Semua Bab ในปกครองของมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

มะปราง หรือ ปราง คือชื่อของฉัน ส่วนมากคนเรียกแบบสั้นๆ มากกว่า ฉันอยู่กับย่าสองคน จะเรียกแบบนั้นก็ได้ เพราะพ่อของฉันก็ไม่ได้สนใจใยดีอยู่แล้ว ทิ้งเราสองคนไว้ให้อยู่ด้วยกัน ไม่เคยมาดูดำดูดีเลย และก็ไม่เคยคิดที่จะช่วยค่ารักษาพยาบาลของย่า ฉันไม่มีแม่ เท่าที่จำความได้ฉันก็โตมากับย่า พ่อเคยบอกว่าฉันถูกแม่ทิ้งตั้งแต่เกิดแล้ว ส่วนพ่อก็เลี้ยงไม่เป็น ก็เลยยกฉันให้กับย่า เราอยู่กันแบบ พอมีพอกิน เพราะหลังจากที่จบม.6 ฉันก็ต้องไปทำงาน จะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมันก็ไม่ไหว ถึงจะอยากเรียนก็เถอะ ค่ารักษาพยาบาลค่ายาของย่าในแต่ละเดือน มันค่อนข้างแพง ฉันก็เลยต้องทำงานหลายอย่าง เพื่อให้มันพอกับค่ายารักษา ฉันรู้ว่าที่ทำอยู่เนี่ยมันเหนื่อยและลำบาก แต่ฉันต้องทำ เพราะฉันรักย่าที่สุด และอยากให้ย่าอยู่กับฉันให้นานที่สุด แต่แล้ววันนึงฉันก็เหมือนถูกฟ้ากลั่นแกล้ง หมอบอกว่าตรวจพบเนื้องอกในสมองของย่า ซึ่งจะต้องทำการผ่าตัด แต่จะต้องส่งไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลที่ใหญ่กว่านี้ และที่สำคัญค่ารักษา มันแพงมาก ลำพังคนที่ทำงานเงินเดือนหลักหมื่นอย่างฉัน จะหาเงินหลักล้านมาได้ยังไงกัน จนกระทั่ง ฉันได้รู้จักกับใครบางคน เขายื่น

#โรงพยาบาลxxx มะปรางจะมาเยี่ยมย่าของเธอทุกวัน ถึงจะเยี่ยมได้แค่ข้างนอก แต่อย่างน้อยเธอก็ดีใจที่ได้เห็นว่าย่าของเธอนั้นดีขึ้นเรื่อยๆ และหมอก็ยังบอกอีกว่า อีกไม่นานย่าของเธอก็จะได้ออกจากห้องปลอดเชื้อมาอยู่ในห้องธรรมดาแล้ว "นี่ ! " "อุ้ย ! คุณคิม ขอโทษค่ะมาด้วยหรอคะ" พูดด้วยความตกใจ เพราะกำลังจะเดินออกมาก็ดันเจอกับอนาคินทร์ เขามองเธอด้วยสายตาดุๆ ราวกับว่าเธอนั้นไปทำอะไรไม่ดีมา และนั่นก็ทำให้เธอรีบนึกย้อนไปทันทีว่าทำอะไรไม่ดีลงไปหรือเปล่า แต่ตั้งแต่เช้ายันตอนนี้ เธอก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนี่นา "มีอะไรหรือเปล่าคะ" "ไปขึ้นรถ ไปคุยกันในรถ" "....." หญิงสาวได้แต่เดินก้มหน้าคอตกตามเขาไปที่รถ ทำไมเขาถึงดูหงุดหงิดขนาดนั้นล่ะ หรือว่าโกรธที่เธอมาที่นี่ แต่เธอก็บอกเขาแล้วนี่นา และเขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าถ้าเธอจะออกมาข้างนอก ก็แค่มาเยี่ยมย่าที่โรงพยาบาล #บนรถ "ฉันเคยบอกเธอเอาไว้ว่ายังไง" "คะ ? บอกอะไรคะ" "นี่เธอไม่จำเลยหรือไง" " ??? " ไม่ใช่ว่าเธอไม่จำ แต่เธอไม่รู้ว่าเขากำลังหมายถึงอะไร และที่เขาบอกน่ะ มันคือเรื่องอะไรกันล่ะ "ฉันซื้อเธอมาแล้ว เธอก็เป็นของฉัน จะไปยุ่งกับผู้ชายคนอื

#เวลาผ่านไป โรงพยาบาลxxx "ที่จริงคุณคิมไม่ต้องแวะมารับปรางก็ได้นะคะ เพราะยังไงปรางก็ต้องแวะซื้อของก่อนอยู่แล้ว" เธอพูดกับคนข้างๆ เพราะมาโรงพยาบาลทีไร มันจะต้องมีเหตุการณ์ที่เขาแวะมาหาเธอที่นี่ทุกครั้งเลย "ทำไม ? กลัวฉันมาเจอเธออยู่กับผู้ชายหรือไง" "เปล่าค่ะ แค่เห็นว่ามันไม่มีเหตุจำเป็น" "แล้วแบบไหนล่ะมันถึงจำเป็น" "ก็...ไม่รู้สิคะ" "นั่งไปเงียบๆ ฉันมารับก็ดีเท่าไหร่แล้ว จะได้ไม่ต้องเสียเงินค่ารถกลับเอง" "ก็ได้ค่ะ" มะปรางนั่งรถมากับเขาจนกระทั่งออกมาจากโรงพยาบาลไกลพอสมควรแล้ว "พี่คะ ช่วยแวะร้านอาหารBBให้ปรางหน่อยนะคะ" "เธอจะเข้าไปทำอะไร" เขารู้ว่ามันเป็นร้านอาหารที่เธอเคยทำงานประจำอยู่ "พอดีว่าต้องเข้าไปเอาเอกสารค่ะ ปรางลืมเอาไว้ที่นี่" "อ่อ.." "ถ้าคุณคิมจะกลับเลยก็ได้นะคะ แถวนี้หาแท็กซี่ง่ายอยู่ เดี๋ยวปรางนั่งแท็กซี่กลับค่ะ" "พูดเหมือนรวย มีเงินหรือไง" " ?? " เธอถึงกับงง แค่นั่งแท็กซี่กลับเนี่ยนะรวย นั่งแท็กซี่จากโรงพยาบาลกลับถึงเพ้นท์เฮ้าส์ของเขา ก็สองร้อยกว่าบาทเอง ไม่ได้แพงขนาดนั้นไหม "รีบไปเอาแล้วก็รีบกลับออกมา ฉันขี้เกียจรอนาน" "ค่ะ" เธอรีบตอบรับก่อนจะลงจากรถ เ

#เช้าวันต่อมาหลังจากที่เมื่อคืนจัดหนักกับเธอไปเพราะโมโหที่มีคนอื่นนั้นถูกเนื้อต้องตัวเธอ มันทั้งหงุดหงิด ทั้งโกรธ อารมณ์เหมือนไฟสุมจนอยากจะจับไอ้เสี่ยนั่นตัดมือให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยมาเฟียหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ เขาหันมองคนข้างๆ เป็นอย่างแรก เพราะเมื่อคืนเธอนอนที่นี่ด้วย แต่ทว่ากลับไม่พบใครเลย มีแต่รอยผ้าห่มที่ถูกเปิดขึ้นเหมือนคนที่ลุกออกไป แต่ไม่รู้ว่าเธอตื่นตอนไหนพรึ่บ !เขารีบลุกขึ้นพร้อมกับหยิบผ้ามาสวมใส่ ก่อนจะไปดูเธอที่ห้องนอน แต่ไม่พบใครเลย ที่ด้านล่างห้องครัวก็ไม่มีใคร เธอหายไปไหน ? นี่มันยังเช้าอยู่เลย จะบอกว่าไปเยี่ยมย่าที่โรงพยาบาลก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่ได้เปิดเยี่ยมเช้าขนาดนี้มือหนารีบกดโทรศัพท์ออกไปหาลูกน้อง เตรียมตัวที่จะบอกให้ลูกน้องออกตามหาเธอแต่ทว่า...ติ๊ด ~ แกร๊ก !"อุ้ย ! ตกใจหมดเลยค่ะ" ในขณะที่เธอมีสีหน้าตกใจ เขานั้นกำลังงงอยู่ "มีอะไรคะ? ""เธอไปไหนมา ?""ปรางไปตลาดสดมาค่ะ นี่ไง" พูดพร้อมกับชูของในมือให้คนตรงหน้าดู"ตลาดสด ?""ค่ะ เวลาซื้อของ ไปซื้อที่ตลาดสดตอนเช้าราคามันจะถูกกว่า แถมของจะสดกว่าด้วยค่ะ""เธอออกไปตั้งแต่ตอนไหน""ตั้งแต่เช้ามืด

ภายในห้องทำงานของมาเฟียหนุ่ม ณ คาสิโนหรูหรา หญิงสาวกำลังนั่งเงียบกริบ ขณะที่มาเฟียหนุ่มนั้นกำลังนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา บรรยากาศที่เงียบเชียบพาให้รู้สึกอึดอัดไปหมดเลย"เป็นอะไรของเธออีก""คะ ?" เธอสะดุ้งเพราะเสียงของเขา"ฉันเห็นเธอนั่งหน้าบึ้งมาสักพักใหญ่แล้วนะ ไม่พอใจหรือไง ที่ฉันพาเธอมาที่นี่ด้วย""เปล่าค่ะ ก็แค่เบื่อๆ ไม่รู้จะทำอะไรค่ะ""งั้นเราหาอะไรทำกันดีไหมล่ะ""....." เธอหันมองเจ้าของคำถาม ก่อนจะรีบส่ายหน้ารัวๆ เมื่อเห็นเขายกยิ้มมุมปากคำว่าหาอะไรทำเนี่ย มันดูไม่น่าไว้ใจสักนิดเดียว !"รอก่อนละกัน ฉันทำงานอีกไม่นานหรอก""ค่ะ"จากที่เขาไปไหนก็ไม่รู้มาจนกระทั่งตอนนี้ มันก็นานพอสมควรแล้วล่ะนะ และนี่มันก็ดึกมากแล้วด้วย ไม่รู้ว่าเขาจะลากเธอมาด้วยทำไม นึกว่าจะมีอะไรให้ทำ แต่กลับไม่มีอะไรเลย"คุณคิมคะ""มีอะไร""ปรางมีเรื่องอยากจะถามค่ะ""ว่ามาสิ""คือ...คุณคิม เคยมีเด็กแบบปรางใช่ไหมคะ""พูดอะไรของเธอ ฉันไม่เข้าใจ""ก็แบบปรางไงคะ แบบว่าให้เงินเพื่อแลกกับสิ่งที่คุณต้องการ""เธอจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไม""....." นั่นสินะ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยากรู้เรื่องนี้ไปทำไม เพราะในเมื่