เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ : 07 นึกว่าหายไป
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-27 08:55:53#เช้าวันต่อมา
หลังจากที่เมื่อคืนจัดหนักกับเธอไปเพราะโมโหที่มีคนอื่นนั้นถูกเนื้อต้องตัวเธอ มันทั้งหงุดหงิด ทั้งโกรธ อารมณ์เหมือนไฟสุมจนอยากจะจับไอ้เสี่ยนั่นตัดมือให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
มาเฟียหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เขาหันมองคนข้างๆ เป็นอย่างแรก เพราะเมื่อคืนเธอนอนที่นี่ด้วย แต่ทว่ากลับไม่พบใครเลย มีแต่รอยผ้าห่มที่ถูกเปิดขึ้นเหมือนคนที่ลุกออกไป แต่ไม่รู้ว่าเธอตื่นตอนไหน
พรึ่บ !
เขารีบลุกขึ้นพร้อมกับหยิบผ้ามาสวมใส่ ก่อนจะไปดูเธอที่ห้องนอน แต่ไม่พบใครเลย ที่ด้านล่างห้องครัวก็ไม่มีใคร เธอหายไปไหน ? นี่มันยังเช้าอยู่เลย จะบอกว่าไปเยี่ยมย่าที่โรงพยาบาลก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เปิดเยี่ยมเช้าขนาดนี้
มือหนารีบกดโทรศัพท์ออกไปหาลูกน้อง เตรียมตัวที่จะบอกให้ลูกน้องออกตามหาเธอ
แต่ทว่า...
ติ๊ด ~ แกร๊ก !
"อุ้ย ! ตกใจหมดเลยค่ะ" ในขณะที่เธอมีสีหน้าตกใจ เขานั้นกำลังงงอยู่ "มีอะไรคะ? "
"เธอไปไหนมา ?"
"ปรางไปตลาดสดมาค่ะ นี่ไง" พูดพร้อมกับชูของในมือให้คนตรงหน้าดู
"ตลาดสด ?"
"ค่ะ เวลาซื้อของ ไปซื้อที่ตลาดสดตอนเช้าราคามันจะถูกกว่า แถมของจะสดกว่าด้วยค่ะ"
"เธอออกไปตั้งแต่ตอนไหน"
"ตั้งแต่เช้ามืดค่ะ"
"....." เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะคิดว่าเธอหายไปจากที่นี่ คิดว่าเมื่อคืนเขาคงทำรุนแรงไป เธอเลยหนีไปแล้ว
"ปรางไปซื้อของมาทำโจ๊กค่ะ คุณตื่นแต่เช้าเลย หิวแล้วหรอคะ"
"เปล่า ฉันตื่นมาไม่เห็นเธอก็เลยลงมาตามหา"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"ไม่มี"
"งั้นปรางขอตัวไปทำโจ๊กก่อนนะคะ คุณจะได้กินข้าวเช้า"
"อืม..."
เขามองการกระทำของเธอ แทบจะไม่เชื่อสายตาเลย นี่ถ้าไม่เห็นกับตาตัวเองเขาก็คงไม่เชื่อหรอกนะ เมื่อคืนจัดหนักไปขนาดนั้นแท้ๆ ตื่นเช้ามาเธอยังทำตัวปกติได้ ตื่นแต่เช้าได้เหมือนเดิมด้วย
"ถ้าคุณคิมหิว กินเต้าหู้ปาท่องโก๋ก่อนสิคะ พอดีปรางซื้อติดมาด้วย"
"ฉันอยากได้กาแฟ"
"เดี๋ยวปรางทำให้ค่ะ"
"ไม่ต้องเดี๋ยวฉันทำเอง เธอรีบไปจัดการอาหารเช้าเถอะ"
"ค่ะ"
"วันนี้จะไปหาย่าเธอที่โรงพยาบาลหรือเปล่า"
"ไปค่ะ ไปสักแป๊บนึงแล้วกลับ"
ก็ไปตามปกตินั่นแหละ เพราะยังเข้าเยี่ยมแบบใกล้ชิดไม่ได้ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ออกจากห้องปลอดเชื้อเลย ยังคงต้องคอยดูอาการอีกสักระยะใหญ่ๆ เลย แต่เธอก็แค่อยากไปให้เห็นหน้า สอบถามอาการกับพยาบาลที่คอยดูแล แค่นี้คนเป็นหลานก็รู้สึกสบายใจแล้ว
"เห็นว่าพ่อเธอ อาละวาดที่บ้านหรือไง"
"รู้ได้ยังไงคะ"
"เรื่องของเธอ มีอะไรบ้างที่ฉันไม่รู้"
"ค่ะ แต่ปล่อยเขาเถอะ เขาอยากอาละวาด อยากโวยวาย อะไรก็ตามใจเขาเลย"
"เธอจะทิ้งพ่อเธอหรือไง"
"ไม่ได้ทิ้งค่ะ ตอนนี้แค่ลำดับความสำคัญ ปรางต้องดูแลย่า และให้พ่อรู้ไม่ได้ เดี๋ยวก็ตามมาวุ่นวายที่โรงพยาบาลอีก เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหนักใจคุณไปอีก"
"ฮึ ! แต่ฉันเห็นพ่อเธอไปเป็นหนี้ตามบ่อนพนัน"
"เรื่องปกติค่ะ เมื่อก่อนปรางก็ชดใช้ให้แหละ แต่เดี๋ยวนี้ก็ให้เขาตามจัดการเอาเอง"
"แล้วแม่เธอล่ะ"
"ไหนบอกว่ารู้ทุกเรื่องของปรางไงคะ ไม่รู้หรือไงว่าปรางไม่มีแม่"
"เธอนี่มันยอกย้อนเก่งจริงๆ นะ"
"ปรางก็แค่ถาม ก็คุณบอกเองนี่นา ว่ารู้ทุกเรื่องของปราง"
"แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไงเรื่องแม่เธอน่ะ"
"ปรางไม่รู้หรอกค่ะ"
"....."
"ปรางไม่รู้หรอกค่ะว่าเขาคือใคร หน้าตาเป็นยังไง เท่าที่จำความได้ ปรางก็อยู่กับย่าที่เลี้ยงปรางมาไม่ต่างอะไรจากคนเป็นพ่อแม่"
"อ่อ...เพราะแบบนี้สินะ เธอถึงรักย่าเธอมาก"
"ค่ะ"
มะปรางรีบเตรียมอาหารเช้าให้กับเขา เพราะทุกวันเขาจะต้องออกไปทำงาน จะเช้าหรือสายก็แล้วแต่อารมณ์ของเขาล่ะมั้ง เพราะเห็นเขาไปทำงานไม่ตรงเวลาสักที แต่ถ้าจะให้เธอเดา เขาก็คงจะเป็นเจ้าของบริษัทที่ไปทำงานเมื่อไหร่ก็ได้
"เธอจะไปยังไง"
"นั่งแท็กซี่ไปค่ะ"
"ไปกลับค่าแท็กซี่ก็ตั้งเท่าไหร่แล้ว"
"มันไกลค่ะ ปรางขับรถมอเตอร์ไซค์ไปไม่ได้ แล้วจะให้ทำยังไงคะ"
"ฉันจะแวะไปส่ง รีบไปอาบน้ำแต่งตัว"
"แต่ว่ามัน..."
"มันอะไร? "
"คุณเคยบอกปรางว่า ที่ที่คุณทำงาน มันอยู่คนละทางกับที่โรงพยาบาลนี่คะ"
"แล้วยังไง อยู่คนละที่แล้วยังไง"
"ก็เดี๋ยวคุณจะไปทำงานสายไงคะ"
"เลิกพูด แล้วขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวได้ละ ฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ"
"ค่ะๆ"
หญิงสาวรีบขึ้นไปจัดการตัวเอง หลังจากที่ทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็รีบลงมาเพราะกลัวว่าเขาจะรอนาน ก่อนที่ทั้งสองนั้นจะออกไปพร้อมกัน
"เย็นนี้ฉันต้องไปทำงาน"
"อ๋อค่ะ"
"เธอต้องไปกับฉัน"
"ไปที่ไหนคะ แล้วให้ไปทำไม"
"ก็ตามไปดูแลฉันไง หรือเธอจะให้ฉันเป็นคนทำเอง"
"ค่ะ ไปก็ไปค่ะ"
เธอไม่เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียว ทำไมเวลาไปข้างนอกจะต้องมีคนคอยดูแลด้วย แล้วที่ทำงานของเขาไม่มีลูกน้องเลขาหรือพนักงานคอยดูแลเลยหรือยังไงกัน ถึงต้องมีเธอตามติดไปด้วยเนี่ย แล้วไอ้งานที่เขาจะพาเธอไปด้วยเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร
หวังว่าจะไม่ใช่งานอันตราย หรือถูกพาไปขายหรอกนะ
#สักพักต่อมา
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"เดี๋ยวก่อน" มาเฟียหนุ่มล้วงเงินออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่จะยื่นให้กับหญิงสาว เป็นเงินแบงค์พันปึกๆ ที่ทั้งปึกนั้นมันนับจำนวนไม่ได้ว่ามีเท่าไร แต่คงจะหลายหมื่นเลย "ติดตัวฉันมีเท่านี้ เอาไปใช้ก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะเอามาให้อีก"
"ค่าอะไรคะ"
"ค่าแท็กซี่ ค่าซื้อกับข้าว ค่าซื้อของ ฉันไม่ได้ให้เธอเลยไม่ใช่หรือไง"
"แต่ให้เป็นเงินเดือนก็ได้นี่คะ ถ้าคุณจะให้"
"ฉันให้ก็รีบรับไปเถอะน่า ฉันจะได้รีบไป"
"ค่ะๆ ขอบคุณนะคะ"
มาอยู่กับเขาเธอเองก็ไม่ได้ถามถึงเงินเดือนอะไรหรอก เพราะคิดว่าเงินเดือนของเธอมันก็ไปตกอยู่ที่ค่าใช้จ่ายที่เขาออกให้ตอนผ่าตัดย่าเธอ เธอเต็มใจทำให้ เพราะสุดท้ายแล้วหนี้สินมันก็ไปหักลบกับเงินเดือนที่เธอมาทำงานให้กับเขา
แต่ก็ไม่คิดไง ว่าเขาจะยื่นเงินให้แบบนี้
"เสร็จแล้วก็รีบกลับ อย่าไปแวะที่ไหน"
"ไม่ไปไหนหรอกค่ะ อย่างมากก็แวะซื้อของ"
"อืม รีบเข้าไปได้แล้ว"
"ค่ะ"
บทล่าสุด
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 50 ตอนจบ
#หนึ่งปีผ่านไปภายในเพ้นท์เฮ้าส์ที่เคยเงียบสงบ ตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงเด็กเล็ก และเสียงหัวใจจากความรักของคนสองคนที่มีให้กันและกันอนาคินทร์นั่งอยู่บนพื้นในห้องนั่งเล่น เสื้อลายเปื้อนแป้งข้าวของลูกชายตัวน้อยวัยเกือบขวบ 'อคิน'ลูกชายที่เขาทั้งรักทั้งหวงกำลังคลานดุ๊กดิ๊กบนเบาะนุ่มๆ พร้อมกับหัวเราะคิกคักเมื่อพ่อกำลังหยอกล้อเล่นด้วย"จ๊ะเอ๋อคินน้อย แฮร่!""พิกกะบู แหว่!""ฮ่าๆๆ เอิ๊ก~ ปู๊ดด! เอิ๊กกก""โอ้โห พ่นน้ำลายเต็มหน้าพ่อเลย" อนาคินทร์เอามือเช็ดน้ำลายที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนพ่นใส่หน้าออกอย่างไม่นึกรังเกียจ เพราะแค่ได้เห็นลูกชายกำลังเล่นอย่างสนุกสนานมีความสุข เขาก็มีความสุขมากที่สุดแล้ว เสียงหัวเราะของลูกคือเสียงที่เขารักมากที่สุดในโลกมะปรางยืนมองอยู่ไม่ไกล ใบหน้าของเธอมันเปี่ยมไปด้วยความสุข เธอยิ้มกับภาพตรงหน้าภาพที่เธอไม่เคยฝันไว้เลยว่าอนาคินทร์จะเป็นพ่อที่อบอุ่นได้ขนาดนี้เขาไม่ใช่แค่เลี้ยงลูกได้เป็นอย่างดี แต่เขาเรียนรู้วิธีพับผ้าอ้อมเอง คอยป้อนนมเปลี่ยนแพมเพิส ดูแลเวลากลางคืน เรื่องงานบ้านในครัวกับข้าวที่เคยรสชาติไม่คงที่ตอนนี้เขาทำข้าวต้มได้อร่อยกว่าพ่อครัวระดับมิชลินซ
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 49 คุณพ่อมือใหม่
#หกเดือนต่อมาณ เพ้นท์เฮ้าส์หรู มะปรางนั่งพิงหมอนอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น หน้าท้องของเธอตอนนี้เริ่มนูนชัดขึ้นจนไม่อาจปิดบังได้อีกแล้ว ทุกครั้งที่ขยับตัวหรือจะลุกเดิน ต้องใช้เวลาและแรงเพิ่มขึ้นกว่าปกติแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปยิ่งกว่าร่างกายของเธอ คือพฤติกรรมของคนที่อยู่ข้างกันอนาคินทร์คนนี้ไม่ใช่ผู้ชายเงียบขรึมในชุดสูทกับแฟ้มงานหนาๆ อย่างที่ใครหลายคนเคยรู้จักอีกแล้ว เพราะตอนนี้เขาสวมผ้ากันเปื้อนลายทางยืนทำอาหารอยู่ในครัวทุกวัน และวันนี้เขากำลังยืนล้างจานในครัวด้วยท่าทีตั้งอกตั้งใจ ถึงจะมีฟองเต็มแขนและทำจานตกแตกเสียงดังไปหลายใบแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่เคยปริปากบ่นอะไรตอนเช้าเขาตื่นก่อนเธอทุกวัน หัดทำอาหารบำรุงสุขภาพแบบคนท้องด้วยสูตรที่เรียนจากยูทูบกลางวันก็จัดตะกร้าผ้า ตอนเย็นเขาคอยนวดเท้าให้เธอเบาๆ ให้คลายความตึงจากเนื้อที่ขยายใหญ่มากขึ้น ทั้งที่แต่ละวันของตัวเองก็ปวดหลังจากการทำงานในครัว และเตรียมของเตรียมห้องสำหรับลูกน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเหนื่อยกว่างานที่เคยทำอยู่หลายสิบเท่าเลยแต่ไม่เคยมีซักครั้งที่เขาจะปริปากบ่น มีแต่รอยยิ้มที่อบอุ่นกับสายตาที่มองหน้าท้องของเธอราว
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 48 แต่งงานกัน
ช่วงค่ำวันเดียวกัน เขาชวนเธอขึ้นไปบนดาดฟ้าของเพ้นท์เฮ้าส์ ที่ปกติเขาจะไม่ขึ้นไปเลย และยังออกคำสั่งย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ให้เธอขึ้นไป ราวกับว่าด้านบนมันมีอะไรที่เธอไม่สมควรขึ้นไปเห็น ทั้งที่ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไร นอกจากพื้นที่โล่งๆ กับลมแรงๆแต่ทว่าวันนี้เขาจัดทุกอย่างไว้เรียบร้อยแล้วก่อนที่จะเอ่ยปากชวนเธอ ไฟประดับเล็กๆ พาดผ่านราวเหล็ก ท่ามกลางลมเย็นๆ และท้องฟ้าของเมืองกรุง ที่เต็มไปด้วยแสงจากตึกสูงด้านหน้าของเธอมีโต๊ะเล็กๆ กับอาหารง่ายๆ ที่เขาทำเอง หน้าตาอาหารก็ไม่ได้ดูแย่อะไรเลย ส่วนเรื่องรสชาติก็คงต้องดูอีกที เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำอาหารเอง"วันนี้โรแมนติกเชียวนะคะ มีอะไรพิเศษหรือเปล่า" เธอแซวเบาๆ ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ที่เขาเตรียมไว้ให้"ก็ลูกในท้องไงพิเศษ""หืม?""ลองชิมอาหารดูสิ""จะรสชาติยังไงนะ" เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง แต่ก็ไม่เชิงจะกล่าวหาว่าอาหารของเขามันรสชาติแย่จนกินไม่ได้หรอก มันก็ไม่แปลกเพราะนี่มันเป็นครั้งแรกที่เขาทำ"อร่อยหรือเปล่า?" ดวงตาของอนาคินทร์เต็มไปด้วยความหวัง เขาคาดหวังกับคำตอบของเธอมาก เธอค่อยๆ เคี้ยวก่อนที่ตาจะโตขึ้นมาพร้อมด้วยท่าทางแปลกๆ"อร่อยมากค่ะ""ฮู่ว
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 47 เห่อลูก
เช้าวันถัดมาวันนี้แทนที่อนาคินทร์จะเร่งรีบออกไปทำงานเหมือนทุกที เขากลับนั่งอยู่บนโซฟา ใส่เสื้อยืดตัวเก่า กางเกงวอร์มแบบสบายๆ พร้อมไอแพดในมือที่เต็มไปด้วยลิสต์เรื่อง 'อาหารบำรุงครรภ์' กับ 'วิธีดูแลภรรยาตั้งท้องระยะต้น'มะปรางเดินออกมาจากห้องนอน เห็นเขานั่งหน้าขรึมเหมือนประชุมงาน แต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็ได้ยินว่าเขากำลังเปิดดูวิดีโอสอนทำอาหารอยู่"ไม่ไปทำงานเหรอคะ?" เธอถามเขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ "ไม่ไปวันนี้ลางานไว้แล้ว อาทิตย์นี้ขอ Work from home ไปก่อน งานไม่สำคัญเท่าลูกในท้องหรอก"มะปรางอึ้งไปนิด ไม่คิดว่าเขาจะเห่อถึงขนาดนี้ "จริงจังขนาดนั้นเชียว""แหงสิ ลูกฉันนะ" เขาพูดพร้อมกับหยิบสมุดที่อยู่ข้างๆ ตัวเองขึ้นมาเปิด "อันนี้เป็นลิสต์การกิน การดูแลตัวเอง ฉันจดไว้ให้""โห..." เพิ่งเคยเห็นลายมือการเขียนของเขาเป็นครั้งแรกเลย เพราะส่วนมากก็เห็นแค่ลายเซ็นของเขาผ่านๆ ตา สวยนะเนี่ย เขียนสวยเหมือนผู้หญิงเขียนเลย"เอาไปอ่านแล้วก็ทำตามด้วย""ว่าแต่คุณบอกว่า จะพาปรางไปหาหมอ""อืม นัดไว้ช่วงบ่ายน่ะ""ถึงว่าคุณไม่ไปทำงาน""มีหลายอย่างที่ฉันต้องทำ""....." เช้ามาเขาตื่นก่อน ส่วนเธอเพลียๆ ก็เลยนอนต่อ
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 46 บอกความจริง
"อ้วกก!!""....." อนาคินทร์ยืนมองมะปรางที่กำลังโก่งตัวอาเจียนอยู่ในห้องน้ำ เขาเริ่มไม่สบอารมณ์เพราะอาการของเธอไม่ดีขึ้นเลย แต่เธอก็ดื้อมากไม่ยอมไปหาหมอกับเขาที่โรงพยาบาลสักที"อึก...""เมื่อไหร่จะฟังกัน""อะไรของคุณ มายืนหน้าตึงทำไมตรงนี้คะ""ไหนบอกดีขึ้นแล้ว?""ก็มันเหมือนจะดีขึ้น.." เธอตอบเสียงแผ่ว"นี่น่ะหรอที่เรียกว่าดีขึ้นของเธอ""คุณจะโมโหทำไมเนี่ย""ฉันโมโหเพราะเธอดื้อไง ถ้าเป็นอะไรหนักขึ้นมาจะทำยังไง?""ปรางไม่เป็นอะไรหรอก" เธอบอก เพราะตอนนี้รู้แน่ชัดแล้วว่าไอ้อาการที่เป็นอยู่มันคืออาการอะไร แต่มันก็ไม่แปลกที่เขาจะมีอาการแบบนี้ เพราะเขายังไม่รู้ว่าเธอก็แค่แพ้ท้อง"ไปแต่งตัว ฉันจะพาเธอไปหาหมอเดี๋ยวนี้แหละ""อื้อ..ไม่เอา ปรางไม่ไป""ฉันเคยยอมเธอครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนั้นฉันบอกว่าถ้าไม่เป็นอะไรหนักฉันจะไม่พาเธอไป แต่นี่เธอไม่ดีขึ้นเลย""ปะ ปรางไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ ค่ะ จริงๆ นะ คุณเชื่อปรางสิ""ฉันไม่ฟังเธอแล้ว!""คะ คุณคิม อ๊ะ! อย่าลากปราง คุณคิม!"เพราะถูกเขากำลังพยายามลากตัวไปเธอก็เลยพยายามที่จะขัดขืน แต่ด้วยแรงของคนตัวเล็กอย่างเธอก็มิอาจสู้แรงคนตัวใหญ่บึกบึนอย่างเขาได้ แต่เธอก็ไ
ในปกครองของมาเฟีย ตอนที่ : 45 ที่ตรวจครรภ์
#เวลาต่อมากล่องเล็กๆ ในมือแทบจะหล่นลงพื้น ตอนที่มะปรางเห็นขีดที่สองค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนแถบสีขาว เธอนั่งนิ่งอยู่ในห้องน้ำ ใบหน้าไร้สีสัน ดวงตาจับจ้องที่ผลตรวจนั่นราวกับโลกหยุดหมุนมันคือความจริง...'เธอกำลังท้อง'มือเธอสั่นเล็กน้อย ใจเต้นระรัว ความกลัว ความสับสน ความยินดีบางอย่างที่เธอยังไม่กล้าเปิดรับ ก่อนที่เธอจะรีบซ่อนผลตรวจไว้ใต้เสื้อผ้าชั้นในของลิ้นชักในตู้เสื้อผ้าถ้าเธอเอาทิ้งถังขยะเขาจะต้องเห็นแน่ๆ จากนั้นเธอก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยืนขึ้นอย่างมั่นคงที่สุดเท่าที่ทำได้ถึงยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อ เธอยังมีคนที่ต้องดูแล ยังมีหน้าที่ที่ต้องทำ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับตลอดไป ขอแค่เธอพร้อม เธอก็จะบอกเรื่องนี้กับเขาทันทีมะปรางใช้ที่ตรวจครรภ์หลังจากที่อนาคินทร์ออกไปทำงานแล้วและวันนี้เธอไปที่บ้านย่าเหมือนทุกครั้งพอถึงที่บ้านของย่าเธอยิ้มให้กับทุกคนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็เข้าครัวช่วยทำอาหาร ดูแลให้ย่ากินยา และนวดขาให้เหมือนเดิม แต่คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันย่อมสังเกตได้"ช่วงนี้ปรางดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ" ย่าพูดลอยๆ ขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้โยก มองหลานสาวด้วยแววตาอบอุ่นแ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เด็กกำพร้ากับมาเฟียคลั่งรัก
Davide1.9K viewsBAD GUY ล่ารักเดิมพัน
ลำเจียก16.4K viewsในนามภรรยาของตาย
อิมฮายอน (poxnnxdda)5.9K viewsพิษคู่หมั้น | เซ็ต FIERCE MAFIA
ซากิระ11.4K viewsกลรักซาตานร้าย
วรนิษฐา / Miss sexy285 viewsรอยรักซ่อนปม
Luna of The Sea546 viewsสัญญาใจใต้รัตติกาล
หลูซื่อเต๋อ495 viewsBAD CARELESS พลั้งหัวใจให้นายมาเฟีย
Piggy.g3.7K views
