LOGINShare
Chapter 3
Last Updated:
2025-09-28 03:10:24Chapter 3
“กูพูดจริงทำจริงโว้ย มึงคลานสี่ขาออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่ออกไปมึงเจอตีนเจอหมัดกูอีกชุดใหญ่แน่ แล้วอย่ามาระรานเพื่อนกูอีก ผัวชั่วๆ อย่างมึงไม่สมควรได้นิวเป็นเมีย”
อนัญญาถลกแขนเสื้อ ท่าทางอยากมีเรื่องกับคำรณเต็มที่ ไม่มีความกลัวอีกฝ่ายเลย
“มึง อีเปรี้ยว มึงกล้าชกกูเหรอ” คำรณแม้เจ็บแต่ก็ยังโมโหที่ตัวเองถูกชกหน้าและถูกถีบ
“เออสิวะ กูกล้าอยู่แล้ว มีมือมีตีนเท่ากับมึงทำไมกูจะไม่กล้าทำ กูไม่ใช่นิวนะเว้ยที่กลัวมึงน่ะ กูคือเปรี้ยว คนที่มึงต้องกลัว...อึก” อนัญญาปล่อยหมัดใส่ที่เดิมบนหน้าคำรณอีกครั้ง จรรยายิ้มเมื่อเห็นเลือดสามีออกจากจมูก
“กลับไปได้แล้วโด่ง ถ้าไม่กลับมึงได้เจอเปรี้ยวอัดหน้าเละแน่” จรรยาบอกด้วยความหวังดี
“อีนิว มึงกล้าไล่กูเหรอ มึงกลับกับกูเดี๋ยวนี้เลย” คำรณเจ็บดั้งจมูกมาก มีทีท่าหวาดกลัวอนัญญา เพื่อนสนิทภรรยาคนนี้ร้ายมาก ร้ายทั้งปากและการตบตีชกต่อย เขาได้ยินกิตติศัพท์แต่ไม่เคยเจอกับตัว มาประสบก็วันนี้เอง แต่ความที่จรรยาเป็นแหล่งรายได้หลักของตน หากไม่มีจรรยาก็ไม่มีเงินจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน และบางทีก็ได้เงินไปดื่มเหล้าและเล่นการพนัน เขาจึงต้องพาจรรยากลับบ้านตนให้ได้ “ถ้ามึงไม่กลับกับกูล่ะก็ กูจะไปจัดการพ่อแม่กับน้องสาวมึงถึงบ้านเลยคอยดู”
จรรยาทำหน้าตกใจ ข้อนี้ที่หล่อนกลัวเพราะคำรณเคยไปอาระวาดพังข้าวของที่บ้านบิดามารดาสามครั้ง และทำท่าจะทำร้ายน้องสาววัยสิบห้าปีของหล่อนด้วย จรรยาเคยคิดแจ้งตำรวจจับสามี แต่ได้เพียงแค่คิดเพราะตั้งใจจะทำครั้งใด สายหยุดมารดาของคำรณมาอ้อนวอนขอร้องไม่ให้ไปแจ้งความทุกครั้ง สายหยุดเป็นคนดีแต่มีลูกเลวและที่สำคัญสายหยุดดีกับตนมาก ส่งผลให้จรรยาปล่อยให้สามีข่มขู่เช่นนี้เรื่อยมา
“อย่านะ ฉันกะ...” จรรยาอ่อนตามเคย ทว่าครั้งนี้อนัญญาไม่ยอม
“อย่ากลับไปกับมัน กลับไปแกได้เป็นกระสอบทรายแน่” เจ้าของบ้านห้ามเสียงดัง “ส่วนมึง อยากทำอะไรก็เชิญ แต่บอกไว้ก่อนนะว่า ถ้ามึงทำตามที่พูดล่ะก็ กูจะแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกาย แล้วถ้ามึงทำลายข้าวของกูก็จะแจ้งอีกข้อหานึงด้วย คราวนี้มึงได้ไปนอนกร่างในคุกแน่”
“มึงมาเกี่ยวอะไรด้วย เป็นคนนอกอย่าเสือก” คำรณสวนกลับ
“ก็กูจะเสือก มึงจะทำไมกู” อนัญญาเท้าเอวพูด “มึงออกไปจากบ้านกูเลยนะ ถ้ามึงไม่ออกไปกูจะเอาไม้กวาดไล่ตีมึงให้เหมือนหมาเลย”
ไม่พูดเปล่า คนพูดวิ่งไปหยิบไม้กวาดในครัวแล้วไล่ตีคำรณ คำรณต้องวิ่งหนีไม้กวาดในมือเจ้าของบ้านที่หวดใส่ตนไม่ยั้ง
“โอ๊ยๆๆ อีเปรี้ยวกูเจ็บนะ” คำรณร้องไปวิ่งหนีไป
“เออ กูตีให้มึงเจ็บไง ไปออกไปจากบ้านกูเดี๋ยวนี้” อนัญญาไล่ตีคำรณมาถึงหน้าบ้าน
“ฝากไว้ก่อนเถอะอีเปรี้ยว กูเอาคืนมึงแน่” พูดจบก็รีบวิ่งหนีทันที
“กูไม่รับฝากนาน มึงรีบมาเอาคืนนะ ไม่งั้นกูคิดดอกมึงแน่” อนัญญาตะโกนไล้หลังคำรณที่วิ่งหาจุกตูด ท่ามกลางสายตาเพื่อนบ้านที่มองมาหลายคน
“เปรี้ยว แกไม่น่าทำแบบนี้เลย มันจะอาฆาตแกนะ” จรรยาไม่ได้ห่วงสามีแต่เป็นห่วงเพื่อนมากกว่า
“คนอย่างมันจะทำอะไรได้ เก่งก็แต่กับแกนั่นแหละ มันก็เห่าไม่มีทางกัดใครหรอก” อนัญญาพูดอย่างรู้นิสัยผัวเพื่อน “แกมาอยู่กับฉันที่นี่ ขืนกลับไปอยู่กับมันรับรอง มันซ้อมแกน่วมแน่”
“ฉันกลัวแกเดือดร้อน มันต้องมาตามฉันที่นี่แน่นอน”
จรรยารู้นิสัยสามีดี จรรยาไม่เคยคิดว่า คำรณนิสัยจะเปลี่ยนหลังแต่งงาน หล่อนคบกับคำรณสามปีก่อนตกลงปลงใจแต่งงานกัน หลังจากใช้ชีวิตคู่ได้เพียงสามเดือน คำรณก็เปลี่ยนไปกลายเป็นคนละคน ทุบตีทำร้ายตน ดื่มเหล้าหนัก เล่นการพนัน เอาเงินเก็บมาใช้จนหมด เมื่อหมดก็เอาข้าวของในบ้านไปขาย ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง
และเมื่อถูกทำร้ายร่างกายบ่อยๆ จรรยาทนไม่ได้ขอเลิกหลายครั้ง ทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้ ผลออกมาคือ จรรยาถูกซ้อมหนักมาก หน้าตาบวมปูด เนื้อตัวเขียวช้ำจนต้องหยุดทำงานหลายวัน จรรยาจึงทำตัวนิ่งๆ รอโอกาสหนีคำรณไปให้ไกลๆ แต่ก็ห่วงทางบ้าน เรื่องหล่อนกับคำรณจึงดูเหมือนไม่ไปไหน และถูกมองว่าจรรยารักคำรณมากถึงอยู่ด้วยและยินดีถูกซ้อม ซึ่งความเป็นจริงไม่ใช่เลย หนึ่งปีที่เป็นผัวเมียกันมา หล่อนได้รับความทุกข์มากกว่าความสุข ความรักที่มีให้หมดลงไปเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ไม่มีหลงเหลืออีกแล้ว
“ก็ให้มันตามมาสิ ฉันจัดการมันเอง คนอย่างมันต้องเจออย่างฉัน” อนัญญาไม่มีความเกรงกลัวคำรณแม้แต่น้อย “ฉันว่าแกรีบเอาเงินไปให้แม่ดีกว่า เดี๋ยวฉันไปด้วย เผื่อไอ้หมาบ้าไปเห่าที่บ้านแก ฉันจะได้จัดการมัน”
“อืม ขอบใจนะ”
จรรยาอุ่นใจที่มีเพื่อนดีอย่างอนัญญา ที่แม้ว่าตัวเองก็ลำบากเลี้ยงดูหลานชายทั้งสองคน และอภิญญาที่ป่วยมานานแรมปี ดูแลจนกระทั่งนาทีสุดท้ายของอภิญญาหมดลง ทว่าอนัญญาก็ยังช่วยเหลือตนมาโดยตลอด สองเพื่อนรักพากันเดินไปยังหน้าปากซอยบ้าน เพื่อนั่งรถประจำทางไปยังบ้านบิดามารดาของจรรยา
Latest chapter
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 10
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 10พรวิภาเงยหน้ามองคอนโดมิเนียมสูงที่ต่อจากนี้คือที่อยู่ใหม่ของตน หล่อนไม่คิดไม่ฝันว่า ตนเองต้องมาเป็นนางบำเรอให้กับชายหนุ่มที่เห็นหน้าเพียงไม่กี่ครั้ง และเป็นไม่กี่ครั้งที่ทำให้ตนใจสั่นและหวั่นไหว คำพูดเชิงสั่งแกมบังคับของเปรมสุดาเมื่อวานนี้ยังคงก้องในหู เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่อนุชาสร้างบ้านหลังเล็กให้ที่เปรมสุดามาหาตนที่บ้าน และการมาครั้งนี้สู้ไม่มาเลยจะดีเสียกว่า “อะไรนะคะคุณแม่ จะให้พรีมไปเป็นนางบำเรอชีคจาฟาห์หรือคะ” พรวิภาถามมารดาทันทีหลังจากได้ยินเรื่องราว “ก็ใช่น่ะสิ แต่เขาไม่ต้องการแกหรอกนะ เขาต้องการปริม แต่ฉันคิดว่าปริมคงไม่ยอมง่ายๆ เลยให้แกไปแทนไงล่ะ” เปรมสุดาพูดง่ายๆ ไม่ใส่ใจความรู้สึกพรวิภาเลยสักนิด จนคนที่ฟังอยู่อดน้อยใจไม่ได้“แล้วคุณแม่ไม่คิดบ้างหรือคะว่าพรีมจะไม่ยอม”“ฉันไม่มีทางให้แกพูดว่าไม่ยอม หรือว่าแกจะทนเห็นครอบครัวล้มละลายได้ ทนเห็นฉันกับทุกคนในบ้านไม่มีที่ซุกหัวนอนรวมทั้งแกเองด้วย เจ้าหนี้ตามทวงเงินฉันไม่เว้นวัน แกทนเห็นได้เหรอ หรือว่าแกไม่เห็นฉันเป็นแม่แก” เปรมสุดากระแทกเสียงใส่ ไม่สนใจสายตาตัดพ้อของลูก
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 9
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 9“ในขณะนี้ใช่ครับ แต่ในอนาคตไม่แน่ว่าจะเป็นตำแหน่งอื่น” ชีคจาฟาห์ตอบตรงเช่นกัน “ผมไม่บังคับนะครับ ผมเองก็ไม่เคยหักหาญน้ำใจผู้หญิง แต่ถ้าคุณทำได้ ทำตามที่ผมต้องการ ผมจะให้พิเศษอีกสิบล้าน”นั่นเป็นตัวเลขที่ทำให้เปรมสุดาใจสั่น รวมทั้งหมดจะได้ถึงหกสิบล้าน พลิกฟื้นครอบครัวตนได้เลย จากที่กำลังจะจมน้ำก็เหมือนมีคนมาฉุดให้ขึ้นจากน้ำ แล้วยังจะชวนขึ้นเรืออันหรูหราเพื่อไปส่งตนให้ถึงฝั่ง ในเมื่อท่านชีคเสนอเงินจนนางพอใจ มีหรือที่คนกำลังร้อนเงินอย่างหนักจะไม่ตอบตกลง“ได้ค่ะ ดิฉันจะทำตามที่ท่านชีคต้องการ” อนุชินหันมองหน้าภรรยา อยากจะค้านออกไปแต่ก็ถูกเมียรักสะกิดแขนไว้ ทำให้เขาหยุดคำพูดโดยพลัน “แล้วท่านชีคจะให้เงินเราสองคนเมื่อไหร่คะ เราสองคนบอกตรงๆ ว่าต้องการใช้เงินด่วนค่ะ”“ผมจะให้คุณเป็นขวัญกำลังใจในการไปพูดกับคุณปริมหนึ่งล้านก่อน ถ้าคุณปริมตกลงและมาหาผมที่นี่ในวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมง ผมจะโอนเงินส่วนที่เหลือให้คุณทันที” จาฟาห์ตอบ “แต่ถ้าเกินบ่ายโมงวันพรุ่งนี้ เรื่องที่เราตกลงกันไว้เป็นอันยกเลิก เงินที่ผมให้คุณหนึ่งล้าน ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาก็แล้วกัน”“ได้ค่ะ ตกลงตามนี้ค่ะ”
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 8
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 8หลังจากอาบน้ำเสร็จ พรวิภาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมเพียงตัวเดียว ยังไม่ทันที่จะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาสวมใส่ เสียงมือถือของตนดังขึ้น พอเห็นเบอร์มือถือที่ตนบันทึกรายชื่อไว้ว่า ท่านชีค ปรากฏขึ้น พรวิภาตั้งใจไม่รับ ทว่าด้วยความรีบร้อนอยากตัดสายทิ้ง ทำให้หล่อนดันปัดผิดด้าน ดันไปปัดปุ่มสีเขียวเพื่อรับสาย ส่งผลให้หล่อนต้องพูดสายไปโดยปริยายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้สึกว่า ตนไม่อยากคุย“สวัสดีค่ะท่านชีค”“สวัสดีครับคนสวยของผม” พรวิภาหัวใจเต้นแรงกับคำหวานที่ได้ยิน หากเขาหมายถึงตนเองก็คงรู้สึกดีกว่านี้ แต่นี่ไม่ใช่ เขาหมายถึงพรเทวีต่างหาก “ผมโทรมารบกวนเวลาคุณปริมหรือเปล่าครับ”“ไม่ค่ะ ท่านชีคมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจะมาถามถึงสถานที่ท่องเที่ยวคะ”“ก็ไม่เชิงครับ” เขาตอบกลับ และคำพูดต่อจากนี้ก็ทำให้คนฟังถึงกับหัวใจพองโต “ผมคิดถึงคุณปริมครับ ไม่ได้เห็นหน้าได้ยินเสียงก็ยังดีครับ”ทว่าเป็นเพียงเสี้ยววินาทีแห่งความปลื้มใจที่มีคนคิดถึง เป็นเพราะความคิดถึงที่ได้ยิน ไม่ใช่ของหล่อน แล้วมันเจ็บปวดที่พรวิภาเป็นตัวแทนของคนที่เขาคิดถึง“ขอบคุณค่ะที่คิดถึงกัน” คนพูดอดไม่ได้ที่จะเ
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 7
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 7อนุชินกับเปรมสุดาแบกความผิดหวังกลับมาบ้าน เนื่องจากบุคคลที่ดั้นด้นไปหยิบยืมเงินต่างปฏิเสธความช่วยเหลือ ทั้งที่เงินที่ยืมไม่ได้สูงหลักล้าน เพียงแค่ไม่กี่แสน ทำให้ทั้งคู่นึกย้อนกลับไปตอนรุ่งเรือง ใครเดือดร้อนมาขอความช่วยเหลือ ทั้งคู่ไม่เคยไม่ให้ ถึงแม้ว่าบางรายไม่ได้ให้ตามร้องขอ แต่ก็มีเงินติดมือไปหมุน พอทั้งคู่เดือดร้อนกลับมีแต่คนแล้งน้ำใจใส่ สองสามีเหมือนคนสิ้นหวัง ท้อแท้เหลือกำลัง “ทำไมคุณพ่อคุณแม่หน้าตาแบบนี้คะ” พรเทวีอดถามบิดามารดาไม่ได้ “พ่อกับแม่หาเงินไม่ได้” อนุชินตอบแบบนี้หลายครั้ง พรเทวีหน้าเศร้าลงทันใด “เงินก้อนนี้เยอะเหรอคะคุณพ่อ” พรเทวีถามตรง “ห้าล้าน พ่อต้องหาให้ได้ห้าล้าน บริษัทถึงไปรอด”คำตอบบิดาทำให้คนถามถึงกับตกใจกับจำนวนเงินที่บิดาต้องหา ไม่ใช่เงินน้อยๆ เลย“ถ้าหามาหมุนไม่ได้ งานนี้จบแน่” เปรมสุดาพูดอย่างเหนื่อยใจ ขณะนั้นพรวิภาเดินถือถาดที่มีน้ำหวานมาให้บิดามารดา“น้ำหวานเย็นๆ ค่ะคุณพ่อคุณแม่”“เอาน้ำมาให้แล้วจะไปไหนก็ไป ฉันยิ่งหงุดหงิดอยู่ เห็นหน้าแกยิ่งหงุดหงิด”เปรมสุดาพาลใส่ลูกสาวคนโตที่รีบเดินหน
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 6
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 6 อนุชิน เปรมสุดาและพรเทวีเดินทางกลับบ้านไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน ปล่อยให้พรวิภาทำหน้าที่ดูแลคนเป็นย่า แทนพยาบาลพิเศษที่จ้างเพียงตอนกลางคืน พรวิภาเสมือนคนรับใช้ ต้องคอยดูแลเหล่าคุณหญิงคุณนายที่มาเยี่ยมประภาวดี ทั้งเสิร์ฟน้ำ ปอกผลไม้ให้กิน รวมถึงทำตามคำสั่งของพวกนางที่สั่งราวกับพรวิภาเป็นขี้ข้า ทว่าหล่อนก็ไม่เกี่ยงงอน ทำตามที่สั่งเป็นอย่างดี ไม่ปริปากบ่นสักคำ หลังจากคนเยี่ยมกลับไปแล้ว ประภาวดีที่เหนื่อยจากการพูดคุยก็หลับลง พรวิภาไม่ได้อยู่นิ่งเฉย เก็บจานชามและแก้วน้ำไปทำความสะอาด รวมถึงทำความสะอาดโต๊ะที่เหล่าผู้ดีกินหก จากนั้นก็ชงน้ำหวานแช่ตู้เย็นไว้ ขณะที่หล่อนกำลังง่วนกับสิ่งที่ทำอยู่ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ก่อนประตูจะเปิดและมีคนก้าวเข้ามา “สวัสดีครับคุณปริม” พรวิภายิ้มเจื่อนเมื่อถูกทักว่าเป็นอีกคนหนึ่ง ความตกใจเคลือบอยู่บนใบหน้าเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามา ทำไมหล่อนจำไม่ได้ว่าคือใคร เขาคือผู้ชายที่ทำให้หล่อนใจสั่นตั้งแต่แรกเห็น ครั้งนี้ก็เช่นกัน หัวใจหล่อนเต้นแรงผิดปรกติ ตื่นเต้นที่ได้เจอเขา และเป็นอีกครั้งที่เขาทักตนผิด หล่
โซ่เสน่หาชีคทมิฬ ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 5
ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ Chapter 5 อนุชินเดินยิ้มเข้ามาในห้องพักฟื้น ในมือถือถุงอาหารหลายอย่างในมือ ก่อนนำมาวางไว้ตรงโต๊ะปลายเตียงนอนมารดา “แกซื้ออะไรมาเยอะแยะ มีเงินหรือไง” ประภาวดีถาม “มีสิครับ ปริมยืมเพื่อนมาให้น่ะครับแสนห้า เพื่อนบอกด้วยนะครับว่า คืนเมื่อไหร่ก็ได้ไม่มีกำหนด ไม่มีดอกเบี้ย” อนุชินตอบมารดา “ก็ดีน่ะสิ แกจะได้มีเงินจ่ายค่าโรงพยาบาล แล้วยังมีของซื้อให้ฉันด้วย” ประภาวดีหน้าบาน คลายความกังวลเรื่องค่ารักษาพยาบาลตนเป็นปลิดทิ้ง ก่อนหันไปถามหลานสาวคนเล็ก “ว่าแต่เพื่อนคนไหนของแกที่ให้ยืมเงิน” “เพื่อนที่คุณย่าคาดไม่ถึงค่ะ ปริมคิดว่า คุณย่าอย่ารู้เลยค่ะ รู้แค่ว่า เพื่อนคนนี้ของปริมเป็นคนดีและมีน้ำใจมากๆ ค่ะ” พรเทวีทำตามพี่สาวสั่ง หล่อนไม่บอกความจริงจากใคร หลังจากไปเบิกเงินกับพรวิภาเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน พรเทวีนำเงินมาให้บิดา แล้วพากันมาเยี่ยมประภาวดีที่โรงพยาบาล โดยการมาครั้งนี้ พรวิภาเดินทางมาด้วย เพราะต้องมารับใช้เพื่อนประภาวดีที่จะมาเยี่ยมในช่วงบ่าย “คุณย่าคะ น้ำสัมคั้นค่ะ พรีมทำมาให้จากบ้านค่ะ” พรวิภาวางแก้
You may also like
CLOSE FRIEND เพื่อนเล่นไม่เล่นเพื่อน
ACHICHI72.6K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี121.1K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี62.3K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้201.2K viewsซาตานย้อนรอยรัก
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา546 viewsเพทายร้าย(พ่าย)รัก เมียเด็ก
Summer_M25 viewsไหนว่า..ไม่รัก
ณดารินทร์1.7K viewsLike the Deserts Miss the Rain ไออุ่นรัก
smith72 views
