บทที่ 21

เอาวะยังไงก็มาถึงขั้นนี้ละจะทำอะไรได้อีกจึงนั่งรถมาบริษัทกับท่านประธานสุดหล่อของพี่ๆในแผนกนั่นแหละอีกอย่างเคอิกรุปเองก็เทคโอเวอร์บริษัทลีโอในไทยได้ไม่นานการเปลี่ยนแปลงภายในจึงยังไม่สมบูรณ์โดยเฉพาะล่ามภาษาญี่ปุ่นพนักงานใหม่ที่รับมามีเพียงฉันคนเดียวที่ทักษะภาษาเด่นกว่าคนอื่นเพราะว่าจบป.โทที่โน่นหลังๆก็จะรับพนักงานใหม่ที่มีความรู้ภาษาญี่ปุ่นควบกับล่ามญี่ปุ่นอีกสองสามตำแหน่งเพราะกลัวว่าพี่ๆในที่ทำงานจะรู้ถึงความสัมพันธ์ลับระหว่างฉันกับท่านประธานฉันเลยบอกให้ท่านประธานจอดห่างจากบริษัทสักเล็กน้อย

“คุณจอดตรงป้ายนั้น”

“ทำไม”

“เถอะน่าเดี๋ยวฉันจะเดินไป”

ริวอิจิเลิกคิ้วอย่างสงสัยในพฤติกรรมของสาวเจ้าก่อนจะขบขันกับความคิดตื้นเขินของอีกฝ่ายช่างเถอะในเมื่ออยากจะเดินเขาก็จะให้เจ้าหล่อนได้เดินสมใจอยากจอดรถให้อีกฝ่ายลงตามที่ขอเขาก็ผิวปากขับไปจอดรถที่ใต้ตึกอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับส่ายหน้าให้แม่ของลูกความคิดความอ่านตื้นเขินจริงๆเห็นอยู่ชัดๆว่าเขาขับรถของเธอมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่คิดไม่ได้ว่าทำไมท่านประธานถึงได้ขับรถของพนักงานสาวอีกคนมาในตอนเช้าแบบนี้เขาล็อกรถผิวปากด้วยความเคยชินเห็นคุณนากามูระยืนตัวตรงแน