เข้าสู่ระบบแชร์
4 | จูบ และการเริ่มต้น
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-25 17:24:04กิน...
กินที่เขาหมายถึงคือชนแก้วรึเปล่า ดีจังที่เขาไม่โกรธแถมยังชวนฉันร่วมโต๊ะอีกด้วย
"ค่ะ ก็แค่กินแทนคำขอบคุณเมื่อวาน เราจะได้ไม่ติดค้างกันไงคะ" ริมฝีปากสวยเผยยิ้มที่มุมปาก ขณะที่ตายังจดจ้องสำรวจใบหน้าฉัน
"ที่นี่ฉันไม่สะดวก"
ฉันหันไปมองยัยเพลงเพื่อขอความเห็น แต่เพื่อนสนิทฉันกลับเอนพิงโซฟาและทำตัวเมาแอ๋ไม่มีแรง
"เพลงเอาไง เขาไม่สะดวกที่นี่"
"งั้นกลับโต๊ะก่อนก็ได้ แต่ช่วยพยุงฉันหน่อยสิ ฉันเมาดีเลย์" เพลงยกมือกวักไวๆ ฉันจึงลุกขึ้นแล้วจับแขนเธอดึงให้ยืน แต่จังหวะที่ร่างเล็กของเพื่อนฉันหยัดลุก หล่อนก็เสียหลักทิ้งน้ำหนักมาหาฉันทั้งตัว
"เพลงแกเดินดีๆ"
"เมาอ่าาาาาา เมาจังเลยเดวา"
"ว้าย ยัยเพลง!"
โปรดมอบมงความซวยให้เดวา! เพราะฉันล้มไปนั่งตักเขาเต็มก้นอีกจนได้ แต่มันเป็นฉันคนเดียวไง ยัยเพลงยังยืนอยู่และยกนิ้วชี้ชี้หน้าฉัน
"เดวาแกจะนั่งตรงนี้ต่อเหรอ เคร~ งั้นฉันกลับโต๊ะนะ บ้ายบาย!"
ฉันถลึงตาใส่ความร้ายกาจของเพื่อน แล้วรีบหยัดลุกจากตัวเขา แต่มือใหญ่ของคนตัวโตกลับโอบเอวฉันไว้ก่อน
"เพลงอย่าพึ่งไป! นี่! คุณปล่อยฉันนะคะ"
"อยู่กับฉัน"
"ไม่!" ฉันปฏิเสธเสียงแข็งและพยายามลุกขึ้น แต่ยิ่งลุกก้นก็โดนอะไรไม่รู้ เข็มขัด ต้องหัวเข็มขัดแน่ๆ แข็งเชียว
"คุณมันน่าเกลียดมาก ถ้าอยากให้ฉันนั่งต่อก็ปล่อยฉันลงเถอะค่ะ"
ฉันพยายามคุยกับเขาดีๆ แถมยังยกมือไหว้ด้วย แต่มันแปลกที่การ์ดผับนี้เห็นแต่ไม่ทำอะไรเลย ฉันเป็นลูกสาวเจ้าของผับนะ แถมกำลังถูกลวนลาม ทำอะไรสักอย่างสิ!
"ไม่ต้องมองหาตัวช่วย..."
น้ำเสียงเขาเย็นชาแต่การกระทำสวนทาง มือใหญ่ไม่หยุดโอบเอวฉัน จนฉันตัดสินใจตัดปัญหาเอื้อมหยิบแก้วเหล้าที่มีเหล้าค่อนแก้วส่งให้เขาแทน
รับไปสักมือเถอะ...ฉันจะได้ปลีกตัวหนีได้
"คุณดื่มต่อ และปล่อยตัวฉันลงเถอะค่ะ ฉันไม่ไปไหนหรอกแค่จะลงไปนั่งที่โซฟาเอง"
ได้ผล...เขารับไปแล้วยกเหล้าดื่ม แต่เมื่อฉันจะฉวยโอกาสลุกขึ้นยืน มือหนาก็โอบเอวดึงลงไปนั่งอีกครั้งและประกบจูบทันที
O//O
"อื้อ!"
แสงสีที่สาดมา ดนตรีเสียงดังอื้อถูกตัดออกไปจากโสตประสาทฉันโดยปริยาย และลืมไปด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังจูบกับคนแปลกหน้า รสขมของวิสกี้อยู่ๆก็หวาน และแทนที่จะยกแขนผลักเขาออกไปห่างๆ แต่ฉัน...กลับยกมือสองข้างขึ้นคล้องคอเขา
"เดวา!"
ฉันผละออก แล้วหันไปตามเสียงเรียกที่แข่งกับเสียงเพลงด้านล่าง และเมื่อเห็นว่าเป็นแฟรงค์เท่านั้น คำถามว่าเขามาได้ยังไงก็ไม่มีในหัวฉันเลย ฉันตัดสินใจได้ในทันทีว่าต้องทำอะไร
รีบหันกลับไปหาชายแปลกหน้าที่แสนน่ากลัวคนนี้อีกครั้ง
"ฉันขอจูบคุณอีกได้ไหมคะ อีกแค่ครั้งเดียว" เขามองเข้ามาในตาฉัน ราวกับต้องการคำตอบอะไรบางอย่าง
"มันจะไม่ใช่ครั้งเดียว..."
"เดวา อย่าทำแบบนั้น!"
พอเสียงขอแฟรงค์ดังขึ้นให้ได้ยินอีกครั้ง ฉันก็ไม่รอช้า รีบโอบแก้มขาวแล้วทาบทับริมฝีปากตัวเองลงริมฝีปากเขาทันที มันแปลกแต่จริง... ฉันกระโจนเข้าความรุ่มร้อนที่น่าลุ่มหลงอย่างง่ายดาย แค่ลิ้นอุ่นกรุ่นแอลกอฮอล์เย้าหยอกกัน ฉันก็เคลิบเคลิ้มจนไม่อยากละไปไหน
ความคุ้นเคยแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง...
จนสุดท้าย...เขาเป็นฝ่ายถอนจูบออกมา และบอกกับฉันเบาๆ
"ไปต่อ..."
"จะไปไหนคะ พะ พอแล้ว"
พอฉันตั้งสติได้ก็รีบลุกขึ้นยืน เพราะแฟรงค์ไม่อยู่แล้ว และที่โต๊ะก็ไม่เห็นด้วย แต่พอยืนให้เขาจ้องฉันอายเป็นบ้าเลย เอาแต่ยืนถูมือกับกระโปรงแล้วมองซ้ายมองขวา
จะแก้ตัวยังไงดีนะ...
"คือ...เมื่อกี้ฉันขอโทษค่ะ มันจำเป็น อีกอย่างฉันก็เมาด้วย ขอตัวนะคะ" เขาวางแก้ววิสกี้ลง 'กึก' ก่อนจะพูดมาตามหลัง
"แต่เธอเริ่ม..."
ฉันหยุดเดินแต่ไม่หันไปมองเขา ผู้ชายเย็นชาคนนั้นกำลังจะบอกอะไรฉันอีก เขาลึกลับ น่ากลัว แต่แอบน่าค้นหาอยู่ลึกๆ
"จำไว้ ว่าต่อไปนี้...ทางเดียวที่เธอจะหนีฉันได้คือความตาย"
ฉันเม้มปากแน่นและตัดสินใจเดินออกมา คำถามมากมายเด้งเข้ามาแต่ไม่อยากถาม เขาแค่ผ่านมาและผ่านไปเท่านั้น เดี๋ยวฉันก็ลืม
ทั้งจูบ ทั้งคำพูด และทั้งเขา....
•••
"สมน้ำหน้าอิแฟรงค์ พอมันรู้ว่าแกมาก็รีบแจ้นมาเลยอ่ะ แต่พอเห็นแกอยู่กับผู้ใหม่ นางก็เดินมาคว้าขวดเหล้าและเดินออกไปเลย ก็จูบโชว์ไปเลยสิค้าาาาา"
เพลงพูดดี๊ด๊า และทุกคนในโต๊ะคงเห็นหมดว่าฉันนัวกับใครข้างบน เพราะโซนวีไอพีกับโซนนี้มันต่างระดับกันอย่างชัดเจน
"เดวา แกจะกินอะไรอีกไหม" เมื่อเห็นฉันเงียบไป ยัยเพลงก็หันมาถาม
"ไม่ล่ะ ฉันอยากกลับแล้ว" เพลงมองหน้าฉันงงๆ
"ยังไม่เที่ยงคืนเลยนะแก รุ่นพี่บางคนก็ยังไม่มา หรือว่า...."
ฉันขึงตาใส่เพื่อนทันที หลายเรื่องแล้วนะ อย่าให้ฉันต้องคิดบัญชี
"แกเลิกเชียร์ฉันสักที ฉันไม่อยากคบใครตอนนี้ เมื่อกี้ฉันอยากทำให้แฟรงค์เลิกยุ่งกับฉันเท่านั้นแหละ เรื่องจูบพรุ่งนี้ฉันคงลืม"
ฉันมั่นใจว่าฉันจะลืม มั่นใจมาก เพราะก่อนหน้าฉันก็ลืมเขามาแล้ว จนเพลงจับไหล่ฉัน...และมองหน้ากันด้วยสีหน้าจริงจัง
"แต่หลังจากนี้...ฉันเชื่อว่าชีวิตแกจะไม่เหมือนเดิม"
"หมายความว่าไง?"
"ที่ผ่านมาเขาแค่ปล่อยให้แกไปใช้ชีวิตของตัวเอง แต่ตอนนี้...เขาจะไม่ปล่อยแกไปอีกแล้วเดวา"
ไม่คิดเลยว่าคำพูดของคนแปลกหน้าคนนั้นจะกวนใจฉันได้ขนาดนี้ ฉันคิดเรื่องเขาอยู่สักพักแต่ฉันสงสัยอยากถามอะไรก็ไม่ได้คำตอบ ยัยเพลงบอกว่ารู้แค่นี้...แถมบอกให้ความรู้สึกฉันมันเป็นไปเอง เพราะถ้าบอกก็มีค่าเท่าเดิม
ฉันจะลืมเขาอีกครั้ง และวนเวียนอย่างนั้นอีกหลายรอบ บางความทรงจำไม่จำเป็นต้องบอก แต่ต้องรู้สึกเอง
แต่ที่แน่ๆ....เพลงย้ำกับฉันอย่างหนักแน่น ว่าเขาหวังดีกับฉันที่สุด
มหาวิทยาลัย T
"วันศุกร์สักที พรุ่งนี้ฉันจะนอนให้อิ่มเลย เอ้อเดวาวันนี้แกไปฟังบรรยายที่ห้องประชุมไหม?" เพลงถามขึ้นมาหลังจากที่เราเรียนคลาสแรกเสร็จ
"เข้าสิ แล้วแกล่ะ"
"เข้าฟังเหมือนกัน เขาบอกว่านักธุรกิจหนุ่มไฟแรงมาเป็นวิทยากรพิเศษ กว่าจะดึงตัวมาได้รอเกือบปีเลยนะแก"
ฉันพยักหน้า ยัยเพลงจะตื่นเต้นทำไมนักหนาก็มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่มหาลัยจะเชิญคนเจ๋งๆมาบรรยายให้ฟัง
และหลังจากกินมื้อเที่ยงเติมพลัง ฉันกับยัยเพลงก็ไปซื้อน้ำ และนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ต้นชงโครอเวลา ฉันอ่านเลคเชอร์คาบก่อนแล้วบันทึกเสียงไว้กันลืม ส่วนยัยเพลงนั่งเล่นมือถือเงียบๆ
จนถึงเวลาเข้าฟังบรรยายเราสองคนก็เข้าไปจับจองที่นั่งคนแรกๆ แต่ที่แปลกกว่าทุกครั้งคือมีชายใส่สูทคล้ายบอดี้การ์ดเดินเข้ามาตรวจตราก่อน ก่อนที่จะไปยืนตามมุมต่างๆ และคุมเข้มคนเข้าออกที่ประตูหอประชุม
จนฉันกระซิบถามยัยเพลงด้วยความสงสัย
"เชื้อพระวงศ์เหรอแก" ยัยเพลงอมยิ้ม แล้วหันมาพยักหน้าตอบ
"อื้ม คล้ายแบบนั้น... แต่กร้าวใจและเท่มาก"
คราวนี้ฉันหันกลับไปมองบนเวทีที่มีสเตเดียมสีดำด้านวางตระหง่าน วันนี้พิเศษกว่าทุกวันจริงๆ คณบดีอาจารย์ก็ดูตื่นเต้นกับการบรรยายครั้งนี้จนเดินวุ่นบนเวที และเช็คทุกอย่างด้วยตัวเอง
เขาเป็นใครกันนะ
ฉันชักอยากเห็นแล้วสิ
และเมื่อนักศึกษาเข้ามาเต็มห้อง ประตูห้องประชุมที่เปิดสองฝั่งก็ถูกผู้ชายสูทดำที่ประจำการดึงปิดทันที ก่อนที่อีกกลุ่มที่อยู่ด้านใน จะเดินตามแถวนักศึกษาตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันต้องชะงักแล้วคว้าแขนเพลงก็คือ ผู้ชายสูทดำที่เดินมามีเข็มกลัดเหมือนเขา!
ฉันไม่ลืม ไม่เลย พอเห็นเข็มกลัดสิงโตที่คนพวกนั้นติด ใบหน้าคนคนนั้นก็เด่นหลาอยู่กลางสมองฉันอัตโนมัติ!
จูบ
คำพูดของเขา
บ้าจริง! มันกลับมาหมดรวมไปถึงจังหวะการเต้นของหัวใจ อย่าบอกนะคนที่ถูกเชิญมาเป็นวิทยากรพิเศษคือเขา
"แกผู้ชายคนนั้นมาเป็นวิทยากรพิเศษเหรอ" เพลงส่ายหน้าทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้อะไรเลย"
"เพลง!"
ยัยเพลงยิ้มกว้างกว่าเดิมแล้วจับมือฉันไว้
"ต่อให้เป็นเขาแกก็ทำใจเถอะเดวา ยังไงแกก็ต้องเป็นของเขาอยู่แล้ว..."
บทล่าสุด
ใคร่รักมาเฟีย 66 | SPECIAL จบด้วยรัก 5 (The End)
"คุณแทนขวัญยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับพี่แทนคุณเหรอคะ""ฉันคุยกับพี่แทนคุณนับคำได้ค่ะ และกว่าจะรอพี่แทนคุณตอบก็เหนื่อยแย่ ยังไงลองเก็บไปคิดดูนะคะ"จริงด้วย สองพี่น้องคุยกันนับคำได้เลย"ขอบคุณมากๆเลยนะคะ""ไม่เป็นไรค่ะ"ฉันพอรู้ว่าสามีแทนขวัญรวยมาก ทายาทสายการบินและโรงพยาบาลชั้นนำของประเทศ แต่ไม่คิดว่าจะมีไปถึงเกาะส่วนตัว เมื่อได้กุญแจมาน้องสามีก็อยู่คุยกับฉันครู่หนึ่งที่โซฟา แทนขวัญถามสารทุกข์สุขดิบทั่วไป และถามเรื่องเดนิสเป็นหลัก เพราะเธอกำลังกลุ้มใจที่แฝดคนโตดื้อมาก แต่อยู่ๆเข้ามาเรื่องแทนทิวได้ยังไงไม่รู้..."เมื่อวานแทนทิวพาแฟนใหม่มาเหรอคะ เธอเป็นยังไงบ้าง""ก็ดีนะคะ น่ารักนอบน้อม" แทนขวัญหัวเราะเหอะราวกับรู้อะไรมา"แต่ไอ้บ้านั่น... ไม่ได้นิสัยดีอย่างที่เราคิด ฉันรู้มาว่ามันชอบข่มขู่น้องผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้ฉันกำลังลังเลว่าจะปรึกษาพี่แทนคุณกับพ่อดีรึเปล่า เพราะถ้าสองคนนั้นรู้คือเรื่องใหญ่" จริงเหรอเนี่ย แทนขวัญก็รู้... ฉันค่อยโล่งใจหน่อย ไม่อยากคิดให้ร้ายแทนทิวไปเอง"จริงๆแล้ว น้องโบนัสก็ขอความช่วยเหลือเดวามาเหมือนกันค่ะ แต่ตอนนั้นยังไม่รู้ต้นสายปลายเหตุเลยไม่กล้ารับปาก แล้วคุณแทนขว
ใคร่รักมาเฟีย 65 | SPECIAL วางแผนเที่ยว 4
"ปู่พึ่งอุ้มไม่ใช่เหรอ?" นิ้วชี้ของเดนิสชูขึ้นแล้วกระดิกไปมา"โนวๆ คุณปู่ไม่โกหกสิคะ"คุณปู่นิ่งไปเลย ส่วนคุณย่าปิดปากขำ และคำพูดของเดนิสก็เรียกเสียงหัวเราะให้ตลอดมื้ออาหารเย็น คุณย่าของเดนิสเล่าให้ฟังด้วยว่าแทนขวัญจะฝากพายุฝาแฝดคนโตมาอยู่ที่นี่ทุกศุกร์เสาร์อาทิตย์ เพราะรายนั้นดื้อมาก ล่าสุดกระโดดหน้าต่างจากชั้นสอง ซึ่งแทนขวัญยังท้องอ่อนๆ ตกใจเป็นลมล้มพับไปเลย "หลานเต็มไปหมด นี่ถ้าแทนทิวแต่งงานอีกคนคงจำชื่อหลานไม่ไหว"พอท่านพูดถึงแทนทิว ฉันก็ชะงักมองหน้าคุณแม่ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่ท่านมองหน้าฉันพอดี"เดวา มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ วันนี้เจอแฟนแทนทิวหนูคนนั้นเป็นยังไงบ้าง"ฉันเริ่มลำบากใจมองหน้าทุกคนที่อยู่ในโต๊ะอาหาร แต่คุณปู่และพ่อของเดนิสไม่ได้ใส่ใจฟัง ทั้งคู่เอาแต่มองเจ้าหญิงตัวน้อยเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ"น้องน่ารักดีค่ะ แต่เหมือนสองคนนั้นจะมีปัญหากัน""ยังไง""ดูงอนๆกันน่ะค่ะ ตามประสาคนเป็นแฟนกัน" คุณแม่พยักหน้าที่ฉันยังไม่บอกท่านตอนนี้เพราะมันไม่ใช่เรื่องของฉัน และอีกอย่างยังไม่รู้ที่มาที่ไปด้วย ขืนคิดไปเองว่าแทนทิวทำร้ายโบนัสน้องจะซวยเอา"อ๋อไม่น่าล่ะกลับเร็ว แต่ไม่เป็นไร... เดี๋ยวยังไงก็เ
ใคร่รักมาเฟีย 64 | SPECIAL รักเบ้อเริ่มเทิ่มมม 3
"ลูกของเราจะตื่นเอานะ"อารมณ์ของฉันมันฉุดไม่อยู่แล้ว ฉันบีบแขนพี่แทนคุณแน่นแล้วมองหน้าเขา มาเฟียหนุ่มโน้มลงจูบซับตามกรอบหน้าเคลื่อนช้าๆลงมาถึงซอกคอ เขาบอกว่าลูกจะได้ยินแต่ไม่หยุดเร่งเร้าและไม่หยุดสาดส่งความกระสันเข้ามาที่ฉันจนสุดท้ายฉันจับขอบอ่างล้างหน้ากดปลายนิ้วยึดรั้งตัวเอง และระบายความกระสัน'ปึก ปึก ปึก ปึก~'"อื้อ~~"เขาปล่อยให้ฉันตอบสนองความต้องการตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะรีบยึดเอวให้ฉันหยุดและถอนกายออกเพื่ออุ้มฉันนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าฉันกางขาออกต้อนรับทันที และเมื่อแก่นกายชื้นแทรกเข้าอีก มือเรียวก็รั้งไหล่กว้างดึงเขาลงมาจูบ เรานัวเนียกายแนบกายไปพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเรียวลิ้น ริมฝีปากพี่แทนคุณหวานหยดจนฉันหยุดจูบไม่ได้ ทำไมนะ ทำไมหลงเขาได้ขนาดนี้เราคบกันแทบจะทั้งชีวิตแต่ฉันไม่เคยเบื่อเขาเลย"อื้อ~""ที่รัก..." เขาผละออกเพียงนิดแล้วเรียกฉันเสียงกระเส่า "คะ...""พี่รักเดวานะครับ" ฉันยิ้มให้กับความสุขที่เอ่อล้นออกมา พลางแหงนหน้าขึ้นมองเพดานหลงอยู่ในภวังค์ของความรักและความสุขที่พี่แทนคุณมอบให้ ซึ่งขณะนั้นร่างใหญ่เคลื่อนไหวเร็วขึ้นๆ เขาเร่งส่งฉันให้ก้าวถึงที่สุดขอ
ใคร่รักมาเฟีย 63 | SPECIAL คืนแห่งรัก (NC25+) 2
"ไม่อยากมีน้องเหรอคะ น้องตัวเล็กๆ"เดนิสส่ายหน้ารัวแล้วหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวของเธอกิน"ไม่อยากมีค่ะ" งานยากอีกแล้วค่ะ ลูกสาวไม่อยากมีน้อง และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันถามนะ ถามบ่อยมากและเปิดการ์ตูนเด็กให้ดูทุกวันพร้อมกับซื้อตุ๊กตาเด็กให้เดนิสด้วย แต่เดนิสไม่ชอบ เธอไม่เล่นไม่ดูและบอกว่าไม่อยากมีน้องอะไรทั้งนั้น ต้องการเป็นลูกคนเดียวของปะป๊า"ไม่อยากมีเพื่อนเล่นเหรอคะ""ไม่อยากค่ะ เดนิสเล่นกับผู้ใหญ่ได้""แต่ว่าแม่อยากมีน้องให้เดนิสนะ ขอเพิ่มอีกสักคนได้ไหมคะ""ไม่ได้ค่ะ ไม่อนุมัติ"พี่แทนคุณก้มหน้าอมยิ้ม ก่อนจะตักผักบรอกโคลีให้ลูกสาวของเขากิน เดนิสติดพ่อแต่หน้าเหมือนฉันอย่างกับแกะ และที่สำคัญพี่แทนคุณบอกว่าเธอคล้ายกับฉันตอนเด็กที่ตัวเองตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นตอนรู้ฉันดีใจมากเลย... พึ่งรู้ว่าสามีตัวเองตกหลุมรักมานานมากแล้ว นานโดยที่ฉันไม่ต้องพยายามตื้อหรือทำอะไร นี่ล่ะนะ...คนมันเป็นเนื้อคู่กัน ยังไงก็ต้องสมหวังอยู่แล้ว"ก็ได้ค่ะ งั้นเรื่องน้องแม่จะพักไว้ก่อน" เดนิสยิ้มตอบแล้วก้มหน้ากินข้าว และหลังจากนั้นฉันกับพี่แทนคุณก็ไม่มีใครพูดเรื่องนี้อีกเลย เราเอาใจใส่เดนิสเต็มที่ และฉันเลี้ยงเองกั
ใคร่รักมาเฟีย 62 | SPECIAL จากคู่หมาย เป็นคู่ชีวิต 1
เขาไม่ยอม รีบโอบไหล่ฉันให้หันไปมองแขกที่มาร่วมงาน"ไว้เข้าหอพี่ให้มากกว่าจูบ""แต่ผลเพศลูกออกแล้วนะคะ ถ้าอยากรู้ก็ต้องจูบตอนนี้" เท่านั้นแหละมาเฟียหนุ่มก็จับไหล่ฉันหันเข้าหาตัวเองทันที ทุกคนในที่นี้รู้ว่าฉันจะทำอะไรจึงเบาเพลงที่เปิดคลอลงและแม่ฉันเดินถือซองสีขาวมาให้พี่แทนคุณมองซองนั้นอึ้งๆ ตั้งใจจะรับจากแม่ฉันด้วยมือของตัวเอง แต่เสียใจค่ะ! ฉันรีบคว้ามาก่อน"ถ้าไม่จูบ... ก็ไม่บอก""ที่รัก... ตรงนี้คนเยอะ""แล้วไงคะ ลูกพี่แทนคุณอยู่ในมือเดวาแล้วนะ" แก้มขาวแดงระเรื่อขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เขาจะขยับมาใกล้มากกว่าเดิมแล้วจ้องเข้ามาในตาฉัน แต่เมื่อฉันเผลอสบตาลุ่มหลงเข้าไปเพียงไม่กี่วินาที พี่แทนคุณก็รีบคว้าซองจดหมายไปจากมือฉันทันที"ว้ายพี่แทนคะ!..." ขณะที่ฉันเขย่งขึ้นคว้าซองจดหมายคืน สรรพสิ่งรอบๆก็หยุดชะงัก แม้แต่เสียงแซวของแขกที่มาร่วมงานฉันก็ไม่ได้ยิน ภาพมันช้าไปหมดเพราะฉันมัวแต่จดจ่อกับสัมผัสนุ่มที่หวานหยดของเขาใช่ ฉันถูกเจ้าบ่าวรั้งท้ายทอยไปจูบ และพี่แทนคุณก็ไม่หยุดจูบง่ายๆ เขาสอดลิ้นเข้ามาป่ายพัวพันข้างในพยายามรู้จักฉันให้มากที่สุด มันหวานจนฉันทนไม่ไหวตัวอ่อนยวบใจเต้นระส่ำ และ
ใคร่รักมาเฟีย 61 | ปฏิญาณรัก
"เราจะบาปไหม?" พี่แทนคุณเดินล้วงกระเป๋าไปที่ริมกระจก"พี่ไม่มีศาสนา ไม่สนบาปบุญคุณโทษ ใครที่มันสมควรตาย...มันก็ต้องตาย"จากนั้นพี่แทนคุณก็หันมามองหน้าฉัน"เห็นใจมันงั้นเหรอ..." เมื่อฉันไม่ตอบ พี่แทนคุณก็ก้าวมาประชิดและมองหน้าฉันในระยะที่ใกล้กว่าเดิม "เมียที่ดีต้องเป็นยังไงรู้รึเปล่า?" ทำไมน้ำเสียงพี่แทนคุณเปลี่ยนไป เขางอนฉันเหรอ? ฉันไม่ได้รู้สึกกับแฟรงค์แบบนั้นสักหน่อย แค่คิดในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเท่านั้น"เป็นยังไงเหรอคะ?""ห้ามเห็นใจคนอื่น นอกจากผัว..." "...""พี่จะเดินออกไปจากห้อง ตามมาง้อด้วย"ใช่ค่ะ หลังจากนั้นพี่แทนคุณก็เดินออกไปจากห้องทำงานเลย เขางอนฉันแล้วบอกให้ง้อเอง และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่พี่แทนคุณงอนฉันด้วย ง้อยังไงดี จะชวนขึ้นเตียงก็ไม่ได้ ฉันจึงตัดสินใจเดินตามออกไปก่อน ตั้งใจไปกอดไปหอมตามสเต็ป แต่เมื่อเปิดประตูออกมาก็จ๊ะเอ๋กับมาเฟียหนุ่มที่หน้าประตู เขายืนเอามือไขว้หลังมองหน้าฉันนิ่งๆราวกับเรื่องที่ฉันเห็นใจคนตายเป็นเรื่องใหญ่"โกรธเดวาขนาดนี้เลยเหรอคะ เดวาแค่กลัวเราเป็นบาปที่เห็นคนฆ่าตัวตายแล้วไม่ห้าม แล้วก็..."ฉันพูดไม่ทันจบก็ชะงักนิ่ง เมื่อพี่แทนคุณยกแหวนเพชรเม
บางทีคุณอาจจะชอบ
