Mag-log inบทที่8
ใช้ลิ้นปาด....
วันนี้พวกเราได้พักผ่อนกันช่วงเย็นมีงานเลี้ยงเล็กๆ ของทีมงานฉันเลยพาพี่ตะวันมาทำความรู้จักกับทุกคน ทีมงานชุดนี้ค่อนข้างสนิทกับฉันเพราะเราทำงานร่วมกันเกือบทุกงาน
“คุณตะวันดูท่าจะหวงน้องสาวมากเลยนะคะ”
“ครับ”
ทำไมฉันรู้สึกร้อนผ่าว พี่ตะวันเขาหวงฉันแบบไหน ฉันนั่งมองน้ำมะพร้าวที่พี่ตะวันสั่งมาให้ ส่วนเขาดื่มไวน์กับพี่ภูริและทีมงาน คืนนี้แค่ดื่มกันเบาๆ เพราะพรุ่งนี้เราต้องรีบไปถ่ายให้ทันแสงแดดยามเช้า
“เฮ้! ทางนี้!!” ภูริตะโกนเรียกชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ตที่กำลังเดินหากลุ่มทีมงานอยู่ ชายหนุ่มจึงโบกมือและเดินเข้ามาทักทาย
“ทุกคน นี่ฮาวายเพื่อนผม มันเป็นเจ้าของเกาะนี้”
“เจ้าของเกาะ!!” ทีมงานทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ชายหนุ่มจึงยิ้มให้ทุกคนจนมาหยุดอยู่ที่สาวน้อยจันทร์เจ้า
“สวัสดีครับ พี่เป็นแฟนคลับเราอยู่นะ”
“สวัสดีค่ะ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่ฮาวายคนบ้าอะไรหล่อ รวย เฟอร์เฟคหันกลับมาฉันก็ต้องหุบยิ้มและก้มลงไปดูดน้ำมะพร้าว สายตาก็หันไปมองกุ้ง หอย ปู ปลาเพราะพี่ตะวันมองหน้าฉันอยู่
“นี่พี่ชายของน้องจันทร์เจ้าตอนนี้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของน้อง ถ้ามึงอยากได้น้องมาถ่ายโปรโมทที่นี่ลองคุยกับพี่ชายน้องดูได้”
“สวัสดีครับ ผมฮาวาย^^”
“ครับ รู้แล้วไม่ต้องพูดซ้ำก็ได้”
ดูเหมือนว่าตะวันจะไม่ค่อยจอยกับงานเลี้ยงเล็กๆนี้ จันทร์เจ้าจึงชวนตะวันกลับมานอนพักเพราะเธอต้องตื่นแต่เช้ามาแต่งตัว กลับมาถึงห้องพักเธอก็รีบอาบน้ำมาสก์หน้านอนเล่นเกมจนชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำ ผิวขาวๆ ของเขามันทำให้เธอร้อนวูบวาบจนต้องพลิกตัวไปอีกฝั่ง
“พรุ่งนี้ถ่ายกี่เซต”
“2ค่ะ ช่วงเช้าถ่ายเก็บแสง ช่วงเย็นถ่ายบนเรือจำลองงานปาร์ตี้ เดี๋ยวจะมีนางแบบกับนายแบบมาสมทบ”
“อือ ขึ้นเรือก็ระวังด้วยอย่าไปยืนหมิ่นนัก”
“ค่ะ”
ฉันอยากจะถามถึงพี่ณิชาแต่ก็ไม่กล้า ตั้งแต่พี่ตะวันกลับมาฉันไม่เห็นเขาคุยโทรศัพท์หรือพูดถึงพี่ณิชาเลย ไหนว่าเรียนจบจะแต่งเลยไง
วันต่อมา
///ตะวัน///
เช้านี้ผมตื่นมาดูจันทร์เจ้าถ่ายแบบ ชุดเดรสสีขาวกระโปรงยาวใส่หมวกใบใหญ่ถือว่าน่ารักมาก ชุดว่ายน้ำมีชุดคลุมก็โอเคไม่น่าเกลียดเกินไป
“น้องสาวน่ารักนะครับ”
ผมหันไปมองเจ้าของรีสอร์ตที่สะเหล่อเดินเข้ามาผมจึงพยักหน้าส่งๆ ไป ผมดูสายตามันออกมันต้องคิดจะจีบจันทร์เจ้าแน่ แต่ฝันไปเถอะแค่หน้าตาดี รวย ดูมีชาติตระกูลไม่ได้การันตีว่ามันจะนิสัยดีสักหน่อย
“คุณตะวันพอจะเช็กคิวให้ผมได้ไหม ผมอยากได้น้องจันทร์เจ้ามาถ่ายโปรโมทเกาะของผม อาทิตย์หน้าก็ได้ครับ”
“เต็มครับ”
“อาทิตย์ถัดไปล่ะครับ”
“เต็มครับไม่อยากรับงานซ้อน”
“ช่วงสิ้นเดือนล่ะครับ”
“เดือนนี้เต็มทั้งเดือนครับต้องขอโทษด้วย เดือนหน้าจันทร์เจ้าก็ต้องไปเรียนงานคงรับได้น้อยลง ผมไม่อยากให้น้องสาวเสียการเรียน” ผมหันไปมองหน้าไอ้ขี้ตื้อนี่แต่สายตามันบ่งบอกถึงความกวนตีนผมมาก มึงไอ้คนนิสัยไม่ดี
“พัก10นาที คุณภูริเตรียมเลยครับเซตต่อไปบิกินี่”
“ฮะ!! อะไรบิกินี่อะไรจันทร์เจ้า!” ผมหันไปถามน้องสาวที่กำลังรับชุดบิกินี่สีฟ้ามาถือไว้
“พี่ตะวันเป็นอะไรคะ แบรนด์วาริสเป็นสปอนเซอร์เรื่องชุด ไม่ว่าหนูจะถ่ายรายการอะไรหรือถ่ายสินค้าอะไรหนูก็ต้องใส่ชุดที่แบรนด์วาริสส่งมาให้”
“เรื่องนั้นรู้แต่ทำไมต้องใส่บิกินี่ด้วย!”
ทีมงานทุกคนมองหน้ากันจันทร์เจ้าจึงหันไปขอโทษทุกคนและลากแขนพี่ชายออกมาโดยมีรอยยิ้มของฮาวายที่ดูจะสนใจสองพี่น้องคู่นี้เหลือเกิน
ผมถูกน้องสาวต่างสายเลือดลากมาด้านในเธอต่อว่าผมที่ผมไปพูดแบบนั้น การมาถ่ายที่ทะเลมันเลี่ยงไม่ได้เลยที่ต้องใส่บิกินี่ ผมได้ยินแบบนี้ก็อยากจะกลับไปไล่ดูตารางงานของเธออีกรอบ หลังจากนี้อย่าหวังว่าจะได้ใส่มันอีก และงานที่ต้องนุ่งน้อยห่มน้อยอย่าหวังผมจะไม่รับมันเด็ดขาด!!
หลังจากถ่ายช่วงเช้าเสร็จแล้วทีมงานก็ให้ผมพาเธอมาพักผ่อน บ่ายสองทีมงานจะมาตามไปแต่งหน้าอีกที ผมกลับมานอนเล่นกันอยู่ในห้องเพราะเธอต้องอ่านหนังสือผมเลยอยู่เงียบๆ ไม่รบกวนเธอ
“พี่ตะวันถ้าพี่หิวสั่งอะไรมาทานก็ได้นะคะ”
“พี่ยังไม่ค่อยหิว เราหิวหรือไงพี่จะได้สั่งให้”
ก๊อกๆๆๆ
ผมเดินมาเปิดประตูเพราะคิดว่าเป็นทีมงานมาบรีฟงานให้จันทร์เจ้าแต่กลายเป็นรูมเซอร์วิสนำอาหารและขนมเบเกอรี่ขึ้นชื่อของที่นี่มาเสิร์ฟ
“ไม่ได้สั่งนะครับ”
“คุณฮาวายสั่งให้คุณจันทร์เจ้าครับ ทานให้อร่อยนะครับ”
“ฝากขอบคุณ คุณฮาวายด้วยนะคะ”
คนที่บอกไม่หิวตอนนี้ทิ้งหนังสือแล้วมานั่งตักเค้กมะพร้าวเข้าปากหน้าตาเฉย ไม่เห็นว่ามันจะน่ากินตรงไหนเลยมีแต่ไขมัน
“อร่อยจัง พี่ตะวันทานไหมคะ”
“ไม่!”
“อ้ามมม อ้ามมม เครื่องบินจะบินแล้วนะ”
ประโยคหลอกล่อที่ตะวันเคยหลอกให้เธอทานข้าวสมัยเด็กๆ ทำให้ตะวันมองดวงตาของเธอ ไม่ว่าตนจะใจแข็งและเย็นชายังไงแต่ถ้าได้เห็นดวงตาคู่นี้ทีไรก็จะต้องยอมเธอทุกอย่าง
“อ้ามม อร่อยไหมคะ”
“อือ ปากเราเปื้อน” ผมใช่นิ้วโป้งเช็ดครีมที่ปากของเธอเบาๆ แต่สิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอคว้ามือผมไว้แล้วใช้ปาดงับนิ้วโป้งที่ผมเช็ดครีมให้เธอ ลิ้นเล็กๆ ปาดเข้าที่นิ้วผมหนึ่งทีแต่ผมแทบจะวูบไปทั้งตัว
“เสียดายค่ะ”
0_0!
-----------------------------------------
ตายคนเขียนเกร็งไปหมดแล้วค่ะ พรุ่งนี้มาปั่นงานให้นะคะวันนี้ไรท์เคลียร์งานเสร็จหมดแล้ว
บทที่10งานที่มีปัญหาผมตัดสินใจโทรไปฟ้องแม่และเล่าให้แม่ฟังว่าลูกสาวของแม่ดื้อขนาดไหน ดื้อจนผมอยากจะหยิบไม้หน้าสามฟาดให้ก้นลาย แต่สิ่งที่แม่ผมตอบกลับมาก็คือถ้าลูกสาวฉันมีรอยข่วนเท่าเล็บแมวเมื่อไหร่ฉันจะฟาดแกให้หลังแอ่นเลยตะวันเห็นไหมว่าแม่รักผมมากขนาดไหน T_Tหลังจากที่เธอถ่ายเซตชายหาดเสร็จแล้วก็เตรียมขึ้นเรือเพื่อไปถ่ายเซตงานปาร์ตี้ ทุกคนต้องแสดงสีหน้าสนุกสุดเหวี่ยงแต่ด้วยความที่เรือมันโคลงเคลงและจันทร์เจ้าเธอตัวเล็กเท่าลูกหมานายแบบที่ยืนอยู่จึงช่วยกันประคองตัวเธอไว้“ขอบคุณค่ะ”“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นดื่มกับพวกผมสักแก้วได้ไหมครับ” นายแบบหนุ่มลูกครึ่งกระซิบถามจันทร์เจ้าเบาๆ เธอส่ายหน้าและเดินหนีมานั่งรวมกับนางแบบผู้หญิง แต่ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของตะวันจนเขาแทบอยากจะเดินไปถีบหนุ่มลูกครึ่งให้ร่วงน้ำไปเสียให้จบๆการถ่ายโฆษณากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นแต่ก็ต้องมาสะดุดเพราะนางแบบสาวชื่ออาปิงเกิดป่วยกะทันหัน บนเรือก็มีตะวันที่เป็นหมออยู่คนเดียว ทีมงานจึงต้องอุ้มเธอเข้ามาพักในห้องใต้ท้องเรือเพื่อให้ตะวันได้ตรวจอาการเบื้องต้น“อาการเป็นยังไงบ้างครับ”“ปวดท้อง ปวดเป็นพักๆ ค่ะแต่ตอนนี้ปวดมาก
บทที่9ทำไมใจสั่นผมมองหน้าจันทร์เจ้าเธอทำตาใสซื่อใส่ผมแบบนี้เล่นเอาหัวใจผมสั่นสะท้านไปหมด เรายืนสบตากันนานมากในหัวผมเริ่มคิดไปต่างๆ นานา จนเสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจึงทำให้เราสองคนหลุดออกจากภวังค์ปลายสายไม่ใช่ใครนอกจากแม่ผมเองท่านโทรมาเช็กความเรียบร้อยผมจึงบอกไปว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหันมาอีกทีเธอก็กลับไปนั่งทานเค้กมะพร้าวต่อแล้วถึงเวลาที่ต้องแต่งหน้าเพื่อเตรียมตัวผมก็ปล่อยให้เธออยู่กับช่างแต่งหน้าส่วนผมเดินออกมาดูความเรียบร้อยด้านนอกและบนเรือที่จะใช้ถ่าย เครื่องดื่มเลมอนโซดาเป็นสินค้าใหม่ที่น้องสาวต่างสายเลือดของผมต้องถ่ายในวันนี้ ผมหยิบมันขึ้นมาดูฉลากสินค้าตรวจเช็กความเรียบร้อยจากนั้นก็เดินลงมาทีมงานบางคนก็ดูเกร็งๆ ที่เห็นผมเข้มงวดกับน้องสาวมากไปแต่ที่ผมทำไปก็เพราะผมเป็นห่วงเธอ เซตแรกที่ต้องถ่ายเป็นชายหาดยามเย็น“ทำไมต้องถ่าย2วัน” ผมถามช่างภาพที่กำลังเช็กมุมและแสงอยู่“เผื่อเวลาครับถ้าน้องจันทร์เจ้าคนเดียวไม่มีปัญหาเพราะน้องค่อนข้างโปร แต่งานนี้คุณภูริอยากได้นางแบบกับนายแบบคนอื่นด้วยเพื่อให้ดูเหมือนงานปาร์ตี้ พวกเราต้องทำงานแข่งกับแสงธรรมชาติ”ผมพยักหน้ารับรู้แต่แอบรู้สึกดีที่มีคนช
บทที่8ใช้ลิ้นปาด....วันนี้พวกเราได้พักผ่อนกันช่วงเย็นมีงานเลี้ยงเล็กๆ ของทีมงานฉันเลยพาพี่ตะวันมาทำความรู้จักกับทุกคน ทีมงานชุดนี้ค่อนข้างสนิทกับฉันเพราะเราทำงานร่วมกันเกือบทุกงาน“คุณตะวันดูท่าจะหวงน้องสาวมากเลยนะคะ”“ครับ”ทำไมฉันรู้สึกร้อนผ่าว พี่ตะวันเขาหวงฉันแบบไหน ฉันนั่งมองน้ำมะพร้าวที่พี่ตะวันสั่งมาให้ ส่วนเขาดื่มไวน์กับพี่ภูริและทีมงาน คืนนี้แค่ดื่มกันเบาๆ เพราะพรุ่งนี้เราต้องรีบไปถ่ายให้ทันแสงแดดยามเช้า“เฮ้! ทางนี้!!” ภูริตะโกนเรียกชายหนุ่มเจ้าของรีสอร์ตที่กำลังเดินหากลุ่มทีมงานอยู่ ชายหนุ่มจึงโบกมือและเดินเข้ามาทักทาย“ทุกคน นี่ฮาวายเพื่อนผม มันเป็นเจ้าของเกาะนี้”“เจ้าของเกาะ!!” ทีมงานทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ชายหนุ่มจึงยิ้มให้ทุกคนจนมาหยุดอยู่ที่สาวน้อยจันทร์เจ้า“สวัสดีครับ พี่เป็นแฟนคลับเราอยู่นะ”“สวัสดีค่ะ เป็นเกียรติมากเลยค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่ฮาวายคนบ้าอะไรหล่อ รวย เฟอร์เฟคหันกลับมาฉันก็ต้องหุบยิ้มและก้มลงไปดูดน้ำมะพร้าว สายตาก็หันไปมองกุ้ง หอย ปู ปลาเพราะพี่ตะวันมองหน้าฉันอยู่ “นี่พี่ชายของน้องจันทร์เจ้าตอนนี้เป็นผู้จัดการส่วนตัวของน้อง ถ้ามึงอยากได้น้องมาถ่ายโปรโม
บทที่7เราต้องนอนด้วยกัน!///ตะวัน///ผมกลับจากขนส่งก็เจอรถสปอร์ตคันเดิมขับเข้ามาผมกับไอ้โซ่หันไปมองด้วยความสงสัยจนกระทั่งจันทร์เจ้าเธอเดินลงมาจากรถแล้วหันไปโบกมือบ๊ายบายให้ไอ้ภูริ พอหันกลับมาเธอก็รีบวิ่งเข้ามากอดไอ้โซ่แต่กับผมเธอไม่สนใจเลย“พี่โซ่เป็นยังไงบ้างคะคิดถึงจังเลย^^”“สบายดีครับ แล้วเราล่ะดื้อหรือเปล่า”“ไม่ดื้อเลยค่ะ เข้าไปข้างในกันเถอะหนูซื้อขนมมาฝากพี่ด้วยนะคะ”ผมยืนล้วงกระเป๋ามองหน้าเธอกับไอ้โซ่แต่ไม่มีใครสนใจผมเลยเพราะเธอพาไอ้โซ่เข้าบ้านไปออดอ้อนเหมือนตอนเธอเด็กๆผมเดินตามเข้ามานั่งดูจันทร์เจ้ากับไอ้โซ่เธอเล่าเรื่องราวในช่วงที่พวกผมไม่อยู่ให้ฟังเธอดูมีความสุขมาก แต่ผมกลับรู้สึกว่าเธอเหมือนจะโกรธผม ตั้งแต่เรื่องณิชาเธอก็ไม่ค่อยพูดกับผมตอนนี้เธอก็ไม่ค่อยสนใจผมเลย มันผิดวิสัยของเธอมากพวกเรานั่งทานข้าวด้วยกันจนไอ้โซ่มันขอตัวกลับผมจึงเดินเข้ามาดูห้องทำงานของเธอ“ใบขับขี่พี่ตะวันจะได้เมื่อไหร่คะ”“พรุ่งนี้” ผมตอบเธอพร้อมกับหยิบรูปของเธอขึ้นมาดู“แน่ใจนะว่าจะสอบผ่าน”“ระดับนี้แล้ว ว่าแต่งานที่จะไปถ่ายกระบี่ทีมงานมารับไม่ใช่เหรอ?”“ใช่ค่ะ เราจะนั่งเครื่องไปกระบี่แล้วทีมงานจะส
บทที่6ผู้จัดการส่วนตัวผมนั่งดูสองแม่ลูกนั่งคุยกันและเลือกชุดที่ทีมงานส่งมาให้ อะไรมันจะเยอะขนาดนี้ไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กขี้อายในวันนั้นจะกลายเป็นนางแบบในวันนี้“คุณหนูเธอน่ารัก เก่ง เรียบร้อย ทีมงานมาถ่ายงานที่บ้านก็ต่างชื่นชมไม่ขาดปากเลยค่ะคุณหมอตะวัน”ผมไม่ได้ออกความเห็นอะไรแต่เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจึงรีบหยิบมาเปิดดู ไอ้โซ่มันคงพึ่งรู้ข่าวเรื่องซินกับจันทร์เจ้ามันส่งรูปจันทร์เจ้าถ่ายแบบครีมกันแดดมาให้ผมดู บิกินี่เหรออันนี้เกินไปมาก เกินตัวจริงๆแม่ผมรับงานแบบนี้ให้เธอได้ยังไงกัน“จันทร์เจ้าเอาสัญญามาให้พี่และตารางงานทั้งหมดด้วย”“ค่ะ” เธอรีบลุกเข้าไปในห้องทำงานของเธอเพื่อหยิบใบสัญญาในตู้มาให้ผม ไอแพดที่มีคิวตารางงานและโทรศัพท์สำหรับรับงานถูกส่งมาให้ผม“พี่ตะวันต้องการอะไรอีกไหมคะ คิวอาทิตย์นี้เต็มหมดแล้ว ส่วนอาทิตย์หน้ามีถ่ายแบบกับโฆษณาติดต่อมาแต่หนูยังไม่ได้ตอบตกลง”“อืม”ผมเปิดดูงานของอาทิตย์นี้ มีถ่ายเสื้อผ้าแฟชั่นแบรนด์วาริส ใช้เวลาถ่าย3วันเพราะคลอเลคชั่นใหม่ต้อนรับหน้าร้อนมีชุดเกือบ10แบบ“พี่ต้องทำอะไรบ้าง ขับรถรับส่งเราเหรอ”“ใช่ค่ะ”“พี่ไม่มีใบขับขี่?” เข้าใจใช่ไหมพึ่งกลับมาเ
บทที่5การกลับมาของตะวัน3ปีผ่านไป.....ทันทีที่เครื่องlanding สองหนุ่มก็ก้าวเดินมาพร้อมเพรียงกัน ทั้งสองไม่ได้บอกครอบครัวว่าจะเดินทางกลับวันนี้เพราะต้องการมาเซอร์ไพรส์ครอบครัว "คืนนี้ไปเยี่ยมชมร้านไอ้ฟรานหน่อยไหม?" โซ่หันมาถามตะวันที่ยืนสวมแว่นดำแต่สายตาก้มมองหน้าจอโทรศัพท์เพื่อโทรเรียกรถมารับ"มาถึงก็จะแดกเหล้าเลยหรือไง มึงควรพักผ่อนอยู่กับบ้านบ้าง -_-!""พี่เขยครับจากบ้านไปเกือบสิบปีเพื่อไปเรียนแพทย์เฉพาะทาง กว่าจะได้เริ่มงานก็เดือนหน้าเราควรหาความสุขให้ตัวเองบ้าง^^"ตะวันส่ายหัวเพราะเวลานี้ตนอยากกลับไปนอนบ้านและรับไม่ได้กับสรรพนามที่โซ่ใช้เรียกตนมาตลอดบ้านปิติภัทรไพศาลผมลงจากรถแล้วลากกระเป๋าเข้ามาเสียงป้าอ้อยยังคงเหมือนเดิม ป้ายังโหวกเหวกโวยวายเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน"คุณหมออออออ คุณท่านเจ้าขาาาาาา คุณหนูของอ้อยกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!!!!!!"ผมยกมือไหว้ป้าอ้อยและป้าๆ แม่บ้านทุกคน จนแม่ของผมเดินออกมาจากห้องพัก ท่านยิ้มหน้าบ้านอ้าแขนรอรับอ้อมกอดจากผม"ทำไมกลับมาก่อนกำหนดล่ะตะวัน ไหนว่ากำหนดกลับเดือนหน้าไม่ใช่หรือ""ผมสอบผ่านหมดแล้วครับ ส่วนใบประกาศทางมหาวิทยาลัยจะส่งตามมาผมไม่อยากอยู่ที







