เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 168
บทที่เกี่ยวข้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 169
อีกด้านหนึ่ง จี้อี่หนิงไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้ายขนาดนี้ กำลังเดินออกจากห้องส่วนตัวเตรียมจะผ่านโถงกลางออกไปแต่เพิ่งเดินมาได้ครึ่งทาง ก็ถูกชายเมาคนหนึ่งคว้าแขนไว้“สาวสวย มาคนเดียวเหรอ… สะอึก…”อีกฝ่ายเรอออกมา ส่งกลิ่นเหล้าจนจี้อี่หนิงรู้สึกคลื่นไส้ เธอสะบัดแขนออกแล้วรีบหันหลังเดินหนีแต่เพิ่งเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีผู้ชายอีกหลายคนปรากฏตัวขึ้นมาขวางทางเธอ"สาวสวย ไม่ให้เกียรติพี่เสือเราเลยนะ กล้าจริงๆ นะคุณ!"จี้อี่หนิงเห็นว่ากลุ่มคนนี้ไม่น่าจะมาดี สีหน้าก็เย็นชา “ฉันไม่รู้จักพี่เสือหรือพี่เสือดาวอะไรทั้งนั้น ถ้าพวกนายไม่หลีกทาง ฉันจะแจ้งตำรวจค่ะ”ดูท่าว่าคราวหน้าถ้าจะเจอกับหยูเฟิงไม่ควรเลือกบาร์แล้วบาร์ถึงแม้จะเป็นที่รวมตัวของคนหลากหลายและส่งข่าวสารสะดวก แต่ก็เสี่ยงจะเจอพวกเมาแล้วอาละวาดแบบนี้“ฮ่าฮ่า แจ้งตำรวจ? เธอคิดว่าเราจะให้โอกาสเธอทำแบบนั้นเหรอ?”ขณะพูดอยู่ ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาคว้าโทรศัพท์จากมือเธอไป สีหน้ามีแต่ความเย้ยหยัน“แจ้งสิ! ตอนนี้เธอจะใช้โทรศัพท์ที่ไหนแจ้งตำรวจล่ะ?”จี้อี่หนิงสีหน้าเรียบเฉยไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับคิดหาทางหนีอย่างรวดเร็วในบาร์ พวกนี้ยังไม่กล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 170
เหตุการณ์แบบนี้ในบาร์ถือเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นคนรอบข้างจึงไม่ได้มีปฏิกิริยามากนักถึงแม้จะมีคนสังเกตเห็น แต่เมื่อเห็นสีหน้าดุร้ายของพี่เสือและพรรคพวก ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเพราะแม้แต่ฮีโร่ช่วยสาวงามก็ยังต้องมีทุนจี้อี่หนิงคิดหาทางเอาตัวรอดอย่างรวดเร็วในหัว เธอไม่ต้องการถูกพาตัวไปแบบนี้ทันใดนั้น กลุ่มชายในชุดเครื่องแบบก็เข้ามาขวางหน้าพวกของพี่เสือ“พี่เสือ ผู้หญิงคนนี้คุณเอาตัวไปไม่ได้ครับ”พี่เสือมองไปที่ผู้จัดการที่ยืนอยู่ด้านหน้า เขาเอาผ้าขนหนูที่กดบาดแผลบนหน้าผากออก ชี้ไปที่บาดแผลที่เลือดไหลโชกก่อนจะหัวเราะเย็นชา “ผู้จัดการเฉียน เห็นแผลบนหัวผมไหม? เป็นฝีมือของผู้หญิงคนนี้ แล้วถ้าคุณขวางฉัน เกรงว่าทางคุณลุงจินจะไม่พอใจแน่”เขาเองก็มีอิทธิพลไม่น้อยในย่านนี้ จึงกล้าทำอะไรตามอำเภอใจถ้าเป็นปกติ ผู้จัดการเฉียนคงต้องเกรงใจเขาบ้างแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าบางคน เขาก็ไม่มีแม้แต่สิทธิ์จะพูด“พี่เสือ เธอไม่ใช่คนที่คุณจะยุ่งด้วยได้ ผมแนะนำให้ปล่อยเธอไป ไม่งั้น…”พี่เสือหัวเราะเย็นชาและขัดจังหวะ “ไม่งั้นอะไร? ที่นี่ผมไม่มีใครยุ่งไม่ได้หรอก!”ผู้จัดการเฉียนสีหน้าเปลี่ยนไปเป็นเย็นชา “ท
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 171
จี้อี่หนิงพยักหน้า “อืม ฉันรู้ค่ะ”เหนียเว่ยชิงกำลังจะพูด แต่เสิ่นซื่อก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาเย็นชา"เธอรู้จักผมดีขนาดนั้นเลยเหรอ?"เหนียเว่ยชิงชะงักไปเล็กน้อย ขมวดคิ้วมองไปที่เสิ่นซื่อไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องจงใจทำให้จี้อี่หนิงลำบากใจหรือว่าเขาเกลียดเสิ่นเยี่ยนจือมากขนาดที่เกลียดภรรยาของเขาไปด้วย?จี้อี่หนิงขบริมฝีปากล่าง ก้มหน้าพูดว่า “ไม่ค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องคืนนี้นะคะ อาเล็ก ตอนนี้ก็ดึกแล้ว ฉันขอตัวก่อน พวกคุณเล่นกันต่อเถอะ”เสิ่นซื่อแค่นหัวเราะ “ผมช่วยเธอ แล้วเธอคิดจะตัดบทผมด้วยคำว่าขอบคุณแค่นั้น?”จี้อี่หนิงชะงักเท้า หันกลับไปมองเสิ่นซื่อ“แล้วอาเล็กอยากให้ฉันขอบคุณยังไง”เสิ่นซื่อหันไปมองหญิงสาวข้างๆ ที่กำลังรินเหล้าแล้วพูดว่า “เธอสอนเธอหน่อยสิ ว่าควรตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตยังไง”เหนียเว่ยชิงขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเสิ่นซื่อดูถูกคนเกินไป ถึงขนาดให้หญิงสาวในสถานบันเทิงมาสอนจี้อี่หนิงว่าควรตอบแทนบุญคุณยังไงหญิงสาวยิ้มบางๆ เงยหน้ามองเขาด้วยสายตาประจบ “ประธานเสิ่น ถ้าท่านช่วยฉัน ฉันจะตอบแทนด้วยร่างกายของฉันเองค่ะ”สีหน้าของเสิ่นซื่อไม่เปลี่ยนแปลงเลย ไม่รู้ว่าเขาพอใจกับคำตอบนี้
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 172
“คืนนี้ทำไมกลับมาช้าแบบนี้?”“มีเรื่องหน่อย”ได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเยี่ยนจือก็ไม่ได้ถามต่อ พยักหน้าพูดว่า "อ่อ แหล่งไตของพ่อหามาได้แล้ว ถ้าไม่มีปัญหา อีกราวเดือนหนึ่งคงทำการผ่าตัดได้ครับ"จี้อี่หนิงหยุดการใส่รองเท้า สายตาของเธอแสดงถึงความไม่เชื่อ ก่อนจะเงยหน้ามองเขา "จริงเหรอ?"เห็นสีหน้าของเธอตื่นเต้น สายตาที่มองเขาก็ส่องประกาย ราวกับย้อนกลับไปตอนที่ทั้งสองเพิ่งคบกัน เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกหายใจติดขัด“อืม”"ดีใจจัง ขอบคุณนะ!"คำขอบคุณนี้ออกมาจากใจของจี้อี่หนิง เพราะถ้าไม่มีแหล่งไตที่ตรงกันต่อไป พ่อของเธอก็คงทนไม่ไหวอีกไม่กี่ปี"เราเป็นสามีภรรยา นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ"จี้อี่หนิงกัดริมฝีปากเงียบๆ ไม่พูดอะไร เพราะในความคิดของเธอ พวกเขานานแล้วไม่ใช่สามีภรรยากันแล้ว พวกเขาเป็นแค่สองคนที่ถูกบังคับให้มาผูกกันด้วยใบทะเบียนเท่านั้น"ไม่ว่าอย่างไร ขอบคุณจริงๆ"เห็นความห่างเหินในสายตาของเธอ เสิ่นเยี่ยนจือรู้สึกท้อแท้ในใจ ราวกับว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่สามารถเข้าไปในใจของเธอได้อีกกำลังจะพูด โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ส่งเสียงขึ้นมาเห็นว่าเป็นหยางอวี่ เขาก็พูดขึ้น "ผมต้องจัดการงานนิดหน่อยแล
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 173
จี้อี่หนิงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง มองเห็นเพดานสีขาว เธอกะพริบตาและต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะนึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้"คุณตื่นแล้วหรือ?! รู้สึกไม่สบายตรงไหนไหม?"จี้อี่หนิงหันหน้าไปเห็นเสิ่นซื่อที่ดูอิดโรยอยู่ข้างเตียง เธอส่ายหัวและตอบว่า "นอกจากท้องที่เจ็บนิดหน่อย ก็ไม่มีที่ไหนไม่สบายเลย ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว?""หนึ่งวันหนึ่งคืน"จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว "นานขนาดนั้นเลยหรือ?""อืม แผลนั้นทำให้ม้ามได้รับบาดเจ็บ"หมอบอกว่าถ้าแผลลึกกว่านี้อีกหนึ่งเซนติเมตร มันอาจจะทำให้เลือดออกมาก และอาจจะช่วยชีวิตไว้ไม่ได้ช่วงเวลาสิบกว่าชั่วโมงที่อยู่นอกห้องผ่าตัดนั้นเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุดสำหรับเสิ่นซื่อ ทุกวินาทีเหมือนเวลาผ่านไปเชื่องช้าเหลือเกินจี้อี่หนิงใบหน้าซีดขาว ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งและถามว่า "จับคนร้ายได้หรือยัง?"เสิ่นซื่อพยักหน้า เสียงของเขาเย็นยะเยือก "จับได้แล้ว เป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทคู่แข่งเก่าของชิงหง หลังจากล้มละลาย เขาถูกเจ้าหนี้ไล่ทวงหนี้ จึงวางแผนแก้แค้นผมครับ"เขาก้มหน้าลงเพื่อซ่อนความดุร้ายในดวงตา ชาตินี้จ้าวเจ๋อหยางจะไม่มีโอกาสได้ออกมาอีกแล้วขณะที่จี้อี่หนิงกำลังจะพูด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 174
เสิ่นซื่อหน้าเย็นชา เสียงเย็นยะเยือก "คงเป็นเพราะผมคิดไปเองมากเกินไป"พูดจบ เขาหมุนตัวเดินจากไปทันทีเสิ่นเยี่ยนจือมองไปที่จี้อี่หนิง ดวงตาคู่นั้นเหมือนซ่อนไฟไว้ก้อนหนึ่ง "เมื่อกี้เธอบอกว่าเรื่องที่ร้านเหล้าเกิดขึ้นเมื่อไหร่? ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่อง?""จำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ? เธอสามารถย้อนเวลากลับไปปกป้องฉันได้งั้นเหรอ?"เสิ่นเยี่ยนจือกัดฟัน "อี่หนิง เธอรู้ดีว่าผมไม่อยากให้เธอเกี่ยวข้องกับอาเล็กของผม!"เพียงแค่นึกถึงการที่จี้อี่หนิงบาดเจ็บเพื่อช่วยเสิ่นซื่อและยังทำให้แผนของเขาล้มเหลว ความโกรธในใจของเสิ่นเยี่ยนจือก็กลั้นไว้ไม่อยู่จี้อี่หนิงมองเขาด้วยสีหน้าเฉยชา "ฉันก็ไม่อยากให้เธอเกี่ยวข้องกับฉินจืออี้ เหมือนกัน แต่เธอก็ยังแอบไปพบเธอบ่อยๆ ไม่ใช่หรือ?"สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือเคร่งขรึม แต่เขาไม่สามารถพูดโต้แย้งอะไรได้สักคำเห็นใบหน้าเขาแดงก่ำ จี้อี่หนิงหัวเราะเบาๆ "พอเถอะ เธอไปเถอะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอจริงๆ"เสิ่นเยี่ยนจือเงียบไปนาน ดวงตาทั้งคู่จ้องมองที่จี้อี่หนิงเต็มไปด้วยความเยือกเย็น"เธออย่าลืมนะ แค่ผมพูดคำเดียว ไตสำหรับพ่อของเธอ อาจจะหาคิวไม่ได้แล้วครับ"สีหน้าของ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 175
เมื่อออกจากห้องผู้ป่วย เห็นเสิ่นซื่อยืนอยู่ไม่ไกล เสิ่นเยี่ยนจือเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม"อาเล็ก รอผมที่นี่ มีอะไรจะพูดกับผมหรือ?"ในดวงตาของเสิ่นซื่อไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย "ผมเองที่ชอบเธอ ถ้าผมรู้ว่าคุณทำให้เธอลำบาก ผมจะทำให้คุณสูญเสียทุกอย่างที่มีอยู่ตอนนี้ครับ"เสิ่นเยี่ยนจือหัวเราะเยาะ "อาเล็กช่างรักลึกซึ้ง ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่คุณชอบเป็นภรรยาของผม ผมอาจจะซาบซึ้งในความรู้สึกของคุณก็ได้นะ"เมื่อนึกถึงว่าเขาหมายตาจี้อี่หนิง เสิ่นเยี่ยนจือก็อยากให้เขาหายไปจากโลกนี้ทันทีถ้าไม่ใช่เพราะจี้อี่หนิงทำลายโอกาสของเขา คนที่นอนอยู่ในห้องผู้ป่วยตอนนี้ควรจะเป็นเสิ่นซื่อ!"พวกคุณต้องหย่ากันในไม่ช้า"เมื่อได้ยินคำพูดนั้น สีหน้าของเสิ่นเยี่ยนจือก็เปลี่ยนเป็นน่าเกลียดอย่างยิ่ง มองไปที่เสิ่นซื่ออย่างเย็นชา "อาเล็ก ถึงตายผมก็ไม่มีทางหย่ากับเธอ ถ้าคุณมีความสามารถ ก็ฆ่าผมเลย""คุณคิดว่าผมไม่กล้าหรือ?"บรรยากาศกดดันรอบตัวเขาเหมือนกำแพงทึบที่ล้อมเสิ่นเยี่ยนจือไว้ มือที่ห้อยข้างลำตัวของเสิ่นเยี่ยนจือกำแน่นทันที ในใจรู้สึกกลัวโดยไม่รู้ตัวอย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง"ผมแน่ใจว่าค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 176
เสิ่นเยี่ยนจือเพิ่งกลับมาที่บริษัท เหล่าผู้ถือหุ้นก็พากันมาที่ห้องทำงานของเขาด้วยความโกรธ"ประธานเสิ่น เรื่องของชิงหงเป็นอย่างไรบ้าง? เมื่อสักครู่ผู้จัดการที่ชิงหงบอกผมว่า ต่อไปพวกเขาไม่ตั้งใจจะร่วมมือกับเสิ่นซื่อกรุ๊ปอีกต่อไป การร่วมมือก่อนหน้านี้คุณเป็นคนเชื่อมสัมพันธ์ คุณต้องรับผิดชอบทั้งหมดในเรื่องนี้ครับ!"หากเสิ่นซื่อกรุ๊ปยกเลิกสัญญากับชิงหง ความเสียหายอย่างน้อยก็หนึ่งร้อยล้านบวกกับเรื่องที่จงเฉิงและจู้ซื่อกรุ๊ปยกเลิกสัญญาก่อนหน้านี้เพราะจี้อี่หนิง ทำให้ผู้ถือหุ้นไม่พอใจกับเสิ่นเยี่ยนจือมากขึ้นเสิ่นเยี่ยนจือเงยหน้ามองทุกคน เห็นพวกเขาล้วนมีใบหน้าโกรธเกรี้ยว จึงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย: "ทุกท่าน ใจเย็นๆ ก่อน ผมจะไปสอบถามเรื่องนี้ให้กระจ่าง และจะให้คำตอบกับทุกท่าน พวกคุณกลับไปทำงานก่อนเถอะ""ไม่ได้ คุณต้องโทรหาเสิ่นซื่อต่อหน้าพวกเรา ไม่อย่างนั้นผมไม่สามารถไว้ใจคุณได้!"เสิ่นเยี่ยนจือเงยหน้าขึ้นอย่างเย็นชา คนที่พูดคือจางเฉิงผู้ถือหุ้น 3%แม้เขาจะถือหุ้นไม่มาก แต่เมื่อท่านผู้เฒ่าเสิ่นเริ่มก่อตั้งธุรกิจ เขาก็ได้ช่วยเหลือหลายอย่าง ดังนั้นเขาจึงถือว่าตัวเองเป็นผู้อาวุโสของบริษัท แล
บทล่าสุด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
