ขอกอดทีได้ไหม

ของขวัญ....

ตอนนี้ฉันมาช่วยอากานดาจัดโต๊ะอาหารและช่วยท่านทำขนมเพื่อเลี้ยงต้อนรับลูกชายทั้งสองคนของท่านที่กลับมาจากอังกฤษซึ่งอันที่จริงแล้วพี่ชนะศึกเรียนจบมาได้สองปีแล้วแต่อากานดาขอให้เขาอยู่ดูแลคุณสงครามเพราะเกรงว่าจะเรียนไม่จบเนื่องจากว่าคุณสงครามชอบเที่ยวกลางคืนท่านกลัวจะลุกไปเรียนไม่ไหวก็เลยให้พี่ชนะศึกอยู่ดูแลที่นั่นจนกระทั่งคุณสงครามเรียนจบแล้วถึงได้กลับมาพร้อมกันซึ่งวันนี้ฉันก็มีของขวัญเล็กๆน้อยให้พี่ชนะศึกด้วยส่วนคุณสงครามฉันไมไ่ด้เตรียมอะไรให้เพราะฉันรู้ว่าเขาคงจะไม่ต้องการของๆฉันเขาเกลียดฉันจะตาย  และที่ฉันเรียกพี่ชนะศึกว่าเพราะตั้งแต่เด็กพี่ชนะศึกจะบังคับให้ฉันเรียกเขาว่าพี่ห้ามเรียกว่าคุณเด็ดขาดซึ่งฉันก็เรียกเขาติดปากว่าพี่มาตลอด พี่ชนะศึกเขาเป็นพี่ชายที่น่ารักและคอยปกป้องฉันไม่ให้ฉันถูกรังแกจากคุณสงครามและพี่สาวของฉันเอง จนกระทั่งพี่ชนะศึกไปเรียนต่อฉันก็เหมือนตัวคนเดียวไม่มีใครเล่นด้วยแถมยังถูกแกล้งบ่อยๆ ซึ่งการกลับมาครั้งนี้ของเขาเป็นการกลับมาในรอบหกปี หกปีที่ฉันไม่ได้เจอหน้าเขาเลยฉันก็เลยทำของขวัญเล็กๆน้อยๆให้แม้มันจะไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรแต่ฉันก็เต็มใจที่จะทำนั่นก็คือการถักผ้าพันคอเพราะนี่ก็เข้าหน้าหนาวแล้ว คือฉันรู้มาจากอากานว่าพี่ชนะศึกจะไปดูแลกิจการไร่ชาที่เชียงใหม่แทนอากองทัพซึ่งที่อากาศหนาวมากๆฉันก็เลยถักผ้าพันคอไว้ให้ และที่ฉันสามารถมาช่วยอากานได้เพราะช่วงนี้คุณเอมอรกับคุณอุษาไม่อยู่ทั้งสองคนไปต่างประเทศซึ่งฉันก็รู้สาเหตุว่าเพราะอะไรทำไมถึงไปกะทันหัน  

"ทำไมยังไม่กลับมากันอีกนะ" อากานดาบ่นพร้อมกับชะโงกมองไปหน้าบ้านท่านคงกำลังรอที่จะเจอหน้าลูกชายทั้งสองของท่านที่ไม่ได้เจอกันนานหลายปีจนกระทั่งได้ยินเสียงรถแล่นเข้ามจอดอากานรีบจับมือฉันเดินออกไปที่หน้าบ้านทันที

"มากันแล้ว อาตื่นเต้นจังเลยหนูขวัญ" ฉันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของท่านเพราะมือของอากานเย็นมาก สักพักประตูรถก็เปิดออกคนที่เดินลงมาคนแรกคืออากองทัพ จากนั้นก็ตามาาด้วยพี่ชนะศึกพอเขาหันมาเจอฉันกับอากานเขาก็รีบวิ่งมาหาแล้วกอดอากานดาแน่น

"คิดถึงแม่จังเลยครับ"

"แม่ก็คิดถึงเรา" ทั้งสองคนกอดกันด้วยความคิดถึงก่อนที่พี่ชนะศึกจะหันมามองหน้าฉัน

"พี่ก็คิดถึงเราด้วยนะของขวัญ" พี่ชนะศึกเอ่ยทักฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้มซึ่งฉันก็ยิ้มตอบพร้อบกับยกมือไหว้เพราะพี่ชนะศึกอายุมากกว่าฉันหลายปี

"ขอกอดทีได้ไหม"

"เอ่อ ไม่ดีมังคะ"

"555พี่พูดเล่นใครจะกล้ากอดโตเป็นสาวแล้วนะเรา" พี่ชนะศึกพูดแล้วเอามือมาขยี้ผมฉันจนยุ่งไปหมด

ปึ้ง!!! เสียงประตูปิดพร้อมกับอีกคนที่ยืนอยู่ข้างประตูพอฉันหันไปมองก็ปรากฏว่าเป็นคุณสงครามที่มองมาทางฉันด้วยสายตาไม่เป็นมิตร

สงคราม....

ผมที่กำลังจะลงจากรถเพื่อไปกอดแม่เพราะคิดถึงท่านมากแต่พอมองผ่านกระจกรถออกไปเห็นแม่ยืนอยู่ข้างๆยัยเด็กกาฝากนั่นทำให้ผมหยุดชะงักเท้าแล้วนั่งลงตามเดิมจนไอ้ชนะศึกที่นั่งอยู่ด้านในถามเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ยอมลงจากรถสักที

"อ่าวนายไม่ลงไปหาแม่ก่อนเหรอ" 

"นายลงไปก่อนแม่คงคิดถึงนายมากกว่าฉัน"

"อะไรของนายวะแม่ก็คิดถึงทั้งนายทั้งฉันนั่นแล่ะ"

"อย่าถามมากรีบๆลงไปเหอะ" ผมไล่พี่ชายตัวเองให้ลงไปก่อนพร้อมขยับตัวเพื่อให้มันลงไปก่อน แต่ก็ไม่ลืมกำชับมันอีกเรื่อง

"อ่อแล้วเดี๋ยวนายช่วยลากยัยนั่นไปยืนไกลๆด้วยนะฉันไม่อยากอยู่ใกล้ไม่อยากเห็นหน้า"

"ใคร??ของขวัญเหรอ"

"แล้วนายเห็นใครนอกจากยัยนั่นไหมล่ะ"

"เออๆ"

ผมนั่งมองไอ้ชนะศึกที่ลงจากรถแล้วรีบเข้าไปกอดแม่

"คิดถึงแม่จังเลยครับ"

"แม่ก็คิดถึงมาให้แม่กอดให้หายคิดถึงหน่อย" ผมนั่งมองพี่ชายที่วิ่งไปกอดแม่ด้วยความคิดถึงซึ่งผมก็คิดถึงท่านเหมือนกันอยากลงไปกอดแม่คนแรกอยากอ้อนแม่แต่มันติดอยู่ที่ยัยนั่นยืนอยู่ตรงนั้นผมก็เลยให้ไอ้ชนะศึกมันลงไปก่อน

"พี่ก็คิดถึงเราด้วยนะของขวัญ" หึพี่ก็คิดถึงเรานะของขวัญ เสียงสองก็มาแม่งหมั่นไส้ว่ะไอ้ชนะศึกมันคิดยังไงถึงไปญาติดีทำดีกับยัยกาฝากนั่นทั้งที่มันก็รู้ว่าผมเกลียด ผมเป็นน้องมันถ้าผมเกลียดใครมันก็ควรจะต้องเกลียดด้วยดิ

"ขอกอดทีได้ไหม" พี่ชายผมมันคิดยังไงถึงไปขอกอดวะ สกปรกจะตาย

"เอ่อ ไม่ดีมังคะ"