เศษซากของป้องนที

“เสียใจด้วยนะครับ คุณป้อง คุณเปลว”

เปลวตะวันยกมือไหว้ลาคนทัก พร้อมกับยิ้มน้อยๆ ให้ นัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าหมองและฉาบทับด้วยประกายแห่งความแค้น ขณะที่ป้องนทีเหม่อลอยราวกับคนไม่มีชีวิตจิตใจ ทำทุกอย่างเหมือนกับหุ่นยนต์

หลังจากที่ทราบเรื่องราวทั้งหมดจากปากของน้องชายแล้ว เปลวตะวันก็รู้สึกราวกับว่าโลกแทบจะพังทลายลงไปตรงหน้าเขา หากแล้วด้วยความที่เป็นคนที่ตั้งสติได้ดี ใช้สมองมากกว่าอารมณ์ ทำให้เปลวตะวันนิ่งเงียบ น้ำตาเขาไม่ไหลสักหยด มือกำแน่นด้วยความแค้น สมองเริ่มคิดหาทาง ทวงทุกอย่างคืน!

งานศพของจิตรมณี จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย หากแต่สมฐานะ แขกมีเกียรติมากันอย่างคับคั่ง ทำให้พวกเขาต้องวุ่นวายต้อนรับ ซึ่งมันก็เป็นการดีเหมือนกัน ที่ป้องนทีจะได้มีอะไรทำบ้าง น้องชายเขาสูญเสียมากเหลือเกิน

เปลวตะวันเป็นห่วงน้องชาย ครอบครัวเพียงคนเดียวที่เหลือของเขามาก ป้องนทีเหม่อลอย ราวกับว่าไม่มีวิญญาณ ทำทุกอย่างตามที่เขาบอกราวกับหุ่นยนต์ ความสูญเสียที่ถาโถมเข้ามา และการที่น้องชายเขาพร่ำขอโทษเรื่องของบริษัท ตอนนี้สหัสวรรษ กรุ๊ป ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น มันทำให้เปลวตะวันนึกกลัวว่าป้องนทีจะคิดสั้นขึ้นมาอีกครั้ง