บทที่ 52 ปิดจวน

บทที่ 52 ปิดจวน

สิ้นสุดคำบอกรักซ่งฟู่หลงก็จรดริมฝีปากประกบเข้ากับปากบางตรงหน้า ลิ้นร้อนเลียไล้ก่อนจะตวัดเข้าไปด้านในหยอกเย้าพันเกี่ยวกับลิ้นร้อนของนาง ซ่งฟู่หลงตักตวงความหวานจากปากบางด้วยความโหยหา สองมือค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่กางกั้นร่างกายของทั้งสองเอาไว้ ก่อนจะจับโยนลงบนพื้นออกไปอย่างรู้สึกเกะกะสายตา

“เย่วเอ๋อร์เด็กดื้อ...ภรรยาของข้า” ซ่งฟู่หลงครางออกมา พร้อมกับสัมผัสร่างบางไปทั่วร่างอย่างไม่เว้นแม้ตารางเดียว จางหมินเย่วบิดกายรับความกระสันที่ได้รับ นางหลับตาพริ้มครางออกมาอย่างไม่เป็นศัพท์

“เจ้าพร้อมแล้ว...” ซ่งฟู่หลงที่เห็นว่าร่างบางตื่นตัวพร้อมรับสัมผัสใกล้ชิดจากเขาแล้ว ซ่งฟู่หลงก็ค่อยๆ แทรกกายเข้าหา ก่อนจะกดฝังร่างแกร่งประสานเข้ากับร่างบางจนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

“อ๊ะ...เจ็บ” จางหมินเย่วร้องออกมาเมื่อรับรู้ถึงส่วนกลางที่คับแน่นชวนให้อึดอัด

ซ่งฟู่หลงพยายามฝืนร่างเอาไว้แน่นิ่งอย่างกลัวบุปผางามตรงหน้าจะบอบช้ำ เขาก้มลงจุมพิตหน้าผากของนางที่เริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะไล้ริมฝีปากและลิ้นร้อนซุกไซ้ไปตามจุดสัมผัสอ่อนไหวของนางอย่างใจเย็น “เด็กดื้อของข้า...อย่าเกร็งไป ข้าสัญญาอีกไม่