ตอนที่47 คนสวยโสดไม่นาน

“มันยังไม่จบหรอก พรุ่งนี้ยังไงก็โดนกันหมดทุกคนแต่จะโดนตีนหรือสันปืนแค่นั้นแหละ เรื่องนี้มันส่งผลถึงภาพลักษณ์ของผับเรามันไม่ควรเกิดขึ้น” แทนไทพูดไปตามสิ่งที่คิดและสิ่งที่ควรจะเป็น ไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

“ก็จริงอย่างที่พี่พูด กลับบ้านนอนพักผ่อนก่อนพี่ พรุ่งนี้เช้ายังมีงานหนักรออยู่ อย่าลืมหาของอร่อยกินก่อนนอนด้วยล่ะเผื่อพรุ่งนี้ต่อไปจะได้กินแต่น้ำข้าวต้ม” เจเอ่ยแซวไม่จริงจังนัก บรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้าถูกจัดการไปได้อย่างรวดเร็ว

“ขอบใจที่เป็นห่วง แล้วก็ขอบใจมากที่วันเข้ามาเสือกถูกเวลา เจอกันพรุ่งนี้” ใบหน้าคมเข้มหันไปบอกบาร์เทนเดอร์หนุ่มก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันกลับ ภายในผับเหลือเพียงการ์ดที่คอยอยู่เวรยาม ส่วนลุคค์กับธารานั้นกลับไปแล้วเมื่อสักครู่หลังจากอบรมสั่งสอนกันเสร็จ

ช่วงสายวันถัดมา

“อือ..ปวดหัวจังเลย” ฝ่ามือเล็กสองข้างกำลังนวดคลึงศีรษะของตัวเองที่กำลังโดนอาการแฮงค์เล่นงานหลังจากดื่มหนักเมื่อคืนที่ผ่านมา

“หืม..เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าทำไมโทรมาตั้งหลายสาย”

‘ยัยซี มีอะไรหรือเปล่าเห็นเมื่อคืนโทรมาหลายสายฉันไม่ได้ เมื่อคืนฉันเมามากหลับไปไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์’

‘ฉันนึกว่าแกโดนฆ่าตายไปแล้วยัยไซน์ ทำไมแกดื่มหนักขนาดนั้น’

‘ฉันแค่อยากผ่อนคลาย แกไม่ต้องห่วงหรอกฉันดูแลตัวเองได้สบายได้’

‘แกจะไม่ให้ฉันห่วงได้ยังไง ไม่มีใครโทรติดต่อแกได้เลยจนฉันจะให้คนไปงัดห้องแกอยู่แล้ว แล้วเปลี่ยนรหัสหน้าประตูห้องทำไมแกไม่บอกฉันถ้ามีเรื่องฉุกเฉินขึ้นมาจะทำยังไง มันน่าตีจริงๆ ยัยไซน์’

‘ฉันว่าจะบอกแกทีไรฉันก็ลืม ขอโทษนะ ฉันจะส่งรหัสให้แกตอนนี้เลย ฉันขอตัวไปล้างหน้าล้างตาก่อนนะเช้านี้ปวดหัวมากเลย’

‘โอเค ดูแลตัวเองด้วย’

หลังจากวางสายจากดีไซน์ซีไนซ์ก็รีบต่อสายหาพี่ชายที่ห่วงดีไซน์ไม่น้อยกว่าเธอ

'ว่ายังไงซี ติดต่อดีไซน์ได้หรือยัง’

‘ไซน์โทรกลับมาแล้วค่ะ เมื่อคืนเมาหนักหลับไปไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์’

‘แล้วได้ถามไซน์หรือเปล่าว่าเมื่อคืนนอนกับใคร’

‘พี่ลุคค์ซีจะถามแบบนั้นได้ยังไง นั่นเป็นเรื่องส่วนตัวของไซน์นะ’ ซีไนซ์ว่าพี่ชายออกไปเสียงแข็ง

‘ต่อไปซีห้ามให้ไซน์ไปเที่ยวคนเดียวแบบนั้นอีกเลยนะ’

‘ซีห้ามไซน์ไม่ได้หรอกค่ะนั่นมันชีวิตของไซน์ ถ้าพี่ลุคค์ไม่อยากให้ไซน์ไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นก็รีบจีบให้ติดสักทีสิคะ เมื่อไหร่จะเลิกเล่นบทหนุ่มโฮสต์ ไหนจะบทเพื่อนคุยที่ดีในแอปหาคู่นั้นอีก เมื่อไหร่จะเล่นบทตัวจริงสักทีคะ ตอนนี้ยัยไซน์ก็โสดหรือว่าพี่รอให้ยัยไซน์มีแฟนอีกรอบก่อนคะ คนสวยมักจะโสดไม่นานนะคะ มีคนรอต่อคิวเพียบ’

‘แต่พี่ก็อยู่หัวแถวนะเผื่อซียังไม่รู้ ท้ายแถวจะยาวกี่กิโลก็ไม่มีความหมาย’

‘ค่ะพี่ชาย ขอให้สมหวังนะคะ’

‘หลังกลับจากภูเก็ตเตรียมเป็นเพื่อนเจ้าสาวได้เลย พี่ขอโทษนะ’

‘ขอโทษเรื่องอะไรคะ’

‘ขอโทษที่ต้องเป็นเพื่อนเจ้าสาวกะทันหันไม่มีเวลาให้น้องสาวพี่ลดหุ่น’

‘นี่พี่กำลังบูลลี่ซีอยู่นะคะ’

‘อ้าวเหรอ พี่ไม่ได้ตั้งใจ 5555 แค่นี้นะพี่จะไปเก็บกระเป๋า”

“สวัสดีค่ะ คาล์ล บรีชโฮสเทลยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานของโรงแรมที่ออกมายืนรอต้อนรับหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

“สวัสดีค่ะ”

“เอ่อ..คุณผู้หญิงคะ ทางเราต้องขออภัยคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายด้วยนะคะ พอดีว่าห้องที่คุณผู้หญิงจองไว้เครื่องปรับอากาศมีปัญหาทางเราเลยจำเป็นต้องเปลี่ยนห้องให้ใหม่ค่ะ เป็นห้องสวีตวิวติดทะเล และเรายังมีแพ็คเก็จดำน้ำและค้างคืนบนเกาะส่วนตัวมอบให้แทนคำขอโทษด้วยนะคะ เราหวังว่าคุณผู้หญิงจะรับคำขอโทษจากคาล์ล บรีชโฮสเทลนะคะ” ผู้จัดการโรงแรมสาววัยสามสิบต้นๆ พูดขึ้นขณะที่ดีไซน์และลุคค์เดินทางมาถึง

“ผมไม่มีปัญหาอะไรนะ" ลุคค์ที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ ๆ ก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“เอ่อ..ค่ะ ขอบคุณค่ะ" มือเล็กเอื้อมไปหยิบคีย์การ์ดจากพนักงานต้อนรับ ถึงจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจอยู่บ้างแต่ทางโรงแรมเองก็แสดงความรับผิดชอบอย่างเต็มที่ เธอจึงไม่อาจปฏิเสธคำขอโทษนี้ไปได้