LOGINShare
บทที่7 เราต้องนอนด้วยกัน!
Last Updated:
2025-12-04 23:12:30บทที่7
เราต้องนอนด้วยกัน!
///ตะวัน///
ผมกลับจากขนส่งก็เจอรถสปอร์ตคันเดิมขับเข้ามาผมกับไอ้โซ่หันไปมองด้วยความสงสัยจนกระทั่งจันทร์เจ้าเธอเดินลงมาจากรถแล้วหันไปโบกมือบ๊ายบายให้ไอ้ภูริ พอหันกลับมาเธอก็รีบวิ่งเข้ามากอดไอ้โซ่แต่กับผมเธอไม่สนใจเลย
“พี่โซ่เป็นยังไงบ้างคะคิดถึงจังเลย^^”
“สบายดีครับ แล้วเราล่ะดื้อหรือเปล่า”
“ไม่ดื้อเลยค่ะ เข้าไปข้างในกันเถอะหนูซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะคะ”
ผมยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าเธอกับไอ้โซ่แต่ไม่มีใครสนใจผมเลยเพราะเธอพาไอ้โซ่เข้าบ้านไปออดอ้อนเหมือนตอนเธอเด็กๆ
ผมเดินตามเข้ามานั่งดูจันทร์เจ้ากับไอ้โซ่เธอเล่าเรื่องราวในช่วงที่พวกผมไม่อยู่ให้ฟังเธอดูมีความสุขมาก แต่ผมกลับรู้สึกว่าเธอเหมือนจะโกรธผม ตั้งแต่เรื่องณิชาเธอก็ไม่ค่อยพูดกับผมตอนนี้เธอก็ไม่ค่อยสนใจผมเลย มันผิดวิสัยของเธอมาก
พวกเรานั่งทานข้าวด้วยกันจนไอ้โซ่มันขอตัวกลับผมจึงเดินเข้ามาดูห้องทำงานของเธอ
“ใบขับขี่พี่ตะวันจะได้เมื่อไหร่คะ”
“พรุ่งนี้” ผมตอบเธอพร้อมกับหยิบรูปของเธอขึ้นมาดู
“แน่ใจนะว่าจะสอบผ่าน”
“ระดับนี้แล้ว ว่าแต่งานที่จะไปถ่ายกระบี่ทีมงานมารับไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ค่ะ เราจะนั่งเครื่องไปกระบี่แล้วทีมงานจะส่งรถมารับแล้วค่อยนั่งเรือไปเกาะ แต่ว่าถ้าเราจะเที่ยวหรือเดินทางที่เกาะมีรถเช่าค่ะ”
ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไรจนผมหยิบรูปถ่ายตอนเธอไม่หาผมที่อเมริกาเมื่อ3ปีที่แล้วขึ้นมาดู ในรูปมีณิชาร่วมเฟรมอยู่ด้วยผมจึงคว่ำกรอบรูปลงแล้วเดินออกมาจากห้องทำงานของเธอ
///จันทร์เจ้า///
ถึงวันเดินทางฉันกับพี่ตะวันนั่งเครื่องมากับทีมงานบางส่วนเพราะทีมของพี่ภูริไปรอที่เกาะกระบี่แล้ว ฉันไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะมีแฟนคลับมายืนรอพร้อมตะโกนเรียกชื่อฉัน ยัยเด็กขี้อายในวันนั้นตอนนี้โตเป็นสาวแถมยังเก่งมากด้วย
“อุ๊ย! นั่นใครอะถือกระเป๋าให้น้องจันทร์เจ้าด้วย”
“แฟนหรือเปล่า”
ฉันไม่ได้สนใจเสียงซุบซิบที่ดังมากกลุ่มแฟนคลับเพราะทีมงานรีบพาฉันขึ้นรถส่วนพี่ตะวันก็คอยกันนักข่าวเอาไว้
“ไม่คิดว่าเราจะดังขนาดนี้เลย” พี่ตะวันเขาพูดออกมาจนทีมงานรีบพูดแทรก
“น้องจันทร์เจ้าน่ารักค่ะ มีซีรีส์รักวัยรุ่นเคยติดต่อมาด้วยแต่น้องปฏิเสธไป ช่วงเวลาที่ถ่ายมันเป็นช่วงสอบพอดี”
“ดีแล้วยังไงเรื่องเรียนก็ต้องมาก่อน เรียนจบแล้วค่อยมาลุยงานก็ได้”
“ค่ะ”
เมื่อถึงเวลาขึ้นเรือพี่ตะวันเขาก็เดินขึ้นไปพร้อมส่งมือมาให้ฉันจับ นี่ก็คงเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ฉันได้สัมผัสมือของเขา มือเขานุ่มมากยังใช้ครีมกลิ่นเดิมอยู่ด้วย บ้าหน่าแมลงมันมาเกาะจมูกฉันไม่ได้เอามือมาดมสักหน่อย
ระหว่างที่พวกเรานั่งเรือที่แสนจะโคลงเคลงฉันก็รู้สึกว่าตัวเองจะเมาเรือจึงหยิบยาดมในกระเป๋าออกมาดมพี่ตะวันคงสังเกตอาการของฉัน เขาเลยดันหัวฉันลงมานอนซบไหล่ของเขาจนฉันรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
ตัวเขาหอมมาก....
“คราวหลังหัดพกยาบ้าง ยาแก้เมารถเมาเรือจำเป็นนะรู้ไหม”
“พี่ตะวันเป็นผู้จัดการส่วนตัวทำไมไม่รู้จักเตรียมล่ะ”
“ยอกย้อนเก่งนักนะเดี๋ยวนี้!”
ฉันไม่ตอบแต่ข่มตานอนหลับจนรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่พี่ตะวันปลุกฉัน ฉันมองไปรอบๆ ก็เห็นความสวยงามของน้ำทะเล รีสอร์ตก็สวยงามราคาที่พักมันต้องแพงมากแน่ๆ
“ลุกไหวไหม”
“พี่ตะวันจะอุ้มหนูหรือไงหนูโตแล้วนะคะ”
“แต่สำหรับพี่เรายังไม่โต”
เขาก้มลงมาพูดจนใบหน้าของเราใกล้ชิดกันมาก ใกล้จนฉันได้กลิ่นครีมบนแก้มของเขาเลย ไม่ได้นะเราไม่รู้สึกหวั่นไหวกับเขามานานแล้วจะมารู้สึกอีกไม่ได้นะจันทร์เจ้า
เดินเข้ามาในรีสอร์ตพี่ภูริก็รีบมาหาฉันและกล่าวสวัสดีพี่ตะวัน พี่ตะวันพยักหน้าให้เล็กน้อย เขาใส่แว่นกันแดดสีดำเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขายาวมือข้างหนึ่งยืนล้วงกระเป๋า อีกข้างถือโทรศัพท์และก้มดูแชตของใครบางคน คงจะเป็นพี่ณิชาสินะ
“โอเคใช่ไหมครับน้องจันทร์เจ้า”
“คะ? อ๋อ....โอเคค่ะ” อะไรพี่ภูริถามอะไรฉันได้ฟังเลยเพราะพี่ตะวันคนเดียวที่ทำให้ฉันเสียสมาธิ
“ถ้างั้นพี่จะให้พนักงานเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บให้นะครับ นี่เป็นคีย์การ์ดเดี๋ยวพี่ขอไปคุยกับพี่ชายเราก่อน”
“ค่ะ”
พี่ภูริเดินตรงไปคุยกับพี่ตะวันฉันเลยเดินตามพนักงานของรีสอร์ตมาที่ห้องพัก ฉันได้ห้องพักติดทะเลเป็นเตียงแยก ปกติฉันจะได้นอนกับคุณแม่แต่ตอนนี้หน้าที่ผู้จัดการกลายเป็นพี่ตะวันแล้ว คุณแม่จะได้พักได้อีกตั้งหนึ่งเดือนกว่ามหาวิทยาลัยจะเปิด พี่ตะวันก็ได้ทำงานพอดี ช่วงเวลานี้ฉันต้องรีบกอบโกยเอาไว้เยอะๆ
ติ๊ก! (เสียงแตะคีย์การ์ด)
แกร๊ก!!!
จู่ๆ ประตูห้องก็เปิดออกฉันหันไปมองก็เห็นพี่ตะวันเดินเข้ามาหรือจะมาเอากระเป๋าเพราะพนักงานยกมาให้ทั้งของฉันและของพี่ตะวัน แต่เขามีคีย์การ์ดได้ไงกัน
“พี่ตะวันเข้ามาได้ไงคะ”
“คีย์การ์ดไง” เขาโยนคีย์การ์ดลงบนโต๊ะและเดินสำรวจห้องน้ำ ห้องแต่งตัวแถมยังปิดผ้าม่านปิดไฟแล้วมองไปรอบๆ ห้อง
“อะไรของพี่ตะวันคะเนี่ยเสียบรรยากาศหมด!” ฉันบ่นอุบจนเขาเดินไปเปิดไฟเปิดผ้าม่านแล้วหันมามองหน้าฉัน
“เช็กไงว่ามันมีกล้องหรือเปล่า เวลาไปพักที่ไหนก็ช่วยเช็กดูความปลอดภัยบ้าง ถ้ามันมีกล้องซ่อนอยู่จะมีไฟดวงเล็กๆ ถ้าพลาดพลั้งมีรูปหลุดขึ้นมาจะทำยังไง!”
“ค่ะ....” สำนึกผิดไม่ทันเลยกู
“คืนนี้พี่ต้องนอนกับเราทีมงานไม่รู้ว่าเปลี่ยนผู้จัดการเลยจองห้องเดียว พี่ไปเช็กแล้วเต็มหมดทุกห้อง”
อึก! นอนด้วยกัน บ้าไปแล้ว ตึกตัก! ตึกตัก! ตึกตัก! ไอ้หัวใจบ้าแกจะเต้นแรงทำไม!
------------------------------------------
โอ๊ยจะเกิดอะไรขึ้นไหมแต่สปอยล์หน่อยว่ากระบี่โคตรฟินเลย
Latest chapter
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่10 งานที่มีปัญหา
บทที่10งานที่มีปัญหาผมตัดสินใจโทรไปฟ้องแม่และเล่าให้แม่ฟังว่าลูกสาวของแม่ดื้อขนาดไหน ดื้อจนผมอยากจะหยิบไม้หน้าสามฟาดให้ก้นลาย แต่สิ่งที่แม่ผมตอบกลับมาก็คือถ้าลูกสาวฉันมีรอยข่วนเท่าเล็บแมวเมื่อไหร่ฉันจะฟาดแกให้หลังแอ่นเลยตะวันเห็นไหมว่าแม่รักผมมากขนาดไหน T_Tหลังจากที่เธอถ่ายเซตชายหาดเสร็จแล้วก็เตรียมขึ้นเรือเพื่อไปถ่ายเซตงานปาร์ตี้ ทุกคนต้องแสดงสีหน้าสนุกสุดเหวี่ยงแต่ด้วยความที่เรือมันโคลงเคลงและจันทร์เจ้าเธอตัวเล็กเท่าลูกหมานายแบบที่ยืนอยู่จึงช่วยกันประคองตัวเธอไว้“ขอบคุณค่ะ”“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นดื่มกับพวกผมสักแก้วได้ไหมครับ” นายแบบหนุ่มลูกครึ่งกระซิบถามจันทร์เจ้าเบาๆ เธอส่ายหน้าและเดินหนีมานั่งรวมกับนางแบบผู้หญิง แต่ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของตะวันจนเขาแทบอยากจะเดินไปถีบหนุ่มลูกครึ่งให้ร่วงน้ำไปเสียให้จบๆการถ่ายโฆษณากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นแต่ก็ต้องมาสะดุดเพราะนางแบบสาวชื่ออาปิงเกิดป่วยกะทันหัน บนเรือก็มีตะวันที่เป็นหมออยู่คนเดียว ทีมงานจึงต้องอุ้มเธอเข้ามาพักในห้องใต้ท้องเรือเพื่อให้ตะวันได้ตรวจอาการเบื้องต้น“อาการเป็นยังไงบ้างครับ”“ปวดท้อง ปวดเป็นพักๆ ค่ะแต่ตอนนี้ปวดมาก
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่9 ทำไมใจสั่น
บทที่9ทำไมใจสั่นผมมองหน้าจันทร์เจ้าเธอทำตาใสซื่อใส่ผมแบบนี้เล่นเอาหัวใจผมสั่นสะท้านไปหมด เรายืนสบตากันนานมากในหัวผมเริ่มคิดไปต่างๆ นานา จนเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจึงทำให้เราสองคนหลุดออกจากภวังค์ปลายสายไม่ใช่ใครนอกจากแม่ผมเองท่านโทรมาเช็กความเรียบร้อยผมจึงบอกไปว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหันมาอีกทีเธอก็กลับไปนั่งทานเค้กมะพร้าวต่อแล้วถึงเวลาที่ต้องแต่งหน้าเพื่อเตรียมตัวผมก็ปล่อยให้เธออยู่กับช่างแต่งหน้าส่วนผมเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอกและบนเรือที่จะใช้ถ่าย เครื่องดื่มเลมอนโซดาเป็นสินค้าใหม่ที่น้องสาวต่างสายเลือดของผมต้องถ่ายในวันนี้ ผมหยิบมันขึ้นมาดูฉลากสินค้าตรวจเช็กความเรียบร้อยจากนั้นก็เดินลงมาทีมงานบางคนก็ดูเกร็งๆ ที่เห็นผมเข้มงวดกับน้องสาวมากไปแต่ที่ผมทำไปก็เพราะผมเป็นห่วงเธอ เซตแรกที่ต้องถ่ายเป็นชายหาดยามเย็น“ทำไมต้องถ่าย2วัน” ผมถามช่างภาพที่กำลังเช็กมุมและแสงอยู่“เผื่อเวลาครับถ้าน้องจันทร์เจ้าคนเดียวไม่มีปัญหาเพราะน้องค่อนข้างโปร แต่งานนี้คุณภูริอยากได้นางแบบกับนายแบบคนอื่นด้วยเพื่อให้ดูเหมือนงานปาร์ตี้ พวกเราต้องทำงานแข่งกับแสงธรรมชาติ”ผมพยักหน้ารับรู้แต่แอบรู้สึกดีที่มีคนช
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่8 ใช้ลิ้นปาด....
บทที่8ใช้ลิ้นปาด....วันนี้พวกเราได้พักผ่อนกันช่วงเย็นมีงานเลี้ยงเล็กๆ ของทีมงานฉันเลยพาพี่ตะวันมาทำความรู้จักกับทุกคน ทีมงานชุดนี้ค่อนข้างสนิทกับฉันเพราะเราทำงานร่วมกันเกือบทุกงาน“คุณตะวันดูท่าจะหวงน้องสาวมากเลยนะคะ”“ครับ”ทำไมฉันรู้สึกร้อนผ่าว พี่ตะวันเขาหวงฉันแบบไหน ฉันนั่งมองน้ำมะพร้าวที่พี่ตะวันสั่งมาให้ ส่วนเขาดื่มไวน์กับพี่ภูริและทีมงาน คืนนี้แค่ดื่มกันเบาๆ เพราะพรุ่งนี้เราต้องรีบไปถ่ายให้ทันแสงแดดยามเช้า“เฮ้! ทางนี้!!” ภูริตะโกนเรียกชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ตที่กำลังเดินหากลุ่มทีมงานอยู่ ชายหนุ่มจึงโบกมือและเดินเข้ามาทักทาย“ทุกคน นี่ฮาวายเพื่อนผม มันเป็นเจ้าของเกาะนี้”“เจ้าของเกาะ!!” ทีมงานทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ชายหนุ่มจึงยิ้มให้ทุกคนจนมาหยุดอยู่ที่สาวน้อยจันทร์เจ้า“สวัสดีครับ พี่เป็นแฟนคลับเราอยู่นะ”“สวัสดีค่ะ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่ฮาวายคนบ้าอะไรหล่อ รวย เฟอร์เฟคหันกลับมาฉันก็ต้องหุบยิ้มและก้มลงไปดูดน้ำมะพร้าว สายตาก็หันไปมองกุ้ง หอย ปู ปลาเพราะพี่ตะวันมองหน้าฉันอยู่ “นี่พี่ชายของน้องจันทร์เจ้าตอนนี้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของน้อง ถ้ามึงอยากได้น้องมาถ่ายโปรโม
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่7 เราต้องนอนด้วยกัน!
บทที่7เราต้องนอนด้วยกัน!///ตะวัน///ผมกลับจากขนส่งก็เจอรถสปอร์ตคันเดิมขับเข้ามาผมกับไอ้โซ่หันไปมองด้วยความสงสัยจนกระทั่งจันทร์เจ้าเธอเดินลงมาจากรถแล้วหันไปโบกมือบ๊ายบายให้ไอ้ภูริ พอหันกลับมาเธอก็รีบวิ่งเข้ามากอดไอ้โซ่แต่กับผมเธอไม่สนใจเลย“พี่โซ่เป็นยังไงบ้างคะคิดถึงจังเลย^^”“สบายดีครับ แล้วเราล่ะดื้อหรือเปล่า”“ไม่ดื้อเลยค่ะ เข้าไปข้างในกันเถอะหนูซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะคะ”ผมยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าเธอกับไอ้โซ่แต่ไม่มีใครสนใจผมเลยเพราะเธอพาไอ้โซ่เข้าบ้านไปออดอ้อนเหมือนตอนเธอเด็กๆผมเดินตามเข้ามานั่งดูจันทร์เจ้ากับไอ้โซ่เธอเล่าเรื่องราวในช่วงที่พวกผมไม่อยู่ให้ฟังเธอดูมีความสุขมาก แต่ผมกลับรู้สึกว่าเธอเหมือนจะโกรธผม ตั้งแต่เรื่องณิชาเธอก็ไม่ค่อยพูดกับผมตอนนี้เธอก็ไม่ค่อยสนใจผมเลย มันผิดวิสัยของเธอมากพวกเรานั่งทานข้าวด้วยกันจนไอ้โซ่มันขอตัวกลับผมจึงเดินเข้ามาดูห้องทำงานของเธอ“ใบขับขี่พี่ตะวันจะได้เมื่อไหร่คะ”“พรุ่งนี้” ผมตอบเธอพร้อมกับหยิบรูปของเธอขึ้นมาดู“แน่ใจนะว่าจะสอบผ่าน”“ระดับนี้แล้ว ว่าแต่งานที่จะไปถ่ายกระบี่ทีมงานมารับไม่ใช่เหรอ?”“ใช่ค่ะ เราจะนั่งเครื่องไปกระบี่แล้วทีมงานจะส
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่6 ผู้จัดการส่วนตัว
บทที่6ผู้จัดการส่วนตัวผมนั่งดูสองแม่ลูกนั่งคุยกันและเลือกชุดที่ทีมงานส่งมาให้ อะไรมันจะเยอะขนาดนี้ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กขี้อายในวันนั้นจะกลายเป็นนางแบบในวันนี้“คุณหนูเธอน่ารัก เก่ง เรียบร้อย ทีมงานมาถ่ายงานที่บ้านก็ต่างชื่นชมไม่ขาดปากเลยค่ะคุณหมอตะวัน”ผมไม่ได้ออกความเห็นอะไรแต่เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจึงรีบหยิบมาเปิดดู ไอ้โซ่มันคงพึ่งรู้ข่าวเรื่องซินกับจันทร์เจ้ามันส่งรูปจันทร์เจ้าถ่ายแบบครีมกันแดดมาให้ผมดู บิกินี่เหรออันนี้เกินไปมาก เกินตัวจริงๆแม่ผมรับงานแบบนี้ให้เธอได้ยังไงกัน“จันทร์เจ้าเอาสัญญามาให้พี่และตารางงานทั้งหมดด้วย”“ค่ะ” เธอรีบลุกเข้าไปในห้องทำงานของเธอเพื่อหยิบใบสัญญาในตู้มาให้ผม ไอแพดที่มีคิวตารางงานและโทรศัพท์สำหรับรับงานถูกส่งมาให้ผม“พี่ตะวันต้องการอะไรอีกไหมคะ คิวอาทิตย์นี้เต็มหมดแล้ว ส่วนอาทิตย์หน้ามีถ่ายแบบกับโฆษณาติดต่อมาแต่หนูยังไม่ได้ตอบตกลง”“อืม”ผมเปิดดูงานของอาทิตย์นี้ มีถ่ายเสื้อผ้าแฟชั่นแบรนด์วาริส ใช้เวลาถ่าย3วันเพราะคลอเลคชั่นใหม่ต้อนรับหน้าร้อนมีชุดเกือบ10แบบ“พี่ต้องทำอะไรบ้าง ขับรถรับส่งเราเหรอ”“ใช่ค่ะ”“พี่ไม่มีใบขับขี่?” เข้าใจใช่ไหมพึ่งกลับมาเ
ใคร่รักคุณหมอ NC25+ บทที่5 การกลับมาของตะวัน
บทที่5การกลับมาของตะวัน3ปีผ่านไป.....ทันทีที่เครื่องlanding สองหนุ่มก็ก้าวเดินมาพร้อมเพรียงกัน ทั้งสองไม่ได้บอกครอบครัวว่าจะเดินทางกลับวันนี้เพราะต้องการมาเซอร์ไพรส์ครอบครัว "คืนนี้ไปเยี่ยมชมร้านไอ้ฟรานหน่อยไหม?" โซ่หันมาถามตะวันที่ยืนสวมแว่นดำแต่สายตาก้มมองหน้าจอโทรศัพท์เพื่อโทรเรียกรถมารับ"มาถึงก็จะแดกเหล้าเลยหรือไง มึงควรพักผ่อนอยู่กับบ้านบ้าง -_-!""พี่เขยครับจากบ้านไปเกือบสิบปีเพื่อไปเรียนแพทย์เฉพาะทาง กว่าจะได้เริ่มงานก็เดือนหน้าเราควรหาความสุขให้ตัวเองบ้าง^^"ตะวันส่ายหัวเพราะเวลานี้ตนอยากกลับไปนอนบ้านและรับไม่ได้กับสรรพนามที่โซ่ใช้เรียกตนมาตลอดบ้านปิติภัทรไพศาลผมลงจากรถแล้วลากกระเป๋าเข้ามาเสียงป้าอ้อยยังคงเหมือนเดิม ป้ายังโหวกเหวกโวยวายเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน"คุณหมออออออ คุณท่านเจ้าขาาาาาา คุณหนูของอ้อยกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!!!!!!"ผมยกมือไหว้ป้าอ้อยและป้าๆ แม่บ้านทุกคน จนแม่ของผมเดินออกมาจากห้องพัก ท่านยิ้มหน้าบ้านอ้าแขนรอรับอ้อมกอดจากผม"ทำไมกลับมาก่อนกำหนดล่ะตะวัน ไหนว่ากำหนดกลับเดือนหน้าไม่ใช่หรือ""ผมสอบผ่านหมดแล้วครับ ส่วนใบประกาศทางมหาวิทยาลัยจะส่งตามมาผมไม่อยากอยู่ที
You may also like
ท่านประธานขาพาหนูลงจากเตียง เอ๊ย! คานที
ผลิกา(เลอบัว)46.3K viewsล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
น้ำหมึกหิมะ98.6K viewsDEBT LOVE | หนี้สวาท SM+
อะพอลโล่_49.0K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย644.2K viewsอ้อมกอดซาตาน
จันทร์คืนแรม193 viewsน้องเมียเอามัน (หลาย P) PWP
หวางลี่อิง/มงกุฏดาว244.9K viewsล้างหนี้แทนป้า อ้าขาน้ำกระเซ็น
Red_luna82 viewsคลื่นรัก ใต้เงาใจ
ยัยวาริน116 views
