พอกลับมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์หรู มาเฟียหนุ่มก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จับหญิงสาวนั้นกดลงกับโซฟาในทันที เมื่อยามนึกถึงภาพที่เธอนั้นกำลังถูกเสี่ยนั่นกอดลูบไล้และพยายามหอมตัวของเธอ มันทำเอาเขานั้นหงุดหงิดจนแทบเป็นบ้า
ส่วนเธอก็ได้แต่ตัวสั่นกลัว เพราะไม่รู้ว่าเขาโมโหตรงไหน ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นคนที่เสนอตัวเองไปให้เสี่ยนั่น แต่เธอถูกลวนลาม
"มันจับตรงไหนของเธอบ้าง ! "
"ค-คะ ?"
"ตอบมา ! ก่อนที่ฉันจะเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ ถึงตอนนั้นฉันจะสั่งลูกน้องไปตัดมือมันซะ ! "
"ขะ เขากอด ละ แล้วก็พยายามจะจับนม ละ แล้วก็พยายามจะหอมตรงคอ แต่ปรางขัดขืน เขาก็เลยทำได้แค่กอดไว้.." เธอตอบกลับทั้งเสียงสั่นๆ
"ฮืม..." เสียงคำรามในลำคอ คล้ายกับเสียงสิงโตที่กำลังขู่เลย
"ปะ ปรางเจ็บจังค่ะ"
สิ้นสุดเสียงของหญิงสาว มือหยาบก็ค่อยๆ คลายออก เขาไม่ได้โมโหเธอ แต่เขาโกรธที่คนของตัวเองกำลังถูกทำแบบนั้น ใจจริงอยากจะชักปืนแล้วยิงใส่เดี๋ยวนั้นเลยด้วยซ้ำ
กริ๊ง ~
"ฉันจะไปเอาของ ส่วนเธอขึ้นไปรอบนห้อง ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ! "
"....." คนตัวเล็กพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาและรีบเดินขึ้นไปด้านบน
เธอถอดเสื้อผ้าออกตามที่เขาสั่งเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียง พร้อมกับเอามือทำเป็นกากบาทปิดหน้าอกของตัวเองอยู่อย่างนั้น
แกร๊ก ~
"เสร็จแล้วหรอ"
"คะ คุณคิม ปรางไม่ได้คิดที่จะทำอะไรจริงๆ นะคะ ปรางรู้ว่าปรางเป็นของคุณ อีกอย่างปรางไม่ได้ชอบเสี่ยนั่นด้วย" พอเขาเดินเข้ามาในห้องนอน เธอก็รีบอธิบายเพราะกลัวว่าเขาจะทำรุนแรง และโกรธเธอซึ่งก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงโกรธ แต่การกระทำของเขามันดูโมโหเอามากๆ
"มันคิดอะไรกับเธอหรือเปล่า"
"ปะ ปรางพอจะรู้ ว่าเขาชอบปราง ตอนที่ยังทำงานอยู่ที่นั่น แต่ปรางไม่สนใจเพราะเขามีภรรยาแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ค่ะ"
"เฮอะ ! อย่างนั้นหรอ สงสัยฉันต้องส่งกล่องของขวัญไปเซอร์ไพรส์เมียของมันสักหน่อยล่ะมั้ง จะได้รู้ว่าผัวตัวชั่วแค่ไหน ! "
"มะ มันจะดีเหรอคะ"
"เธอคิดว่าไง ในความรู้สึกของผู้หญิง จะยอมให้ถูกหลอกไปเรื่อยๆ งั้นเหรอ ?"
"ปรางไม่รู้ เรื่องของคนอื่น ปรางไม่ค่อยอยากยุ่งค่ะ"
"แต่เผอิญฉันชอบซะด้วยสิ ถ้าเป็นคนอื่นฉันก็คงไม่สนใจ แต่นี่มันกล้ามาเล่นกับของของฉัน กล้ามาลูบคมฉัน ฉันก็คงต้องตอบแทนมันสักหน่อยแล้วล่ะ"
"......" หญิงสาวเงียบไม่ตอบ ไม่รู้หรอกว่าเขาจะจัดการยังไง เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็ห้ามอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี
แกร๊ง ~
มาเฟียหนุ่มถอดเข็มขัดออกจากเอว ก่อนจะม้วนพันและดึงตึงกับมือทำราวกับว่าจะฟาดมันลงบนร่างกายของเธอยังไงยังงั้น
"ยื่นแขนมา"
" ?? " เธอทำตามคำสั่งอย่างไม่ลังเลเลย
เข็มขัดในมือของเขาพันแน่นตรงข้อมือของเธอ ซึ่งมันก็แน่นมาก คล้ายกับเอาเชือกรัดเลย
"ขยับขึ้นไปนอน"
อีกครั้งที่เธอไม่มีการทักท้วงใดๆ เพราะถือว่าตัวเองเป็นสิ่งของของเขา ที่ ณ ตอนนี้เขาจะสามารถทำอะไรก็ได้ และออกคำสั่งอะไรกับเธอก็ได้เช่นกัน
ร่างบางนอนลงบนเตียงพร้อมกับยกขาตั้งชันขึ้นต่อหน้าของมาเฟียหนุ่ม ขณะที่เขานั้นกำลังยืนชักรูดแก่นกายใหญ่ของตนเอง ส่วนปากก็คาบซองถุงยางอนามัยเอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะสวมใส่ลงไป และกระโจนขึ้นมาจัดการเธอ
ฟึบ ~
"มันจับนมเธองั้นเหรอ"
"คะ แค่ อื้อ !!"
กำลังจะอธิบายแต่ก็ต้องรีบเม้มปากแน่น เพราะมือของเขาเอื้อมมาจับหน้าอกของเธอ บีบเคล้นนวดอย่างรุนแรง ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะรีบฉกชิมอย่างหื่นกระหาย
"นี่มันของของฉัน ! อืม.."
"อึก...มะ มันเสียว อ๊าส์ !" ทุกครั้งที่ปลายลิ้นละเลงขยี้ลงไปที่ยอดถัน เธอเสียวจนหัวสมองมันขาวโพลนไปหมดเลย มันรู้สึกจั๊กจี้ และก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน บอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ทุกครั้งที่ถูกกระตุ้น ช่วงล่างของเธอมันจะรู้สึกคันยุบยิบไปหมด ตอดกระตุกไม่หยุดเลย รู้สึกแค่ว่าอยากให้มีอะไรไปสัมผัสตรงนั้น
"เลียนมแค่นี้ ถึงกับน้ำเต็มร่องซะแล้วหรอ เธอนี่หื่นเหมือนกันนะ" เขาพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอ ซึ่งเอาเธอเขินจนต้องรีบหลบสายตา
"อยะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เพราะคุณนั่นแหละ ทำให้ปรางเป็นแบบนี้"
"งั้นก็จำใส่หัวเธอเอาไว้ ว่ามีแค่ฉัน ไม่ทำให้เธอน้ำเยิ้มขนาดนี้ได้"
สวบ !!
"อึกอ๊า !!"
เขาไม่ได้ใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไป แต่สิ่งที่สอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเธอก็คือนิ้วของเขา ถึงมันจะเล็กแต่ก็เรียวยาวใช่เล่นเลย เธอรู้สึกว่าภายในช่องแคบของเธอนั้นมันกระตุกตอดนิ้วของเขาที่กำลังขยับไม่หยุดเลย
"อยากให้ฉันทำหรือยัง"
"อยะ อยากแล้วค่ะ อึก !"
มาเฟียหนุ่มโน้มตัวลงมาก่อนที่จะออกคำสั่งให้เธอเอาแขนคล้องคอของเขา เพราะถูกมัดเอาไว้เธอจะไม่สามารถดึงให้มันหลุดออกไปได้ ในระหว่างที่เขากำลังกระแทกตัวตนเข้าไป
"ถุงยางหมดกล่อง ฉันถึงจะพอ !"
พั่ก !!
ถึงช่องทางรักของเธอนั้นจะหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำรัก ที่จะสามารถทำให้เขานั้นสอดใส่เข้าไปโดยที่ไม่ต้องใช้เจลหล่อลื่น ก็ใช่ว่ามันจะไม่รู้สึกเจ็บ แค่มันน้อยกว่าวันแรกเท่านั้นเอง
"อึกอ๊า !!"
"ซี๊ด ~ เอาตั้งหลายครั้งแล้ว ทำไมถึงยังแน่นขนาดนี้ อย่าเกร็ง อ่าส์ ! ฉันขยับไม่ได้"
"คะ คุณคิม ชะ ช่วยอยู่เฉยๆ สักครู่ค่ะ อึก..."
"อืม...มองหน้าฉัน"
สิ้นสุดประโยคเธอก็เผลอสบตากับเขา ก่อนที่จะถูกมาเฟียหนุ่มนั้นโน้มตัวลงมาแลกลิ้นกับเธอ ปลายลิ้นละเลงพัวพันกันอย่างไม่ยอม เหมือนเขารู้ว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้เธอผ่อนคลาย และเขาก็สามารถขยับส่วนนั้นได้ โดยที่ไม่ต้องรู้สึกแน่นจนปวดลำ
"อึกอ๊าส์ ~ คุณคิม"
"ซี๊ด...จำเอาไว้ ถ้ามีใครมาทำแบบนี้อีก ฉันจะกระแทกเธอ แบบนี้ ! แบบนี้ ! แบบนี้ !"
ทุกครั้งที่เขาพูดคำว่า แบบนี้ เอวหนาจะกระแทกแก่นกายลงไปเหมือนย้ำคำพูดของตัวเอง
"อ๊าาา ~ !! ปะ ปรางจะจำค่ะ อึก"
"ฮู่ว ! เธอต้องผ่อนคลายกว่านี้นะ เพราะฉันไม่ได้เอาแค่ท่าเดียว และก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย"
"....."
"ฉันให้ลูกน้องซื้อถุงยางมาให้เป็นโหล ใช้กับเธอจนหมดนี่ก็ยังได้"
"มะ ไม่เอาค่ะ ปรางตายก่อนพอดี"
"งั้นก็...ทำให้ฉันพอใจกับเซ็กซ์ครั้งนี้"
"ค่ะ ปรางจะทำ อืม.."
#เพ้นท์เฮ้าส์หรู หลังจากที่กินกันบนรถจนอิ่มหนำสำราญใจ กลับมาถึงที่พักก็ใช่ว่าเขาจะพอแค่นี้ บทเริงรักของทั้งสองคนเริ่มต้นกันต่อทันทีที่ถึงเตียง แทบจะไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้พูดอะไรเลยตับ ตับ ตับ !!เอวหนากระแทกแรงเข้าไปอย่างหนักหน่วง ประหนึ่งว่าตัวเองนั้นอดอยากปากแห้งเรื่องนี้มาจากไหน"อ๊ะอ๊า อ๊ะอ๊ะ !!""แฮ่ก ! รัดแน่นฉิบ ! อ่าส์ ให้ตายเถอะ ผ่อนคลายหน่อยสิ ฉันไม่ได้อยากเสร็จเร็วนะ""ปะ ปรางอ๊า !! ปรางห้ามไม่ได้ อึก..""แม่ง! อึก ~"กระแทกเข้ามาทั้งแรงและถี่ขนาดนั้น จะไม่ให้เธอเกร็งตัวได้ยังไง อย่างน้อยก็ต้องเกร็งตัวรับแรงกระแทกจากเขาไงมือหนาจับคนตัวเล็กนั้นพลิกเปลี่ยนท่า ก่อนที่เขาจะสาวเอวกระแทกเข้าใส่อีกครั้ง และก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ มีอะไรกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่ครั้งนี้เหมือนเขาจะอึด มันเลยนานกว่าครั้งไหนๆ"อ๊ะ !! นี่คุณไปคึกมาจากไหน อื้อ !""ไม่รู้หรือไง ว่าฉันเก็บกดมากแค่ไหน ฉันอยากเอากับเธอทั้งวันทั้งคืน ถ้าไม่ติดว่าเธอต้องดูแลย่าของเธอ""อึกอื๊อ ! คะ คุณคิม อ๊า ! ปรางจุกค่ะ มะ มันเข้ามาลึก !""ก็ฉันตั้งใจ ใส่เข้าไปให้ลึกๆ ไง" จับก้นของเธอแหวกออกให้เห็นรูสวยที่กำลังกลืนกินแก่นกายข
ตกเย็นอนาคินทร์ก็มารับมะปรางที่บ้านของคุณยายเขา แต่คราวนี้เขามาเอง ไม่ได้มีลูกน้องขับรถมาด้วยเหมือนอย่างเคย"เสร็จแล้วหรือยัง?""อะไรเสร็จคะ""ก็เรื่องของย่าเธอไง""ก็เรียบร้อยดีแล้วค่ะ""งั้นไปรอที่รถไป เดี๋ยวฉันตามเข้าไป""ค่ะ"เธอเดินไปที่รถตามคำสั่ง แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปในรถ ร่างบางหันกลับไปมองเห็นเขากำลังเดินเข้าไปข้างใน ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเข้าไปพูดอะไร แต่เดาได้ไม่ยากว่าเขาเข้าไปหาใครไม่นานเขาก็เดินกลับออกมาจากบ้าน จากนั้นก็ขับรถออกไปพร้อมกับเธอ"คุณเข้าไปคุยอะไรกับย่าของปรางเหรอคะ""ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย""ก็ปรางอยากรู้""....." เขาเงียบไม่ได้ตอบอะไรเธอ ทำอย่างกับว่าเรื่องที่เข้าไปคุยน่ะมันเป็นเรื่องลึกลับจนบอกไม่ได้"ก็แค่เข้าไปคุยเรื่องทั่วไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร""คุณคิมคิดถึงคุณยายเหรอคะ""....." เขาหันขวับมองหน้าเธอ จนเธอใจหล่นวูบเพราะกลัวถูกดุ ไอ้เรื่องปากไวพูดก่อนคิดเนี่ยเธอเป็นประจำเลย "ขะ ขอโทษค่ะ ปรางไม่ได้จะ..""ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่""ก็คุณมองปรางเหมือนกับว่า...โกรธที่ปรางถามถึงคุณยาย""ก็แล้วถ้าฉันคิดถึง มันผิดหรือไง""ก็ไม่ได้ผิดค่ะ""ทำไมต้องกลัวฉันขนาดนั้น ทำอ
#หลังจากอออกจากโรงพยาบาล "เป็นไง บ้านหลังนี้ พออยู่ได้หรือเปล่า" มาเฟียหนุ่มเอ่ยถามคนข้างๆ ที่กำลังยืนมองบ้านหลังใหม่อยู่ แต่ย่าของเธอนั้นถูกลูกน้องของเขาเข็นรถวีลแชร์เข้าไปข้างในแล้วที่นี่ถูกเตรียมการไว้พร้อมแล้วสำหรับให้ผู้ป่วยที่เพิ่งผ่าตัดมาพักอยู่"คุณซื้อเหรอคะ?""เปล่า บ้านหลังเก่าของยายฉันเอง ฉันรู้ว่ายายรักบ้านหลังนี้มาก ก็เลยไม่ได้ขายทิ้ง ยังเก็บไว้แล้วก็ให้คนมาคอยดูแลตลอด""ถึงว่า..." สภาพบ้านดูดีเหมือนบ้านใหม่เลย ถึงแม้ตัวโครงสร้างจะดูนานแล้วก็เถอะ เหมือนเป็นบ้านเก่าที่สร้างมานานและทำความสะอาดไว้สำหรับปล่อยเช่าหรือขาย"เข้าไปสิ""ย่าของเธออยู่ที่นี่ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันมีคนคอยดูแล""ทำไมคุณถึงดูแลย่าของปรางดีจัง""ฉันเคยมียาย ท่านเป็นคนใจดี แล้วท่านก็คงดีใจที่ฉันช่วยเหลือคนลำบาก""เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณยาย" ระหว่างที่มาเฟียหนุ่มกำลังพูด เธอก็มองไปรอบๆ ตัวเองจนสายตาไปสะดุดกับภาพยายแก่ที่แขวนติดผนังอยู่ ซึ่งมันเป็นภาพขาวดำ และเธอก็ได้รู้ว่าย่าของเขาเสียชีวิตไปแล้ว"อืม..""อยู่ที่นี่..พ่อของปราง จะไม่มาใช่ไหมคะ""นี่มันบ้านฉัน ไม่ใช่บ้านเธอ พ่อเธอจะรู้ได้ไงว่าย่าเธออยู่ที่น
#เพ้นท์เฮ้าส์หรู "อืม จะไปแล้วหรือไง" พูดเสียงงัวเงีย"อ้าว ตื่นแล้วหรอคะ""อือ..""ปรางจะออกไปแล้วค่ะ แต่ว่าเตรียมอาหารให้แล้วนะคะ ถ้าคุณอยากกินหรือหิวก็กินได้เลย ส่วนกาแฟเตรียมเอาไว้ให้แล้วเหมือนกันค่ะ คุณแค่กดน้ำร้อนใส่แก้วก็พอ""อืม..""แล้วก็...""จะสั่งอีกนานไหม ฉันเป็นเจ้านายเธอ ไม่ใช่ผัวเธอนะ""......" ปากที่กำลังจะอ้าพูดประโยคต่อไป ถึงกับหุบไม่ทันเลยทีเดียว เธอไม่ได้สั่งงานเขาสักหน่อย ก็แค่จะบอกว่าอะไรยังไงบ้างก็เท่านั้นเอง เดี๋ยวพอหาอะไรไม่ได้ก็บ่นหาว่าเธอทำไม่เรียบร้อยอีก "ขอโทษค่ะ""แล้วเธอมีอะไร ?""ไว้ค่อยคุยตอนปรางกลับมาก็ได้ค่ะ""ตามใจ"พอเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร มะปรางก็หยิบกระเป๋าพร้อมกับกล่องอาหารที่ใส่ถุงเตรียมไว้ออกไปอย่างเงียบๆ นั่งรถมุ่งหน้าไปยังโรงพยาบาลเหมือนอย่างเคยทุกวันพอมาถึงโรงพยาบาลมะปรางก็ผลัดเปลี่ยนหน้าที่กับพยาบาลพิเศษที่คอยดูแลประจำอยู่ ป้อนข้าวและป้อนยา ช่วงนี้ย่าของเธอดูเจริญอาหารขึ้นมากเลยทีเดียว อะไรๆ ก็กินง่ายไปหมด ไม่งอแงเหมือนกับเมื่อก่อน"เป็นเด็กดีนะ""หือ ย่าคุยกับปรางหรอ""อือ เป็นเด็กดี เขาจะได้รักมากๆ" ย่าของเธอน่าจะหมายถึงเขา ที่วันก่อ
หลังจากวันนั้นมาเฟียหนุ่มก็คอยแวะเวียนไปหาย่าของมะปรางอยู่บ่อยครั้งจนหญิงชรานั้นเริ่มคุ้นเคยและจำได้ จากที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จา ก็เริ่มพูดคุยบ้างเล็กน้อยส่วนมะปรางก็คอยมาดูแลย่าของตัวเองทุกวัน จนอาการของผู้เป็นย่านั้นดีขึ้นตามลำดับ อีกไม่นานก็คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะแกร๊ก ~"คุณคิม""อืม...""พี่วาดบอกว่าคุณมา ปรางก็เลยมาหา""จะมาหาทำไม เจอหน้ากันทุกวันอยู่แล้ว""ก็..""เป็นแฟนกันเหรอ"ทั้งสองมองหน้าเจ้าของคำถาม ก่อนจะหันมองหน้ากันเองด้วยความตกใจ แต่คนที่ตกใจมากที่สุดก็คงจะเป็นเธอ"ยะ ย่า ไม่ใช่นะ เขาเป็นเจ้านายของปรางเอง""ครับ เป็นแฟนกัน""เหรอ ดีจัง""คุณ !" มะปรางทำหน้าดุ คิ้วขมวดย่น เหมือนกำลังตำหนิมาเฟียหนุ่มที่พูดอะไรออกไปแบบนั้นเพราะมันไม่เป็นความจริงแต่จะพูดจะเถียงอะไรกันตรงนี้ก็ไม่ได้ คงต้องรอออกไปคุยกันข้างนอก เพื่อที่ย่าจะได้ไม่ต้องมาได้ยินและรับรู้อะไร#สักพักต่อมามะปรางดึงแขนของมาเฟียหนุ่มให้ออกมาข้างนอก ถึงมันจะผ่านมาสักพักแล้วแต่เธอก็ยังไม่ลืมหรอก"มีอะไร ?""ทำไมคุณถึงพูดแบบนั้นคะ""พูดอะไร""ก็บอกย่าของปรางไปแบบนั้นไง""แล้วยังไง ก็ไม่เห็นมันจะมีอะไรเล
ฉันกลับมาจากบ้านในช่วงบ่ายๆ ของวันเดียวกัน นั่งรถตรงดิ่งมาที่โรงพยาบาล เพราะจากที่ประเมินสภาพบ้านด้วยสายตาแล้ว ฉันคงทำวันเดียวไม่หมด แบ่งเวลามาทำเอาทีละเล็กน้อย นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะกลับมาอาละวาดอีกหรือเปล่าเหนื่อย ! เหนื่อยมากๆ !#โรงพยาบาลแกร๊ก ~พอเดินเข้าไปข้างในก็ต้องชะงัก เพราะเห็นคุณคิมกำลังยืนป้อนของกินให้กับย่าของฉันอยู่"คุณ !""ฉันโทรมาทำไมถึงไม่รับ?""อ๋อ ขอโทษค่ะพอดีปิดเสียงเอาไว้" จริงๆ คงไม่ได้ยินหรอก เพราะโทรศัพท์ของฉันมันก็เก่ามากแล้ว ลำโพงมันก็ไม่ค่อยจะดี ดังบ้างไม่ดังบ้างแล้วแต่อารมณ์ของมัน"ไปไหนมา?""ไปทำความสะอาดที่บ้านมาค่ะ คุณหมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วก็จะได้กลับได้เลย""หมอบอกแล้วหรือไง""ยังเลยค่ะ แค่ไปเตรียมเอาไว้""....."ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปหาเขา ไปยืนอยู่ตรงข้างเตียงของย่า พยายามที่จะไม่เกร็งแล้วแต่ก็ไม่รู้ทำไมมันยังเป็น เวลาอยู่กันสองคนก็ยังพอว่า นี่มาอยู่ต่อหน้าย่าของฉันอีก ไม่รู้จะตอบคำถามย่ายังไงเลยถ้าย่าถามว่าเขาเป็นใคร"คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ""ฉันก็นั่งรถมาไง""อ๋อ.." ไม่อยากต่อปากต่อคำ เหมือนเขากำลังตอบกวนอารมณ์ แต่นี่มันก็นิสัยของเขาอยู่แล้วแหละ