7

นักรบนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆเก้าอี้ มือหนาลูบไล้ไปตามร่างที่สั่นระริก ริมฝีปากหยักก้มลงจูบแก้วกานดาอีกครั้งเนิ่นนาน ก่อนจะผละออกและลากลิ้นร้อนสากไปตามลำคอระหง เรื่อยลงมาดูดกลืนยอดอกทั้งสอง ขณะที่มืออุ่นจัดของเขาลูบไล้ต้นขาเนียนทั้งสอง เรื่อยมาจนถึงเนินอวบที่มีไรขนปกคลุมอยู่ นิ้วใหญ่แทรกลงช้าๆกลางกลีบกุหลาบงาม

“อ๊า...คะ...คุณรบ” แก้วกานดาบิดร่างแอ่นสะโพกรับการรุกล้ำนั้นทันที

“อยากได้ไหม...ตอบสิฝ้าย” นักรบกระซิบเสียงกระซิบถามอยู่กับอกอวบ แก้วกานดาส่ายศีรษะขณะที่สะโพกยกตามนิ้วเรียวใหญ่ที่ถอนออกจากร่างตน

“มันทรมานนะ ถ้าอยากได้อ้าขาออกสิ ผมจะทำให้ฝ้ายมีความสุข” นักรบผละจากอกอวบ ใช้มือบีบเคล้นสะกิดยอดอกอวบ สร้างความเสียวกระสันให้คนที่ถูกกระทำไปเรื่อยๆ มือใหญ่อีกข้างบีบขยำเนินกลางกายสาวสลับกับการกรีดลงร่องลึกช้าๆ แก้วกานดาแทบจะขาดใจ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานที่เสียวซ่านนี้

“อ้าขาออกสิฝ้าย จับดูสิ ฝ้ายอยากให้มันเข้าไปไหม” นักรบจับมือบางวางบนตัวตนแข็งแกร่งที่ชูผงาดของเขา แก้วกานดาหอบหายใจหนัก ส่วนกลางกายสาวหลั่งน้ำหวานมากมายจนเธอรู้สึกปวดหน่วงจนเกินที่จะต้านทานอารมณ์เร่าร้อนได้ ในที่สุดขาเรียวก็แยกออกจากกันช้าๆ โดยมีสายตาคมวาวของนักรบมองอยู่ด้วยความสะใจ

“กว้างกว่านี้ฝ่าย วางขาไว้ข้างเก้าอี้เลย อย่างนั้นแหละทูนหัว” ร่างเล็กที่สมส่วนนอนราบอยู่บนเก้าอี้นอนตัวยาว ขาเรียวอ้ากว้างห้อยอยู่ข้างเก้าอี้นอน เนินอวบอิ่มลอยเด่นกลีบเนื้อนิ่มผลิแยกยั่วยวน นักรบคลานขึ้นมานั่งอยู่ตรงกลางร่างของแก้วกานดา รอยยิ้มของผู้ชนะช่างดูร้ายกาจนัก

ร่างแกร่งนั่งอ้าขากว้างวางเท้าไว้ที่พื้น ความใหญ่โตของท่อนลำแข็งแกร่งพร้อมเข้าสู่สนาม นักรบขยับร่างตัวเองเข้าใกล้ จับตัวตนของตัวเองจดอยู่ที่ทางเข้านุ่มลื่น เขาดึงขาเรียวขึ้นแทรกตัวเองเข้าไปอยู่ตรงกลางขาของแก้วกานดาแนบไปกับเอวสอบทั้งสองข้าง ปลายเท้าลอยชี้อยู่ด้านหลังเขา แล้วออกแรงดึงช้าๆ แก้วกานดาจิกเล็บลงบนต้นขาของนักรบทั้งสองข้าง ขณะที่ร่างของเธอกำลังจะกลืนตัวตนใหญ่โตของเขาเข้าจนสุดลำ

“อ๊า...คุณรบ” หญิงสาวครวญครางด้วยความเสียวกระสัน เธอเบียดกลีบดอกไม้เข้ากับตัวตนของเขาด้วยความร้อนร่าน นักรบยิ้มที่มุมปาก ลำแขนแกร่งช้อนลงใต้สะโพกหนั่นแน่นกระชับมั่น เขาค่อยๆขยับสะโพกเข้าออก กดเน้นแล้วถอนออกจนเกือบสุดช้าๆ การบดเบียดถูครูดของเนื้อนิ่มกับความแข็งแกร่งทำให้แก้วกานดาเสียวซ่านทรมานจนดิ้นเร่า สะโพกหนั่นแน่นแทบจะไม่ติดเบาะ

“เสียวล่ะสิฝ้าย อื้ม...” จากจังหวะเนิบช้าเริ่มเร็วขึ้น นักรบบีบเคล้นทรวงอกอวบรุนแรง ขณะที่เขาวางเท้ามั่นไว้ที่พื้นแล้วขยับสะโพกรัว ร่างของแก้วกานดาสั่นคลอนตามแรงที่สาดซัดใส่ไม่ยั้ง

“อ๊าๆ...คุณรบขา” แก้วกานดาเสียวซ่านจนใกล้จะแตะจุดสุดยอดของความรู้สึก

“ร้องดังๆฝ้าย อื้ม...ฝ้ายไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง” นักรบกระแทกรุนแรง เขาไม่เคยคิดจะปรานีเจ้าของร่างนี้อยู่แล้ว เธอมีหน้าที่ระบายความใคร่ให้เขาเท่านั้น ถึงแม้เป็นหน้าที่ที่เธอไม่อยากทำก็ตาม

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้อง จวบจนเสียงครวญครางด้วยความสุขสมในเพลงกามดังขึ้น ในขณะท้องทะเลเงียบสงบ มีเพียงแสงดาวเท่านั้นที่ส่องแสงวิบวับ สะท้อนแสงแข่งกับหยาดน้ำตาของแก้วกานดาที่ไหลริน เมื่อบทเพลงรักที่เอาแต่ใจของนักรบสิ้นสุดลง

“ร้องไห้ทำไม มีความสุขไม่ใช่เหรอ” สองร่างยังคงประสานกันแนบแน่นขณะที่นักรบเอ่ยถาม

“ออกไปจากตัวฝ้าย ออกไป” แก้วกานดากัดฟันพูด เธอสะอื้นเบาๆ

“ยังไม่พอหรอกฝ้าย” นักรบรวบร่างของแก้วกานดาขึ้น โดยที่ร่างของเขาและเธอยังติดกันอยู่ หญิงสาวไม่มีแรงที่จะดิ้นรน เธอเหนื่อยจากเพลงรักที่รุนแรง แต่นักรบกลับยังมีเรี่ยวแรงเหลือเฟือที่จะทำร้ายเธออีก

“ดูดาวแล้วก็ดูทะเลต่อเลยดีไหม” นักรบถอดถอนกายออก วางแก้วกานดาลงพื้นแล้วจับร่างบางหมุนให้หันหลัง เขาเบียดร่างเข้ากับแผ่นหลังเนียน แก้วกานดาเซจนมือบางต้องจับราวไว้เพื่อพยุงตน ลำแขนแกร่งรวบเอวคอดตรึงสะโพกของหญิงสาวไม่ให้ขยับหนี ท่อนขาใหญ่แทรกระหว่างขาเรียวบังคับให้เธอเปิดทางให้ตัวตนของเขาเข้าไป ฝ่ามืออีกข้างสอดช้อนท้ายทอย ให้หญิงสาวหันกลับมารับจูบของเขาอย่างเอาแต่ใจ นักรบขยับสะโพกดุนดันท่อนลำแกร่งให้เข้าไปตามทางที่ลื่นอุ่นจนสุด ความเสียดเสียวทำให้แก้วกานดาเสยสะโพกรับทันที

“อย่างนั้นแหละฝ้าย อืมมมม” นักรบกระซิบพร่าชิดหูเล็ก ปากร้อนไล้เลียขบเม้มหูเล็ก ไต่เรื่อยลงไปตามลำคอด้านหลัง เขาปล่อยมือจากศีรษะทุย เลื่อนมือไปด้านหน้าเพื่อกอบกุมทรวงอวบแล้วบีบเคล้น คีบตุ่มไตดังรั้งอย่างรุนแรง มือที่โอบรั้งเอวคอดไว้ เลื่อนลงบดบี้ติ่งเล็กในร่องกุหลาบหนักหน่วงและแผ่วเบาสลับกันไป

“อ๊าย! อื๊อ!” แก้วกานดาจมดิ่งลงสู่วังวนเสน่หา เธอไม่รู้ตัวตนของตัวเองเท่าผู้ชายคนนี้ด้วยซ้ำ นักรบรู้จุดอ่อนของเธอทุกอย่าง เขารู้ว่าจุดอ่อนของเธออยู่ตรงไหน แล้วก็จุดไฟอารมณ์ร่านให้เธอลุกจนเผาตัวเองมอดไหม้ได้ทุกครั้ง