Share

บทที่ 19

Author: ซูซี
ทำไมเธอถึงมาอยู่ในห้องนอนฉัน?

แสงเย็นเยียบกระหายเลือดส่องประกายในดวงตาของเซบาสเตียน

หลังงานแต่งงาน เขาได้รับโทรศัพท์ด่วนจากนายท่านอาวุโสฟอร์ด เฮนรี่ ฟอร์ด ขอให้เขากลับมา

นายท่านอาวุโสฟอร์ดอายุ 96 ปี และแม้ว่าเขาจะเกษียณจากตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวฟอร์ดมาเกือบ 40 ปีแล้ว แต่นายท่านอาวุโสก็ยังเป็นผู้มีอำนาจในครอบครัวฟอร์ด

คล้ายกับพ่อของกษัตริย์

เมื่อหนึ่งเดือนก่อน เมื่อเซบาสเตียนเข้าควบคุมฟอร์ดกรุ๊ปในคราวเดียวและขจัดปัญหาที่ซ่อนอยู่ทั้งหมด ชายชราจึงออกคำสั่งให้เขาว่า

“เซบาสเตียน ในเมื่อนายกำจัดสิ่งกีดขวางทั้งหมดแล้ว นายก็ไม่ควรเอาสิ่งที่เหลืออยู่ออกไปด้วย ถ้านายสัญญากับปู่ได้ ปู่จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของนายอีกในอนาคต" เฮนรี่กล่าว ส่วนหนึ่งเป็นคำสั่งแต่บางส่วนก็เป็นข้ออ้างด้วย

เซบาสเตียนตอบด้วยสีหน้าเย็นชาและกังวล “ได้ครับ!”

เซบาสเตียนรับหน้าที่ดูแลฟอร์ดในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา และชายชราคนนี้ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเขาอีกเลย

อย่างไรก็ตาม เมื่องานแต่งงานเสร็จสิ้นในวันนี้ และก่อนที่เขาจะมีเวลาส่งแม่กลับไปโรงพยาบาล ชายชราก็ขอให้เขากลับมาหาโดยด่วน

เซบาสเตียนคิดว่าชายชราได้ยินเกี่ยวกับการแต่งงานของเขา แต่เมื่อเขามาถึงคฤหาสน์ เขาเห็นลูกพี่ลูกน้องของเขา ไนเจล คอนเนอร์ ลูกชายของป้ารองของเซบาสเตียนที่คฤหาสน์ ไนเจลกำลังขอความช่วยเหลือจากเฮนรี่

“เซบาสเตียน นายสัญญากับฉันว่านายจะไม่กำจัดใครอีก” นายท่ายอาวุโสฟอร์ดกล่าวทันทีที่เขาอ้าปากพูด

เฮนรี่ได้เห็นว่าหลานชายคนนี้ร้ายกาจขนาดไหนในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา

“เซบาสเตียน… ฉัน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอเป็นผู้หญิงของนาย ฉันเห็นเธอสวมเสื้อผ้าขาด ๆ และยกก้อนอิฐอยู่ในไซต์ก่อสร้าง ฉันคิดว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่น่าสงสารจากชนบท... ขอโทษนะ เซบาสเตียน ได้โปรดเถอะนะ?" ขาของไนเจลสั่น ปากสั่น และลิ้นของเขาพันกัน

ไนเจลไม่แน่ใจว่าเซบาสเตียนจะไม่ยิงเขาตรงจุดไหน แม้ว่าเขาจะใช้คุณปู่ของเขาเป็นเครื่องกำบังก็ตาม

เขาคิดไม่ซื่อกับผู้หญิงของเซบาสเตียน ฟอร์ด!

ความคิดนั้นเป็นเพียงแค่การร้องขอความตาย

เซบาสเตียนขยี้ผมของไนเจลและพูดว่า “ไนเจล ช่วยป้าและลุงจัดการบริษัทมากกว่านี้ในอนาคต ถ้านายยังคงคบหากับผู้หญิงมากมายตั้งแต่อายุยังน้อยแบบนี้ ร่างกายของนายจะพังไม่ช้าก็เร็ว!”

คำพูดของลูกพี่ลูกน้องของเขาเย็นชาและเคร่งขรึม แต่ไนเจลเข้าใจความหมายของการให้อภัยของเขา

ไนเจลรู้สึกขอบคุณมากจนเขาอยากจะคุกเข่าลงต่อหน้าเซบาสเตียน "ขอบคุณ ขอบคุณ เซบาสเตียน สำหรับความเมตตาที่ไว้ชีวิตฉัน"

“เซบาสเตียน เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงคนนั้นที่ไนเจลกำลังพูดถึง?” นายท่านอาวุโสฟอร์ดถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ฉันไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพวกนาย แต่นายจะพาผู้หญิงคนไหนเข้าบ้านไม่ได้! ครอบครัวของพวกนายควรจะได้เจอผู้หญิงคนที่นายอยากจะแต่งงานใช่ไหม?”

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นเครื่องปลอบใจแม่ของผมก่อนที่เธอจะจากไป” เซบาสเตียนบอกชายชราตามความจริง

“หลังจากงานศพของแม่นาย นายจะต้องตัดสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนี้ให้หมด” ชายชรากล่าวด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

“อืม” เซบาสเตียนตอบสั้น ๆ

“คุณย่าไม่ได้เจอนายมาเดือนกว่าแล้ว กินข้าวก่อนค่อยกลับ!” ชายชราพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่สามารถต่อรองได้

เซบาสเตียนได้รับข้อความจากซาบริน่าระหว่างทานอาหารเย็น ตอนนั้นเองเขาจึงจำได้ว่าซาบรินายังอยู่ในร้านอาหาร เขาบอกให้คิงส์ตันผู้ช่วยของของเขาไปรับเธอทันที

อย่างไรก็ตามซาบริน่าอยู่ในห้องนอนของเขาโดยไม่คาดคิด

ห้องนอนของเขายังเป็นห้องแบบครอบครัว ซึ่งเชื่อมต่อกับห้องทำงานและระเบียงขนาดใหญ่ ห้องแบบครอบครัวเต็มไปด้วยกลไกความปลอดภัยที่เป็นความลับ หากมีคนบุกเข้ามาแตะต้องสิ่งใด การสัมผัสครั้งแรกจะส่งผลให้เกิดการเตือน

หากผู้ถูกแตะต้องครั้งที่สอง ผลที่ได้คือความตายอันน่าสลดใจ

ยิ่งไปกว่านั้น ประตูห้องนอนถูกติดตั้งตรงกันข้ามกับประตูทั่วไป คนแปลกหน้าสามารถเข้ามาได้อย่างง่ายดายหากต้องการ เนื่องจากสามารถกดเข้าไปเท่านั้น

หากบุคคลนั้นต้องการออกจากห้อง มันคงเป็นไปไม่ได้

มันเหมือนกับการจับปลาด้วยกับดัก

ผู้หญิงคนนี้มีเจตนาอะไรสำหรับเขากันแน่? เธอกล้าดียังไงมาบุกเข้าไปในห้องนอนของเขาตอนที่เขาไม่อยู่บ้าน?

ความรู้สึกของเซบาสเตียนเกี่ยวกับเธอจะสดชื่นทุกครั้งที่เขาได้จัดการเธอ

เขานั่งยอง ๆ ตรงหน้าเธอและมองเธอด้วยสายตาที่เขย่าขวัญ

ซาบริน่ายังคงก้มตัวอยู่ที่มุมห้อง และชุดแต่งงานก็ยังคงใส่อยู่ เซบาสเตียนต้องยอมรับว่าชุดแต่งงานนี้เหมาะกับซาบริน่ามาก การออกแบบคอวีที่ตื้นด้านหน้าและทำให้เห็นส่วนหลังสวยงามที่บางจนมองเห็น หัวไหล่ของเธอมองเห็นได้ชัดเจนเนื่องจากซาบริน่าผอมเกินไป

ผมบ็อบสั้นของเธอเผยให้เห็นคอที่งามระหงของเธอ และเมื่อเธออยู่ในตำแหน่งที่เธอกึ่งซบตัวอยู่บนมือของเธอ ท้ายทอยพร้อมกับแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าของเธอทำให้เกิดส่วนโค้งที่สวยงามมาก

การออกแบบรูปตัวเอ๊กซ์ ที่รอบเอวของชุดเดรสรัดเอวของเธอทำให้กลายเป็นเอวเล็ก ๆ ที่โดดเด่นซึ่งดูบอบบางเกินไป เซบาสเตียนยื่นมือออกไปเพื่อตรวจดูโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็คาดคะเนว่ามือของเขาจะยังมีที่ว่าง แม้ว่าเขาจะบีบเธอด้วยมือทั้งสองข้างก็ตาม

เธอคุกเข่าในอ้อมแขนและคางวางอยู่บนหลังมือ เธอหลับตาลงและผล็อยหลับไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอยู่ที่หางตา มีความแตกต่างในตัวเธอตอนที่เธอหลับเทียบกับตอนที่เธอตื่นคือเธอไม่สงบและนิ่งเหมือนตอนที่เธอหลับ

เธอดูเหมือนเด็กขี้กลัวที่ไร้ที่พึ่งพิงแทน

หยดมุกน้ำตา ขนตาที่สั่นไหว และคิ้วที่หดเล็กน้อยของเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังอยู่ในความกลัว

เรื่องนี้ทำให้เซบาสเตียนนึกถึงคืนนั้นเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ภาษากายที่เซลีนแสดงออกในคืนนั้นก็เช่นกัน

เซบาสเตียนกลืนน้ำลายเข้าไปเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว และลูกกระเดือกที่ยื่นออกมาก็กลิ้งเล็กน้อย

ทันใดนั้น เขาก็ตะหนักได้ว่าคนตรงหน้าเธอไม่ใช่เซลีน

เธอเป็นผู้หญิงที่แสวงหาปัญหาด้วยการฉวยประโยชน์จากการที่เขาไม่อยู่เพื่อเข้าไปในห้องนอนของเขา

เซบาสเตียนยกมือใหญ่ของเขา บีบคางของซาบริน่าอย่างแรงโดยไม่ลังเล และบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้น

ซาบริน่ากำลังฝันร้าย

เธอสูญเสียพ่อแม่ หมดเงิน และถูกกลุ่มคนร้ายไล่ตาม

“ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ ได้ไหม? ให้ฉันคลอดลูกแล้วหาครอบครัวดี ๆ ให้เขารับไปเลี้ยง แล้วพวกนายจะฆ่าฉันก็ได้ ได้โปรด…” เธออ้อนวอนอีกฝ่ายในฝันอย่างขมขื่น

อีกฝ่ายเพียงยิ้มให้เธออย่างน่าขนลุก

พวกเขาใช้กำลังและเข้าใกล้เธอทีละก้าว

เธอถูกผู้นำของกลุ่มวายร้ายผลักออกจากหน้าผาอย่างรุนแรงทันทีที่เธอหลั่งน้ำตาด้วยความสิ้นหวัง

"อ้า... " ซาบริน่าตื่นขึ้นด้วยความเจ็บปวด

เมื่อเธอตื่นขึ้น เธอเห็นสายตาที่เย็นชา เฉียบแหลม และขุ่นเข้มของเซบาสเตียนจ้องมองมาที่เธอ “พูดมาสิ! เธอบุกเข้ามาในห้องของฉันทำไม! อยากตายอยู่เหรอไง?”

เซบาสเตียนบีบคางแน่นจนน้ำตาไหล

“ฉัน…” ขนตาของเธอเต็มไปด้วยหมอกจากน้ำตาที่หวั่นกลัวของเธอ “ฉัน…สร้อยข้อมือที่แม่ของคุณให้มานั้นแพงมาก ฉันรู้สึกไม่สะดวกใจที่จะทิ้งมันไว้ในห้องนั่งเล่น ดังนั้นฉันจึงต้องการ…เคาะประตูเพื่อส่งคืนให้คุณ ฉัน…เพียงเคาะเบา ๆ และประตูก็เปิดออกเอง ฉัน…”

ก่อนที่เธอจะผล็อยหลับไป เธอรู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องตายในวันนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เธอรู้สึกเศร้าลึก ๆ ในใจ

เธอทำอะไรผิด?

เธอต้องอยู่ในการอุปถัมภ์ของผู้อื่นเป็นเวลาแปดปี ถูกคุมขังเพราะความผิดพลาดของคนอื่น ทำให้มีมลทินโดยใครบางคน และมีลูกด้วยความผิดพลาดบางอย่าง แม้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่ไม่อาจกล่าวถึงได้ แต่เด็กคนนี้ยังคงเป็นครอบครัวทางสายเลือดเพียงคนเดียวที่เธอมี ดังนั้นเธอจึงต้องการคลอดเด็กและใช้ชีวิตที่เหลือกับลูก อย่างไรก็ตามพระเจ้าอาจจะไม่ให้โอกาสนี้กับเธอด้วยซ้ำ
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 330

    คิงส์ตัน มาร์คัส และ ซาบริน่าต่างตกตะลึงมาร์คัสพยายามปกป้องซาบริน่าที่อยู่ข้างหลังของเขา ขณะที่มองเซบาสเตียนอย่างสยองขวัญ “เซบาสเตียน...ถ้านายมีปัญหาอะไร เข้ามาหาฉัน อย่าแตะต้องซาบริน่า เพราะยังไง เธอก็เป็นแม่ของลูกนายนะ“ถ้า...นายอยากจะฆ่าใครสักคน ให้มันเป็นฉันเถอะนะ”เซบาสเตียนไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อของเขาออก ในชั่วขณะนั้น ร่างที่กำยำของเขาก็สัมผัสกับมาร์คัสจากนั้น เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า “นายกำลังคิดอะไรอยู่? รถค่อนข้างอับชื้น ฉันก็เลยรู้สึกร้อนเฉย ๆ ดังนั้น ฉันจึงแกะกระดุมเพื่อให้เย็นลงเล็กน้อย”มาร์คัสรู้สึกโล่งใจ “อ๋อ...เซบาสเตียน นาย...คอของนาย ได้รับบาดเจ็บได้ยังไง?“อ๋อ ฉันได้รับบาดเจ็บจากแมวป่า” เซบาสเตียนตอบอย่างไม่ใส่ใจทั้งคิงส์ตันและซาบริน่ายังคงถูกแช่แข็งอยู่กับที่ใบหน้าของซาบริน่าเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเธอละสายตาจากทุกคนที่นั่น และมุ่งความสนใจไปที่การลูบผมของไอโนะลิ้นของคิงส์ตันผูกเป็นปมในขณะคิดกับตัวเอง'นายน้อย คุณไม่ใช่คนโกหกเก่งเลย แมวป่าพันธุ์ไหนที่ทิ้งร่องรอยของฟันไว้ได้''แม้ว่าจะเป็นแมวป่า แต่คุณไม่รู้หรือว่าแมวและมนุษย์ม

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 329

    “ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก“ถ้าในอนาคตเธอต้องการเงิน ไม่ว่าจะมากขนาดไหน เธอก็มาหาฉันได้เสมอ“อย่าปล่อยให้ตัวเองต้องทนทุกข์เพียงลำพังซาบริน่ารับนามบัตรโดยกล่าวว่า “ขอบคุณค่ะ นายน้อยชอว์”ความจริงแล้ว เธอไม่อยากรับนามบัตร แล้วเธอจะรับไปเพื่ออะไร? ซาบริน่าและลูกสาวของเธออยู่กับเซบาสเตียนแล้ว ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกในอนาคต นอกจากนี้ เธอยังได้งานทำแล้ว ซึ่งเธอตัดสินใจที่จะอุทิศเวลาของเธอและสร้างเนื้อสร้างตัวเธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใครอีกต่อไปแต่เมื่อเห็นว่ามาร์คัสเคยช่วยเธอมาก่อน เธอไม่ต้องการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมาร์คัสด้วยการปฏิเสธนามบัตรไปขณะที่เธอกำลังเอื้อมมือไปหยิบการ์ดนั้น ก็มีรถจอดอยู่ข้างหลังทั้งคู่ มาร์คัสและซาบริน่าต่างหันความสนใจไปที่รถท่าทีของซาบริน่าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเหตุใดจึงเป็นเรื่องบังเอิญที่เซบาสเตียนกลับมาถึงบ้านในขณะนั้น?ด้วยเหตุผลบางอย่าง ซาบริน่ากลัวว่าภาพก่อนหน้านี้จะทำให้เซบาสเตียนหึง แต่หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้ว เธอก็ตระหนักว่ามันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เซบาสเตียนจะรู้สึกแบบนั้นซาบริน่าคิดมากไปคนแรกที่ลงจากรถคือคิงส์ตัน เมื่อเห็นมาร

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 328

    มาร์คัสถึงกับพูดไม่ออกเขาไม่รู้จะปลอบเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างไร เขาได้แต่แบ่งปันความเจ็บปวดของเธอในใจ ในขณะนั้นเอง ฝนก็เริ่มตกราวกับว่ามีใครให้สัญญาณฝนเริ่มตกหนักขึ้นภายในไม่กี่วินาทีซาบริน่ายกแขนขึ้นเพื่อกันศีรษะจากฝน แต่มาร์คัสดึงเธอเข้าไปในล็อบบี้ของอาคารชั้นหนึ่งทันทีขณะที่ทั้งสองตั้งสติ มาร์คัสหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลข “ซินดี้ ช่วยฉันเอาเอกสารไปที”ซาบริน่าไม่พูดอะไรมาร์คัสไม่ได้ตั้งใจที่จะขึ้นไปข้างบนเหรอ? ทำไมเขาถึงเรียกใครบางคนมาที่นี่เพื่อรับเอกสารไปแทน?ไม่นานหลังจากนั้น หญิงสาวสวยในชุดอย่างมืออาชีพและรองเท้าส้นสูงก็มาถึงล็อบบี้ มาร์คัสจึงส่งเอกสารบางส่วนให้กับผู้หญิงคนนั้นและสั่งว่า “บอกผู้อำนวยการของเธอว่าฉันจะไม่ขึ้นไปชั้นบน มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการที่นี่”“ค่ะ ผู้อำนวยการชอว์” หญิงสาวตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนมาร์คัสหันมาสนใจซาบริน่าอีกครั้ง “เธอจะไปไหน? เดี๋ยวฉันจะไปส่ง”ซาบริน่าไม่รู้จะตอบอย่างไร เธออยากกลับบ้านหลังจากชะงักเล็กน้อยเธอก็เริ่มพูดอีกครั้ง “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ นายน้อยชอว์ ฉันไปเองได้”มาร์คัสยิ้ม “เธอกำลังจ

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 327

    ความสัมพันธ์ที่ซาบริน่ามีกับครอบครัวลินน์เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับเธอเสมอมา มันเป็นรอยแผลเป็นที่เธอไม่อยากเปิดเผย อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่อย่างใดแม้ว่ามาร์คัสจะเชื้อเชิญ แต่ซาบริน่าก็ไม่ได้ไปร้านกาแฟกับเขา ตอนนี้ ทั้งสองคนยืนอยู่บนถนนสายหลักนอกทางเข้าบริษัท ซาบริน่าตั้งใจที่จะเล่าเรื่องราวอย่างง่าย ๆ ที่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับครอบครัวลินน์ เพราะเธอต้องการกลับบ้านโดยเร็วเพื่อจะได้รู้ว่าไอโนะทำอะไรลงไปที่บ้านตระกูลฟอร์ด“ตอนอายุน้อยกว่าสิบสองปี ฉันอาศัยอยู่ในบ้านเกิดของฉัน ซึ่งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองเล็ก ๆ พ่อแม่ของฉันอาศัยอยู่ที่นั่นโดยปลูกผักครัวเรือน ในช่วงที่ซบเซา พ่อของฉันก็จะไปเป็นคนส่งสินค้าให้โกดังด้วย“ตอนที่ฉันอายุได้สิบขวบ ตอนที่พ่อของฉันทำงานอยู่ที่โกดัง เขาถูกของบางอย่างตกใส่เขา ของทับจนเสียชีวิต ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น แม่ของฉันป่วยและไม่อาจรักษาหายได้ตลอดทั้งปี“หลังจากนั้น เธอก็ไม่ดีขึ้นเลย และร่างกายของเธอก็อยู่ในสภาพที่เปราะบางอยู่เสมอ“แต่เพราะฉันเรียนเก่ง แม่ของฉันอยากให้ฉันเรียนต่อ สองปีต่อมา เธอพาฉันมาที่เมืองเซ้าท์ ซิตี้“นั่นเป็นค

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 326

    มาร์คัส ชอว์เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเมื่อหกปีก่อนมาก และมีลักษณะเป็นนักวิชาการ ซาบริน่านึกถึงความช่วยเหลือทุกอย่างที่เขาให้ไว้กับเธอในตอนที่เธอหนีไปจากเมืองเซ้าท์ ซิตี้ แม้แต่ตอนเธอออกมาจากบ้านเช่าเพื่อไปห้ามไม่ให้เซบาสเตียนแต่งงาน มาร์คัสก็ยังอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเธอเมื่อซาบริน่ามองเข้าไปในดวงตาของมาร์คัส เธอรู้ได้เลยว่าดวงตาคู่นั้นอ่อนโยนและใจดีเพียงใดเขาเริ่มถามว่า “ซาบริน่า สบายดีไหม? ฉันรู้ว่าเซบาสเตียนเป็นคนจับตัวและพาเธอกลับมาที่นี่ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ครอบครัวของฉันเริ่มจับตาดูฉันอย่างเข้มงวดมากขึ้น ดังนั้น หากว่าฉันไปหาเธออย่างไม่ระมัดระวัง ก็รังแต่จะยั่วโมโหเซบาสเตียนมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจึงไม่พยายามติดต่อเธอมาโดยตลอด บอกฉันทีว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง?“เซบาสเตียนปฏิบัติต่อเธอยังไงบ้าง...”"ดีมาก" ซาบริน่าตอบเพียงสองคำเธอเพียงยิ้มให้มาร์คัสโดยไม่ได้อธิบายอะไรแม้ว่าเธอจะรู้สึกอยากขอบคุณใครสักคน แต่ซาบริน่าก็ยังเป็นคนที่เก็บความรู้สึกของเธอไว้ข้างในเสมอ แทนที่จะใช้คำพูดเพียงผิวเผินเพื่อแสดงความรู้สึกเหล่านั้น มันเหมือนกับความสำนึกบุญคุณที่เธอรู้สึกต่อไนเจลในตอนนั้นที่เธอไ

  • โทษทัณฑ์พิพาทใจ   บทที่ 325

    เด็กน้อยคนนี้ไม่เคยกลัวเลยจริง ๆ ในช่วงสองปีที่เธอใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนอนุบาลที่เขตเมืองเคียร์ราย เธอตีกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนแน่นอน ไอโนะเคยทะเลาะกับเด็กคนอื่น ๆ เท่านั้น เมื่อพวกเขาล้อเลียนเธอว่าไม่มีพ่อหรือดูถูกแม่ของเธอไอโนะจะเอาชนะเด็กคนอื่นอย่างกล้าหาญทุกครั้งหลังจากทะเลาะกับเด็กในโรงเรียนอนุบาล ตอนนี้ เธอไปยั่วยุพวกผู้ใหญ่แล้วเหรอ?ซาบริน่าโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบโลกของผู้ใหญ่นั้นซับซ้อนขนาดไหน? มันไม่ใช่สิ่งที่เด็กห้าขวบอย่างไอโนะจะเข้าใจได้อย่างแน่นอน ลูกของเธอยังเล็กอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าเธอจะดุร้ายหรือกล้าหาญแค่ไหน เธอก็ยังไม่สามารถเอาชนะผู้ใหญ่ด้วยสติปัญญาหรือพละกำลังได้ซาบริน่ากังวลเรื่องความปลอดภัยของลูกสาวเป็นหลักเธอดุไปทางโทรศัพท์ “ไอโนะ! บอกเลยถ้าหนูทำร้ายผู้ใหญ่อีก แม่จะตีก้นหนูจนบวมเลย! แม่ไม่อยากเจอหนูอีกแล้ว!”ไอโนะตกใจกับคำพูดรุนแรงของแม่ของเธอจนถึงกับร้องไห้ออกมา เธอเช็ดจมูกขณะสะอื้นไห้ “แม่จ๋า หนูแค่อยากช่วยแม่...”“แม่ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหนู แม่ไม่อยากให้หนูออกสร้างปัญหาข้างนอกนั่น!” ซาบริน่าดุเธออย่างเคร่งครัด เธอมักจะเข้มงวดกั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status