ไคลน์ทิน | 00

ไคลน์ทิน | 00

@กาสิโนหรูใจกลางเมือง

บรื้นนนนน!!!

เสียงรถลีนมูซีนขับเคลื่อนเข้ามาภายในตึกขนาดใหญ่ใจกลางเมือง เนื่องจากวันนี้มีประชุมนัดสำคัญเกี่ยวกับทางด้านธุรกิจมาเกี่ยวข้อง โดยจะมีมหากาพย์มาเฟียทั้งสามกลุ่มใหญ่เข้าร่วมเจรจาทางการค้า ซึ่งจะมีมาเฟียฝั่งอิตาลีอย่าง คาร์น และ รามานอส ทั้งสองเป็นคู่ค้าทางธุรกิจมานานพอสมควรซึ่ง หัวหน้ามาเฟียอย่าง เควิน คาร์น และ ครูซ รามานอส ก็ต่างเป็นเพื่อนสนิทกัน แต่มีอีกกลุ่มที่ไม่ยอมอ่อนข้อให้กับพวกเขา และตั้งตัวเป็นศัตรูกันตลอดมา นั่นคือ คาซ่า เจ้าพ่อกาสิโนสุดหรูแห่งมาเก๊า

ใช้เวลาเพียงไม่นายทั้งสาม แก๊งมาเฟียก็มาเฟีย ทว่าตลอดการเข้าประชุมจะมีเพียงหัวหน้าองค์กรเท่านั้น ที่จะอยู่ภายในห้อง ทำให้เหล่าบรรดาลูกน้องคนสนิท ต้องออกมารอด้านนอก หรือห้องรับรองที่จัดเตรียมไว้

“ ไงมึง”

“ก็ไม่ยังไง”

เสียงเชนลูกน้องคนสนิทของเควิน เอ่ยทักทาย ไคลน์ทิน เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนั้นยังคงนั่งนิ่ง พร้อมกับตกเป็นเป้าหมายของอีกฝั่ง

“กูว่า วันนี้มึงน่าจะมีอะไรสนุก ๆ ทำนะ”

คำพูดของเชน ทำให้ไคลน์ทินรับรู้ได้ทันทีเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ในการพบปะกันของสามแก๊งมังกร ไคลน์ทินดันลิ้นเข้ากับกระพุ้งแก้มด้วยท่าทีหงุดหงิด เมื่อรับรู้ถึงสายตานับร้อยที่ถูกจ้องมอง ก่อนจะตั้งใจหันไปสบตากับ เฉินตะ ลูกน้องคนสนิทของ หวังเซิง หัวหน้าแก๊งมังกรแห่ง คาซ่า

“หึ”

เฉินตะยกยิ้มอย่างเย้ยยัน ก่อนจะเดินย่างกรายเข้าไปหาบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยท่าทีท้าทาย ใบหน้าคมคายเก็บซ้อนอารมณ์เดือดดาลไว้ภายในใจ หากที่นี่ ไม่มีกฏว่าห้ามพกปืนเข้ามา เฉินตะ คงยิงไคลน์ทินตั้งแต่เปิดประตูเข้ามา

“ มานั่งรอเจ้านายโง่ ๆ ไม่สมเป็นมึงเลยนะ”

ไคลน์ยังคงนั่งนิ่ง แม้ว่าตนนั้นรับรู้ดีว่าอีกฝ่ายจงใจเข้ามาหาเรื่อง

“กูว่า เรามาหาอะไรสนุก ๆทำดีกว่า อย่างเช่น....”

“ฆ่าหมารับใช้อย่างมึง”

“กติกาคือยังไง ประเภทหมาลอบกัดเหมือนรอบที่แล้ว อย่ามาคุยกับกูเสียเวลา”

เป็นประโยคแรกที่ไคลน์ทินเอ่ยขึ้น พร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับเชน

“หว่า จะมาคู่ตามสไตล์สินะ”

“เชน ไม่เกี่ยว มึงมีอะไรคาใจกับกูก็ว่ามา”

“ทาสรักคาร์นตลอดไปสินะ“

“อย่าเสือก”

เชนเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีจริงจังเมื่อเห็นว่าอีกฝ่าย พูดจาลามปามถึงองค์กร

“หยุดพล่ามกันสักที”

เสียงเควินเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง เหล่าบรรดาลูกน้องทั้งสามฝ่ายต่างอยู่ในความสงบ

ครูซตวัดสายตาจ้องมองลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนไคลน์ทินจะเดินก้าวไปหาคนเป็นนาย

“ตามทำเนียมแล้ว ก็ต้องส่งลูกน้องมาปะลองฝีมือกันอยู่แล้วพวกมึงไม่เห็นต้องรีบ”

ไคลน์ทินยังคงยืนนิ่ง เมื่อเควินเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเรียบนิ่งและดุดัน ทุกครั้งหลังพบปะเจรจา เพื่อรักษาหน้าตาและเกียรติยศขององค์กร บอดี้การ์ดแต่ละฝั่ง จะต้องมาปะลองฝีมือความเก่งเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีให้คนเป็นนาย และเพื่อสร้างความมั่นใจว่า จะไม่มีใครสามารถมาทำร้าย...หัวหน้าได้ ซึ่งแน่นอนว่าคือเชน ที่ได้ตำแหน่งนั้นมาตลอด

เพราะทุกครั้งที่เชนลงสนามไคลน์ทินจะสละตำแหน่งทันที เพราะไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ใดใดต่อเควิน หรือคาร์น ทว่าคาซ่าไม่มีทางยอม และยังกระหายในตำแหน่งนั้นอยู่เสมอมา

“หึ...ถึงคราวมึงได้เอาคืนครั้งที่แล้วล่ะ ไคลน์ทิน”

ครูซเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ก่อนจะจ้องมองหวังเซิงด้วยสายตาเรียบนิ่ง

สิ้นเสียงคนเป็นนายไคลน์ทินไม่รอช้า หากต้องตายในสนามแห่งนี้ ก็ถือว่าตัวเองนั้นได้ทำหน้าที่บอดี้การ์ดจนนาทีสุดท้ายตามที่ได้ฝึกมาแล้ว

เหล่าบรรดาลูกน้องทั้งสามฝ่าย ต่างฝ่ายต่างโอบล้อมเป็นวงกลมเพื่อให้ไคลน์ทินและเฉินตะบอดี้การ์ดทั้งสองฝ่ายได้ช่วงชิงตำแหน่ง และระบายสิ่งที่บาดหมางภายในใจกัน ผ่านสนามแห่งนี้ โดยปราศจากอาวุธ มีเพียงร่างกายยำเท่านั้น ที่จะใช้ประลองฝีมือการต่อสู้ในครั้งนี้

ปึก! ตุบ!

เฉินตะไม่รีรอ พุ่งกระโดดถีบกลางแผงอกของไคลน์ทินเต็มแรง ร่างกายกำยำอัดกระแทกเข้าใส่ผนังปูนเปลือย ความเดือดดาลก่อเกิดขึ้นภายในใจ ความเจ็บปวดเมื่อครู่หายไปในพริบ

ปึก! อึก!

หมัดแกร่งจากไคลน์ทินพุ่งเข้าใส่จมูกสันคมของเฉินตะ ครั้งแล้วครั้งเล่า ใบหน้าคมคายเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ความโกรธทุกอย่างที่มีภายในใจระบายออกไปตามจำนวนมัดแกร่งนับครั้งไม่ถ้วน ทว่าเฉินตะเองก็ไม่ยอมปล่อยให้ไคลน์ทินนั้นจัดการตัวเองอยู่ฝ่ายเดียว

ปึก! อึก!

หมัดแกร่งต่อยเข้าที่ท้องของอีกฝ่ายเต็มแรง ส่งผลให้ร่างกายไคลน์ทินเสียการควบคุม ทว่ายังคงป้องกันตัวได้เป็นอย่างดี

สองร่างจ้องมองกันด้วยสายตาดุดันต่างฝ่ายต่างพุ่งหมัดเข้าใจกันเต็มแรง

ตุบ! ผัวะ!

สองร่างต่างกระเด็นออกจาก ทว่าเป็นไคลน์ที่ลุกขึ้นยืนได้ก่อน และกระหน่ำหมัดแกร่งเข้าใส่เฉินตะอย่างบ้าคลั่ง ก่อนอีกฝ่ายจะหมดสติไปในที่สุด.... และทุกอย่างก็ค่อย ๆ ยุติลง

แปะ!แปะ! เสียงปรบมือดังจากครูซ ก่อนจะจ้องหน้าหวังเซิงด้วยสายตาเย้ยยัน

“ไม่ว่าจะกี่ปี ๆผ่านไป มึงก็ไม่เคยเอาชนะกูได้สักเรื่อง”

มาเฟียหนุ่มยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเดินจากไปทิ้งให้อีกฝ่ายจ้องมองแผ่นหลังด้วยความเคียดแค้น

ไม่ว่าจะเป็นทางการค้าหรือต่อสู้ ไม่มีทางไหนที่คาซ่าสามารถเอาชนะรามานอสได้เลยสักทาง

“วันนี้ทำดีมาก มึงไปพักเถอะ”

มาเฟียหนุ่มเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทก่อนจะเดินจากไปในทันที

@DNAPUB

"ลมอะไรหอบมึงมานี่ได้”

“ว่าง!”

ไคลน์ทินเอ่ยตอบน้องชายฝาแฝดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะมึนงงเล็กน้อย เมื่อเห็นไรล์มินนั่งอยู่ที่นี่

“แล้วมึงมาอยู่นี่ได้ไง?”

“ผับกู”

“ไปฟัดกับหมาที่ไหนมา”

“เรื่องของกู หุบปากแล้วนั่งแดกเงียบ ๆ จะตายไหม”

บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยตอบน้องชายด้วยท่าทีหงุดหงิด ก่อนจะนั่งดื่มเหล้าเงียบ ๆ พร้อมกับคิดอะไรเรื่อยเปื่อย

ทว่าสายตาคู่คมกลับหันไปสบตากับเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งเขามั่นใจว่าต้องเป็นคุณหนูของรามานอสอย่่างแน่นอน ทว่าเด็กสาวกลับรีบเดินหนีไป ทำให้เขาไม่สามารถเห็นเธอได้อย่างชัดเจน

“มีอะไรวะ สนใจเด็กเหรอ ให้กูเรียกให้ไหม”

“ไม่ต้อง แค่เหมือนเจอใครบางคน”

“คุณหนูเหรอ?”

ไคลน์ทินชะงักไปทันที ก่อนจะจ้องมองน้องชายตัวดีของตัวเอง

“มึงหมายความว่าไง?”

ไรล์มินยักไหล่แทนคำตอบ ก่อนที่ไคลน์ทินจะกระชากคอเสื้อของน้องชายตัวเองอย่างแรง

“นายสั่งมึงว่าไง ! มึงปล่อยให้คุณหนูมาในที่แบบนี้ได้ยังไง”

“จะเป็นอะไรวะ กูก็นั่งหัวโด่อยู่นี่ นี่ก็ผับกู”

“ไรล์มิน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนู มึงรับผิดชอบชีวิตเธอไหวจริง ๆ เหรอ ถึงกล้าขัดคำสั่งนาย”

“คุณหนูขอร้องกู อยากมาที่นี่กับเพื่อน กูเลยพามา กูผิดเองที่ตามใจคุณหนูมากไป แต่กูสงสารคุณหนู อยู่แต่ในบ้าน อยู่แต่ในกรอบอย่างกะคนติดคุก”

“ครั้งนี้มึงคิดน้อยไป ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไปนายเอามึงตายแน่”

สิ้นเสียงหนา ไคลน์ทินลุกออกไปจากร้านทันที ก่อนจะขับรถตามคนเป็นนาย

“มินิ!! ขับช้า ๆ หน่อยได้ไหม ฉันกลัว”

“ไม่ได้เดลเธอรู้ไหมฉันเจอใคร ฉันเจอพี่ไคลน์ทินลูกน้องเฮียครูซ ถ้าเขาเห็นฉันที่นั่น ฉันตายแน่!!”

มินิ!! กรี๊ดดดดดดดด!!!

ปึง!

“ชิบหายแล้ว!!”

ความตื่นตหนกและความลนลานส่งผลให้รถสปอร์ตคันหรูพุ่งเข้าชนต้นไม้เข้าอย่างจัง ทว่าโชคดีที่หญิงสาวภายในรถนั้นปลอดภัย

“ อมยิ้ม!! ฉันจะทำยังไง”

“โทรเรียกประกัน โทรเลย”

“ไม่ได้! โทรไม่ได้เฮียครูซรู้ว่าฉันกินเหล้า เราตายแน่”

“แต่เธอจบ ม.ปลายแล้วนะ”

“ไม่ได้ไง ฉันจะทำยังไง”

ในขณะที่มินิกำลังตบตีกับตัวเองภายในความคิด ทว่าอยู่ ๆ รถสปอร์ตคันหรูก็ขับเคลื่อนเข้ามาก่อนเทียบ

ไคลน์ทินไม่รอช้ารีบวิ่งลงจสกรถทันที ก่อนจะเอ่ยถามคนเป็นนายด้วยความเป็นห่วง

“คุณหนูบาดเจ็บตรงไหนไหมครับ”

มือหนารีบคว้าร่างบางของเด็กสาวเพื่อสำรวจเรือนร่างทันที กลิ่นน้ำหอมราคาแพงบวกกับใบคมคายที่คุ้นชิน ทำเอามินิตกอยู่ในภวังค์ชั่วครู่ การที่ได้อยู่ใกล้คนที่ตัวเองแอบชอบมันทำให้เธอลืมความหวาดกลัวไปชั่วขณะ

“ เจ็บตรงไหนครับ”

“เอ่อ...มะ...ไม่เจ็บค่ะ”

“ผมจะโทรบอกไรล์มิน และแจ้งนาย”

O...O!!

“อย่านะคะ...!! อย่าบอกเฮียนะคะ หนูขอร้อง หนูไม่อยากถูกกักบริเวณ”

“คงทำแบบนั้นไม่ได้ครับ”

“พี่ไคลน์ทินหนูขอร้องนะคะ หนูจะเลี้ยงข้าวพี่เป็นการตอบแทน แต่อย่าให้เฮียรู้เรื่ิองนี้เลยนะคะ”

“ผมไม่รับปากนะครับ แต่คิดว่านายอาจจะรู้เองในไม่ช้า ทางที่ดี บอกกับนายไปตรง ๆ ดีกว่านะครับ”

“หนูขอเวลาก่อนได้ไหมคะ แล้วหนูจะเป็นคนบอกเฮียเอง”

“ครับ...”

******

เจอคนที่ชอบ ก็มีเลิ่กลั่กบ้างเป็นธรรมดา แต่ไคลน์ทินคนซึนมันจะรู้ไหมว่าน้องชอบ อิอิ

อ่านจบรบกวนรีวิว คอมเมนต์ ให้วารินทร์หน่อยนะคะ 💕☁️