พอกลับมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์หรู มาเฟียหนุ่มก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จับหญิงสาวนั้นกดลงกับโซฟาในทันที เมื่อยามนึกถึงภาพที่เธอนั้นกำลังถูกเสี่ยนั่นกอดลูบไล้และพยายามหอมตัวของเธอ มันทำเอาเขานั้นหงุดหงิดจนแทบเป็นบ้า
ส่วนเธอก็ได้แต่ตัวสั่นกลัว เพราะไม่รู้ว่าเขาโมโหตรงไหน ในเมื่อเธอไม่ได้เป็นคนที่เสนอตัวเองไปให้เสี่ยนั่น แต่เธอถูกลวนลาม
"มันจับตรงไหนของเธอบ้าง ! "
"ค-คะ ?"
"ตอบมา ! ก่อนที่ฉันจะเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ ถึงตอนนั้นฉันจะสั่งลูกน้องไปตัดมือมันซะ ! "
"ขะ เขากอด ละ แล้วก็พยายามจะจับนม ละ แล้วก็พยายามจะหอมตรงคอ แต่ปรางขัดขืน เขาก็เลยทำได้แค่กอดไว้.." เธอตอบกลับทั้งเสียงสั่นๆ
"ฮืม..." เสียงคำรามในลำคอ คล้ายกับเสียงสิงโตที่กำลังขู่เลย
"ปะ ปรางเจ็บจังค่ะ"
สิ้นสุดเสียงของหญิงสาว มือหยาบก็ค่อยๆ คลายออก เขาไม่ได้โมโหเธอ แต่เขาโกรธที่คนของตัวเองกำลังถูกทำแบบนั้น ใจจริงอยากจะชักปืนแล้วยิงใส่เดี๋ยวนั้นเลยด้วยซ้ำ
กริ๊ง ~
"ฉันจะไปเอาของ ส่วนเธอขึ้นไปรอบนห้อง ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด ! "
"....." คนตัวเล็กพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาและรีบเดินขึ้นไปด้านบน
เธอถอดเสื้อผ้าออกตามที่เขาสั่งเอาไว้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียง พร้อมกับเอามือทำเป็นกากบาทปิดหน้าอกของตัวเองอยู่อย่างนั้น
แกร๊ก ~
"เสร็จแล้วหรอ"
"คะ คุณคิม ปรางไม่ได้คิดที่จะทำอะไรจริงๆ นะคะ ปรางรู้ว่าปรางเป็นของคุณ อีกอย่างปรางไม่ได้ชอบเสี่ยนั่นด้วย" พอเขาเดินเข้ามาในห้องนอน เธอก็รีบอธิบายเพราะกลัวว่าเขาจะทำรุนแรง และโกรธเธอซึ่งก็ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมถึงโกรธ แต่การกระทำของเขามันดูโมโหเอามากๆ
"มันคิดอะไรกับเธอหรือเปล่า"
"ปะ ปรางพอจะรู้ ว่าเขาชอบปราง ตอนที่ยังทำงานอยู่ที่นั่น แต่ปรางไม่สนใจเพราะเขามีภรรยาแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ค่ะ"
"เฮอะ ! อย่างนั้นหรอ สงสัยฉันต้องส่งกล่องของขวัญไปเซอร์ไพรส์เมียของมันสักหน่อยล่ะมั้ง จะได้รู้ว่าผัวตัวชั่วแค่ไหน ! "
"มะ มันจะดีเหรอคะ"
"เธอคิดว่าไง ในความรู้สึกของผู้หญิง จะยอมให้ถูกหลอกไปเรื่อยๆ งั้นเหรอ ?"
"ปรางไม่รู้ เรื่องของคนอื่น ปรางไม่ค่อยอยากยุ่งค่ะ"
"แต่เผอิญฉันชอบซะด้วยสิ ถ้าเป็นคนอื่นฉันก็คงไม่สนใจ แต่นี่มันกล้ามาเล่นกับของของฉัน กล้ามาลูบคมฉัน ฉันก็คงต้องตอบแทนมันสักหน่อยแล้วล่ะ"
"......" หญิงสาวเงียบไม่ตอบ ไม่รู้หรอกว่าเขาจะจัดการยังไง เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็ห้ามอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี
แกร๊ง ~
มาเฟียหนุ่มถอดเข็มขัดออกจากเอว ก่อนจะม้วนพันและดึงตึงกับมือทำราวกับว่าจะฟาดมันลงบนร่างกายของเธอยังไงยังงั้น
"ยื่นแขนมา"
" ?? " เธอทำตามคำสั่งอย่างไม่ลังเลเลย
เข็มขัดในมือของเขาพันแน่นตรงข้อมือของเธอ ซึ่งมันก็แน่นมาก คล้ายกับเอาเชือกรัดเลย
"ขยับขึ้นไปนอน"
อีกครั้งที่เธอไม่มีการทักท้วงใดๆ เพราะถือว่าตัวเองเป็นสิ่งของของเขา ที่ ณ ตอนนี้เขาจะสามารถทำอะไรก็ได้ และออกคำสั่งอะไรกับเธอก็ได้เช่นกัน
ร่างบางนอนลงบนเตียงพร้อมกับยกขาตั้งชันขึ้นต่อหน้าของมาเฟียหนุ่ม ขณะที่เขานั้นกำลังยืนชักรูดแก่นกายใหญ่ของตนเอง ส่วนปากก็คาบซองถุงยางอนามัยเอาไว้ เตรียมพร้อมที่จะสวมใส่ลงไป และกระโจนขึ้นมาจัดการเธอ
ฟึบ ~
"มันจับนมเธองั้นเหรอ"
"คะ แค่ อื้อ !!"
กำลังจะอธิบายแต่ก็ต้องรีบเม้มปากแน่น เพราะมือของเขาเอื้อมมาจับหน้าอกของเธอ บีบเคล้นนวดอย่างรุนแรง ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะรีบฉกชิมอย่างหื่นกระหาย
"นี่มันของของฉัน ! อืม.."
"อึก...มะ มันเสียว อ๊าส์ !" ทุกครั้งที่ปลายลิ้นละเลงขยี้ลงไปที่ยอดถัน เธอเสียวจนหัวสมองมันขาวโพลนไปหมดเลย มันรู้สึกจั๊กจี้ และก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน บอกความรู้สึกไม่ถูก แต่ทุกครั้งที่ถูกกระตุ้น ช่วงล่างของเธอมันจะรู้สึกคันยุบยิบไปหมด ตอดกระตุกไม่หยุดเลย รู้สึกแค่ว่าอยากให้มีอะไรไปสัมผัสตรงนั้น
"เลียนมแค่นี้ ถึงกับน้ำเต็มร่องซะแล้วหรอ เธอนี่หื่นเหมือนกันนะ" เขาพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เธอ ซึ่งเอาเธอเขินจนต้องรีบหลบสายตา
"อยะ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เพราะคุณนั่นแหละ ทำให้ปรางเป็นแบบนี้"
"งั้นก็จำใส่หัวเธอเอาไว้ ว่ามีแค่ฉัน ไม่ทำให้เธอน้ำเยิ้มขนาดนี้ได้"
สวบ !!
"อึกอ๊า !!"
เขาไม่ได้ใส่แก่นกายของตัวเองเข้าไป แต่สิ่งที่สอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเธอก็คือนิ้วของเขา ถึงมันจะเล็กแต่ก็เรียวยาวใช่เล่นเลย เธอรู้สึกว่าภายในช่องแคบของเธอนั้นมันกระตุกตอดนิ้วของเขาที่กำลังขยับไม่หยุดเลย
"อยากให้ฉันทำหรือยัง"
"อยะ อยากแล้วค่ะ อึก !"
มาเฟียหนุ่มโน้มตัวลงมาก่อนที่จะออกคำสั่งให้เธอเอาแขนคล้องคอของเขา เพราะถูกมัดเอาไว้เธอจะไม่สามารถดึงให้มันหลุดออกไปได้ ในระหว่างที่เขากำลังกระแทกตัวตนเข้าไป
"ถุงยางหมดกล่อง ฉันถึงจะพอ !"
พั่ก !!
ถึงช่องทางรักของเธอนั้นจะหยาดเยิ้มไปด้วยน้ำรัก ที่จะสามารถทำให้เขานั้นสอดใส่เข้าไปโดยที่ไม่ต้องใช้เจลหล่อลื่น ก็ใช่ว่ามันจะไม่รู้สึกเจ็บ แค่มันน้อยกว่าวันแรกเท่านั้นเอง
"อึกอ๊า !!"
"ซี๊ด ~ เอาตั้งหลายครั้งแล้ว ทำไมถึงยังแน่นขนาดนี้ อย่าเกร็ง อ่าส์ ! ฉันขยับไม่ได้"
"คะ คุณคิม ชะ ช่วยอยู่เฉยๆ สักครู่ค่ะ อึก..."
"อืม...มองหน้าฉัน"
สิ้นสุดประโยคเธอก็เผลอสบตากับเขา ก่อนที่จะถูกมาเฟียหนุ่มนั้นโน้มตัวลงมาแลกลิ้นกับเธอ ปลายลิ้นละเลงพัวพันกันอย่างไม่ยอม เหมือนเขารู้ว่าทำแบบนี้แล้วจะทำให้เธอผ่อนคลาย และเขาก็สามารถขยับส่วนนั้นได้ โดยที่ไม่ต้องรู้สึกแน่นจนปวดลำ
"อึกอ๊าส์ ~ คุณคิม"
"ซี๊ด...จำเอาไว้ ถ้ามีใครมาทำแบบนี้อีก ฉันจะกระแทกเธอ แบบนี้ ! แบบนี้ ! แบบนี้ !"
ทุกครั้งที่เขาพูดคำว่า แบบนี้ เอวหนาจะกระแทกแก่นกายลงไปเหมือนย้ำคำพูดของตัวเอง
"อ๊าาา ~ !! ปะ ปรางจะจำค่ะ อึก"
"ฮู่ว ! เธอต้องผ่อนคลายกว่านี้นะ เพราะฉันไม่ได้เอาแค่ท่าเดียว และก็ไม่ใช่ครั้งเดียวด้วย"
"....."
"ฉันให้ลูกน้องซื้อถุงยางมาให้เป็นโหล ใช้กับเธอจนหมดนี่ก็ยังได้"
"มะ ไม่เอาค่ะ ปรางตายก่อนพอดี"
"งั้นก็...ทำให้ฉันพอใจกับเซ็กซ์ครั้งนี้"
"ค่ะ ปรางจะทำ อืม.."
#หนึ่งปีผ่านไปภายในเพ้นท์เฮ้าส์ที่เคยเงียบสงบ ตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงเด็กเล็ก และเสียงหัวใจจากความรักของคนสองคนที่มีให้กันและกันอนาคินทร์นั่งอยู่บนพื้นในห้องนั่งเล่น เสื้อลายเปื้อนแป้งข้าวของลูกชายตัวน้อยวัยเกือบขวบ 'อคิน'ลูกชายที่เขาทั้งรักทั้งหวงกำลังคลานดุ๊กดิ๊กบนเบาะนุ่มๆ พร้อมกับหัวเราะคิกคักเมื่อพ่อกำลังหยอกล้อเล่นด้วย"จ๊ะเอ๋อคินน้อย แฮร่!""พิกกะบู แหว่!""ฮ่าๆๆ เอิ๊ก~ ปู๊ดด! เอิ๊กกก""โอ้โห พ่นน้ำลายเต็มหน้าพ่อเลย" อนาคินทร์เอามือเช็ดน้ำลายที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพ่นใส่หน้าออกอย่างไม่นึกรังเกียจ เพราะแค่ได้เห็นลูกชายกำลังเล่นอย่างสนุกสนานมีความสุข เขาก็มีความสุขมากที่สุดแล้ว เสียงหัวเราะของลูกคือเสียงที่เขารักมากที่สุดในโลกมะปรางยืนมองอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของเธอมันเปี่ยมไปด้วยความสุข เธอยิ้มกับภาพตรงหน้าภาพที่เธอไม่เคยฝันไว้เลยว่าอนาคินทร์จะเป็นพ่อที่อบอุ่นได้ขนาดนี้เขาไม่ใช่แค่เลี้ยงลูกได้เป็นอย่างดี แต่เขาเรียนรู้วิธีพับผ้าอ้อมเอง คอยป้อนนมเปลี่ยนแพมเพิส ดูแลเวลากลางคืน เรื่องงานบ้านในครัวกับข้าวที่เคยรสชาติไม่คงที่ตอนนี้เขาทำข้าวต้มได้อร่อยกว่าพ่อครัวระดับมิชลินซ
#หกเดือนต่อมาณ เพ้นท์เฮ้าส์หรู มะปรางนั่งพิงหมอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น หน้าท้องของเธอตอนนี้เริ่มนูนชัดขึ้นจนไม่อาจปิดบังได้อีกแล้ว ทุกครั้งที่ขยับตัวหรือจะลุกเดิน ต้องใช้เวลาและแรงเพิ่มขึ้นกว่าปกติแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปยิ่งกว่าร่างกายของเธอ คือพฤติกรรมของคนที่อยู่ข้างกันอนาคินทร์คนนี้ไม่ใช่ผู้ชายเงียบขรึมในชุดสูทกับแฟ้มงานหนาๆ อย่างที่ใครหลายคนเคยรู้จักอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาสวมผ้ากันเปื้อนลายทางยืนทำอาหารอยู่ในครัวทุกวัน และวันนี้เขากำลังยืนล้างจานในครัวด้วยท่าทีตั้งอกตั้งใจ ถึงจะมีฟองเต็มแขนและทำจานตกแตกเสียงดังไปหลายใบแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยปริปากบ่นอะไรตอนเช้าเขาตื่นก่อนเธอทุกวัน หัดทำอาหารบำรุงสุขภาพแบบคนท้องด้วยสูตรที่เรียนจากยูทูบกลางวันก็จัดตะกร้าผ้า ตอนเย็นเขาคอยนวดเท้าให้เธอเบาๆ ให้คลายความตึงจากเนื้อที่ขยายใหญ่มากขึ้น ทั้งที่แต่ละวันของตัวเองก็ปวดหลังจากการทำงานในครัว และเตรียมของเตรียมห้องสำหรับลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเหนื่อยกว่างานที่เคยทำอยู่หลายสิบเท่าเลยแต่ไม่เคยมีซักครั้งที่เขาจะปริปากบ่น มีแต่รอยยิ้มที่อบอุ่นกับสายตาที่มองหน้าท้องของเธอราว
ช่วงค่ำวันเดียวกัน เขาชวนเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าของเพ้นท์เฮ้าส์ ที่ปกติเขาจะไม่ขึ้นไปเลย และยังออกคำสั่งย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ให้เธอขึ้นไป ราวกับว่าด้านบนมันมีอะไรที่เธอไม่สมควรขึ้นไปเห็น ทั้งที่ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไร นอกจากพื้นที่โล่งๆ กับลมแรงๆแต่ทว่าวันนี้เขาจัดทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วก่อนที่จะเอ่ยปากชวนเธอ ไฟประดับเล็กๆ พาดผ่านราวเหล็ก ท่ามกลางลมเย็นๆ และท้องฟ้าของเมืองกรุง ที่เต็มไปด้วยแสงจากตึกสูงด้านหน้าของเธอมีโต๊ะเล็กๆ กับอาหารง่ายๆ ที่เขาทำเอง หน้าตาอาหารก็ไม่ได้ดูแย่อะไรเลย ส่วนเรื่องรสชาติก็คงต้องดูอีกที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำอาหารเอง"วันนี้โรแมนติกเชียวนะคะ มีอะไรพิเศษหรือเปล่า" เธอแซวเบาๆ ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ที่เขาเตรียมไว้ให้"ก็ลูกในท้องไงพิเศษ""หืม?""ลองชิมอาหารดูสิ""จะรสชาติยังไงนะ" เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง แต่ก็ไม่เชิงจะกล่าวหาว่าอาหารของเขามันรสชาติแย่จนกินไม่ได้หรอก มันก็ไม่แปลกเพราะนี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาทำ"อร่อยหรือเปล่า?" ดวงตาของอนาคินทร์เต็มไปด้วยความหวัง เขาคาดหวังกับคำตอบของเธอมาก เธอค่อยๆ เคี้ยวก่อนที่ตาจะโตขึ้นมาพร้อมด้วยท่าทางแปลกๆ"อร่อยมากค่ะ""ฮู่ว
เช้าวันถัดมาวันนี้แทนที่อนาคินทร์จะเร่งรีบออกไปทำงานเหมือนทุกที เขากลับนั่งอยู่บนโซฟา ใส่เสื้อยืดตัวเก่า กางเกงวอร์มแบบสบายๆ พร้อมไอแพดในมือที่เต็มไปด้วยลิสต์เรื่อง 'อาหารบำรุงครรภ์' กับ 'วิธีดูแลภรรยาตั้งท้องระยะต้น'มะปรางเดินออกมาจากห้องนอน เห็นเขานั่งหน้าขรึมเหมือนประชุมงาน แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ได้ยินว่าเขากำลังเปิดดูวิดีโอสอนทำอาหารอยู่"ไม่ไปทำงานเหรอคะ?" เธอถามเขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ "ไม่ไปวันนี้ลางานไว้แล้ว อาทิตย์นี้ขอ Work from home ไปก่อน งานไม่สำคัญเท่าลูกในท้องหรอก"มะปรางอึ้งไปนิด ไม่คิดว่าเขาจะเห่อถึงขนาดนี้ "จริงจังขนาดนั้นเชียว""แหงสิ ลูกฉันนะ" เขาพูดพร้อมกับหยิบสมุดที่อยู่ข้างๆ ตัวเองขึ้นมาเปิด "อันนี้เป็นลิสต์การกิน การดูแลตัวเอง ฉันจดไว้ให้""โห..." เพิ่งเคยเห็นลายมือการเขียนของเขาเป็นครั้งแรกเลย เพราะส่วนมากก็เห็นแค่ลายเซ็นของเขาผ่านๆ ตา สวยนะเนี่ย เขียนสวยเหมือนผู้หญิงเขียนเลย"เอาไปอ่านแล้วก็ทำตามด้วย""ว่าแต่คุณบอกว่า จะพาปรางไปหาหมอ""อืม นัดไว้ช่วงบ่ายน่ะ""ถึงว่าคุณไม่ไปทำงาน""มีหลายอย่างที่ฉันต้องทำ""....." เช้ามาเขาตื่นก่อน ส่วนเธอเพลียๆ ก็เลยนอนต่อ
"อ้วกก!!""....." อนาคินทร์ยืนมองมะปรางที่กำลังโก่งตัวอาเจียนอยู่ในห้องน้ำ เขาเริ่มไม่สบอารมณ์เพราะอาการของเธอไม่ดีขึ้นเลย แต่เธอก็ดื้อมากไม่ยอมไปหาหมอกับเขาที่โรงพยาบาลสักที"อึก...""เมื่อไหร่จะฟังกัน""อะไรของคุณ มายืนหน้าตึงทำไมตรงนี้คะ""ไหนบอกดีขึ้นแล้ว?""ก็มันเหมือนจะดีขึ้น.." เธอตอบเสียงแผ่ว"นี่น่ะหรอที่เรียกว่าดีขึ้นของเธอ""คุณจะโมโหทำไมเนี่ย""ฉันโมโหเพราะเธอดื้อไง ถ้าเป็นอะไรหนักขึ้นมาจะทำยังไง?""ปรางไม่เป็นอะไรหรอก" เธอบอก เพราะตอนนี้รู้แน่ชัดแล้วว่าไอ้อาการที่เป็นอยู่มันคืออาการอะไร แต่มันก็ไม่แปลกที่เขาจะมีอาการแบบนี้ เพราะเขายังไม่รู้ว่าเธอก็แค่แพ้ท้อง"ไปแต่งตัว ฉันจะพาเธอไปหาหมอเดี๋ยวนี้แหละ""อื้อ..ไม่เอา ปรางไม่ไป""ฉันเคยยอมเธอครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนั้นฉันบอกว่าถ้าไม่เป็นอะไรหนักฉันจะไม่พาเธอไป แต่นี่เธอไม่ดีขึ้นเลย""ปะ ปรางไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ ค่ะ จริงๆ นะ คุณเชื่อปรางสิ""ฉันไม่ฟังเธอแล้ว!""คะ คุณคิม อ๊ะ! อย่าลากปราง คุณคิม!"เพราะถูกเขากำลังพยายามลากตัวไปเธอก็เลยพยายามที่จะขัดขืน แต่ด้วยแรงของคนตัวเล็กอย่างเธอก็มิอาจสู้แรงคนตัวใหญ่บึกบึนอย่างเขาได้ แต่เธอก็ไ
#เวลาต่อมากล่องเล็กๆ ในมือแทบจะหล่นลงพื้น ตอนที่มะปรางเห็นขีดที่สองค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนแถบสีขาว เธอนั่งนิ่งอยู่ในห้องน้ำ ใบหน้าไร้สีสัน ดวงตาจับจ้องที่ผลตรวจนั่นราวกับโลกหยุดหมุนมันคือความจริง...'เธอกำลังท้อง'มือเธอสั่นเล็กน้อย ใจเต้นระรัว ความกลัว ความสับสน ความยินดีบางอย่างที่เธอยังไม่กล้าเปิดรับ ก่อนที่เธอจะรีบซ่อนผลตรวจไว้ใต้เสื้อผ้าชั้นในของลิ้นชักในตู้เสื้อผ้าถ้าเธอเอาทิ้งถังขยะเขาจะต้องเห็นแน่ๆ จากนั้นเธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยืนขึ้นอย่างมั่นคงที่สุดเท่าที่ทำได้ถึงยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อ เธอยังมีคนที่ต้องดูแล ยังมีหน้าที่ที่ต้องทำ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับตลอดไป ขอแค่เธอพร้อม เธอก็จะบอกเรื่องนี้กับเขาทันทีมะปรางใช้ที่ตรวจครรภ์หลังจากที่อนาคินทร์ออกไปทำงานแล้วและวันนี้เธอไปที่บ้านย่าเหมือนทุกครั้งพอถึงที่บ้านของย่าเธอยิ้มให้กับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็เข้าครัวช่วยทำอาหาร ดูแลให้ย่ากินยา และนวดขาให้เหมือนเดิม แต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันย่อมสังเกตได้"ช่วงนี้ปรางดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ" ย่าพูดลอยๆ ขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก มองหลานสาวด้วยแววตาอบอุ่นแ