บทที่ 17 : สำเร็จโทษพี่ให้สาแก่ใจ

นิ้วที่ช่ำชองของคอสโม่ เสียดสีอย่างบ้าคลั่งผ่านเนื้อผ้าลูกไม้ตัวบางด้านใน ทำให้ความรู้สึกของเอื้องทรายพุ่งทะยานสู่เบื้องบนอย่างไม่อาจต้านทานได้ ความเจ็บปวดจากการสูญเสีย ความแค้น ความเสียใจ ความปรารถนา และความปรารถนาในตัวผู้ชายคนนี้หลอมรวมเป็นหนึ่ง

"อ๊า! พี่... พี่คอสโม่... ไม่ไหวแล้ว!"

ร่างของเอื้องทรายแข็งเกร็งขึ้นฉับพลัน เธอจิกมือลงบนผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ ก่อนที่ร่างกายจะกระตุกถี่ๆ ปลดปล่อยแรงอารมณ์ออกมาจนผ้าลูกไม้ตัวบางด้านในเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำหวานที่ไหลซึมออกมาอย่างท่วมท้น

คอสโม่หยุดการกระทำนั้นลงทันที เขาถอนนิ้วออกมาอย่างเชื่องช้า โลมเลียก้านนิ้วฉ่ำวาวของตนเองเพื่อลิ้มรสดวงตาคมดุเต็มไปด้วยความพึงพอใจในชัยชนะของการครอบครอง

"อร่อย" เขาพูดเสียงแหบพร่า ก่อนจะดึงรั้งขอบซับในลูกไม้ตัวจิ๋วนั้น เกี่ยวให้มันหลุดออกจากเรือนร่าง แล้วเหวี่ยงมันไปตกอยู่ที่ปลายเตียง

เวลานี้หญิงสาวไม่เหลือเรี่ยวแรงจะขยับตัว เขายื่นมือเข้ามาใต้ตัวเธอ ช้อนร่างเธอขึ้นนั่งพิงกับศีรษะเตียง แล้วมองสำรวจชุดเดรสซาตินสีน้ำเงินที่แทบจะขาดวิ่น

"ถึงเวลาถอดของที่พี่เลือกให้แล้ว..."

มาเฟียหนุ่มปลดสายเดี่ยวเส้นบางออกจากไหล่เนียนอย่างช้าๆ เอื้องทรายยกแขนขึ้นอย่างว่าง่ายเพื่อช่วยให้เขาช่วยถอดอาภรณ์บนร่างกายออกไปอย่างสะดวก ก่อนที่ชุดผ้าซาตินจะร่วงหล่นกองลงตรงหน้าตักของเธอ เผยให้เห็นเรือนร่างที่ขาวผ่องและอ่อนนุ่ม มีเพียงบราปีกนกสีเนื้อเท่านั้นที่ปิดบังส่วนสำคัญเอาไว้

ขณะเดียวกัน คอสโม่ก็รีบจัดการกับเสื้อผ้าส่วนที่เหลือของตัวเอง เขายืนขึ้นปลดกางเกงสแล็คและบ็อกเซอร์ตัวนอกลงไปกองกับพื้นอย่างรีบร้อน เผยให้เห็นร่างกายท่อนล่างที่บัดนี้เหลือเพียงกางเกงชั้นในสีเข้มที่ห่อหุ้ม ความแข็งแกร่งเอาไว้อย่างแน่นหนา

ความผงาดง้ำที่อยู่ภายใต้เนื้อผ้านั้นยิ่งทำให้เอื้องทรายรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว

เขาก้าวขึ้นมาบนเตียง เขี่ยผ้าที่กองอยู่ตรงหน้าตักเธอออกไป ก่อนจะเกี่ยวเอวคอดกิ่วของเธอเอาไว้ แล้วกดให้เธอนั่งลงบนตักของเขา โดยมีเพียงกางเกงชั้นในสองชั้นคั่นกลางเท่านั้น

"อืม" คอสโม่ครางต่ำในลำคอ เมื่อส่วนที่แข็งขืนของเขาสัมผัสกับความอ่อนนุ่มและเปียกชื้นของเธอผ่านเนื้อผ้า

เขาโอบกอดเอื้องทรายไว้แน่น แล้ว ใบหน้าลงกับทรวงอกอิ่มที่เบียดชิดกันใต้บราปีกนกที่ปิดเต้าไว้เพียงครึ่งเดียว กลิ่นหอมหวานปนแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาจากร่างกายของเขาทำเอาเธอหัวหมุน

"ของขวัญของพี่..." เขาพึมพำเสียงพร่า ก่อนจะใช้ปลายนิ้ว ค่อยๆ ลอกบราปีกนก สีเนื้อนั้นออกอย่างบรรจง

ทันทีที่มันถูกปลดออก ทุกอย่างก็เบ่งบานตระการตาต่อหน้าเขา เนินอกอวบอิ่มถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ผิวขาวเนียนผุดผ่อง และยอดถันสีสวยก็ชูช่อล่อตาเขาอย่างเชื้อเชิญทันทีที่สัมผัสกับอากาศ

คอสโม่ใช้เวลาชื่นชมความงามตรงหน้าเพียงชั่วครู่ ก่อนจะใช้ริมฝีปากตะครุบยอดอกข้างหนึ่งเอาไว้ ดูดดึงและคลึงเคล้น ด้วยความหิวโหยราวกับทารกที่เพิ่งได้เจอเต้าของมารดา

"อ๊า...พี่คอสโม่..." เอื้องทรายแอ่นอกรับสัมผัสร้อนแรงของเขา มือของเธอสอดเข้าไปในเรือนผมของเขาอย่างหลงใหล

"ทราย...ทรายสวยที่สุด" คอสโม่พูดสลับกับเสียงดูดจ๊วบจ๊าบ เงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ ดวงตาคมดุดำรงความรู้สึกมากมายที่เอื้องทรายไม่เคยเห็นมาก่อน "ที่ผ่านมาพี่ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ ที่ทำร้ายทรายด้วยคำพูดและดูถูกความรู้สึกของทราย...ทั้งที่พี่ก็รักทราย"

เขาจับใบหน้าของเธอไว้มั่น มองลึกเข้าไปในดวงตาที่ฉ่ำปรือด้วยแรงอารมณ์และน้ำตาคลอเบ้า

"พี่แค้น... แค้นพ่อของทรายจนหน้ามืดตามัว ทรายรู้ไหมว่าทุกครั้งที่พี่ดุด่าทราย ทุกครั้งที่พี่พูดจาทำร้ายทราย ใจของพี่ก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่พี่หยุดมันไม่ได้" เสียงของเขาแหบพร่าเต็มไปด้วยความทรมานใจ

"พี่คิดว่าพี่เกลียดทรายได้ พี่คิดว่าการทำร้ายทรายจะช่วยให้ความแค้นของพี่ทุเลาลง แต่พอพี่เห็นไอ้เซย์เยส...ไอ้เวรนั่นมันแตะต้องทราย หัวใจของพี่เหมือนจะหยุดเต้น" คอสโม่พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ความเจ็บปวดและความหวงแหนท่วมท้นจนแทบจะกลืนกินเขา

"ตอนนั้น...พี่เพิ่งรู้ตัวว่าทำผิดพลาดมหันต์แค่ไหน พี่รู้ตัวว่าพี่เสียทรายไปไม่ได้จริงๆ พี่ไม่เคยรักใครมากเท่าทรายมาก่อนเลย"

คำขอโทษที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ และการยอมรับความรู้สึกที่ท่วมท้นของเขา ยิ่งทำให้เอื้องทรายเปี่ยมสุข หัวใจและกายยกให้เขาทั้งหมดตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป

"พี่คอสโม่" เอื้องทรายยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่คลออยู่หางตาให้เขาเบาๆ “ทรายยกโทษให้ค่ะ ทรายเข้าใจความรู้สึกพี่ ทรายรู้ว่าพี่ทำไปเพราะอะไร แต่ต่อไปนี้สัญญากับทรายนะคะ ว่าพี่จะไม่พูดคำทำร้ายจิตใจทรายอีก ไม่งั้นทรายจะหนีไปจริงๆ ด้วย"

"สัญญาครับ สัญญาด้วยชีวิตของพี่" คอสโม่ก้มลงจูบที่ฝ่ามือของเธออย่างอ่อนโยน "พี่จะดูแลทราย รักทราย และไม่ยอมปล่อยให้ทรายอยู่ห่างจากอ้อมกอดนี้อีกแล้ว ขอบคุณนะทราย ขอบคุณที่เลือกคนเลวๆ อย่างพี่"

“งั้นคนเลวๆ แบบพี่ก็ต้องถูกทรายลงโทษ” เอื้องทรายยืนมือไปบีบแก้มเขา

“งั้นก็สำเร็จโทษพี่ให้สาแก่ใจทรายเถอะครับ” ว่าจบเขาก็กระตุกยิ้มแล้วดันตัวเธอออกจากตักแกร่ง พลางพับทบกางเกงชั้นในของตัวเองลงไปกองที่โคนขาอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นแก่นกายที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่ ก่อนจะใช้มือช้อนสะโพกของเอื้องทรายเข้ามาให้บดเบียดกับส่วนที่แข็งขืนของเขาอย่างแรง

"อื้ม!" เอื้องทรายครางเสียว ข่มความใคร่กระหายที่กำลังทะลักล้นออกมาทั้งในแง่ของความต้องการทางเพศและความรักที่จุกแน่นอยู่ในอกเธอ