บทที่ 630

หยวนชิงหลิงรู้สึกโล่งใจขึ้นบ้าง นอกจากตัวเองโล่งใจแล้ว ก็ยังรู้สึกโล่งใจแทนคนอื่นด้วย

ถ้าเป็นเพราะนั่งอยู่ไกล และนางเคยกินยาคลายกังวลนั้น พิษนั่นก็คงไม่ได้ร้ายแรงนัก หมอหลวงคงจะแก้พิษได้

แต่หยวนชิงหลิงก็ยังคงให้ความร่วมมือกับฉู่หมิงชุ่ยแต่โดยดี ฉู่หมิงชุ่ยที่เกือบเสียสติไร้เหตุผลแบบนี้ ยั่วยุนางไปก็ไร้ประโยชน์

ฉู่หมิงชุ่ยเองคงไม่มีทางยอมให้นางตายสบายแน่ คิดจะหาที่ค่อย ๆ จัดการนาง ดังนั้นถึงได้ใช้ชีวิตคนอื่นเป็นเครื่องต่อรองเช่นนี้

ไม่รู้ว่าเป้าหมายของนางคืออะไร ถึงยังไม่ได้ลงมือสักที

นางไม่รู้ว่าองค์รักษ์เงามีวรยุทธ์สูงส่งแค่ไหน ดังนั้นจึงไม่เสี่ยงชีวิตตัวเอง และจะดูด้วยว่านางคิดจะทำอะไรกันแน่

เมื่อรถม้ามาถึงท่าเรือ ฉู่หมิงชุ่ยได้ลงมาก่อน และได้ยื่นมือไปหาหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงจับมือนางแล้วลงมา มีกุลีสองคนเข้ามาจับประกบตัวนางซ้ายขวา

ที่ท่าเรือมีเรือบรรทุกสินค้าจอดเทียบท่า มีชาวบาอัลวิ่งเข้าไปขนกระสอบ และมีหนึ่งคนชนหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงยื่นมือไปคว้าอย่างไม่ตั้งใจ แต่กุลีคนนั้นก็ผลักออก และตะโกนด่าไป “ตาเจ้ามันตาสุนัขเรอะ อีกนิดเดียวเมียข้าจะล้มแล้ว”

ชาวบาอัลคนนั้นรีบขอโทษ แ