เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 418
บทล่าสุด
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 420
ในชีวิตนี้ของหรงจือจือน้อยครั้งที่จะด่าเป็นชุด ทำหน้าตาถมึงทึงเช่นนี้ คงเพราะสะอิดสะเอียนพวกคนที่อยู่ตรงหน้าตนสุดจะทนจริง ๆในชีวิตนี้พวกนางไม่เคยทำอะไรให้ตนเลย ไม่เคยเอ่ยประโยคแสดงความเป็นห่วงตนแม้แต่ประโยคเดียว ทว่ามาด่าทอนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดีแต่เกลียดที่นางเสียสละให้พวกนางไม่มากพอเป็นใครมาจากไหนกัน!หรงอี๋ได้ยินดังนั้นก็หน้าซีดไปเลย น้ำตาคลออยู่ในเบ้าตาแล้ว ทำท่าจะหยดแต่ก็ไม่หยดหรงอวี้ยิ่งกลัวไม่กล้าส่งเสียงหรงเจียวเจียวเอ่ยขึ้นอย่างเหลือเชื่อ “พี่หญิง ท่าน...ท่านพูดจาไม่รื่นหูเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?”หรงจือจือย้อนถาม “คำพูดไม่รื่นหูที่พวกเจ้าพูดกับข้ามีน้อยนักหรืออย่างไร? โดยเฉพาะเจ้า หรงเจียวเจียว แต่ละประโยคของเจ้าคล้ายเคารพ เหมือนหมาเห่า?”นางอดทนมานานแล้วจริง ๆถูกกรอบความดีงามและคุณธรรมผูกมัดตนเองมาโดยตลอด ถูกความคาดหวังของคนในครอบครัวตัวเองกดดันมาโดยตลอด บีบให้ตนคิดเล็กคิดน้อยกับพวกเขาน้อย ๆ และเมตตากับคนมาก ๆแต่ในท้ายที่สุดนางได้อะไร? ได้ความเลวร้ายยิ่งกว่าเก่าของทุกคน!ในมือเป็นสตรีที่มีเมตตามีคุณธรรม แล้วต้องถูกทำให้อับอาย ต้องเดือดดาลทุกวี่ทุกวัน แล้วนางจะกดอาร
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 419
หรงจือจือยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย “แม้ข้าจะไม่แต่งงานกับอัครมหาเสนาบดีเฉิน ข้าก็ยังเป็นท่านหญิงขั้นสองอยู่ดี น้องสามแล้วเจ้าล่ะ?”หรงเจียวเจียว “ท่าน...”นางถูกขัดอีกครั้งหรงอี๋เอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “มิน่าล่ะท่านอาสะใภ้ถึงไม่ชอบพี่หญิงใหญ่ ปกติทำอะไรไม่มีบันยะบันยัง ไม่สนความเป็นความตายของคนในบ้าน”“พอได้ตำแหน่งท่านหญิงมา ก็เอามาใช้รังแกคนในบ้านหมด”“ก่อนหน้านี้ยังสัญญากับข้า ที่บอกว่าข้าจะมีการแต่งงานที่ดียิ่งกว่าล่ะ! คิดดูแล้วคงคิดว่าตำแหน่งฮูหยินราชเลขาธิการมั่นคงสินะ”“ตอนนี้เยี่ยมไปเลยใช่หรือไม่? เดิมทีท่านแม่ของท่านเสนาบดีก็ไม่ชอบสตรีที่ผ่านการหย่ามาก่อนเช่นท่าน ทำให้ข้ารอเก้อจริง ๆ”“ท่านว่ามาสิ ท่านจะอธิบายกับเราว่าอย่างไร!”เมื่อนางได้ยินว่านางกงซุนมาหาหรงจือจือ ยังคิดว่าแม่สามีให้ความสำคัญกับลูกสะใภ้ในอนาคต นึกถึงเรื่องที่ท่านปู่ให้ตนมาขอโทษหรงจือจือ จึงรีบสอดของเข้าไปในแขนเสื้อ แล้วมาขอโทษเจอหรงเจียวเจียวระหว่างทาง ถึงได้มาด้วยกันทว่าเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ตรงประตู ตนยังต้องนำของขวัญชิ้นนี้ให้หรือไม่? เดิมทีหรงจือจือไม่คู่ควรเลยด้วยซ้ำหรงจือจือมองหรงอี๋ด้วยสา
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 418
เมื่อได้ยินนางเอ่ยขึ้นมาเช่นนี้ หรงจือจือก็รู้เจตนาในการมาของอีกฝ่ายแล้วนางกงซุนเอ่ยปากกล่าวขึ้นว่า “อย่างไรเจ้าก็เป็นคนที่ลูกชายข้าชอบ ข้าเองก็ไม่อยากพูดให้ไม่เข้าหูเกินไป จบกันไปแค่ตรงนี้เถอะ เจ้าคิดว่าอย่างไร?”ใช่ว่านางไม่พูดอะไรที่มันฟังไม่รื่นหูเพราะสิ่งนี้ แต่เพราะประโยคนั้นของตนเมื่อครู่ก็นับว่าฟังไม่รื่นหูแล้วนางเป็นกังวลว่าหากตนพูดจาฟังไม่รื่นหู แล้วบุตรชายมารู้เข้า บุตรชายจะไม่ยอมปล่อยตนไปง่าย ๆในใจของนางก็ยังหวาดกลัวเฉินเยี่ยนซูอยู่หรงจือจือตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้าเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ วันนี้ท่านเสนาบดีส่งของมาให้ข้าไม่น้อย อย่างไรขอให้ฮูหยินนำของทั้งหมดกลับไปด้วยนะเจ้าคะ”ครั้นพูดจบ นางก็มองเจาซีทีหนึ่งผิวหน้าของนางกงซุนตึงเล็กน้อย ของขวัญที่บุตรชายคนโตส่งมา นางไม่กล้านำกลับไปส่ง ๆ หรอก เพียงแต่ไม่นาน หลังเห็นของขวัญเหล่านั้น…ความกังวลที่อยู่เต็มหัวใจนาง พลันสลายหายไปจนหมดสิ้นนี่เยี่ยนซูมอบอะไรให้หรงจือจือกัน? กระทั่งยังส่งของขวัญผิดฤดูกาล เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนซูไม่สนใจนางเลยแม้แต่น้อยมิใช่หรือ?นางยังเป็นกังวลว่าหากเยี่ยนซูรู้เรื่องนี้เข้า จะมาโวยวายกับต
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 417
เพิ่งจะพาตัวหมอดูผู้นั้นมาถึงจวนเสนาบดีผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็มารายงานว่า “ใต้เท้าหลิวอวิ๋นขอรับ ฮูหยินผู้เฒ่าไปจวนสกุลหรงขอรับ!”สีหน้าของหลิวอวิ๋นเปลี่ยน “แย่แล้ว! ท่านเสนาบดีล่ะ?”หลังพ่อบ้านหวงทำความเข้าใจเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าก็ปั้นยากขึ้นทันใด “ท่านเสนาบดีไปเข้าเฝ้าในท้องพระโรง ข้าจะส่งคนไปในวังเดี๋ยวนี้ พอท่านเสนาบดีเข้าเฝ้าในท้องพระโรงเสร็จ จะได้รายงานข่าวกับเขาทันที”เรื่องนี้ยุ่งยากจริง ๆ เปลี่ยนเป็นคนอื่น พวกเขายังพอไปขัดขวางได้ทว่าคนผู้นั้นดันเป็นฮูหยินผู้เฒ่า เป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของท่านเสนาบดี พวกเขากล้าไม่เคารพเสียที่ไหน?หลิวอวิ๋นหิ้วคอเสื้อหมอดูผู้นั้นทั้งหน้าคล้ำดำเขียว “ก่อนที่ท่านเสนาบดีกลับมา ข้าจะไต่สวนเขาให้กระจ่างก่อน!”…จวนสกุลหรงวันนี้ฟ้าเพิ่งจะสว่างได้ไม่นาน เฉินเยี่ยนซูก็ส่งให้คนนำของขวัญมาส่งหรงจือจือมากมายแล้ว นางหวังไปดูด้วยความประหลาดใจ หลังจากนั้นในแววตาก็เต็มไปด้วยการเหยียดหยามตอนหรงจือจือได้รับของขวัญเหล่านี้ ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกันเพียงแต่เนื่องจากของที่เฉินเยี่ยนซูส่งมา ล้วนเป็นของขวัญต่างฤดูกาลทั้งสิ้น อาทิเช่น ผ้าด
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 416
นับตั้งแต่วันที่ท่านกั๋วจิ้วบอกกับนางกงซุนว่า บางทีหรงจือจืออาจเป็นตัวซวยต่อนาง นางกงซุนก็นอนหลับไม่สนิทมาเป็นเวลานานแล้วแม้นางเฉินลูกสะใภ้คนเล็กของตนจะปลอบตนหลายครั้งแล้ว ทว่าในใจของนางก็ยากจะสงบลงได้วันนี้จึงฉวยโอกาสสลัดลูกสะใภ้คนเล็กลอบออกจากจวนมาเพียงลำพังคนตาบอดที่ทำนายดวงชะตาผู้นั้น หลับตาพลางกล่าวขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า “ฮูหยินเป็นคนที่ใด ปีนี้อายุเท่าไร?”นางกงซุนรีบตอบกลับคนตาบอดนับนิ้วคำนวณ แล้วกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ฮูหยิน อัปมงคลยิ่งนัก! คนผู้นี้ที่ท่านอยากจะตรวจดูดวงชะตา ดวงชะตาแฝงไปด้วยความเหี้ยมโหด ขัดกับดวงชะตาของท่าน มีดวงชะตาอยู่ร่วมกันไม่ได้ไม่ใครสักคนต้องตาย”“และแม้ดวงของนางจะแย่อย่างยิ่ง ทว่าดวงแข็งผู้ที่ตกอยู่ในอันตรายจะเป็นฮูหยิน”ครั้นนางกงซุนได้ยินเช่นนั้น หน้าก็ซีดเผือด “เป็นเช่นนี้จริง ๆ หรือ? มีวิธีไหนแก้ได้บ้างข้ามีเงิน…”นางไม่ได้ตรวจดูดวงชะตามาแค่ครั้งสองครั้ง ย่อมรู้ดีอยู่แล้วว่า มีหมอดู ผู้วิเศษที่บรรลุเต๋าบางราย ล้วนมีวิธีทั้งนั้นคนตาบอดตรวจดูดวงชะตาส่ายศีรษะ ก่อนจะกล่าวว่า “ไม่มี! พื้นดวงชะตาเช่นนี้ เกรงว่าต่อให้เป็นผู้ที่มีความสาม
โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น บทที่ 415
นางหวังเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าจัดการคนสกุลฉีเรียบร้อยแล้วหรือ? ให้พวกเขาอาศัยอยู่ในเรือนของเจ้าหรือ?”หรงจือจือขมวดคิ้ว แล้วถามกลับด้วยความสงสัย “เหตุใดฮูหยินหรงถึงคิดว่า พวกเขายังมีคุณสมบัติจะอยู่ในเรือนของข้าอย่างนั้นหรือ?”นางหวังอึ้งไป “เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? หรือเจ้าไม่ได้อนุญาตให้พวกเขาอยู่?”หรงจือจือฉีกยิ้มเบา ๆ พลางตอบกลับ “แน่นอนอยู่แล้วเจ้าค่ะ หากฮูหยินส่งคนไปสอบถามดู ก็จะรู้ว่าข้าหาที่ไปที่ดียิ่งกว่าให้พวกเขาแล้ว พวกเขาจะไม่ต้องกังวลปัญหาเรื่องเสื้อผ้าอาภรณ์และการกินไปอย่างน้อยสามเดือน”บ่าวรับใช้ข้างกายนางหวังเองกกลับมารายงานข่าวให้นางหวังฟังนางหวังเอ่ยขึ้นอย่างยากจะเชื่อว่า “ไม่…ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะส่งพวกเขาเข้าคุกไปแล้ว? เหตุใดเจ้าถึงโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้?”หรงจือจือคลี่ยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าว “ที่จริงข้าคนนี้แค้นฝังลึกอย่างยิ่ง ฮูหยินหรงรู้สึกบ้างหรือไม่ว่า ข้าดีต่อท่านซึ่งเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดมากแล้วจริง ๆ?”นางหวังรู้สึกเสียวสันหลังวาบไหนเลยจะไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของหรงจือจือ หากไม่ใช่เพราะตนมีสายเลือดเดียวกันกับนาง เพียงแค่ที่ตนทำกับนางก่อนหน้านี้ ตนค
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก
ชาผลไม้130.6K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว161.9K viewsหมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน
ฟู่จินเฟย10.7K viewsข้าว่าจะไม่รักท่านแล้ว
เหมียวเฟยฉี2.6K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาที่ถูกทิ้ง
น้องเหม่ยเหมย4.8K viewsสตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน
ฟู่จินเฟย3.3K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้16.2K views
