Share

บทที่ 9

Penulis: เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ
เป็นไปได้ไหมที่คุณชายถังกับก้งชายอาจจะมีรสนิยมเหมือนกัน?

ส่วนจุนเหยาที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก็ขนลุกยามก้งชายกำลังเอื้อมมือมาหา ฉันทนไม่ไหวจึงกลิ้งตัวจนตกลงมาใต้เตียง

ก้งชายหัวเราะหึหึ “สาวน้อย ฉันรู้ว่าเธอตื่นแล้ว เชื่อฟังฉันแล้วออกมาเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอทรมานน้อยลง”

ฉันมุดเข้าใต้เตียง ตัวสั่นไปทั้งตัวพร้อมน้ำตาก็ไหลออกมา

ฉันไม่ยอมเด็ดขาด ถึงแม้ว่าฉันจะต่ำต้อย แต่ฉันก็อยากจะใช้ชีวิตดี ๆ แบบคนอื่นบ้าง ถึงฉันจะขี้เหร่ แต่ขอขี้เหร่แบบมีศักดิ์ศรี!

“ฮ่า ฮ่า ฉันไม่ทำให้เธอทรมานหรอกหน่า เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเก่งแค่ไหน” เขาหยิบงูสีทองตัวเล็ก ๆ ออกมาจากกล่องหวาย ทันใดนั้นงูก็เลื้อยเข้ามาใกล้ ขาเรียวจึงรีบถอยออกด้วยความกลัว

แต่จะถอยกลับก็ถอยไม่ได้

ฉันมองดูมันเลื้อยขึ้นมาที่เท้า และเริ่มเลื้อยเข้าขากางเกง เสียงเล็กร้องตะโกนด้วยความตกใจเนื่องจากมันเลื้อยขึ้นมาที่จี้หยกของฉัน ฉันเลยตีหัวงูสีทองนั้นไม่ยั้งมือ

ไม่อยากจะเชื่อ พอดูอย่างละเอียดอีกที ก็พบว่าหัวของงูไหม้เกรียม

ตาคมเหลือบมองดูจี้หยกอย่างสงสัยว่ามันยังอยู่ไหม?

“หนอนพิษกู่สีทองของฉัน!” ก้งชายตะโกนสุดเสียง “แก แกฆ่าหนอนพิษกู่สีทองอันล้ำค่าของฉัน ฉันจะฆ่าแก ฉันจะทำให้แกทรมาน วิญญาณของแกจะถูกจองจำ แกจะต้องทนทุกข์ตลอดไป!”

เขาเหมือนคนบ้าคลั่ง อีกฝ่ายเลื่อนเตียงสไตล์ยุโรปออกและลากฉันออกมา

“ปล่อยฉันนะ!” ฉันเตะเขาสุดแรง หากมือหนาเองก็ตบหน้าฉันกลับอย่างรุนแรงจนทำให้รู้สึกมึนหัวเหมือนแทบล้ม

เขาหยิบกริชออกมาพลางก่นด่า “ก่อนอื่นฉันจะตัดแผลจากกรรมชั่วที่หน้าของเธอ”

ขณะที่กริชกำลังจะแทงเข้าที่หน้า ประตูก็ถูกเตะจนเปิดออก ปรากฏร่างสูงใหญ่นั่นที่กำลังพุ่งเข้ามาหา

“ถังหมิง…หลี?” ฉันพึมพำอย่างงุนงง ถังหมิงหลีโกรธมาก เขาหมุนตัวเตะโดนหัวของก้งชายพอดี

ก้งชายร้องอย่างเจ็บปวดและกลิ้งลงบนพื้น

ถังหมิงหลีรีบพยุงฉันขึ้น “ไป!”

“ไม่ต้องคิดแล้ว ไปก่อน!” หัวของก้งชายเต็มไปด้วยเลือด เขาลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของเขาออก ทันใดนั้นงูนับไม่ถ้วนก็เลื้อยออกมาจากเสื้อผ้าของเขา พวกมันเลื้อยเข้ามาหาพวกเราอย่างรวดเร็ว

ถังหมิงหลีถอนหายใจ พลันก้มลงดูด้านล่าง งูตัวสีดำกำลังเลื้อยขึ้นมาที่ข้อเท้าของเขา

“ระวัง!” สมองของฉันร้อนรุ่มรีบดึงงูออกมา แต่มันหันหัวกลับมากัดมือฉันเข้าให้

ร่างบางร้องด้วยความเจ็บปวด นัยน์ตาแห่งความโกรธแค้นอยากฆ่าคนของถังหมิงก็ปรากฏขึ้น เขาหมุนตัวหยิบกริช และวิ่งพุ่งเข้าไปตรงหน้าก้งชาย มือหนาขยับมือผ่านแวบหนึ่ง ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกมา

ก้งชายใช้มือประกบที่คอของตัวเอง ตาของเขาเบิกกว้างและค่อย ๆ ล้มลงอย่างช้า ๆ

บาดแผลที่ถูกงูกัดกลายเป็นสีดำ ฉันล้มลงข้าง ๆ ก้งชาย ก่อนที่เขาจะตายก็มีควันสีดำลอยออกมาจากปากของเขา เป็นเหตุให้ฉันสูดเข้าไปในจมูกไปอีกรอบ

“จุนเหยา จุนเหยา!” เสียงเรียกของถังหมิงหลีดังเข้ามาในหู เขาดูเป็นกังวลมาก

ทำไมเขาต้องสนใจฉันมากขนาดนี้?

แต่ถึงอย่างไร ความรู้สึกที่ได้รับการเอาใจใส่แบบนี้มันดีมากจริง ๆ

ฉันหมดสติไปในที่สุด

เมื่อฟื้นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนขนาดเตียงใหญ่ บนเตียงนุ่มมากจนแทบจะจมลงไป รอบห้อง ๆ ตกแต่งอย่างเรียบง่าย แต่ดูหรูหรามาก

แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่าความหรูหราแบบมีระดับ

“ในที่สุดเธอก็ตื่นสักที” สาวใช้คนหนึ่งเดินมาพร้อมกับอ่างน้ำ สายตาของเธอเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม “คุณชายสั่งให้ฉันมาขัดตัวให้เธอ”

ฉันก้มมองดูที่มือของตัวเอง แผลที่งูกัดถูกแก้พิษแล้ว เหลือเพียงรอยฟันสองซี่ ถังหมิงหลีคงหาวิธีแก้พิษให้ฉัน

สาวใช้เห็นฉันไม่พูดไม่จา เธอเหลือบมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ “คุณผู้หญิง รบกวนทำเองนะคะ ฉันยังมีงานที่ต้องทำอีกเยอะ”

แค่เห็นสายตาที่อีกฝ่ายมองมา ฉันก็เข้าใจได้อย่างดี “เธอไปทำงานเถอะ เดี๋ยวฉันจะขัดตัวเอง”

ร่างกายที่กำลังอยู่ในอาการมึนงงเต็มไปด้วยเหงื่อและเหนียวเหนอะ รู้สึกไม่สบายตัวมาก ๆ

ได้ยินแบบนั้น สาวใช้ก็แสดงท่าทางดีใจ “รบกวนหน่อยนะ” พูดจบก็เดินออกไปพลางพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ว่า “ ในที่สุดก็ไม่ต้องขัดตัวให้เธอ เห็นหน้าใบนั้นแล้วคลื่นไส้จริง ๆ”

พูดไม่ทันจบหล่อนก็เดินไปเจอกับร่างสูงใหญ่ สายตาของหล่อนคลุมเครือพลางพูดอย่างเขินอาย “คุณชาย”

ถังหมิงหลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลุงหลิว”

ด้านหลังของเขามีชายอายุราวห้าสิบกว่า ๆ ตามมาด้วยหนึ่งคน เขาใส่สูทยืนนิ่งด้วยกิริยาท่าทางสำรวม

“คุณชาย” เขาเอนตัวเล็กน้อย

ถังหมิงหลีกล่าว “จ่ายเงินให้เธอ แล้วไล่เธอออกไปจากบ้านของฉันภายในสิบนาที ไม่อย่างนั้นก็ให้คนพาเธอโยนออกไป”

สาวใช้มองคนเป็นนายอย่างไม่เชื่อสายตา ปกติแล้วคุณชายจะใจดีมาก แต่ทำไมวันนี้เขาถึงได้โหดร้ายแบบนี้?

“คุณชาย ท่านฟังฉันอธิบายก่อน…” เธอยังอยากโต้เถียง แต่โดนลุงหลิวล็อกตัวไว้

ลุงหลิวแข็งแรงมากจนเธอไม่สามารถขยับตัวได้

“คุณชายพูดออกมาแล้ว” ลุงหลิวพูดด้วยน้ำเสียงแข็ง “ยังไม่ไปอีก”

สาวใช้ขาอ่อนแทบจะเป็นลม งานนี้เป็นงานสบาย ๆ เงินเดือนสูง แถมยังได้ใกล้ชิดกับคนหล่อฐานะร่ำรวย ไม่รู้มีผู้หญิงอีกกี่คนที่อิจฉาหล่อน

แต่ตอนนี้มันจบแล้ว

ถังหมิงหลีเดินเข้ามาในขณะที่ฉันกำลังถอดเสื้อผ้าและขัดตัวด้วยผ้าขนหนู

ถึงแม้ว่าใบหน้าของฉันจะเต็มไปด้วยเนื้องอก แต่ฉันมีหุ่นที่ดีมาก เอวบางขายาว ผิวขาวเนียน มองจากด้านหลังแล้วสวยมาก ๆ จริง ๆ

ตอนที่ถังหมิงหลีเดินเข้ามา หญิงสาวกำลังหันหลังให้เขา แผ่นหลังของเธอขาวเปล่งประกายจากแสงแดดที่ส่องผ่านผ้าม่านลงกระทบลงบนร่างกาย มันขลับให้ผิวของฉันเรืองแสง

ถังหมิงหลีเผลอมองไปโดยไม่รู้ตัว

จุนเหยาตกใจรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ มือเรียวปิดหน้าตัวเองไว้แล้วพูดด้วยความตื่นตระหนก “ฉัน หน้ากากของฉันล่ะ?”

ถังหมิงหลีได้สติกลับมา เขารีบหยิบหน้ากากอันใหม่ยื่นให้ ฉันรีบสวมโดยหลบสายตาเขา

“ขอบคุณนะ” ฉันพูด “ถ้าไม่ใช่เพราะนาย ครั้งนี้ฉันคงตายอย่างทรมานไปแล้ว”

“เธอถูกฉันจ้างมา ฉันก็ต้องดูแลเธอให้ปลอดภัย” หัวหน้าหลีนั่น ฉันจะให้เขาชดใช้อย่างสาสม

“ฉันต้องกลับบ้านแล้ว” ฉันลงจากเตียง แต่เขารีบเอ่ยแย้ง “เธออยู่ที่นี่ได้นานเท่าที่เธอต้องการ”

“อยู่บ้านคนอื่น ฉันรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง” ฉันก้มหน้า

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง “งั้นฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเอง”

ร่างสูงมาส่งฉันที่ด้านล่างตึก ทว่าขณะที่ฉันกำลังเดินออกไป เขาก็คว้าตัวฉันไว้และว่า “จุนเหยา เธอเป็นเพื่อนกับฉันได้นะ”

ฉันได้แต่ยิ้มแล้วไม่พูดอะไร

คำว่าเพื่อนคำนี้ สำหรับฉันมันห่างไกลเหลือเกิน ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันเคยมีเพื่อนแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น ตอนนั้นฉันอายุสิบห้าปี กำลังจะจบมอสาม เพื่อนร่วมชั้นผู้ชายคนหนึ่งขว้างหนูตายมาในลิ้นชักของฉัน แต่ก็มีเด็กผู้หญิงที่สวยที่สุดในชั้นเข้ามาช่วยฉัน และต่อว่าเขา ฉันรู้สึกขอบคุณเธอคนนั้นมาก ๆ และเธอก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน

แต่อยู่มาวันหนึ่ง เดือนโรงเรียนของโรงเรียนฉันเอาจดหมายรักมาโยนใส่หน้าและด่าฉันอย่างหยาบคาย เขาว่าฉันเป็นคางคกอยากกินเนื้อห่านฟ้าบ้างล่ะ ไม่เจียมตัวบ้างล่ะ เห็นหน้าฉันแล้วจะอ้วกบ้าง ต่อให้ใส่หน้ากากก็ปกปิดความอัปลักษณ์ไม่ได้ และขอให้ฉันไม่ต้องเขียนจดหมายรักหาเขาอีก เพราะมันทำให้เขากินข้าวไม่ลง

ฉันหยิบจดหมายรักขึ้นมาดู พบว่า มันเป็นจดหมายที่เธอให้ฉันช่วยเขียน เธอบอกกับฉันว่าหลงรักเดือนโรงเรียน แต่งานเขียนของเธอไม่ดี ตอนนั้นภาษาของฉันคือที่หนึ่งของชั้นเรียน เธอเลยคิดว่ามันจะต้องเป็นจดหมายรักที่ออกมาดีแน่ ๆ

ฉันมองดูผู้คนรอบกายที่ต่างจดจ้องมาที่ฉัน และพบว่าเธอคนนั้นยืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มผู้หญิงคนอื่น ๆ แถมยังมองมาที่ฉันด้วยสายตาเสียดสีเย้ยเยาะ

ที่แท้ตั้งแต่ต้นจนจบ มันคือเกมของพวกกลุ่มผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งรวยพวกนั้นต้องการจะแกล้งฉัน ฉันเป็นแค่ตัวตลกของพวกเขา

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ฉันก็ไม่อยากเป็นเพื่อนกับใครอีก คนขี้เหร่อย่างฉันถูกลิขิตให้อยู่คนเดียวไปตลอดชีวิต

ฉันกลับมาถึงบ้าน เอนตัวลงบนเตียงและเปิดห้องไลฟ์สด พบว่ารูปโปรไฟล์ของราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางกำลังแสดงสถานะออนไลน์ ฉันจึงรีบคลิกเปิดเข้าไปขอบคุณเขา

“ฮ่า ฮ่า ไม่เป็นไรหรอก ฉันเองก็ไม่ได้เห็นคนปราบผีนานแล้ว” เขายิ้มอย่างจริงใจ “เอาอย่างนี้ไหม วันนี้ฉันอารมณ์ดี ฉันจะส่งของบางอย่างให้ เธอลองศึกษาดูดี ๆ ไลฟ์สดรอบหน้าจะได้ทำถูก

ฉันรู้สึกดีใจ ชายท่านนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาสามารถสอนฉันเกี่ยวกับวิธีการเอาตัวรอด และแน่นอนว่าฉันอยากได้ความรู้นั้นใจจะขาด

เทพเจ้าตัวจริงแห่งเจิ้งหยางส่งโฟลเดอร์หนึ่งมาให้ฉัน เมื่อลองเปิดดูก็พบว่ามันเป็นหนังสือปราบผี เนื้อหาด้านในมีรายละเอียดเกี่ยวกับผีระดับชั้นต่ำ และยังมีวิธีการปราบผีแบบต่าง ๆ อย่างละเอียด สายตาคมลุกวาวเป็นประกายทันที
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 255

    เธอหยุดชั่วคราวและกล่าวอย่างยิ้ม ๆ อีกครั้งว่า “ฉันยังมีคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลอีกข้อหนึ่ง หวังว่าคุณหยวนจะตกลง”“เรื่องอะไรเหรอคะ?” ฉันไม่พอใจเล็กน้อยกับสายตาที่มีความดูถูกเหยียดหยามของเธอ แต่ฉันก็ยังถามอย่างเก็บอารมณ์เธอพูดว่า “ในการไลฟ์สดครั้งนี้ มีบางฉากที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ง่าย ฉันอยากให้คุณหยวนได้โปรดอธิบายให้ผู้ชมฟังในการไลฟ์สดครั้งต่อไปด้วย เพื่อไม่ให้คนอื่นเข้าใจลูกเทียนของเราผิด”ใจของฉันสงบลงและรอยยิ้มบนใบหน้าได้เปลี่ยนเป็นไม่เต็มใจเล็กน้อย “คุณนายเสวีย การไลฟ์สดของฉันเป็นการไลฟ์สดจับผีไม่ใช่การไลฟ์สดเกี่ยบกับความรู้สึก”คุณนายเสวียพูดอย่างสุภาพแต่ไม่ยอมปฏิเสธ “ฉันก็กลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของคุณเหยาเหมือนกัน ถึงอย่างไรคุณก็เข้าใจสถานะของตระกูลเราในเมืองจินหลิงชัดเจนอยู่แล้ว ถ้าเกิดทำให้คนอื่นเข้าใจคุณเหยาผิดว่าประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลก็คงจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่”สีหน้าของฉันเย็นลงมา นี่เป็นการเปลี่ยนวิธีที่จะบอกว่าฉันกำลังประจบและแอบอิงผู้มีอิทธิพลฉันยิ้มจาง ๆ “คุณนายเสวีย ไม่รู้ว่าคุณชายเสวียเคยบอกคุณไหมว่าฉันเป็นคนรักษาอาการป่วยของเขาให้หายดี”คุณนายเสวียตะลึงไปคร

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 254

    ยังไม่ถึงสองวัน ชาวเน็ตผู้หญิงที่ซื้อสบู่ทำมือเหล่านี้ไปก็มาโพสต์ที่หมวดยา พวกเธอพูดอย่างตื่นเต้นว่าสบู่ทำมือนี้ใช้ดีมาก ๆ พึ่งจะใช้ไปไม่กี่วันสภาพผิวก็ดีขึ้นมาก ริ้วรอยตรงขอบตาและมุมปากต่างก็ตื้นขึ้นเยอะด้วยมีหญิงสาวนักรบสายขาวคนหนึ่งบอกว่าบนใบหน้าของเธอมีสิวเยอะมาก เมื่อก่อนนี้เธอใช้เครื่องประทินผิวเยอะเยอะหลายชนิด แต่ก็ไม่ได้ผล และนั่นทำให้เธอเป็นทุกข์มาก ๆ แต่หลังจากที่เธอได้ใช้สบู่ทำมือ สิวบนใบหน้าของเธอก็หายไป และไม่มีวี่แววว่าจะเกิดขึ้นมาอีก เธอยังปล่อยภาพเปรียบเทียบก่อนและหลังออกมาเป็นพิเศษอีกด้วยในไม่ช้า สบู่ทำมือนี้ก็ถูกอัปโหลดลงบนนักเล่นแร่แปรธาตุเน็ตเวิร์กทั้งหมด และนักเล่นแร่แปลธาตุผู้หญิงจำนวนมากต่างก็ฝากข้อความต้องการจะซื้อไว้ทางบริษัทเครื่องสำอางก็มีผลตอบรับกลับมาว่าได้กำหนดสูตรสบู่ทำมือแล้วสามชนิด ชนิดที่หนึ่งคือ กลิ่นหอมของหอมหมื่นลี้ที่ใช้สำหรับขาวใส ชนิดที่สองคือกลิ่นหอมของลาเวนเดอร์ที่ใช้สำหรับป้องกันสิว และอีกหนึ่งชนิดก็คือกลิ่นหอมของว่านหางจระเข้ที่ใช้สำหรับให้ความชุ่มชื้นเป็นพิเศษผลลัพธ์ของทั้งสามชนิดต่างก็ดีมาก ๆ และทีมผู้บริหารของบริษัทก็พร้อมที่จะทำ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 253

    เมื่อมองดูรถของพวกเขาหายไป ฉันก็แอบถอนหายใจในใจ ถึงแม้ว่าคุณนายเสวียจะลืมช่วงความตายของคุณชายเสวียไปแล้ว แต่ความเจ็บปวดที่เหมือนโดนกรวยแหลมคมแทงทะลุเข้าไปในใจก็ยังฝังลึกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอฉันยักไหล่ ถึงอย่างไรฉันก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถขอให้ทุกคนมาชอบตัวเองได้หรอกร่างบางกลับมาถึงห้องก็นอนหลับอย่างสบายใจ จนเช้าวันรุ่งขึ้นก็โดนปลุกให้ตื่นโดยเสียงเคาะประตูอย่างแรงฉันหาวหวอดพลางเดินไปเปิดประตูห้อง แล้วก็เห็นถังหมิงหลียืนอยู่นอกประตู เขาถือกระเป๋าสัมภาระธรรมดาใบหนึ่ง เขาหน้าซีดเผือดมาก ราวกับว่าไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนเพราะรีบกลับมาเมื่อเขาเห็นฉันก็รีบโผเข้ามากอดไว้แน่น ทำให้ใบหน้าของฉันฝังอยู่ที่คอของเขาอย่างแรงและเขาก็พูดขึ้นทันที “ก่อนหน้านี้ฉันอยู่บนเกาะหิมะตลอด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอว่าได้เจอกับอันตรายแบบนั้น ไม่อย่างนั้นฉันต้องรีบกลับมาช่วยเธอโดยเร็วที่สุดแน่นอน”ฉันยิ้มออกมา “เป็นเพราะอย่างนี้เองเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร”เขาจับหน้าของฉันไว้แล้วก้มหน้าลงจูบอย่างเร็วฉันตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วรีบผลักเขาออก พลันพูดอย่างร้อนใจ “นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ?”“ใช่ ฉันบ้าไปแ

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 252

    พลังที่เก้าเอ่ยแทรก “หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ที่จริงผีตัวนี้มีชีวิตและมีเนื้อหนัง แค่เนื้อหนังของมันก็คือทั้งหมดของโรงเรียนแห่งนี้เท่านั้นเอง”ราชาตัวจริงแห่งเจิ้งหยางยังกล่าวอีกว่า “ฉันไม่ได้เจอผีที่มีเลือดเนื้อในร่างกายมนุษย์แบบนี้มาหลายปีแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีอยู่ในโลกมนุษย์”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถึงแม้ว่าในตอนนี้ในโลกมนุษย์จะขาดแคลนพลังปราณ แต่อารมณ์เจ็ดอายตนะหกของผู้คนก็ยังแข็งแกร่งมากขึ้น” พลังที่เก้าพูดขึ้น “ผีก็มากขึ้นเรื่อย ๆ”หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ก้อนนั้นเริ่มเผาไหม้และควันหนาค่อย ๆ ลอยออกมา ผีใบหน้าสีดำตัวนั้นเผยหน้าตาที่แสนเจ็บปวดออกมา พลันกำแพงรอบ ๆ ก็เริ่มลุกไหม้ขึ้นมา เปลวไฟได้ลุกลามไปอย่างรวดเร็วและพวกเราก็ได้วิ่งออกมาจากโรงเรียนแห่งนั้น อาคารร้างทั้งหลังล้วนจมลงไปในเปลวไฟ ริ้วลิ้นแห่งเปลวไฟยังกระโจมอยู่อย่างไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่าฉันจะเห็นวิญญาณจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยแสงไฟ“อ๊าก!” ในที่สุดผีใบหน้าสีดำก็ปรากฏขึ้นมาในเปลวไฟ มันโดนไฟเผาจนเล็กลงเรื่อย ๆ และมองไม่เห็นอีกต่อไปฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกยาว ๆ ในที่สุดก็จบลงแล้ว จะไม่มีเกมส์แห่งความตายอีกต่อไปแล้ว และก

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 251

    เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาแต่เปื้อนเลือดของคุณชายเสวีย ในใจของฉันก็รู้สึกเหน็บหนาวขึ้นมาเป็นพัก ๆ[เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณเสวียตายแล้ว?][จะเป็นไปได้ยังไง ถึงแม้ว่าคุณเสวียจะมาเข้าร่วมไลฟ์สดแค่ชั่วคราว แต่จะตายง่าย ๆ แบบนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้เชียวนะ][ใครบอกว่าจะไม่มีคนตาย? ทุกครั้งที่แอดมินไลฟ์สดล้วนอันตรายมาก แต่ก็ยังเอาชีวิตรอดจากภัยอันตรายมาได้หลายครั้ง เมื่อก่อนที่จอมเผด็จการไม่ตายก็แค่โชคดีมากเท่านั้นเอง พวกคุณคิดว่าพวกเขาจะมีรัศมีของตัวเอกจริง ๆ เหรอ?][แอดมิน ฉันคือคนใช้ของครอบครัวคุณเสวีย เมื่อสักครู่แม่ของเขาก็ดูไลฟ์สดอยู่ แต่ตอนนี้ได้เป็นลมหมดสติไปแล้ว คุณเตรียมใจรอรับความโกรธของตระกูลเสวียได้เลย][คนข้างบนที่อาศัยบารมีคนอื่นมาอวดเบ่งชาวบ้าน ถ้าพวกคุณมีความสามารถก็ไปจัดการกับผีใบหน้าเองสิ จะระบายอารมณ์ใส่แอดมินทำไม?][แอดมิน...จะมีชีวิตกลับมาไหม?]ขณะนี้ในใจของฉันว่างเปล่า ฉันคุกเข่าลงบนพื้นและกอดหัวของเสวียห้าวเทียนไว้ ทั้งยังรู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกายฉันและคุณชายเสวียไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่เขากับฉันได้ร่วมเป็นร่วมตายกันมาในเกมส์แห

  • ไลฟ์สดสยองขวัญ   บทที่ 250

    เพี๊ยะ เพี๊ยะ!  ไฟในเมรุเผาศพดังขึ้นและลัดวงจร กระแสไฟฟ้ารวมตัวกันในมือของฉันจนกลายเป็นก้อนใหญ่  [ว้าว ใช้กระแสไฟฟ้าหนึ่งแสนโวลต์ควบแน่นเป็นสายฟ้าก้อนกลม แอดมินเธอเก่งขั้นเทพเลยอ่ะ]  [แรงดันไฟฟ้าสูงเท่าหนึ่งแสนโวลต์ที่ไหนกัน!]  [ฉันพูดเกินจริงไม่ได้เหรอ? คุณจะยุ่งเกินไปแล้ว?]  “คุณเสวีย หลบไปเร็วเข้า!” ฉันตะโกนเสียงดังแล้วโยนกระแสไฟฟ้าในมือออกไป  ตูม!  เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น กระแสไฟฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของผีกองกอย ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงออกมาและส่งเสียงร้องเหมือนสัตว์ป่า แต่สุดท้ายร่างกายก็ไหม้กลายเป็นศพไหม้เกรียม  “เร็วเข้า เอามันเข้าไปในเตาเผาศพ!” ฉันและเสวียห้าวเทียนอดทนต่อกลิ่นเหม็นเน่าเพื่อยกผีกองกอยขึ้น แล้วรีบเข้าไปในห้อง พร้อมเปิดเตาเผาศพและโยนศพเข้าไป  บึ้ม!  ในเตาเผามีเปลวไฟลุกโชนออกมา ผีกองกอยดิ้นทุรนทุรายอย่างดุเดือด ฉันตะโกน “ปิดประตู!”  ประตูเตาเผาได้ปิดลงเสียงดังปัง เสียงดิ้นรนดังออกมาจากด้านใน ศพถูกเผาเป็นเวลานานมากก่อนที่จะหยุดลง และท้ายที่สุดก็มีเศษกระดูกออกมาจากรูด้านหลัง  กระดูกไม่ได้ถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านทั้งหมด แต่เผาแล้วกลายเป็นเศษเล็ก ๆ พวกมัน

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status