง เป็นเพราะความคิดถึงที่ได้ยิน ไม่ใช่ของหล่อน แล้วมันเจ็บปวดที่พรวิภาเป็นตัวแทนของคนที่เขาคิดถึง“ขอบคุณค่ะที่คิดถึงกัน” คนพูดอดไม่ได้ที่จะเ
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 7
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 7อนุชินกับเปรมสุดาแบกความผิดหวังกลับมาบ้าน เนื่องจากบุคคลที่ดั้นด้นไปหยิบยืมเงินต่างปฏิเสธความช่วยเหลือ ทั้งที่เงินที่ยืมไม่ได้สูงหลักล้าน เพียงแค่ไม่กี่แสน ทำให้ทั้งคู่นึกย้อนกลับไปตอนรุ่งเรือง ใครเดือดร้อนมาขอความช่วยเหลือ ทั้งคู่ไม่เคยไม่ให้ ถึงแม้ว่าบางรายไม่ได้ให้ตามร้องขอ แต่ก็มีเงินติดมือไปหมุน พอทั้งคู่เดือดร้อนกลับมีแต่คนแล้งน้ำใจใส่ สองสามีเหมือนคนสิ้นหวัง ท้อแท้เหลือกำลัง “ทำไมคุณพ่อคุณแม่หน้าตาแบบนี้คะ” พรเทวีอดถามบิดามารดาไม่ได้ “พ่อกับแม่หาเงินไม่ได้” อนุชินตอบแบบนี้หลายครั้ง พรเทวีหน้าเศร้าลงทันใด “เงินก้อนนี้เยอะเหรอคะคุณพ่อ” พรเทวีถามตรง “ห้าล้าน พ่อต้องหาให้ได้ห้าล้าน บริษัทถึงไปรอด”คำตอบบิดาทำให้คนถามถึงกับตกใจกับจำนวนเงินที่บิดาต้องหา ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลย“ถ้าหามาหมุนไม่ได้ งานนี้จบแน่” เปรมสุดาพูดอย่างเหนื่อยใจ ขณะนั้นพรวิภาเดินถือถาดที่มีน้ำหวานมาให้บิดามารดา“น้ำหวานเย็นๆ ค่ะคุณพ่อคุณแม่”“เอาน้ำมาให้แล้วจะไปไหนก็ไป ฉันยิ่งหงุดหงิดอยู่ เห็นหน้าแกยิ่งหงุดหงิด”เปรมสุดาพาลใส่ลูกสาวคนโตที่รีบเดินหน
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 6
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 6 อนุชิน เปรมสุดาและพรเทวีเดินทางกลับบ้านไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ปล่อยให้พรวิภาทำหน้าที่ดูแลคนเป็นย่า แทนพยาบาลพิเศษที่จ้างเพียงตอนกลางคืน พรวิภาเสมือนคนรับใช้ ต้องคอยดูแลเหล่าคุณหญิงคุณนายที่มาเยี่ยมประภาวดี ทั้งเสิร์ฟน้ำ ปอกผลไม้ให้กิน รวมถึงทำตามคำสั่งของพวกนางที่สั่งราวกับพรวิภาเป็นขี้ข้า ทว่าหล่อนก็ไม่เกี่ยงงอน ทำตามที่สั่งเป็นอย่างดี ไม่ปริปากบ่นสักคำ หลังจากคนเยี่ยมกลับไปแล้ว ประภาวดีที่เหนื่อยจากการพูดคุยก็หลับลง พรวิภาไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เก็บจานชามและแก้วน้ำไปทำความสะอาด รวมถึงทำความสะอาดโต๊ะที่เหล่าผู้ดีกินหก จากนั้นก็ชงน้ำหวานแช่ตู้เย็นไว้ ขณะที่หล่อนกำลังง่วนกับสิ่งที่ทำอยู่ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนประตูจะเปิดและมีคนก้าวเข้ามา “สวัสดีครับคุณปริม” พรวิภายิ้มเจื่อนเมื่อถูกทักว่าเป็นอีกคนหนึ่ง ความตกใจเคลือบอยู่บนใบหน้าเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามา ทำไมหล่อนจำไม่ได้ว่าคือใคร เขาคือผู้ชายที่ทำให้หล่อนใจสั่นตั้งแต่แรกเห็น ครั้งนี้ก็เช่นกัน หัวใจหล่อนเต้นแรงผิดปรกติ ตื่นเต้นที่ได้เจอเขา และเป็นอีกครั้งที่เขาทักตนผิด หล่
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 5
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 5 อนุชินเดินยิ้มเข้ามาในห้องพักฟื้น ในมือถือถุงอาหารหลายอย่างในมือ ก่อนนำมาวางไว้ตรงโต๊ะปลายเตียงนอนมารดา “แกซื้ออะไรมาเยอะแยะ มีเงินหรือไง” ประภาวดีถาม “มีสิครับ ปริมยืมเพื่อนมาให้น่ะครับแสนห้า เพื่อนบอกด้วยนะครับว่า คืนเมื่อไหร่ก็ได้ไม่มีกำหนด ไม่มีดอกเบี้ย” อนุชินตอบมารดา “ก็ดีน่ะสิ แกจะได้มีเงินจ่ายค่าโรงพยาบาล แล้วยังมีของซื้อให้ฉันด้วย” ประภาวดีหน้าบาน คลายความกังวลเรื่องค่ารักษาพยาบาลตนเป็นปลิดทิ้ง ก่อนหันไปถามหลานสาวคนเล็ก “ว่าแต่เพื่อนคนไหนของแกที่ให้ยืมเงิน” “เพื่อนที่คุณย่าคาดไม่ถึงค่ะ ปริมคิดว่า คุณย่าอย่ารู้เลยค่ะ รู้แค่ว่า เพื่อนคนนี้ของปริมเป็นคนดีและมีน้ำใจมากๆ ค่ะ” พรเทวีทำตามพี่สาวสั่ง หล่อนไม่บอกความจริงจากใคร หลังจากไปเบิกเงินกับพรวิภาเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน พรเทวีนำเงินมาให้บิดา แล้วพากันมาเยี่ยมประภาวดีที่โรงพยาบาล โดยการมาครั้งนี้ พรวิภาเดินทางมาด้วย เพราะต้องมารับใช้เพื่อนประภาวดีที่จะมาเยี่ยมในช่วงบ่าย “คุณย่าคะ น้ำสัมคั้นค่ะ พรีมทำมาให้จากบ้านค่ะ” พรวิภาวางแก้
You may also like
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ55.0K viewsรักร้ายพี่ชายข้างบ้าน
ดอกอ้อลู่ลม40.7K viewsคลั่งรักอันธพาล NC20+
ฅนบนดอย37.7K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน74.6K viewsขยับเพื่อนเลื่อนเป็นแฟน
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ239 viewsบังคับรักมาเฟียไร้ใจ
ณดารินทร์188 viewsสาจ๋า…โปรดอย่าละเลย
DILEMMA 28134 viewsหนังสือรักเล่มเดิม(ฉบับปรับปรุง)
เค้กมัฟฟิ่นn285 views
