บทที่ 16 เจอกันอีกครั้ง

หลังจากทำงานได้เกือบปีพราวฟ้าก็ตัดสินใจซื้อรถยนต์คันแรก ตอนนี้เธอใช้หนี้ธนาคารให้พ่อหมดแล้วจึงไม่มีภาระอะไรเลยตัดสินใจซื้อรถคันแรกให้กับตัวเองเวลาเดินทางไปไหนมาไหนจะได้สะดวกขึ้น เธอเลือกรถคันเล็กที่ราคาไม่แพงเพราะเธอคิดว่าแค่ใช้สำหรับเดินทางไปไหนมาไหนได้ก็พอแล้วไม่จำเป็นต้องขับรถหรูเพื่ออวดใคร

ช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวพราวฟ้าจึงถือโอกาสกลับไปเยี่ยมพี่เมย์และเลยไปหาลุงศักดิ์กับป้าดาที่บ้านด้วย

“มาแล้วหรอ ป้ากำลังทำกับข้าวรออยู่เลย”ป้าดาออกมาต้อนรับหญิงสาวที่พึ่งขับรถมาถึง

“คุณป้าสวัสดีค่ะ คิดถึงจังเลยไม่ได้เจอกันตั้งนาน”พราวฟ้าลงจากรถมาพร้อมกับของฝากเต็มไม้เต็มมือ

“ตาแก่อยู่ไหน มารับหลานหน่อยเร็วหนูฟ้ามาถึงแล้ว แล้วนี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะคราวหลังไม่ต้องเอามานะมาแต่ตัวก็พอ”

“ของฝากนิดๆหน่อยๆเองค่ะคุณป้าไม่ลำบากเลยค่ะฟ้าตั้งใจเอามาฝากคุณลุงคุณป้าเลยนะคะ”พราวฟ้าพูดและยิ้มให้ป้าดา

“ไปเข้าบ้านไปดื่มน้ำดื่มท่าก่อน ป้ากำลังทำกับข้าวอยู่พอดี เสร็จแล้วจะได้ทานข้าวกัน”

“ดีเลยค่ะคิดถึงฝีมือคุณป้าที่สุด งั้นวันนี้ฟ้าขอเป็นลูกมือนะคะ”

“เอาอย่างนั้นเหรอ ถ้าไม่เหนื่อยก็ตามใจ”

ขณะที่พราวฟ้าและป้าดากำลังง่วนก