All Chapters of โฮสต์ในฝัน: Chapter 1 - Chapter 10

ครืด ครืด ครืด‘ว่าไงโย’‘ไซน์กลับถึงคอนโดหรือยังทำไมไม่ส่งข้อความบอกโยเลยโยเป็นห่วงเลยโทรหา’ เสียงห้าวแตกหนุ่มดังมาตามสายพร้อมกับเสียงเพลงดังกระหึ่มแข่งกับเสียงพูดจนต้องยกโทรศัพท์ออกให้ห่างจากใบหู‘ไซน์กลับถึงคอนโดแล้ว แล้วนี่โยอยู่ไหน’‘โยออกมาดื่มกับเพื่อนนิดหน่อยน่ะเดี๋ยวก็กลับแล้วครับ’‘โอเค มันเสียงดังมากไซน์ไม่ค่อยได้ยินเลย แค่นี้ก่อนนะคะ’ พูดจบดีไซน์ก็กดวางสายทันที จากนั้นก็ลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเช้าวันต่อมาเอี๊ยด!!!!เสียงเบรกที่คุ้นเคยดังสนั่นบ้านแต่เช้าตรู่ ซีไนซ์ที่กำลังนั่งทานมื้อเช้าอยู่ได้ยินถึงกลับถอนหายใจเมื่อต้องเจอหน้าพี่ชายจอมเย็นชาของเธอในเช้าวันนี้“กำลังจะไปเรียนใช่ไหมเดี๋ยวพี่ไปส่ง” ร่างสูงกำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำกางเกงสแลกสีดำเดินดุ่มดุ่ม เข้ามาในบ้าน“พี่ตกงานเหรอคะถึงได้มีเวลามารับซีไปเรียนแต่เช้าแบบนี้”“พี่จะทำหน้าที่พี่ชายที่ดีบ้างไม่ได้เหรอ นี่อิ่มหรือยัง”“อิ่มพอดีค่ะ ได้ยินแบบนี้กินอะไรไม่ลงเลยรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ” ซีไนซ์ตอบกลับไปพร้อมวางแก้วนมในมือลงทำสีหน้าเอือมระอาเล็กน้อยแก๊ก!“คุณลุคค์รับข้าวต้มด้วยไหมคะ” กาแฟดำที่ยังมีควันลอยฟุ้งขึ้นจากแก้ววา

คอนโดที่ทั้งสองอาศัยอยู่เป็นคอนโดที่ดีไซน์ซื้อด้วยเงินของเธอเองจะมีสองห้องนอน เธอและแฟนหนุ่มนั้นจะแยกกันนอนคนละห้องนอนเพราะด้วยเหตุผลที่ว่าเธอทำงานจนดึกไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของอีกคน นั่นจึงเป็นช่องว่างที่อีกฝ่ายสามารถทำอะไรลับหลังเธอได้ตู๊ด….‘ค่ะพี่โย แตงโทรไปตั้งหลายครั้งทำไมไม่รับสายแตงเลยคะ หรือว่ามัวแต่ทำอะไรกับพี่ไซน์อยู่’ น้ำเสียงไม่พอใจดังมาตามทันทีที่กดรับสาย‘พี่พึ่งทำธุระเสร็จน่ะ แล้วนี่แตงทำอะไรอยู่ครับ’ เสียงทุ้มนุ่มถามกลับ‘กำลังจะนอนแล้วค่ะ นอนดึกไม่ได้เดี๋ยวตีนกาขึ้นอีก นี่ก็ไม่ได้ไปเติมฟิลเลอร์ตั้งหลายเดือนแล้ว พี่โยบอกแต่ไม่ว่าง’ น้ำเสียงกระเง้ากระงอดเป็นพ่อแง่แม่งอน‘พี่ขอโทษครับ ถึงไม่ฉีดฟิลเลอร์แตงก็น่ารักสำหรับพี่อยู่แล้วครับ’‘ไม่ต้องพูดเลยค่ะ’‘เอ้อแตง อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปคุมไซซ์งานที่ภูเก็ตนะครับ’‘จริงเหรอคะแตงอยากไปเที่ยวภูเก็ตพอดีเลย อย่างนี้วันหยุดแตงก็บินไปหาพี่ที่ภูเก็ตแล้วเราก็ไปเที่ยวกันได้ใช่ไหมคะ’‘ครับ แต่ต้องดูว่าพี่จะว่างหรือเปล่านะ ช่วงแรก ๆ พี่อาจจะยุ่งหน่อย แต่พี่จะหาเวลาว่างให้ได้นะครับ’‘พี่โยสัญญากับแตงแล้วนะคะ’‘ครับ พี่สัญญา’เช้าวันต่อม

ตอนสาย ณ คฤหาสน์ฮาร์เปอร์ตึก ตึก ตึก“พี่ลุคค์ทำไมวันนี้กลับบ้านช้าจังคะ ที่ผับยุ่งเหรอคะ” พลอยใสเอ่ยถามขณะเดินถือกาแฟเพื่อมาเสิร์ฟสามีและธารา“นิดหน่อยครับ”“สภาพมึงดูไม่ได้เลยนะ ที่ผับมีอะไรหรือเปล่า” ธาราเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าลุคค์มีสีหน้าอ่อนล้าคงจะอดหลับอดนอนมาหลายชั่วโมง“เปล่าครับ ผมแค่รีบเคลียร์งานให้เสร็จอาทิตย์หน้าผมมีธุระต้องเดินทางไปภูเก็ต” ลุคค์ตอบกลับแค่นั้น ชาร์วีที่นั่งอยู่ก็ได้ยินและพยักหน้ารับรู้“ถ้าไม่ไหวก็ให้ธารามันช่วยดู รีสอร์ตของที่บ้านก็กำลังจะสร้างเพิ่มไม่ใช่เหรอ ระหว่างนี้แกเองก็ต้องกลับไปช่วยที่บ้านงานที่ผับก็ให้ธารามันเข้าไปช่วย” ชาร์วีเอ่ยบอกมือซ้ายคนสนิท“มึงพูดเหมือนกูว่าง ลืมไปหรือเปล่าว่ากูถือหุ้นแค่ 30 เปอร์เซ็นต์ ส่วนมึงถือหุ้นมากสุด 40 เปอร์เซ็นต์” ธาราตอบกลับเหมือนตอกหน้าชาร์วีอย่างไงอย่างงั้น“เสือกจำแม่นนะเรื่องพวกนี้” ชาร์วีด่ากลับเสียงเรียบ“ผมอาจจะไปดูไซซ์งานประมาณหนึ่งอาทิตย์นะครับ อาทิตย์หน้าจะเริ่มลงเสาเข็มแล้วต้องไปคุมเอง”“ให้ไอ้โชไปช่วยดูระหว่างที่แกไม่อยู่จะได้ไม่มีอะไรผิดพลาด” ลูกน้องของชาร์วีทุกคนไม่ใช่แค่เก่งเรื่องการต่อสู้ดูแลควา

บังกะโลหลังเล็กขนาดสองห้องนอนแต่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันที่ตั้งอยู่ติดกับทะเลไม่ไกลจากไซซ์ก่อสร้างมากนัก หน้าต่างทุกบานถูกเปิดออกรับลมทะเล ผ้าม่านสีขาวพัดปลิวตามทิศทางลม บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบมีเพียงเสียงคลื่นกระทบโขดหินริมฝั่งที่ได้ยิน“นายพักห้องทางซ้ายแล้วกัน อาหารและของสดน่าจะอยู่ตู้เย็นตรงครัวด้านหลังถ้าอยากหาอะไรกิน ส่วนอาหารเที่ยงและเย็นจะมีคนนำมาส่งที่นี่ถ้าเกิดอยากกินอะไรก็สั่งแม่ครัวหรือสั่งนทีจัดการให้ นทีจะเป็นคนดูแลทุกเรื่องที่นี่” ลุคค์บอกรายละเอียดทั้งหมดให้โชทราบ การใช้ชีวิตอยู่บนเกาะก็ไม่ได้ลำบากอะไร บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและอาหารกระป๋องที่โชเตรียมมาคงไม่มีโอกาสได้ลิ้มลองเพราะส่วนตัวโชเองก็ไม่ชอบกินอาหารพวกนั้นเป็นทุนเดิมอยู่แล้วตอนบ่าย 4 โมงเย็น“ทำไมห้องนอนผมถึงไม่มีแอร์ ผมแจ้งทางบริษัทไปแล้วนี่ว่าผมนอนที่ร้อนไม่ได้” เสียงโวยวายดังไปรบกวนชายหนุ่มที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านจึงต้องละจากงานตรงหน้าและลุกเดินไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ลืมที่จะหยิบแมส หมวก และแว่นกันแดดสวมไปด้วย“เกิดอะไรขึ้น” เสียงเรียบเอ่ยถามขึ้น ทันทีที่เห็นหน้าลุคค์เสียงฮือฮาทั้งหมดก่อนหน้

กริ๊ง….‘ว่าไงโย ที่ไซซ์งานเป็นไงบ้างทุกอย่างโอเคใช่ไหม’ สายแรกจากแฟนหนุ่มหลังจากเดินทางไปทำงานที่ต่างจังหวัด‘ทุกอย่างโอเคไซน์ แต่โย..” เสียงแหบพร่าเพราะดื่มหนักเมื่อคืนตอบกลับ‘มีเรื่องอะไรหรือเปล่าบอกไซน์ได้นะ’‘คือที่บ้านโยมีเรื่องต้องใช้เงินด่วนมาก ตอนนี้โยมีแค่ที่ไซน์ให้มาเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วโยก็ใช้จ่ายไปเหลือติดตัวไม่กี่พันเอง’ เหตุผลเดิมๆ คือเอาที่บ้านมาอ้างเพราะขอยืมเงินกับแฟนสาว และมันก็ใช้ได้ผลทุกครั้งเช่นกัน‘ที่บ้านจะเอาเท่าไหร่ล่ะเดี๋ยวไซน์โอนให้ก่อน’‘ห้าหมื่น จำเป็นต้องใช้ห้าหมื่น จริงๆ โยก็ไม่อยากรบกวนไซน์หรอกนะแต่มันจำเป็นจริงๆ’‘ไม่เป็นไรหรอก เราสองคนเป็นแฟนกันนี่มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกันอยู่แล้ว’‘ขอบคุณนะไซน์ รักไซน์นะ’‘ไม่ต้องมาปากหวาน เดี๋ยวไซน์รีบโอนให้ตอนนี้เลย’‘ขอบคุณครับที่รักของโย โยไม่ได้อยู่ด้วยก็อย่าทำงานดึกมากนะครับดูแลตัวเองด้วยโยเป็นห่วง’‘ค่ะ โยเองก็ดูแลตัวเองดีๆ นะ’‘ครับ โยวางก่อนนะโยต้องรีบโอนเงินให้ที่บ้านก่อนเดี๋ยวจะรอนาน’เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยโยธาก็รีบหาเรื่องวางสายทันที ไม่แม้แต่จะถามไถ่แฟนสาวสักนิด โทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดถูกโยนทิ้งลงข้างๆ