หลังจากที่ผมได้เอ่ยขอเป็นแฟนกับเธอ ท่าทางของเธอเปลี่ยนไปทันที จากแววตาที่เศร้ากลายมาเป็นแววตาที่สดใส
“ตุลย์พูดจริงเหรอ”
“อืม”
“อืมม ตกลงเราจะเป็นแฟนกับตุลย์”
ฟึ่บบ....เธอพูดจบก็โผล่เข้ากอดผมทันที ผมเองก็สวมกอดเธอเช่นกัน
หลังจากที่ผมกับเธอตกลงคบกัน เพวกเราก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่ด้วยกันที่หอพักแห่งหนึ่ง
“วันนี้โมราห์มีไปเคสงานด้วยแหละ ตุลย์ช่วยอวยพรให้โมราห์หน่อยได้ไหม”เธอพูดจบก็เข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลังทันที
“โมราห์ของผมทั้งเก่งและสวยขนาดนี้ยังไงก็ผ่านแน่นอน”
“ตุลย์ก็....😊”เธอค่อยๆก้มลงมากัดตรงหูผม ลมหายใจของเธอโดนต้นคอของผมมันทำให้ผมรู้สึกเสียวเป็นอย่างมาก
“อื้ออ...ผมต้องไปทำงานก่อนน..”
“แต่เวลามันยังมีนะคะ”
กริ้งๆ....ไม่ทันที่ผมได้ตอบเธอเสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้นมา
“หัวหน้า?”ผมหันไปมองหน้าโมราห์
“ไปเถอะค่ะ”โมราห์พูดพรางส่งยิ้มให้กับผม
“ผมไปก่อนนะ เจอกันตอนเย็น”
“เจอกันตอนเย็นค่ะ จุ้บ”
โมราห์
ตั้งแต่ฉันเป็นแฟนตุลย์มาฉันรู้สึกมีความสุขมาก ตุลย์เป็นผู้ชายดีๆคนนึง แต่มันมีอยู่เรื่องนึงที่ฉันต้องปรับกับเขา ก็คือเรื่องของเซ็กซ์ ฉันรู้สึกเขาทำไม่เป็น มีอยู่ที่หลายๆครั้งฉันต้องสอนเขาและสั่งให้เขาดูหนังAV เยอะๆ
บริษัทXX
“คุณโมราห์เชิญเข้าห้องค่ะ”ถึงคิวที่ฉันจะต้องแคสงานแล้ว
“ค่ะ”ฉันเดินตามพี่คนนึงเข้าไปห้อง ห้องนึง เข้าไปแล้วเจอผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคนนั่งเรียงกัน
“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อโมราห์ค่ะ”ฉันเอ่ยแนะนำตัว
“ผ่าน!!!”ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงกลางพูดขึ้น
“พี่โรจค่ะ น้องเขายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ”ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆพูดขึ้นมา
“ผมเคยทำงานกับน้องเขาเชื่อผมสิ”ใช่ค่ะพี่โรจคือผู้กำกับโฆษณาในครั้งนี้ และจริงอย่างที่เขาพูดค่ะว่าฉันเคยทำงานกับเขาไม่ใช่แค่ทำงานนะคะแต่เรามีอะไรลึกซึ้งมากกว่านั้น
หลังจากที่ฉันผ่านแคสโฆษณาฉันก็มานั่งรอพี่โรจอยู่ในห้อง ห้องนึง
“รอนานไหม”
“ไม่ค่ะ ขอบคุณพี่โรจมากเลยนะคะที่ทำตามสัญญา”
“อืม แต่อย่าลืมสัญญาที่เราให้ไว้หล่ะ”พี่โรจพูดขึ้นพลางใช้นิ้วโป้งลูบมาตรงปากของฉัน
“โมราห์ไม่ลืมหรอกค่ะ ฟึ่บ..”พูดจบฉันก็พลักพี่โรจนั่งลงบนโซฟาก่อนที่จะก้มลงนั่งกับพื้น
“ตอนนี้เลยเหรอ”พี่โรจเอ่ยถามฉันพลางส่งยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ตอนนี้คือของแถมค่ะ”ฉันพูดจบก็รูดซิปกางเกงของพี่โรจออก ก่อนที่จะจับท่อนเอ็นอันเล็กออกมา
หลังจากนั้นฉันเริ่มก้มลงไปแล้วใช้ปลายลิ้นเลียไปตรงท่อนเล็กของพี่โรจ
“อ่าส์ อ่าส์...”ฉันเริ่มที่จะก้มลงไปดูดมันอย่างเมามันส์
“อื้ออ..อ่าส์...”เสียงครางของพี่โรจกระหึ่มในลำคอของพี่โรจกระตุ้กอารมณ์ในตัวฉันอย่างมาก
“อ่าส์ อย่างนั้นแหละ”ฉันเริ่มเล่นกับถุงนุ่มสองถุงของพี่โรจ ฉันทั้งดูดและอมทำให้คนตรงหน้ามีสำหน้าถึงความพอใจเป็นอย่างมาก
“อ่าส์ๆๆๆๆ อ่าส์ ซี๊ดดดๆๆๆพีไม่ไหวแล้วโมราห์”คนร่างอ้วนพูดขึ้นก่อนที่จะดึงผมของฉันขึ้นลงตามจังหวะ
“อ่าส์ๆๆๆๆ”หลังจากนั้นเขากดหัวของฉันจนสุดท่อนเอ็นของเขาเพื่อสำเร็จตัณหาของหัวเอง
“อ่าส์......”ในที่สุดน้ำถามของเขาก็ทะลักออกมาคาปากของฉัน.....
โรงแรมคิงส์ แผนกซอฟแวร์
หัวหน้าโทรเรียกผมตั้งแต่เช้า ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร
“ครับหัวหน้า”
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“ครับ”
“มีบริษัทนึงต้องการซื้อตัวคุณไปทำงานกับเขา”
“บริษัทอะไรเหรอครับ”
“บริษัทเอ็กซ์ตราพลัส”ผมถึงกับตาโตทันที เพราะบริษัทที่หัวหน้าพูดถึงมันเป็นบริษัทเกี่ยวกับการพัฒนาโปรแกรมโดยตรง ผมจะยกตัวอย่างให้ฟังนะครับ อย่างเช่นทางบริษัทต่างๆต้องการคอมพิวเตอร์หรือรถหรือเครื่องบิน บริษัทนั้นจะต้องเข้ามาเพื่อที่ให้บริษัทเอ็กซ์ตราเขียนโปรแกรมหรือตรวจสอบโปรแกรมครับ ถ้าเกิดผมได้มีโอกาสได้ทำงานที่นี้หน้าที่การงานการเงินของผมจะดีขึ้นเป็นร้อยเท่าเลยครับ
“ละแล้วหัวหน้าบอกว่าไงครับ”
“5555ฉันก็ต้องตอบตกลงสิ คิดแล้วว่านายต้องชอบแน่ๆ”
“ใช่ครับ ผมอยากทำงานที่นั้นมาก”
“อืม ฉันดีใจด้วยนะ”
“เออ...หัวหน้าครับผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
“อืมว่ามาสิ”
“แล้วเขารู้จักผมได้ยังไง”
“อ่อ เรื่องนั้นนะเหรอ คือเขาส่งสัยว่าทำไมโรงแรมของเราเลิกทำธุรกิจกับเขา”
“อ้าวแล้วทำไมถึงเลิกหล่ะครับ”
“ก็ตั้งแต่นายเข้ามา นายก็เขียนและดูแลระบบเองหมดเลยนิทางเราเลยไม่ได้ไปใช่บริการกับเขาไง”
“อ่อ....”
“จากนั้นเขาก็ขอมาดูระบบและโปรแกรมของเรา พอเข้าดูเขาเลยตัดสินใจซื้อตัวนายทันที”
“อ่อ...ครับ”ผมเข้าใจทุกอย่างแล้วครับ หลังจากที่ผมคุยกับหัวหน้าเสร็จ ผมก็เดินกลับห้องทันที วันนี้เป็นวันที่ดีมากๆของผมวันนึงเลยก็ว่าได้ ผมต้องโทรไปบอกโมราห์หน่อยดีกว่า
“ฮัลโหล่โมราห์”
“ว่าไงตุลย์”
“ผมมีเรื่องจะบอกคุณมันเป็นเรื่องที่ดีมากๆ”
“โมราห์เองก็เหมือนกันค่ะ พี่เรื่องจะบอกกับตุลย์เป็นเรื่องที่ดีมากๆเหมือนกันค่ะ”เรื่องอะไรนะ ทั้งผมกับเธอมีเรื่องดีพร้อมกันแบบนี้
“โอเคนั้นเจอกันตอนเย็นนะครับ”
“ค่ะเจอกันตอนเย็นค่ะ”
บทที่ 23 The endหลังจากที่ผมบอกเลิกเธอ ผมก็กลับภูเก็ตทันที เลิกติดต่อเธอด้วย ผมบอกไว้ก่อนนะครับ เรื่องมีลูกผมไม่คิดจะโกรธเธอเลยมีก็แค่เลี้ยง ผมไม่สนใจว่าจะเป็นลูกใครด้วยแค่ให้เป็นลูกของโมราห์ก็พอแต่สิ่งที่ทำให้ผมโกรธมากๆนั้นก็คือ เธอโกหกผมมาตลอด ผมไม่ชอบคนโกหก ผมเลยรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นไงละครับ2 เดือนผ่านไปช่วงแรกมันก็เหมือนทำใจได้แหละนะแต่พอเวลาผ่านไป ผมได้เรียนรู้ว่าผมขาดโมราห์ไม่ได้จริงๆ“เห้อออ...คิดถึงจัง”“คิดถึงใครครับพี่”“ป่าววว...”“เออผมไม่เห็นแฟนพี่เลย”“เลิกกันแล้ว”“อ่อขอโทษด้วยครับ”“อืมไม่เป็นไร”“อ้าวแล้วพี่บ่นคิดถึงใคร แฟนใหม่?”“ไม่ใช่ ไปทำงานเถอะ”“ผมแค่จะบอกว่า คิดถึงก็แค่โทรไปผมไปแหละ”ก็จริงคิดถึงก็แค่โทรผมเลยลองปลดบล็อกเบอร์ของโมราห์จากนั้นโทรหาโมราห์“เลขหมายนี้ได้ถูกระงับการใช้งาน”มันพูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมา เธอเปลี่ยนเบอร์เหรอ โอเคโทรหาพี่สาวดูหน่อยสิ“พี่สาวครับ ตุลย์เองนะครับ”“ว่าไงตุลย์ คือผมจะขอคุยกับโมราห์หน่อยสิครับ”“โมราห์ลาออกไปแล้วจ้ะ นี่เราไม่รู้เหรอ”“คือผมกะโมราห์เราเลิกกันแล้วครับ”“อ่อ พี่ขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรครับ แล้วพี่พอรู้เบอร์ใหม่
บทที่ 22 ความห่างเหิน1 ปีผ่านไป~ในระยะเวลาที่ผมมาผมกลับไปหาโมราห์ทุกอาทิตย์ บ้างครั้งโมราห์ก็ลงมาหาผมบ้าง มันเลยทำให้ผมกับโมราห์ไม่ทะเลาะกันเลย อาจะเป็นเพราะว่าผมกับเธอต่างคนต่างมีความคิดที่เหมือนกันส่วนเรื่องเซ็กซ์ ผมอยู่ที่นี้ทำแต่งานอย่างเดียวเลยครับ แทบที่จะไม่ยุ่งเรื่องนั้นเลย ถ้าจะมีก็มีตอนที่โมราห์มาหาผมหรือผมขึ้นไปหาโมราห์ เรายังทำรสนิยมเหมือนเดิมเลยครับ นั้นก็คือการที่เราชวนคนอื่นมาร่วมรักด้วยกันแต่ช่วงหลังๆผมแทบไม่มีเวลาว่างให้กับเธอเลยด้วยซ้ำเพราะงานผมเยอะมาก“โมราห์ผมอาจจะไม่ได้กลับนะอาทิตย์นี้”“อีกแล้วเหรอค่ะตุลย์”“ใช่ผมขอโทษด้วยนะ”“ไม่เป็นไรโมราห์เข้าใจค่ะ”มันเป็นแบบนี้เกือบจะห้าเดือน ที่ผมไม่ได้เจอเธอ และวันนี้แหละที่ผมจะกลับไปเซอร์ไพรเธอโดยการผมจะกลับกรุงเทพโดยไม่บอกเธอครับ“เดียวเราก็ได้เจอกันแล้วนะโมราห์”ผมพูดพลางอมยิ้มจนคนในรถทัวร์มองผมบริษัทรถแห่งหนึ่ง(รถยนต์)ผมถือช่อดอกไม้ช่อโตมายังหน้าบริษัทที่โมราห์ทำงาน เพื่อที่จะมาง้อเธอ“สวัสดีครับพี่สาว”“อ้าวตุลย์ มาหาโมราห์เหรอ”“ใช่ครับโมราห์อยู่ไหมครับ”“โมราห์ลาหนะ ดีใจด้วยนะตุลย์”“ดีใจเรื่องอะไรครับพี่”“แหม
บทที่ 21 เรื่องใหญ่วันนี้ผมมาทำงานปกติอย่างทุกวันครับ แต่ที่ไม่ปกติคือพี่เหน่งเดินมาแหละขอลาออกครับ“พี่เหน่งคิดดีแล้วเหรอพี่”“อืม พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าเขาตั้งใจจะย้ายพี่”ใช่ครับตั้งแต่วันนั้นที่หัวหน้าบอกกับผมว่าไปแค่สองอาทิตย์แต่นี้มันห้าเดือนแล้วครับ ที่พวกพี่เขาทำงานที่นั้น“แต่พี่ก็ได้เงินเดือนเพิ่มหนิ”“ใช่ได้เงินเพิ่มแต่พี่ต้องห่างลูกห่างเมียแบบนี้พี่ก็ไม่เอา”ใช่เป็นผมคงคิดถึงคนที่บ้านแย่“ตุลย์หัวหน้าเรียก”“ครับ”“โชคดีนะ”พี่เหน่งพูดขึ้น ทำไมมันฟังดูแล้วแปลกๆมากยังไงไม่รู้“ครับหัวหน้า”“ตอนนี้เงินเดือนของคุณเท่าไหร่นะ”“11,000บาทครับหัวหน้า”“อ่อ เออ...อย่างนี้นะ ได้ข่าวว่าจะเก็บเงินซื้อบ้านหนิ”“ใช่ครับ”“ย้ายไปทำงานที่ภูเก็ตสิ จะได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าและที่สำคัญเงินเดือนเพิ่มเป็นเดือนละ23,000บาท”นี่มันเยอะมากเลยนะครับ มันเยอะมากจริงๆ ทำเอาผมตกใจมาก“เอาไง”“ผมขอให้คำตอบพรุ่งนี้ได้ไหมครับ”“ได้แต่ผมไม่อยากรอนานเพราะคนก็รอเหมือนกัน”หลังจากนั้นผมรีบกลับห้องและขอให้โมราห์กลับห้องเร็วเช่นกัน“ตุลย์มีเรื่องอะไรเหรอ”“คือผมเรื่องที่จะปรึกษาโมราห์หนะ”“อืมว่ามาสิ”“คือหัวหน้
บทที่ 20 ถึงเวลาที่จะลองของจริง 25+“แม่ครับ ผมขอเถอะครับอย่าทำอะไรโมราห์เลย”ผมได้แต่ขอร้องแม่ของผม เพราะสิ่งที่แม่กับพี่ตาลพูดมันแรงมากจริงๆครับ“ถ้าแกเห็นมันดีกว่าแม่ก็ไม่ต้องมาคุยกับแม่”คุณแม่พูดจบท่านตัดสายผมทิ้งทันทีเลยครับ“เห้อเหนื่อยจังช่วงนี้”ผมได้แต่ถอนหายใจวันละสิบรอบเพราะความเบื่อหรืออาจจะเป็นเพราะห่างเซ็กซ์มานานก็ได้ครับ ส่วนโมราห์เธอดูเธอปกติมากครับอาจจะเป็นเพราะเธอไม่ได้ห่างเซ็กซ์แบบผมแต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือผมรักเธอมากจริงๆ และผมก็เชื่อว่าเธอรักผมมากเช่นกัน ส่วนเรื่องของครอบครัวของผม ผมคิดว่ามันต้องใช้เวลาถึงจะทำให้แม่กับพี่ตาลเข้าใจผมกับโมราห์“ตุลย์คะ”“ว่าไงครับบ”“คือโมราห์คิดว่าเราทั้ง2ห่างจากการ.....มากนานแล้วนะคะ”ก็จริงของเธอผมแทบจะไม่มีเวลาทำเรื่องพวกนี้เลยด้วยซ้ำ“ถ้าอย่างนั้นเรา...”ผมพูดจบขึ้นคร่อมเธอทันที“ไม่ใช่อย่างนี้ค่ะ”“แล้วมันยังไง”“😏”เธอพาผมมายังโรงแรมม่านรูดแห่งนึง หรือเธอจะเปลี่ยนบรรยากาศกันนะ“เข้ามาสิค่ะ”ผมเข้ามาในห้องที่เธอจองเอาไว้ในห้องจะมีผู้ชายสองคนผู้หญิงหนึ่งคน“นี่มันอะไรกันโมราห์”ผมถามเธอขึ้นมา ในใจของผมได้แต่คิดว่าอย่าเป็น
บทที่ 19 รับรู้เรื่อง(ไม่จริง)ทั้งหมดผมพูดชื่อของคุณชัยแววตาของลิตาเปลี่ยนไปทันที แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับว่าเรื่องที่พี่ตาลพูดคือเรื่องจริง“ว่าไง”“คะ คือ....”“พี่ตาลเล่าให้ผมฟังหมดแล้ว เรื่องคุณชัยและลุกชายของเขา”“ฮือๆ”“มันคือเรื่องจริงไหม”“จริง แต่โมราห์ไม่ได้อยากทำมันเลยนะตุลย์ ฮือๆ”“โมราห์แค่ทำตามที่ผู้จัดการเข้าสั่ง ถ้าเกิดโมราห์ไม่ทำมันอาจจะมีปัญหากับบริษัทได้นะ ฮือๆ”“เขาให้โมราห์ทำแบบนี้ทุกครั้งเหรอ”“อื้ออ ฮือๆ โมราห์ไม่อยากทำมันจริงๆ”“ถ้าโมราห์ไม่อยากทำไม่ต้องทำพรุ่งนี้โมราห์ลาออกไปเลยผมดูแลคุณได้”“ไม่ได้!!!!เออ..คือยังนี้นะตุลย์มันไม่ได้เสียหายอะไรหนิอีกอย่างโมราห์ได้เงินเยอะด้วย โมราห์อยากมีเงินเยอะๆเพื่อที่จะซื้อบ้านอยู่กับตุลย์ไง”“ไม่เป็นไรเลยโมราห์ ผมซื้อเองได้”“ไม่ได้ โมราห์ไม่อยากเอาภาระให้ตุลย์คนเดียว ขอเวลาโมราห์2ปีนะ โมราห์เก็บเงินได้โมราห์จะลาออกทันที”“............”“นะตุลย์ โมราห์ไม่เคยขออะไรตุลย์สักครั้งเลยนะ”“อืมก็ได้ 2 ปีนะ”“เย้ โมราห์รักตุลย์ที่สุด จุ้บ จุ้บ”ผมได้รู้ความจริงก็ยิ่งสงสารเธอเข้าไปใหญ่ทำไม ผู้จัดการของเธอช่างใจร้ายกับเธอขนาดนี้ ถ้าเก
บทที่ 18 ห้าม!!!!คำพูดของพี่ตาลทำผมอึ้งไปเลยทีเดียว หรือพี่ตาลเคยมีเซ็กซ์กับเธอ“พี่พูดอะไรของพี่”“เจ้านายของฉันคุณชัยสั่งซื้อรถกับบริษัทที่แฟนนายทำงาน”“มันก็ไม่แปลกหนิพี่”“ไม่แปลกได้ไงทุกครั้งที่จะตกลงเซ็นสัญญาซื้อขายแฟนนายต้องไปนอนกับคุณชัย!!!”“อะไรนะ”“ใช่!!!รุ่นพี่ของฉันที่ซื้อรถกับนางก็เพราะเหตุผลนี้แหละ”“จริงเหรอครับ”“ใช่ไง ฉันเลยขอให้แกเลิกกับเธอไง”“แล้วล่าสุดทั้งคุณและลูกของคุณชัยต่างร่วมเซ็กกับเธอ”“แล้วพี่รู้ได้ไง”“คุณชัยให้ฉันเข้าไปร่วมเซ็กซ์ในครั้งนี้ด้วยไงหล่ะ แต่ฉันปฏิเสธ”“............”ผมนิ่งเงียบเพราะในใจของผมมันไม่รู้สึกโกรธเธอเลยสักนิด ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงคิดแบบนั้น“แกเงียบทำไม ทำไมแกถึงไม่ตกใจอะไรเลย”“คืออผม....”“อย่าบอกนะว่าแกรู้อยู่แล้ว”“ไม่ครับผมไม่รู้”“แล้วตกลงจะเอาไงจะเลิกไหม”“คือผม....รักเธอ”“แม้เธอจะเป็นคนแบบนี้เนียนะ”“............”“หึ แกไม่เห็นแกหน้าแม่บ้างเหรอว่ะ!!!!”“คือพี่ผม....”“ไปแกออกจากบ้านไปเลย ไป!!!!”“มีเรื่องอะไรกัน!!!!”คุณแม่ของผมวิ่งมา“มีอะไรกันเหรอค่ะ”“แกรีบพาแฟนของแกออกไปเดียวนี้!!!”“มันเรื่องอะไรตาลไล่โมราห์ทำไม