6.เล่นใหญ่ไปนะ

พลอยนภัสเดินตามเจ้านายหนุ่มเข้าไปในห้อง โดยที่เธอไม่ได้นึกเอะใจอะไรว่าเหตุใดเธอจึงถูกเรียกตัวเข้าพบต่อหลังจากเสร็จสิ้นการประชุม กลวัชรเดินนำหน้าไปก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงาน เขาพิงสะโพกไปกับขอบโต๊ะแล้วยกมือขึ้นมากอดไว้ที่อก

"พี่เก้ามีอะไรหรือเปล่าคะ" พลอยนภัสใช้สรรพนามเป็นกันเองเวลาอยู่กันแค่กับเขาหรือเฉพาะคนรู้จัก แต่เวลาที่ต้องเจอคนหมู่มากหรือต้องพบแขกลูกค้าที่ต้องเป็นทางการของบริษัท เธอจะให้เกียรติเขาด้วยการเรียกชื่อเต็ม ซึ่งกับชานิดาพี่สาวของเขาเธอเองก็ปฏิบัติแบบนี้เช่นกัน

"คิดว่าแต่งตัวแบบนี้มาทำงาน มันเหมาะสมแล้วหรอ" ชายหนุ่มเปิดประเด็นขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่สายตาดูเข้มขึงขังพร้อมกับจ้องมองไปที่คนตรงหน้าอย่างไม่ลดละ

"พลอยขอโทษค่ะ งั้นทีหลังพลอยจะแต่งตัวให้เรียบร้อยกว่านี้" พลอยนภัสก้มมองลงที่ชุดของตัวเองก็แอบตกใจเล็กน้อย วันนี้เธอใส่เป็นเดรสสีดำเปิดไหล่ข้างหนึ่งขนาดพอดีตัว ที่คอมีปกระบายขลิบขาวตั้งแต่ไหล่ซ้ายยาวลงไปถึงไหล่ขวา ความยาวของชุดอยู่สูงเลยขึ้นมาเหนือเข่าเล็กน้อย ผมสลวยเงางามถูกรวบไปไว้ที่ด้านหลังจนหมดจนเผยให้เห็นถึงลำคอขาวสะอาด อาจจะด้วยเหตุนี้กระมังที่กลวัชรคิดว่าชุดที่เธอใส่อยู่นั้นไม่เรียบร้อย

"เมื่อก่อนก็เห็นแต่งตัวเรียบร้อยดี แต่ทำไมตอนนี้...ดูใส่เข้าสิ เอาอะไรตรงไหนมามั่นใจว่าดูดี"

เขาพูดพร้อมกับทำท่าทางสำรวจตรวจมองไปยังรูปร่างของคนตัวเล็ก ร่างสูงใหญ่เดินวนไปรอบๆ ตัวเธอราวกับว่ากำลังหาข้อตำหนิเพิ่ม ทำเอาพลอยนภัสพอได้ยินก็อดที่จะน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้

"พี่เก้า.." เธอเอ่ยออกไปเสียงอ่อน

หลังจากที่เรียนจบมาและได้มาฝึกงานที่บริษัทนี้ พลอยนภัสตัดสินใจปรับลุคในการแต่งตัวใหม่ ในเมื่อเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง บางครั้งบางคราวก็อยากจะดูสวยดูดีบ้าง อาจด้วยความหวังเล็กๆ ว่าสักวันเผื่อเขาจะมองเห็น แต่วันนี้ก็ต้องถึงกับน้ำตาคลอเมื่อต้องมาได้ยินคำพูดเหล่านี้จากปากเขา

"ทำไมพี่เก้าถึงต้องพูดกับพลอยแรงๆ ขนาดนี้ด้วยล่ะคะ พลอยรู้ว่าพี่เก้าไม่ชอบพลอย แต่ต่อจากนี้ไปเราก็ต้องทำงานด้วยกันทุกวัน พี่เก้าพูดกับพลอยดีๆ บ้างไม่ได้หรอคะ" หญิงสาวตัดพ้อ

"ก็แล้วทำไมต้องแต่งตัวแบบนี้มาทำงานด้วยล่ะ ลืมไปหรือเปล่าว่าให้มาทำงาน หรือว่าตั้งใจที่จะใส่มาอ่อยใคร แต่บอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้าคิดจะมาอ่อยฉัน เธอคิดผิด" เขาสวนกลับเธออย่างไม่ลดละ

"พี่เก้า พลอยไม่ได้คิด..."น้ำใสๆ เอ่อล้นคลอมาที่หน่วยตา

"อ่อ..หรือว่าจะเป็นไอ้ฝรั่งหน้าขาวเมื่อตะกี้ เห็นส่งสายตากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เลยกะที่จะตะครุบไว้เพื่อเป็นทางเลือก" พูดจบเขาก็ยิ้มเหยียดมุมปาก

"พี่เก้าจะดูถูกพลอยมากเกินไปแล้วนะคะ พลอยรู้ว่าพี่ไม่ชอบพลอย แต่ก็ไม่เห็นจะต้องว่าพลอยขนาดนี้เลย งั้นพลอยขอโทษอีกครั้งแล้วกันนะคะ ครั้งหน้าพลอยจะระวังและแต่งตัวให้สุภาพกว่านี้ ถ้าพี่เก้าไม่มีอะไรแล้ว พลอยขอตัวค่ะ" พูดจบก็หันหน้าหนีพร้อมกับเดินออกไปด้วยใบหน้าน้ำตาอาบแก้มพร้อมสีหน้าแววตาที่ผิดหวังจากชายผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเธอเสมอโดยไม่ฟังเสียงร้องทักของคนตัวใหญ่

กลวัชรเมื่อเห็นดังนั้นคิ้วหนาเข้มก็เริ่มที่จะขมวดชนกัน ใจหนึ่งก็รู้สึกนึกอยากจะเอามือตบปากตัวเองที่พูดอะไรบ้าๆ ออกไปแรงๆ แบบนั้น แต่อีกใจก็บอกว่าเขาทำถูกแล้ว เขาเป็นผู้บริหาร จะว่ากล่าวตักเตือนคนในปกครองก็คงไม่ผิด

แต่พอเอาเข้าจริงๆ ลึกๆ เขาเองก็รู้สึกโหวงๆ แปลกๆ ยังไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมถึงได้พูออะไรออกไปแรงๆ แบบนั้น ทั้งที่จริงๆ แล้วเธอในชุดนั้นก็ออกจะสวยและดูดี ดูมีอะไรๆ .... ที่เขาได้เห็นและได้สัมผัสมาแล้วกับมือตัวเอง

และหลังจากนั้นตลอดทั้งบ่ายพลอยนภัสก็ไม่ได้กลับเข้ามาทำงานต่อ โดยเขาได้รับข้อความจากพี่สาวเขาว่าเธอขอลางานแบบฉุกเฉินครึ่งวันเพราะไม่สบายกระทันหัน เขาถูกพี่สาวซักไซ้ไร่เรียงเอาความว่าได้ทำอะไรน้องสาวสุดที่รักของเธอหรือเปล่า ซึ่งเขาก็ได้แต่ปฏิเสธและปดไปคำโต ลองเขายอมรับไปสิว่าเขาต่อว่าน้องสาวสุดที่รักของชานิอาเรื่องการแต่งตัวไป เขาคงได้ถูกชานิดาเล่นงานเอาแน่ๆ

คืนนี้กลวัชรได้โอกาสออกมาเปิดหูเปิดตา หลังจากไปอยู่ที่อเมริกามาสักพัก เขาได้ข่าวมาว่าธาวิน เพื่อนสมัยที่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันมาเปิดไนท์คลับอยู่แถวๆ นี้ ทั้งเขาและมันก็ไม่ได้เจอกันนานแล้ว เขาจึงได้ลองแวะมาหาเพื่อมาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบมันดู

"อ้าวเฮ้ยเสี่ยเก้า แหมเป็นไงมาไงถึงได้มาถึงถิ่นผมได้ครับเนี่ย " ธาวินเอ่ยแซวเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน

"เออ ก็เห็นพวกไอ้เอกมันบอกว่าคุณธาวินมาเปิดกิจการใหม่แถวนี้ ก็เลยกะว่าจะแวะมาดูกิจการมันซะหน่อย แหมใหญ่โตหรูหรามีระดับเลยนะมึง ไม่เบาๆ" กลวัชรเอ่ยแซวพร้อมตบไหล่ทักทายเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานาน

"อย่างผมเล็กๆ ไม่ ใหญ่ๆ ชอบครับ" ธาวินเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะ "เอาๆ จะดื่มอะไรเต็มที่ เสี่ยเก้าสุดฮอตมาทั้งที กูว่าแบบนี้สาวๆ คงตามมากรี๊ดกันเป็นแถวๆ ดีๆ ร้านกูจะได้ลูกค้าเยอะๆ"

"ใครจะไปหล่อสู้มึงได้วะไอ้วิน ขนาดสมัยก่อนน้องเชอรี่ที่กูกะว่าจะจีบยังเสร็จมึงเลย"พูดไปสองหนุ่มก็พากันท้าวความถามหาอดีต ที่ต่างคนต่างคอยเป็นคู่แข่งกันอยู่เสมอว่าใครหล่อได้ใจสาวๆ มากกว่ากัน

"แหมมึง ถ้าเป็นตอนนี้นะ น้องเชอรี่ก็น้องเชอรี่เถอะว่ะ สิบเชอรี่ก็สู้กับนางฟ้ากูคนนี้ไม่ได้ พึ่งเจอเมื่อสองวันก่อน เล่นซะกูตะลึงเลย แม่ของลูกชัดๆ"

"สาวที่ไหนวะ"

"เพื่อนญาติลูกพี่ลูกน้องกูเอง คนนี้กูไม่ยอมปล่อยหลุดมือแน่ๆ เห็นน้องกูบอกว่ายังโสด แต่ไม่ยอมมีแฟน เพราะไปหลงรักคนที่เขาไม่ได้ชอบเธอ กูว่านะไอ้ผู้ชายคนนั้นมันต้องตาบอดแน่ๆ สวยซะขนาดนั้นมันไม่เอา กูละอยากเห็นหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้นจริงๆ"

"ผู้ชายเขาอาจจะมีเหตุผลของเขาก็ได้มึง ถ้าสวยอย่างที่มึงว่า ผู้ชายที่ไหนจะไม่เอาวะ"

"ไม่รู้ล่ะ ผู้ชายที่ไหนไม่เอากูไม่รู้ แต่กูจะเอา คนนี้อ่ะแม่ของลูกกูชัดๆ"

"มึงนี่เป็นเอามากนะเนี่ย กูไม่เคยเห็นมึงจริงจังกะใครขนาดนี้มาก่อนเลย"

"ไม่รู้แหละ คนนี้กูต้องได้ว่ะ" ธาวินพูดพร้อมกระดกวิสกี้เข้าปากหมดแก้ว

22:00 PM

"พลอยอยู่หนายยอ่ะ มาร้าบฟานหน่อย ฟานขับรถกลับไม่หวายย"

ขณะที่พลอยนภัสกำลังจะเข้านอนแต่มือถือก็ดังขึ้น จนเธอต้องกดรับสาย ปรากฏว่าเป็นสเตฟานเพื่อนหนุ่มคนสนิทของเธอ ซึ่งตอนนี้คงกำลังเมาหัวทิ่มอยู่ที่คลับไหนซักแห่ง

สเตฟานมักจะเมาแล้วโทรมาให้เธอไปรับแบบนี้เสมอ ซึ่งเธอเองก็ไปทุกครั้ง เขากับเธอเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว ตลอดเวลาที่รู้จักกันมาสเตฟานคอยดูแลเทคแคร์เธออย่างดีมาตลอดและพลอยนภัสก็รู้ดีว่าชายหนุ่มรู้สึกอย่างไรกับตน แต่เป็นเธอเองที่ไม่สามารถที่จะตอบรับไมตรีของเพื่อนหนุ่มคนสนิทนี้ได้ เพราะที่ผ่านมาหัวใจของเธอมีใครบางคนมาจับจองอยู่เต็มพื้นที่จนเธอนั้นปิดกั้นผู้ชายทุกคนที่พยายามเข้ามา

"ฟานเมาอีกแล้วหรอ อยู่ที่ไหนล่ะเดี๋ยวพลอยจะไปรับ"หลังจากพูดจบสื่อสารได้พลอยนภัสก็รีบออกจากบ้านมุ่งหน้าตรงไปที่ยังจุดหมายปลายทางที่ได้รับข้อมูลมา

ที่คลับเวลานี้ผู้คนกำลังพลุกพล่านเบียดเสียด พลอยนภัสเดินเข้าไปมองหาเพื่อนชายคนสนิท แต่ด้วยว่าคนค่อนข้างเยอะ จึงพยายามมองหาอยู่นานกว่าจะเจอ

"ฟาน พลอยมาแล้วเดินไหวมั้ย กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวพลอยไปส่ง"

"พลอย มาแล้วหรอออ นั่งก่อนอีกแปปนะพลอย ฟานยางไม่อยากกลับเลย"

"แต่ฟานเมามากแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้พลอยก็ต้องทำงานด้วย"

"อีกแปปเดียวนะคร้าบ นี่พึ่งจะสี่ทุ่มครึ่งเอง ห้าทุ่มฟานสัญญาเลย ว่าจะรีบกลับนะคร้าบๆ" ชายหนุ่มพูดพลางกอดไหล่เธอโยกไปตามจังหวะเสียงเพลง และในขณะที่อีกมุมหนึ่งบนชั้น 2 ของคลับที่เป็นโซน VIP

"เฮ้ยๆ ไอ้เก้าดูนั่นดิ แม่งพูดถึงก็มาเลย แม่ของลูกกู แต่ว่ามากับใครวะนั่นน่ะ" ธาวินพูดพร้อมชี้ไปให้เพื่อนหันไปมองตาม

กลวัชรที่หันตามไป ก็สะดุดเข้ากับเป้าหมายที่เพื่อนบอก นั่นมันพลอยนภัสนี่ ตัวเขาชาวูบขึ้นสมอง ที่แท้ตอนกลางวันที่เธอขอลางานออกมา ก็คงเพราะจะได้เอาเวลาไปอยู่กับผู้ชายแบบนี้นี่เอง ทำเป็นเล่นใหญ่เสียใจร้องไห้ นั่นมันข้ออ้างชัดๆ นี่น่ะหรอคนที่บอกว่าชอบเขานักหนา ดูตอนนี้สิ นั่งเฉยให้ผู้ชายกอด

"คนนี้หรอวะ แม่ของลูกมึง"