บทที่ 8

ทันทีที่ม่านกระสุนพูดจบ ปรากฏว่าคนที่ใช้ชื่อว่า “สายลมของฉัน” ก็ให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎห้าอัน

[ให้จริงด้วย ฉันนับถือเลย ฉันก็ให้นะ แต่ไม่เยอะเท่าไหร่หรอก จี้หยกหนึ่งอันก็พอแล้วแหละ]

[แอดมิน ครั้งหน้าเธอจะไปไลฟ์สดที่ไหนเหรอ]

[เสียดายโอกาสดี ๆ แบบนี้ ทำไมแอดมินไม่ล้มท่านประธานจอมเผด็จการ]

เห็นไอเท็มรางวัลแน่น ๆ แบบนี้ เป็นตายร้ายดียังไงก็คุ้มแล้ว

หลังจากปิดห้องไลฟ์สด ฉันกับถังหมิงหลีก็พากันออกมาจากบ้านพัก เขามองฉันแปลก ๆ และสายตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ

“เธอรู้วิธีปราบผีเหรอ” เขาถาม

จุนเหยาส่ายหน้า “ฉันมีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำ” ฉันบอกเขาเกี่ยวกับเทพเจ้าตัวจริงแห่งเจิ้งหยาง แต่ตอนนี้เขาออฟไลน์ไปแล้ว มาดูอีกทีก็เพิ่งเห็นว่าเขาให้ของรางวัลฉันเป็นมงกุฎหนึ่งอันด้วย

ฉันรู้สึกขอบคุณเขามาก จึงทิ้งข้อความขอบคุณไว้ให้เขา สักพักถังหมิงหลีก็เอ่ยต่อ “เธอเจอผู้เชี่ยวชาญแล้ว แต่ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่มักจะมีโลกส่วนตัวสูง เขาเข้ามาดูไลฟ์สด และยังให้คำแนะนำเธออีก โชคดีจังเลยนะ”

ส่วนตัวฉันชอบเวลาได้นับรายได้จากการไลฟ์สด คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีของรางวัลตั้งสองหมื่นกว่าหยวน! ก่อนหน้านี้ ทำงานหนึ่งปีฉันยังได้ไม่ถึงสองหมื่นกว่าเลย

ร่างเล็กมัวแต่คิดคำนวณจนไม่ทันสังเกตว่าถังหมิงหลีกำลังจ้องมองมาที่ตน สายตาของเขาดูมีอะไรแอบแฝงอยู่

ทว่ายามนี้ถังหมิงหลีเหนื่อยมาก เขาไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะขับรถ เราสองคนจึงนั่งแท็กซี่ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจเช็คร่างกาย โชคดีที่มีแค่รอยฟกช้ำเล็กน้อย ไม่ได้เป็นอะไรมาก

เขาเรียกแท็กซี่ไปส่งฉันที่บ้าน พร้อมจ้องมองแผ่นหลังของฉันครู่หนึ่งค่อยหันหลังเดินถอยไปหนึ่งช่วงตึกเพื่อขึ้นรถลินคอล์น

“คุณชาย” คนขับรถเปิดประตูให้และกล่าวอย่างเครพ “วันนี้นายใหญ่โทรมาถามว่า ท่านหาคนคนนั้นเจอหรือยังครับ?”

ถังหมิงหลีครุ่นคิดและหยิบมือถือออกมาเพื่อโทรหาหมายเลขหนึ่ง ไม่นานก็มีเสียงชายชราดังออกมาจากปลายสาย “หมิงหลี แกเจอเธอแล้วเหรอ?”

“ใช่ครับ ท่านปู่”

“เธอสวยไหม”

ถังหมิงหลีเงียบและถอนหายใจเบา ๆ “หมิงหลี ไม่สำคัญหรอกว่าเธอจะสวยหรือน่าเกลียด แค่เธอโชคดีก็พอแล้ว”

ถังหมิงหลียังคงเงียบไม่พูดจา ถ้าหวางจุนเหยาโชคดี คงไม่จนตรอกแบบนี้หรอก แต่ไม่แน่ว่าการที่เธอไลฟ์สดปราบผีอาจจะเป็นโชคดีของเธอที่ทำให้คนอื่นประหลาดใจก็ได้

แม้แต่ห้องไลฟ์สดของเธอยังมีผู้เชี่ยวชาญลึกลับปรากฏตัวเลย

หรือบางทีเธออาจจะเป็นดาวนำโชคก็ได้

“ท่านปู่ ผมเข้าใจแล้ว” ถังหมิงหลีกล่าว “ผมจะจัดการเอง ท่านไม่ต้องกังวล”

หลังจากวางสาย ชายหนุ่มก็มองออกไปยังวิวภายนอกหน้าต่าง เสียงเข้มพึมพำกับตัวเองว่า ถึงแม้จะหน้าตาจะน่าเกลียด แต่กลิ่นตัวค่อนข้างหอมเลยทีเดียว

ตัดภาพมาที่จุนเหยาในบ้านของเธอ หญิงสาวเดินตรงไปที่กระจกบานใหญ่และถอดหน้ากากออกมาดู พลันต้องดีใจจนน้ำตาแทบไหล

เดิมทีที่คางของฉันมีเนื้องอกสามอัน ครั้งที่แล้วหายไปหนึ่งอัน ครั้งนี้ฉันสูดควันสีดำไปสองครั้งติดต่อกัน เนื้องอกสองอันที่เหลือก็หายไปหมดแล้ว

มือเรียวลูบคางที่เรียบเนียน ผิวขาวราวหิมะ ลูบไปลูบมาก็เหมือนโดนมนต์สะกดจนหยุดลูบไม่ได้เลย

ถ้าใบหน้าของฉันไม่มีเนื้องอกพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก แต่ฉันก็น่าจะสวยที่สุดในเมืองนี้แหละ

ความต้องการของฉันไม่เยอะหรอก แค่ให้เหมือนคนปกติทั่วไป ฉันก็พอใจแล้ว

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าขนหนูและเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ทว่าขณะที่กำลังหลับไหล จู่ ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นพร้อมบานประตูบ้านของฉันที่ถูกเตะออก ร่างบางจึงลุกขึ้นนั่งเพ่งมองผู้ชายสองสามคนวิ่งเข้ามา

“พวกแกเป็นใคร?” ฉันถามด้วยความตกใจ

แต่ไม่มีใครตอบฉัน ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาล็อกคอแล้วใช้ผ้าเปียกปิดจมูกและปากของฉันไว้

กลิ่นหวานฉุนลอยเข้ามาในโพรงจมูก ฉันดิ้นสู้สุดชีวิต แต่พอสูดกลิ่นอีเทอร์เข้าไปมากขึ้นเรื่อย ๆ หัวของฉันก็ยิ่งหนักขึ้น สายตาค่อย ๆ พร่ามัวและมืดสนิทไปในที่สุด

จุนเหยามึนหัวและหนักหัวมาก

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง แถมยังปวดหัวมากเหมือนจะระเบิด ดวงตาคมกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนพบว่าตัวเองนอนอยู่ในห้องนอนที่เพิ่งมีการซ่อมแซมใหม่ ในห้องเหลืองอร่ามแวววาว และมีกลิ่นหอมหวานจาง ๆ ในอากาศ

ที่นี่คือที่ไหน? ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงจากห้องข้าง ๆ ฉันจึงค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงอย่างระมัดระวัง และเอาหูแนบกับกำแพง

การได้ยินของฉันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก นับว่าได้ยินชัดเจนมากแบบแจ่มแจ้งแดงแจ๋เลย

“คุณก้งชายครับ ผมเตรียมคนที่ท่านต้องการไว้เรียบร้อยแล้วครับ” น้ำเสียงประจบประแจงหนึ่งเสียงกล่าว “รับประกันว่าท่านจะต้องพึงพอใจแน่นอนครับ”

เสียงหนักแน่นเสียงหนึ่งตอบกลับ “ดีมาก แค่ทำให้ฉันพอใจ แกจะให้ฉันทำอะไร ฉันสัญญาณจะตบรางวัลให้อย่างสาสมเลย

“เรียนคุณก้งชายครับ ท่านครับ เธออยู่ห้องถัดไป เชิญเลยครับ”

ทั้งสองคนกำลังจะเข้ามาในห้องที่ฉันอยู่สินะ ฉันตกใจรีบกลับไปนอนลงบนเตียงและแกล้งทำเป็นสลบ

เมื่อประตูเปิดออก ทั้งสองคนก็เดินเข้ามา คนหนึ่งอ้วนลงพุงเหมือนหญิงตั้งครรภ์เก้าเดือน ส่วนอีกคนรูปร่างผอมสูง หน้าตาคล้าย ๆ ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และบนปากมีหนวดบาง ๆ สองเส้น

“ท่านก้งชาย ลองดูครับ พอใจไหมครับ?” คนรูปร่างอ้วนพยักหน้าถาม

ก้งชายมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมหรี่ตาพูด “หน้าของเธอมีแผลจากกรรมชั่วเหรอ?”

แผลจากกรรมชั่ว? ฉันรู้สับสน มันคืออะไร?

“ดีมาก” เขาพยักหน้าพอใจ “ฉันพอใจผู้หญิงคนนี้มาก รอฉันเล่นเสร็จค่อยตัดแผลทั้งหมดบนหน้าของเธอออก แล้วเอามาให้หนอนพิษกู่ของฉันกิน หนอนพิษกู่ของฉันจะต้องมีวิวัฒนาการดีขึ้นแน่ ๆ และฉันก็จะแข็งแกร่งขึ้นมากด้วย”

ชายรูปร่างอ้วนยิ้มเหยียด “ผมไม่รบกวนความสนุกของท่านแล้ว”

พูดจบ เขาก็เดินออกไปอย่างมีความสุข ก้งชายยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกแล้วเดินตรงมาหาฉัน

ในใจรู้สึกขนพองขยะแขยง

พริบตาฉันก็นึกขึ้นได้ พี่ชุน พี่หู่ อะไรนั่นและหัวหน้าหลีมีลูกค้าที่มีความผิดปกติบางอย่างมาจากทางเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สองสามคน ชอบเล่นกับผู้หญิงผิดปกติ หรืออาจจะเป็นก้งชายคนนี้?

ไม่ก็ผู้ชายอ้วน ๆ คนนั้นอาจจะเป็นคนเดียวกับหัวหน้าหลี

ฉันรู้สึกเย็นวูบที่หลัง ทำยังไงดี? ฉันยังไม่อยากตาย

ตอนนี้หัวหน้าหลีกลับไปที่ห้องของตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส มือข้างหนึ่งจับมือของหญิงสาวหน้าตาดี และเพลิดเพลินไปกับการบริการของหญิงสาวคนนั้นโดยไม่ปริปากบ่น

หึหึ เพียงแค่นายก้งชายกำจัดพวกที่กล้ายึดอาณาเขตของเขาได้ และยังมีกลุ่มพวกตำรวจอาชญากรรมทั้งหมดล้วนตายภายใต้หนอนพิษกู่

เขาจินตนาการถึงสถานการณ์อันน่าสลดของคนเหล่านั้นที่ถูกหนอนพิษกู่ทรมานจนตายแล้วยิ่งรู้สึกภาคภูมิใจมากกว่าเดิม

ขณะเดียวกันก็มีชายสวมชุดดำคนหนึ่งวิ่งเข้ามาเอนข้างหูและกระซิบสองสามคำจนชายอ้วนสะดุ้งโหยง “เร็วเข้า รีบพาฉันไปเร็ว”

เขาวิ่งเหยาะ ๆ มาจนพบหน้าแขกในห้อง ชายอ้วนก้มหน้าพร้อมโค้งคำนับชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนโซฟาหรู

คุณชายถัง ท่านให้เกียรติมาเยี่ยม ‘สมาคมเทียนยุ่น’ ของพวกเรา ทำให้เทียนยุ่นสูงส่งจริง ๆ

ถังหมิงหลีมองเขาอย่างเย็นชา “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว วันนี้แกจับผู้หญิงมากี่คน ผู้หญิงคนนั้นเป็นของฉัน ส่งคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

หัวหน้าหลีเสียวสันหลังวูบ พลางถามกลับอย่างระวัง “คนที่ท่านกำลังพูดถึงคือใครเหรอครับ?”

ถังหมิงหลีกล่าวอย่างเย็นชา “วันนี้แกจับผู้หญิงมาเยอะไม่ใช่เหรอ?”

หัวหน้าหลีมือสั่นเล็กน้อย “ไม่ทราบว่าคนไหนเป็นของคุณชายถังเหรอครับ?”

สายตาถังหมิงหลีฉุนกึก “นี่ไช่เรื่องที่แกควรรู้อยู่แล้วเหรอ ส่งเธอมาให้ฉัน ถ้าเธอมีรอยขีดข่วนแม้แต่ปลายเล็บ แกเตรียมตัวติดคุกตลอดชีวิตได้เลย”

หัวหน้าหลีอ้าปากค้าง เมื่อสิบก่อน ตั้งแต่เขามาอยู่อาศัยในเมืองซานเฉิง เขาไม่เคยโดนกดขี่แบบนี้มาก่อน แต่เขารู้ว่าเพียงแค่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขากระดิกนิ้ว เขาก็ตายได้ทันที

แต่ทว่าเขาเองก็ไม่กล้าไปยุ่งกับอารมณ์ของก้งชายคนนั้น

ถังหมิงหลีหรี่ตา สายตาเขาดุร้ายขึ้น “หัวหน้าหลี แกกำลังถ่วงเวลาอยู่ใช่ไหม ดูเหมือนว่าตระกูลถังนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาแกเลยนะ”

“ไม่กล้า ไม่กล้าครับ” หัวหน้าหลีตกใจรีบโบกมืออย่างรวดเร็ว ทั้งสองคนต่างโหดเหมือนกัน อยู่ที่ใครจะโหดกว่า ถึงแม้ก้งชายจะยิ่งใหญ่ แต่เขาก็เป็นแค่ผู้เชี่ยวชาญเรื่องหนอนพิษกู่แห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เท่านั้น แต่ตระกูลถังมีอำนาจใหญ่โตมหึมา แค่กล้า ๆ ก้มหัวหน่อย เขาก็ไม่โกรธแล้ว

“คุณชายถัง กรุณารอสักครู่นะครับ ผมจะไปพาตัวผู้หญิงคนนั้นมาให้” ขณะที่เขากำลังเดินไป ถังหมิงหลีก็ลุกขึ้นทันที “ไม่ต้องทำให้เสียเวลา เธออยู่ไหน ฉันจะไปเอง”

หัวหน้าหลีไม่กล้าปิดบัง ทันทีที่เขาบอกเลขห้อง ถังหมิงหลีก็รีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับเสือชีตาห์

หัวหน้าหลีปาดเหงื่อที่หน้าผากทันทีที่ถังหมิงหลีวิ่งออกไป ตระกูลถังเป็นตระกูลแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณ ทุกคนในตระกูลล้วนมีทักษะศิลปะการต่อสู้สูง

เขาอดคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงน่าเกลียดคนนั้นมีศักดิ์ศรีแค่ไหน ทำไมคนอย่างคุณชายถังถึงหวงขนาดนั้น?