Semua Bab ในวันที่รักหวนคืน: Bab 1 - Bab 7

หลังจากพราวฟ้าได้งานที่ night club ก็ลาออกจากการเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหาร สิ่งหนึ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจลาออกเพราะในช่วงสามเดือนต่อจากนี้เธอต้องไปฝึกงานซึ่งงานร้านอาหารเดิมทีเธอต้องทำตอนกลางวันทำให้เวลาทับซ้อนกัน นอกจากจะเป็นเด็กเสิร์ฟแล้วพราวฟ้ายังรับงานแปลหนังสือมาทำที่บ้านด้วย เรียกว่าทำงานตัวเป็นเกลียว ทำทุกอย่างที่พอจะหาเงินได้ ซึ่งเรื่องนี้มีเพียงพอใจเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเธอที่รู้ดีที่สุด“เมื่อคืนไปทำงานวันแรกเป็นไงบ้าง”“ก็โอเคไม่แย่อย่างที่คิด”พอใจซักไซ้เรื่องงานใหม่ของเพื่อนทันทีที่เจอหน้ากันที่มหาวิทยาลัย เพราะเธอเองก็ไม่อยากให้เพื่อนไปทำงานแบบนี้กลัวจะเป็นอันตรายแต่ก็ห้ามไม่ได้“แกจะยืมเงินชั้นไปใช้หนี้ก่อนมั้ยจะได้ไม่ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวแบบนี้ ชั้นเป็นห่วง”พอใจบอกเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วงจริงๆ“ไม่เป็นไรเรายังไหวแค่นี้สบายมาก”พราวฟ้าบอกเพื่อนรักไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ใช้ชีวิตแบบที่วัยรุ่นทั่วไปเขาใช้กันจนภาพเหล่านั้นเริ่มเลือนหายไปจากความทรงจำของเธอทีละนิด ทุกวันเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมามีแค่สองอย่างที่เธอต้องคิดคือเรื่องเรียนกับงาน ในแต่ละวันเธอได้นอนแค่วันล

“คุณวินไม่ต้องไปส่งฟ้าหรอกค่ะ เดี๋ยวฟ้ากลับเอง ขอบคุณแล้วก็ขอโทษนะคะ ฟ้าไม่รู้มาก่อนว่าคุณจะมาถ้าฟ้ารู้ฟ้าจะไม่มาทำให้คุณหงุดหงิดใจเลยค่ะ ฟ้าขอโทษอีกครั้งนะคะ”พราวฟ้าก้มศีรษะลงเพื่อเป็นการขอโทษเขาพลางน้ำตาที่อยู่ดีๆก็คลอเต็มลูกตา เธอพยายามข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้ร้องไห้กลืนน้ำตาลงคอเพื่อไม่ให้เขาเห็นความอ่อนแอของตัวเอง“หึ ขอโทษทำไม อยากสร้างภาพหรอตอนนี้ไม่มีคนอื่นแล้วเธอไม่ต้องแสดง”“ฟ้าไม่ได้แสดงค่ะ ฟ้าตั้งใจขอโทษคุณจริงๆ คุณจะรับหรือไม่ก็สุดแล้วแต่คุณค่ะฟ้าถือว่าฟ้าได้ทำหน้าที่ของฟ้าแล้ว”พราวฟ้ายังคงก้มหน้าขอโทษเขาและเมื่อพูดจบเธอก็รีบหันหลังเพื่อไม่ให้เขาเห็นน้ำตาที่ตอนนี้กำลังจะไหลลงมาอาบสองแก้ม“จะไปไหน”ภวินทร์รีบถามเธอเมื่อเห็นว่าเธอกำลังหันหลังเดินจากไป“กลับบ้านค่ะ”เธอตอบเขาพลางรีบเอามือปาดน้ำตาตัวเอง“ขึ้นรถสิเดี๋ยวไปส่ง ผมรับปากพอใจแล้วไม่อยากผิดคำพูด”“ไม่เป็นไรค่ะเรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วงฟ้าจะบอกพอใจเอง”“อย่าทำเป็นเก่งรีบมาขึ้นรถ”ภวินทร์รีบดึงแขนพราวฟ้าไว้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินออกไปทำให้เธอเสียหลักเซเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดเขา เมื่อตั้งหลักได้พราวฟ้ารีบดีดตัวเองออกทันที“ขึ้น

“ถ้าเขาไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปบังคับเขาหรอกผมไปคนเดียวได้”ภวินทร์บอกเลขาเมื่อเห็นท่าทางของพราวฟ้าที่แสดงออกชัดว่าไม่อยากไปกับเขา“ฟ้าว่าไง นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้โชว์ฝีมือแล้วนะ”เลขารุ่นพี่กระซิบบอกพราวฟ้า“ฟ้าจะไปค่ะ ถ้าบอสไม่ว่าอะไร”พราวฟ้าครุ่นคิดและแอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนตอบทั้งสองคน เพราะเธอไม่อยากทำให้นรินผิดหวังจึงยอมตกลงไปกับเขา คนที่เธอรู้ดีแก่ใจว่าเขาไม่ชอบตัวเองเมื่อพราวฟ้าเดินตามภวินทร์มาถึงลานจอดรถก็ต้องประหลาดใจเพราะมีแค่เธอกับภวินทร์เพียงสองคนจริงๆ เธอคิดว่าผู้บริหารระดับสูงอย่างเขาต้องมีคนขับรถให้แน่นอน แต่ปรากฎว่าเขาขับรถเอง โดยปกติแล้วถ้าต้องออกไปประชุมข้างนอกกับคนอื่นเขาจะเอารถตู้ไป แต่วันนี้เพราะเป็นเธอคนที่เขาทั้งคิดถึงทั้งไม่ชอบหน้าเขาจึงอยากขับรถไปกับเธอเพียงลำพัง“เราไปกันแค่สองคนหรอคะ”“ทำไมจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ ผมไม่ได้ว่าอะไร”“เอ่อ ไม่เปลี่ยนใจค่ะ”“งั้นก็ขึ้นรถคงไม่ถึงขั้นต้องเปิดประตูให้เหมือนตอนขึ้นรถไปกับคนอื่นหรอกนะ”พราวฟ้าที่เริ่มชินชากับคำดูถูกดูแคลนของเขาเดินขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหน้าข้างคนขับโดยไม่พูดอะไร เธอนั่งนิ่งตลอดทางจนรถเลี้ยวเข้าบริษัทลูกค้าตลอ