บทที่ 34 ฝันสลาย

บทที่ 34 ฝันสลาย

หลังจากเสียงร้องเรียกของฉางหูตี้เงียบหายไปสักครู่หนึ่ง ซ่งฟู่หลงที่ดื่มด่ำความหวานนั้นจนสมใจก็ค่อยปล่อยร่างบางออกจากกาย แต่เขาก็ยังคงจ้องมองหน้าจางหมินเย่วอยู่อย่างชั่งใจ

จางหมินเย่วได้แต่มองหน้าซ่งฟู่หลงอย่างนึกน้อยใจในที น้ำตาเอ่อล้นตกลงอาบแก้มนวลของนาง จางหมินเย่วรีบยกมือปาดน้ำตานั้นเสีย “ใต้เท้า...สมใจท่านแล้ว ปล่อยข้าไปได้หรือยัง”

น้ำเสียงตัดพ้อดังกล่าวทำเอาซ่งฟู่หลงถึงกับรู้สึกผิดขึ้นมา “เย่วเอ๋อร์...”

“ใต้เท้า...ท่านมิได้รักมิได้ใส่ใจในตัวข้า...เหตุใดท่านจึงต้องกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้”

“เย่วเอ๋อร์...เจ้ากำลังเข้าใจผิด” ซ่งฟู่หลงตอบเสียงอ่อยลงในทันทีที่เห็นท่าทางขึงขังของนาง

“เช่นนั้นใต้เท้ากำลังจะบอกว่าท่านรักข้าและกำลังหึงหวงข้าอย่างนั้นหรือ” จางหมินเย่วถามออกมาตามตรงพร้อมจ้องมองหน้าซ่งฟู่หลงอย่างต้องการคำตอบ

ซ่งฟู่หลงถอนหายใจออกมาก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างต้องการหลบสายตา “เย่วเอ๋อร์...ข้ามีเหตุผลบางอย่างไม่อาจตอบคำถามเจ้าได้”

จางหมินเย่วน้ำตารื้นขึ้นอีกครั้ง นางจ้องมองเขาอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ “เช่นนั้นใต้เท้าโปรดอย่าได้มายุ่งกับข้าอีก...ท่านกับข้ามิได้เกี่ยวข้อ