Share

บทที่ 7

Author: เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ
แต่ฉันไม่เห็นม่านกระสุนที่เอ่ยเตือนพวกนั้น จึงใช้มือหยิบค้อนงัดตะปูออกมาจากกระเป๋าเป้ ทว่าขณะกำลังจะดึงตะปูออก โทรศัพท์ก็สั่นอย่างรุนแรง

ถังหมิงหลีเหรอ?

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็น “ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งยาง” ที่เคยเพิ่มเพื่อนฉัน

ในทีวี ถ้าเพิ่มเพื่อนกันแล้วก็จะสามารถพูดคุยกับแอดมินได้ ในใจลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ยอมรับเป็นเพื่อนกับเขา

ผู้เชี่ยวชาญระดับทอง

หลังจากเพิ่มเพื่อนเสร็จ ก็มีเสียงของคนสูงวัยดังขึ้น “สาวน้อย อย่าไปเชื่อผี ถ้าเธออยากจัดการมัน ก็ให้ทำตามที่ฉันบอก”

ร่างบางสะดุ้งตกใจ อายุเยอะขนาดนี้เขายังดูไลฟ์สดอีกเหรอ?

“เธอมีเลือดหมาดำติดตัวมาหรือเปล่า? ให้ใช้เลือดหมาดำวาดตัวอักษรคำว่า “คำสั่งของจักรพรรดิ” ที่หน้าผากของเธอ” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว

ว่ากันว่าผู้เฒ่าหลายคนจะรู้วิธีปราบผี ฉันเลยหยิบขวดเลือดหมาดำออกมา และวาดตามที่เขาบอก ผีสาวจ้องมองมาที่ฉันด้วยความเกลียดชังปนอาฆาตแค้น สายตานั้นมันทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่

โชคดีที่ยังไม่ได้งัดตะปูออก ไม่อย่างนั้นคนแรกที่ตายคือฉันแน่นอน

“งัดตะปูออกได้” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางพูดอีกครั้ง

ฉันใช้ค้อนงัดตะปูออกทีละตัว ทันใดนั้นผีพยาบาลก็พุ่งตัวเข้ามาทันที เล็บสีดำที่สกปรกของเธอจ้องจะเจาะแทงทะลุเข้าที่หัวของฉัน

ฉันกลัวมากจนเอามือกุมหัวไว้ แต่พริบตาก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง พร้อมตัวอักษร “คำสั่งของจักรพรรดิ” บนหน้าผากของผีสาวตัวที่เปลี่ยนเป็นเปล่งแสงสีแดงออกมา ควันสีน้ำเงินแผ่ปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัว

จุนเหยาอึ้งค้าง มันได้ผลจริง ๆ

ผีสาวจ้องมาที่ฉันอย่างอาฆาตแค้น มือบางรีบหยิบค้อนงัดตะปูและตะปูที่กระจายอยู่เต็มพื้น พลันวิ่งหนีรีบออกไปจากตรงนั้น

ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก คว้ามีดสังหารแล้วค่อย ๆ ปีนขึ้นไปชั้นบนอย่างระมัดระวัง ไม่นานก็ได้ยินเสียงคำรามตรงทางเดิน

นั่นถังหมิงหลีใช่ไหม!

ฉันวิ่งไปตามเสียงนั้นจนเจอกับป้ายสีเหลืองสภาพสกปรกที่ตอกลงบนประตูไม้ บนป้ายเขียนไว้ว่า ห้องบำบัด

หญิงสาวมองลอดรอยแตกของประตูเข้าไป ก่อนจะพบว่าถังหมิงหลีถูกมัดติดกับเตียงผ่าตัดที่มีสภาพเก่าและสกปรก ขณะที่เขากำลังดิ้น ร่างหมอในชุดเสื้อคลุมสีขาวกำลังหยิบมีดผ่าตัดที่ขึ้นสนิมแตะลงไปที่คอของเขาแล้วลากกวาดลงมาเรื่อย ๆ

“วางมีดลงเดี๋ยวนี้นะ” ฉันตะโกนออกไป ร่างหมอจึงคนนั้นค่อย ๆ หันมาจ้องฉัน บนเสื้อคลุมสีขาวเปื้อนเลือดสีแดงสด และบนใบหน้าของเขามีรอยบากลึกสองแผลดูน่ากลัวสยดสยองมากมาย

ในอพาร์ตเมนต์คนชราหลังนี้เคยมีหมออยู่คนหนึ่ง เขาถูกมีดฟันจนตาย ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเขา

อันที่จริงแล้วฉันอยากจะวิ่งหนีมาก แต่เสียงของราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางก็ดังเข้ามาในหูฟัง “ไม่ต้องกลัว ใช้มีดสังหารที่ทาเลือดหมาดำสับไปที่หัวของมันเลย มันจะตายทันที”

ร่างบางกัดฟันคว้าขวดเลือดหมาดำ แล้วเทลงบนมีดสังหารจนหมดขวด จากนั้นก็ตะโกนและวิ่งเข้าหาวิญญาณหมอตัวนั้นทันที

เพียงพริบตาเดียววิญญาณหมอตนนั้นก็วิ่งเข้ามาหาฉัน มันบีบคอพร้อมยกฉันขึ้นจนตัวลอย บนใบหน้าซีดเซียวนั่นเต็มไปด้วยรอยยิ้มน่าสะพรึงกลัว เขาใช้มีดผ่าตัดกวาดลงบนใบหน้าของฉัน

ณ วินาทีนั้นเอง ถังหมิงหลีตะโกนขึ้นมา จึงทำให้ผีตัวนั้นเสียสมาธิ ฉันรีบโยนมีดสังหารให้เขาอย่างเร็ว ทันทีที่อีกคนรับมีดได้ ก็ดันมีดแทงเข้าไปที่หัวของวิญญาณหมอ

ตัวที่เคยลอยอยู่ร่วงล้มลงกับพื้นและไออย่างรุนแรง ผีตัวนั้นกลายเป็นควันสีดำแล้ว ทว่าฉันก็เผลอสูดควันดำนั่นเข้าไปโดยไม่รู้ตัว

[ดาบของท่านประธานจอมเผด็จการทำให้สวรรค์และโลกตกตะลึง แม้ผีและเทพเจ้ายังน้ำตาไหล โปรดรับความเคารพของข้าด้วยเถอะ]

[ท่านประธานจอมเผด็จการท่านคือผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ โปรดรับข้าเป็นสาวก ข้าจะดูแลท่านอาจารย์อย่างดีเลย ]

[ออกไปข้างหน้าสิ]

“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ถังหมิงหลีลุกขึ้นจากโต๊ะผ่าตัด และดึงฉันขึ้นพร้อมกล่าวว่า “บ้าจริง นึกไม่ถึงเลยว่าจะโดนผีจับได้ น่าอายโคตรเลย”

ฉันเริ่มเล่าเรื่องผีพยาบาลสาวให้เขาฟัง ได้ยินแบบนั้น ร่างสูงก็หยิบดาบไม้ท้อขึ้นมา “ไป เราไปดูอะไรสนุก ๆ กันเถอะ”

พวกเราเดินมาถึงห้องทำงานชั้นบนสุด ข้างในเงียบสงัด ถังหมิงหลีค่อย ๆ เปิดประตู ข้างในมีกลิ่นเลือดและกลิ่นเน่ารุนแรง

ขณะกำลังเดินเข้าไป ไฟฉายในมือก็กะพริบ ๆ สองสามทีแล้วดับลง

“เกิดอะไรขึ้น” ฉันตบเบา ๆ ที่ไฟฉาย ไฟก็สว่างขึ้นมาและดับไปอีกครั้ง ทว่าความสว่างเมื่อครู่ทำให้ฉันเห็นหน้าซีด ๆ ของคนชรากลุ่มหนึ่ง

ฉันกลัวมากจบเกือบโยนไฟฉายทิ้งไป แต่ถังหมิงหลีกดไหล่ปิดปากฉันไว้ เลยไม่กล้ากรีดร้องออกมาเสียอย่างนั้น

ผีชรานับไม่ถ้วนอยู่รอบ ๆ ตัวเรา หน้าของพวกมันซีดเซียว เต็มไปด้วยริ้วรอยและซากศพ นัยน์ตาที่มีสีขาวเยอะกว่าสีดำกำลังจ้องตรงมาที่เรา

เสียงของราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางดังขึ้นอีกครั้ง “อย่าตกใจ นี่เป็นแค่ผีระดับชั้นต่ำสุด ดาบไม้ท้อในมือของพ่อหนุ่มข้าง ๆ เธอคือของดีอย่างหนึ่งเลยนะ เธอบอกเขาให้ลองทำตามที่ฉันบอกสิ”

ร่างบางเอนตัวไปที่หูของถังหมิงหลีพลางกระซิบเบา “กัดปลายลิ้น และแตะลงบนดาบไม้ท้อ แล้วทำตามที่ฉันพูด”

ถังหมิงหลีผู้ใจแข็งและกล้าหาญ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนเลย เขากัดลิ้นและพ่นเลือดออกมาหนึ่งคำ ดาบไม้ท้อก็เปล่งแสงสีทองออกมาทันที

“บนท้องฟ้ามีสิ่งที่แปลกสามอย่างคือ ดวงตะวัน ดวงจันทร์ และดวงดาว วิญญาณและพระเจ้าแทรกซึมอยู่ทั่วทุกที่!” ฉันอ่านประโยคหนึ่ง ถังหมิงหลีอ่านอีกประโยคหนึ่ง “พระเจ้าฆ่าล้าง ไม่เว้นแต่ผู้ยิ่งใหญ่ ฆ่าวิญญาณร้ายก่อนโดยใช้แสงกลางคืนจากจันทรา พระเจ้าไม่แพ้ วิญญาณยอมรับผิด รีบยอมรับกฎเดี๋ยวนี้! ”

พูดจบ เขาก็ฟาดดาบทันที ในความมืดมิดมีแสงสีทองส่องสว่างวาบจนเหล่าผีต่างตื่นกลัวและรีบหนีไป

แต่ไม่ทันแล้ว ทันทีที่แสงสีทองส่องออกไป พวกวิญญาณก็ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด และสลายหายไป

ถังหมิงหลีดูเหมือนจะหมดพลังทั้งกายและพลังใจ ขาของเขาอ่อนแรงล้มลงกับพื้น

ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “เลือดที่ปลายลิ้นเป็นแก่นแท้ของเลือดมนุษย์ และเป็นพลังงานหยางที่หนักที่สุด ชายหนุ่มผู้นี้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ร่างกายของเขาจึงมีพลังหยางที่แข็งแกร่ง ดังนั้นเขาจึงฆ่าพวกวิญญาณได้ในคราวเดียว ตอนนี้เขาอาจจะใช้พลังมากเกินไป ถ้าได้พักสักหน่อยก็หายแล้ว”

ฉันรู้สึกโล่งอก ทว่าตอนที่กำลังพยุงถังหมิงหลีขึ้นมา กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ฉันมองไปรอบๆ พบว่าภายในห้องว่างเปล่า แต่ฉันรู้สึกแปลก ๆ แต่บอกไม่ได้ว่าแปลกตรงไหน

ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางไม่พูดอะไรอีก ฉันจึงเปิดดูม่านกระสุนในห้องไลฟ์สดแทน

[เงา! แอดมิน ดูเงาของเธอเร็ว!]

หนังหัวของฉันชาขึ้นมาทันที ฉันค่อย ๆ หันไปดูช้า ๆ และเพิ่งรู้ว่าเงาของฉัน…กลายเป็นร่างชายชราหลังค่อม!

“หึ หึ หึ” เสียงหัวเราะอย่างร้ายกาจดังขึ้น เงานั่นยื่นมือออกมาบีบคอฉันแน่น

วันนี้ก่อนที่ฉันจะออกจากบ้านคงไม่ได้ดูปฏิทินโหราศาสตร์แน่ ๆ ฉันสำลักครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะถูกบีบคอ

มือที่มองไม่เห็นนั้นมีพลังเหลือล้นมากจนแทบจะหักคอฉันได้ ถังหมิงหลีหน้าซีด แต่เขาพยายามลุกขึ้นและแทงเข้าไปบนเงาที่ผนัง

ทันใดนั้นก็มีเสียงอู้อี้ เล็บเล็บหนึ่งแทงเข้าไปบนเงา

ทันทีที่เงานั้นปล่อยมืออกจากร่างกายนี้ ถังหมิงหลีก็คว้าข้อมือฉันแล้วดึงไปไว้ข้างหลังเขา เขาจ้องตากับเงาผีอย่างเคร่งขรึม

เขา… กำลังปกป้องฉันหรือเปล่านะ?

นี่เป็นครั้งแรก ที่ชายคนหนึ่งเต็มใจปกป้องฉัน ฉันรู้สึกอบอุ่นมากอย่างบอกไม่ถูก

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังเอี๊ยดมาจากประตู เงาร่างหนึ่งลอยเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ในมือถือค้อนงัดหนึ่งด้ามและตะปูหนึ่งอัน

พยาบาลหยางยาง!

เธอจ้องเขม็งไปที่อันซื่อปิง และร่างเงาดำค่อย ๆ ปรากฏชัดเจนขึ้น นัยน์ตาเธอเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

ศัตรูมาพบกันยิ่งเกิดความริษยา

ผีพยาบาลรีบพุ่งขึ้นไปข้างบน ส่วนตอนนี้ม่านกระสุนในห้องไลฟ์สดกำลังถล่มมา

[ผีพยาบาล ปะทะ ผีชายชรา เป็นฉากที่ดีจริง ๆ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ดูหนังสยองขวัญแล้วอีกแล้ว แค่ดูไลฟ์สดก็พอ]

[ฉันขอเดิมพันห้าหมาว ผีชายชราชนะ]

[ฉันขอเดิมพันห้าหยวน ผีพยาบาลชนะ]

[เฮ้ คุณคือวิญญาณเหรอ? ข้างบนมีคนพนันกัน]

ในหัวฉันเต็มไปด้วยเส้นสีดำยุ่งเหยิงจนพูดไม่ออก คนพวกนี้น่าจะว่างเกินไป แต่พอดูการแจ้งเตือนของรางวัลที่โผล่ขึ้นมาเรื่อย ๆ จู่ ๆ ฉันก็สบายใจขึ้นทันที แม้แต่รอยขีดข่วนบนตัวฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บ

“พวกผีปะทะกัน พวกเรารีบไปกันเถอะ” ถังหมิงหลีคว้าฉันไว้ แต่ขาของเขาก็อ่อนแรง ฉันจึงช่วยพยุงเขาจนออกมาได้อย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นฉันได้ยินเสียงกรีดร้อง จุนเหยาหันกลับไปมอง ทั้งตัวของผีอันซื่อปิงเต็มไปด้วยตะปู แต่ร่างกายเขายังคงแข็งแกร่ง เขาจับผีหยางหยางไว้แน่น ปากของเขาก็อ้ากว้างขึ้นกัดผีหยางหยาง

ในใจกลัวจนรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ขณะนั้นก็ได้ยินเสียงราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “สาวน้อย ผีชายชราตัวนี้โกรธแค้นมาก ถ้าปล่อยให้เขากินผีสาวนั้นเข้าไป เขาจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ถึงตอนนั้นเธอกับชายหนุ่มคนนั้นก็หนีไม่รอดหรอก”

ฉันถอนหายใจ “แล้ว…ฉันต้องทำยังไงเหรอ?”

“ตอนนี้เขากำลังจะกิน ซึ่งเป็นช่วงที่ร่างกายของเขาอ่อนแอที่สุด ถ้าจะฆ่า ต้องฆ่าตอนนี้เท่านั้น” ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกล่าว “ฉันจะสอนอะไรเธออย่างหนึ่งซึ่งเป็นวิธีที่ง่ายที่สุด เรียกว่าห้าธาตุขับไล่”

ฉันปล่อยถังหมิงหลีลง หยิบด้ายสีแดงในกระเป๋าเป้และหยิบตะปูที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นตอกลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว และลากด้ายแดงเป็นรูปกราฟห้าเหลี่ยมเพื่อล้อมรอบผีชายชราไว้

“ดีมาก เธอยืนอยู่ในตำแหน่งไฟ และท่องบทสวดตามฉัน”

กราฟห้าธาตุคือดาวห้าแฉก มุมทั้งห้าเป็นสัญลักษณ์ของธาตุทั้งห้า คือโลหะ ไม้ น้ำ ไฟ และดิน ฉันยืนอยู่ในตำแหน่งที่เป็นสัญลักษณ์ไฟพลางทาบมือทั้งสองข้างลงบนอก แล้วลั่นวาจาด้วยน้ำเสียงดัง “ดาวทั้งห้า ส่องสว่างและมืดมิด เทพเจ้านับพัน นักบวชนับหมื่น ปกป้องจิตวิญญาณของข้า ภูตผีปีศาจทั้งห้า หลบไป รีบยอมรับกฎเดี๋ยวนี้”

ณ ตอนนี้ที่ผีชายชรากำลังกินร่างของผีหยางหยางเกือบหมดทั้งตัว ฉันก็ตะโกน “คำสั่งของจักรพรรดิ!”

เขาส่งเสียงเสียงครวญคราง ก่อนที่ร่างผีชายชราจะมีไฟลุกโชนขึ้นมา เสียงกรีดร้องของเขาดังกึกก้องราวกับหมูถูกเชือด พลันร่างของเขากระโจนเข้ามา

แต่ทันทีที่สัมผัสด้ายสีแดง เปลวไฟบนร่างกายของเขาก็ยิ่งลุกโชนมากขึ้น ด้ายสีแดงล้อมตัวเขาไว้อย่างแน่นหนาจนไม่สามารถหลบหนีได้

เปลวไฟลุกโชติช่วง ในที่สุดผีชายชราก็กลายเป็นควันสีดำลอยอยู่ในอากาศ พร้อมทั้งยังลอยเข้ามาในจมูกและปากของฉันอีกด้วย

โลกดูเงียบสงัดไปชั่วขณะ ฉันกลัวจนล้มลงกับพื้นและหยิบมือถือขึ้นมาดูม่านกระสุน

[แอดมิน เขาหล่อมากจริง ๆ เหมือนหลิงเจิ้งอิงมาเกิดใหม่เลยอ่ะ]

[แอดมิน ฉันตัดสินใจแล้วว่าต่อไปนี้เธอจะเป็นไอดอลของฉัน ทุกครั้งที่เธอไลฟ์สดฉันจะดู และทุกครั้งฉันจะให้ของรางวัลเธอเป็นจี้หยกอย่างน้อยหนึ่งอัน]

[เมื่อกี้คนที่บอกว่าถ้าฆ่าผีชายชราได้จะให้ห้ามงกุฎอยู่ไหนแล้วน้า? ออกไปแล้วเหรอ?]
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 255

    เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 254

    ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 253

    เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 252

    พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 251

    เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เปื้อนเลือดของคุณชายเสวีย ในใจของฉันก็รู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาเป็นพัก ๆ[เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณเสวียตายแล้ว?][จะเป็นไปได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณเสวียจะมาเข้าร่วมไลฟ์สดแค่ชั่วคราว แต่จะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เชียวนะ][ใครบอกว่าจะไม่มีคนตาย? ทุกครั้งที่แอดมินไลฟ์สดล้วนอันตรายมาก แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดจากภัยอันตรายมาได้หลายครั้ง เมื่อก่อนที่จอมเผด็จการไม่ตายก็แค่โชคดีมากเท่านั้นเอง พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีรัศมีของตัวเอกจริง ๆ เหรอ?][แอดมิน ฉันคือคนใช้ของครอบครัวคุณเสวีย เมื่อสักครู่แม่ของเขาก็ดูไลฟ์สดอยู่ แต่ตอนนี้ได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว คุณเตรียมใจรอรับความโกรธของตระกูลเสวียได้เลย][คนข้างบนที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่งชาวบ้าน ถ้าพวกคุณมีความสามารถก็ไปจัดการกับผีใบหน้าเองสิ จะระบายอารมณ์ใส่แอดมินทำไม?][แอดมิน...จะมีชีวิตกลับมาไหม?]ขณะนี้ในใจของฉันว่างเปล่า ฉันคุกเข่าลงบนพื้นและกอดหัวของเสวียห้าวเทียนไว้ ทั้งยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกายฉันและคุณชายเสวียไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่เขากับฉันได้ร่วมเป็นร่วมตายกันมาในเกมส์แห

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 250

    เพี๊ยะ เพี๊ยะ!  ไฟในเมรุเผาศพดังขึ้นและลัดวงจร กระแสไฟฟ้ารวมตัวกันในมือของฉันจนกลายเป็นก้อนใหญ่  [ว้าว ใช้กระแสไฟฟ้าหนึ่งแสนโวลต์ควบแน่นเป็นสายฟ้าก้อนกลม แอดมินเธอเก่งขั้นเทพเลยอ่ะ]  [แรงดันไฟฟ้าสูงเท่าหนึ่งแสนโวลต์ที่ไหนกัน!]  [ฉันพูดเกินจริงไม่ได้เหรอ? คุณจะยุ่งเกินไปแล้ว?]  “คุณเสวีย หลบไปเร็วเข้า!” ฉันตะโกนเสียงดังแล้วโยนกระแสไฟฟ้าในมือออกไป  ตูม!  เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของผีกองกอย ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงออกมาและส่งเสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า แต่สุดท้ายร่างกายก็ไหม้กลายเป็นศพไหม้เกรียม  “เร็วเข้า เอามันเข้าไปในเตาเผาศพ!” ฉันและเสวียห้าวเทียนอดทนต่อกลิ่นเหม็นเน่าเพื่อยกผีกองกอยขึ้น แล้วรีบเข้าไปในห้อง พร้อมเปิดเตาเผาศพและโยนศพเข้าไป  บึ้ม!  ในเตาเผามีเปลวไฟลุกโชนออกมา ผีกองกอยดิ้นทุรนทุรายอย่างดุเดือด ฉันตะโกน “ปิดประตู!”  ประตูเตาเผาได้ปิดลงเสียงดังปัง เสียงดิ้นรนดังออกมาจากด้านใน ศพถูกเผาเป็นเวลานานมากก่อนที่จะหยุดลง และท้ายที่สุดก็มีเศษกระดูกออกมาจากรูด้านหลัง  กระดูกไม่ได้ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด แต่เผาแล้วกลายเป็นเศษเล็ก ๆ พวกมัน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status