บทที่ 105

แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องลอดผ้าม่านสีครีมเข้ามาในห้องนอน ภาพแรกที่คะน้าเห็นเมื่อค่อย ๆ ลืมตาคือเพดานสีขาวและความเงียบที่ปกติแล้วทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวแต่วันนี้มันไม่ได้อึดอัดเหมือนวันก่อน

คะน้านอนนิ่งอยู่สักพัก ความรู้สึกว่างเปล่าหลังจากสูญเสียยายสมพรยังคงอยู่ แต่ไม่ได้หนักจนทำให้เธอหายใจลำบากเหมือนคื