บทที่ 09

ทันทีที่จางเทาพูดกระซิบเบาๆ แต่เขาจงใจพูดเสียงดังแบบกะทันหัน และตะโกนว่า "แกไม่น่าจะมาบริษัทเพื่อประหยัดเงินอาหารกลางวัน ใกล้ถึงเวลาแล้วจะมาบริษัทขอกินฟรีป่ะ แกยอดเยี่ยมจริงๆ แกยุ่งทุกวันกับการส่งสินค้าเพื่อหาเงินแล้ว ทำไมยังต้องมาขอกินมื้ฟรีล่ะ แกจะร่ำรวยได้เมื่อไหร่อ่ะ "

เสียงของจางเทาทำให้เพื่อนร่วมงานรอบตัวเขาหัวเราะดัง ๆ

ในบริษัทนี้มีเพียงไม่กี่คนยอมเคารพหลินเซียว เพราะทุกคนรู้สึกละอายที่จะอยู่กับพนักงานส่งของ

พนักงานอื่นๆ ในอาคารนี้มักจะมาที่นี้ถามในเวลาพัก "ทางคุณเป็นบริษัทขนส่งหรอ ทำไมยังรับพนักงานจัดส่งอ่ะ"

เนื่องจากเรื่องนี้ ทุกคนรู้สึกว่าน่าละอายมากที่ทำงานกับหลินเซียวในบริษัทเดียวกัน

พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นพนักงานออฟฟิศที่มีฐานะสูง ก็จะไม่เต็มใจจะอยู่กับหลินเซียวที่เป็นคนจนผู้น่าสงสาร

ในสายตาของทุกคน การจัดส่งสินค้าที่เป็นตัวตนของหลินเซียวนั้นจะส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของบริษัท

ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่เพื่อนร่วมงานเห็นหลินเซียวในบริษัท ต่างก็จงใจเยาะเย้ยเขาสองสามคำเพื่อบีบบังคับเขาให้ลาออก

วันนี้ความฝันของเพื่อนร่วมงานพวกนี้จะเป็นจริงในที่สุด

หลินเซียวเริ่มจัดเก็บสิ่งต่างๆ ในโต๊ะทำงานของเขาเอง

ถึงกระนั้นจางเทาก็คว้าโอกาสที่จะเยาะเย้หลินเซียว ต่อไปเขาถามว่า "หลินเซียว แกเตรียมจะลาออกหรอ หรือว่าแกส่งสินค้าร่ำรวยแล้วใช่ไหม"

ต่อไปจางเทาพูดกับเพื่อนร่วมงานรอบตัวเขาว่า "มาดูสิทุกคน เราเคยพูดแล้ว แม้ว่าเขาส่งสินค้ามันเหนื่อยมาก มีกลิ่นเหงื่อทุกวัน แต่มันมีเงินเยอะนะ พวกแกมาดูหลินเซียวสิ คือตัวอย่างเลย เขาส่งสินค้าจนร่ำรวยแล้ว กำลังจะลาออก เพื่อเข้าถึงอันดับมหาเศรษฐีของประเทศหลงเนาะ! "

ทุกคนได้ฟังการเยาะเย้ยของจางเทา พากันหัวเราะท้องแข็ง

คนที่ส่งสินค้าอยากมีรายชื่อในอันดับมหาเศรษฐีของประเทศหลง มันแทบจะเป็นเรื่องตลกประจำปีที่สุดในสำนักงาน

มีเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งที่ยุ่งเรื่องของหลินเซียวไม่กลัวบานปลาย เมื่อเขามาถึงหน้าหลินเซียว เขาโค้งคำนับอย่างลึกซึ้งและหัวเราะเบาๆ "ประธานหลินครับ หวังว่าท่านจะสนับสนุนอุ้มชูน้องๆ ในอนาคตนะ หลังจากท่านรุ่งเรืองแล้ว อย่าลืมน้องๆ นะ อีกอย่างนึง น้องขอจักรยานใหม่เป็นรางวัลได้ไหมครับ ให้น้องติดตามท่าน และเข้าถึงอันดับมหาเศรษฐีของประเทศหลง งั้นน้องๆ พยายามจะกลายเป็นหนึ่งพันสี่ร้อยล้านอันดับแรกในประเทศหลงทั้งประเทศทางด้านรายได้ "

ในบัดนี้ เสียงหัวเราะดังขึ้นในสำนักงาน มันคึกคักมาก

พนักงานของบริษัทอื่นๆ ที่แค่ผ่านทางมานั้นพากันถูกดึงดูดมาดู ยังนึกว่าาบริษัทนี้จะส่งมอบโบนัสสิ้นปีล่วงหน้า

หลินเซียวไม่แคร์การเยาะเย้ยของทุกคน เขาแค่ดูเพื่อนร่วมงานของเขาที่ทำงานพร้อมกันมาเกือบปีแล้ว

เขาเป็นผู้มีอำนาจสูงสุดในประเทศหลง ตอนนี้เขากำลังดูพวกเขาที่อยู่รอบตัวเขาอย่างนิ่งๆ ซึ่งกระโดดอยู่อย่างมีความสุข เหมือนหมัด แต่เขาก็ไม่โกรธ

เพราะเขาไม่จำเป็นลดตัวของเขาเพื่อโกรธหมัดกลุ่มนี้

ดังนั้นเขาจึงสงบใจอยู่เสมอ เพียงแค่เก็บของให้เรียบร้อยบนโต๊ะของเขา แล้วจะหาเจ้านายเพื่อขอลาออก

แต่ในเวลานี้ มีเสียงตบโต๊ะด้วยแฟ้มในสำนักงานเกิดขึ้น

เสียงไม่ค่อยดังหรือแสบหู แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะสงบบรรยากาศรื่นเริงในสำนักงาน

ต่อจากนั้นมีสาวสวยที่สวมชุดเดรสทำงานสีดำปรากฏตัวในสำนักงาน

แค่เห็นว่าเธอก้าวมาด้วยรองเท้าส้นสูงสีดำคู่สวย ขายาวเรียวคู่ตรงถูกพันด้วยถุงน่องคู่แน่น

เธอยืนอยู่ในสำนักงานและพูดอย่างชาเย็น "ทุกคนว่างมากไม่มีไรทำใช่ไหม คุยกันได้มีความสุขมากนะ งั้นทุกคนที่อยู่นี่ จะหักเงินเดือนของเช้านี้ทั้งหมด ยกเว้นหลินเซียว ในวันหน้าวันหลัง พี่จะใช้เงินเดือนที่หักมาจัดปาร์ตี้แชทให้ทุกคนนะ ตอนนั้นทุกคนจะร่วมกินและคุยกันให้พอดีนะคะ "