บทที่ 629

หยวนชิงหลิงเดินไปตรงหน้าฉู่หมิงชุ่ย และพูดอย่างใจเย็น “เป้าหมายของเจ้าคือข้า จะทำอะไรให้มันยุ่งยากกัน? เจ้าอยากจะฆ่าข้าที่นี่ เช่นนั้น ข้าจะไปกับเจ้าเอง”

นางคาดว่าฉู่หมิงชุ่ยยังไม่ฆ่านางทันที มิฉะนั้นมีโอกาสลงมือแล้วจะทำเรื่องให้มันวุ่นวายไปทำไม?

ฉู่หมิงชุ่ยไม่มีทางให้นางตายง่าย ๆ แน่

แววตาของฉู่หมิงชุ่ยเป็นประกายเล็กน้อย และยิ้มอย่างอบอุ่น “พระชายาฉู่ เจ้าพูดเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไรกัน? พวกเขาปล้น ฆ่า ลักทรัพย์ ข้าไม่ได้เป็นคนสั่งพวกเขาทำสักหน่อย แต่ว่าพระชายาฉู่พูดเช่นนั้น เป้าหมายของพวกเขาก็คือเจ้าล่ะก็ เช่นนั้นเจ้าก็ไปกับพวกเขา อย่าให้ผู้บริสุทธิ์คนอื่นต้องเดือดร้อน”

“อย่ามาทำเฉไฉ ข้าบอกว่าจะไปกับพวกเจ้า!” หยวนชิงหลิงพูดอย่างเย็นชา

ฉู่หมิงชุ่ยเดินเข้ามากระซิบข้างหูนาง “พระชายาฉู่ เจ้าก็เป็นคนที่คุ้นเคยกับยาดี ก็น่าจะได้กลิ่นในกระถางธูปนั้น ข้าเป็นคนวางยาเอง ทางนั้นเจ้าก็แค่เดินไป ข้าก็จะมอบยาถอนพิษให้พวกนาง ถ้าไม่ทำตามล่ะก็ พวกนางก็ต้องลงโลงไปพร้อมกับเจ้าซะ”

หยวนชิงหลิงโกรธจนไฟโทสะแทบลุกออกจาตา นางหันไปมองในห้องโถงเห็นควันธูปนั้นยังลอยออกมาจากกระถางธูป ในขณะนั้นพระชายาซุนท